Lahat ng Kabanata ng ชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!: Kabanata 101 - Kabanata 110

หัวใจของนางสั่นไหวรุนแรงและท้ายที่สุดก็ไม่อาจห้ามปรามความรู้สึกของตนเองได้คำตอบของนางคือการเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ครานี้เป็นนางที่ขยับมาจูบที่ริมฝีปากของเขาและแน่นอนว่าทำให้ใครบางคนถึงกับตกตะลึงเพียงพริบตาคนทั้งสองก็เปลือยเปล่าไร้อาภรณ์แล้ว สะโพกกลมกลึงก็ถูกฝ่ามือใหญ่เคล้าคลึงลูบไล้ลงมาถึงโคนขา จากนั้น

เพราะเสียวซ่านเช่นนี้ ร่องรักของนางจึงยิ่งหลั่งน้ำหวานออกมาโอบเคลือบครานี้ไม่ต้องเอ่ยว่าเจ็บแล้ว มีเพียงความเสียวซ่านเท่านั้นที่นางสัมผัสได้ แม้จะเพิ่งเสร็จสมไปไม่นานว่าเมื่อนางเป็นฝ่ายลงมือเองเช่นนี้ก็ทำให้อารมณ์ของไป๋จิ้งหานพุ่งขึ้นสูงเรื่อย ๆ กระทั่งสุดท้ายแล้วต้องเป็นฝ่ายพลิกกายให้นางอยู่เบื้อง

ฮูหยินชราเผยรอยยิ้มบาง บอกกับนางกำนัลที่คอยรับใช้ว่า“ข้าจะไปเข้าเฝ้าไทเฮาและเดินหมากกับไทเฮาเสียหน่อย”“เจ้าค่ะ” ด้านอี้ชิงเมื่อกลับมาที่จวนเจิ้นโหวแล้ว ฮูหยินใหญ่หรงก็สั่งให้หัวหน้าบ่าวรับใช้แต่ละส่วนมาประชุมที่ลานกว้าง จากนั้นก็ส่งมอบกุญแจให้อี้ชิงต่อหน้าบ่าวทั้งหมด“ต่อไปพวกเจ้าต้องเชื่อฟังคุณห

จากท่าทางของอวิ๋นอ๋อง ดูแล้วเหมือนจะไม่ปล่อยคนเป็นแน่ ทว่าเขากลับมีท่าทางสนใจอี้ชิง นางจึงเพ่งมองมาที่บุตรสาว อี้ชิงรู้ว่ามารดาตัดสินใจอย่างไร“ท่านแม่ ข้าไม่อยากเป็นอนุเจ้าค่ะ ข้าไม่อยากในใจของข้ามีเพียงไป๋จิ้งหาน ท่านอ๋องรับปากแล้วว่าจะปล่อยเขาไป ตอนนั้นข้าจะใช้ชีวิตอยู่กับเขา ท่านแม่”อวิ๋นอ๋องหั

บทที่ 51 ข้าคิดถึงท่านภายในรถม้าที่หยุดวิ่ง บัดนี้เหยียนซือเหยียนเพ่งพิศไป๋จิ้งหานแน่วนิ่งดวงตาไม่กะพริบเขาทำท่าโกรธนางขึงขังที่นางขัดคำสั่งออกจากแดนเหนือมาเช่นนี้เหยียนซือเหยียนกระเถิบเข้าไปหาไป๋จิ้งหานที่นั่งอยู่ตรงหน้าจากนั้นก็ยื่นมือไปโอบกอดรอบร่างสูงพร้อมกับซบดวงหน้าลงบนอกกว้างก่อนจะเอ่ยเสีย