All Chapters of ชีวิตบัดซบเพราะมาต่างโลก เลยสร้างปาร์ตี้ไปโค่นพระเจ้าซะเลย: Chapter 171 - Chapter 180

หลังจากที่พวกเราตัดสินใจจะอยู่ด้วยกันทั้งปาร์ตี้ พวกเราก็พาแมรี่ลงมา แล้วก็บอกเรื่องที่ทุกคนจะย้ายมาอยู่ด้วยแล้วก็เหมือนเดิมเดะ แมรี่ดีใจพุ่งเข้าไปกอดพวกซิลเวียทันทีบอกว่า “ดีใจจังเลยค่ะ! ทุกคนมาอยู่ที่นี่กันหมดเลย!” อย่างร่าเริง ก็สมเป็นแมรี่ดีหล่ะนะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็คงเป็นเพราะทุกคนทำคะแนนไว้สูงอยู่ก่อนแล้วนั่นแหล่ะ แมรี่ถึงได้ดีใจขนาดนี้ในส่วนของการฝึกที่เริ่มพรุ่งนี้ ตารางการฝึกเองก็จัดไว้แล้วจึงเริ่มพรุ่งนี้ได้ทันที เพราะงั้นตอนนี้พวกเราเลยไปช่วยทุกคนย้ายของเข้าห้องแทนแต่ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ... ที่พวกเราทำก็แค่วาร์ปไปเอาเป้ของทุกคนที่อยู่โรงแรมแล้วเชคเอาท์ออกมาเท่านั้นพวกเธอทุกคนก็เป็นพวกใช้ชีวิตแบบไม่มีหลักแหล่ง... ไม่ใช่ในความหมายไม่ดี แต่ฉันหมายถึงพวกเธอต้องทำงานหลายที่เลยหาที่อยู่ที่เดิมนานๆไม่ได้ต่างหากหลังจากที่ย้ายของมาแล้ว เมอร์ลินก็ใช้เวทย์มน(เวทหลายประเภทผสมผสานกันเหมือนตอนสร้างบ้าน)เพื่อสร้างของจำเป็นในห้องส่วนตัวของแต่ละคนให้ จำพวกเตียง ชั้นวางของ ชั้นวางหนังสือ โต๊ะทำงาน ตู้เสื้อผ้า อะไรทำนองนั้นแหล่ะแถมยังตกแต่งวอลเปเปอร์และพื้นในห้องแถมให้ด้วย สะดวกชะมัด

ค่ำคืนอันแสนเงียบงัน มีเพียงสายลมฤดูหนาวที่พัดผ่านเข้ามาในหน้าต่างของห้อง ห้องของเด็กสาวตัวเล็กผู้มีเรือนผมสีบลอนด์ทองเข้ม มีเอกลักษณ์คือไฝเสน่ใต้ตาขวาและสิ่งที่ใช้บ่งบอกพันธุ์ชาติของเธอก็คือใบหูยาวอันเป็นลักษณะเด่นของเอลฟ์ เธอกำลังนอนหงายบนเตียงใหญ่ดูหรูหรา ในห้องนั้นไม่เพียงมีแค่เธอเพียงคนเดียว หากแต่มีหญิงสาวรูปงามนั่งเก้าอี้อยู่ข้างเด็กสาวด้วย〝 ท่านแม่คะ ท่านแม่คะ! เล่านิทานเรื่องนั้นให้หนูฟังอีกได้ไหมคะ! 〞 เด็กสาวแสดงท่าทางกระตือรือร้นด้วยแววตาเป็นประกายปานจะโดดโหยงออกจากเตียงไปวิ่งเล่นเสียตอนนี้ ท่าทางแบบนั้นทำเอาหญิงสาวผู้เป็นแม่อดอมยิ้มไม่ได้〝 จ้าๆ แต่ว่าเล่าแล้วสัญญานะจ๊ะว่าต้องนอน 〞〝 อื้ม! 〞 เด็กสาวยิ้มอย่างสดใสราวพระอาทิตย์ ทำให้หญิงสาวผู้เป็นยิ้มออกมาอย่างพอใจ เธอหยิบหนังสือเล่มโปรดของลูกสาวซึ่งวางไว้ข้างเตียงเสมอขึ้นมาพลางเปิดหน้าหนังสืออันคุ้นเคยที่ผ่านการเล่าเรื่องให้ลูกสาวคนนี้ฟังไม่ต่ำกว่าร้อยรอบแล้ว ...กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในยุคที่เต็มไปด้วยความยากจนข้นแค้นเพราะทั้งโลกถูกปกคลุมไปด้วยกลียุคแห่งสงคราม สร้

เช้าวันใหม่มาเยือนหลังจากที่เมื่อวานคุยเรื่องหนักๆและสำคัญๆกันไปหลายเรื่องแน่นอนว่าอย่างแรกก็คือเรื่องที่แมรี่อยากจะเข้าโรงเรียน ส่วนอีกเรื่องนึงก็คือเรื่องที่มีข่าวลือ ไม่สิ... เป็นข้อเท็จจริงที่ว่า มีมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งเป็นจำนวนมากปรากฏขึ้นบริเวณชายฝั่งทะเลของอาณาจักรในทวีปอื่นนั่นทำให้ชาวบ้านแถวริมหาด โดยเฉพาะประชาชนจากอาณาจักรของเผ่าชาวทะเลซึ่งเป็นหนึ่งในหกอาณาจักรที่อยู่ในมหาดันเจี้ยนส่วนตัวคอร์ดิเรียที่ได้ยินแบบนั้นเองก็ถึงกับแสดงท่าทีกังวลแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะดูเหมือนที่นั่นจะเป็นที่อยู่อาศัยของครอบครัวของเธอด้วยเรื่องที่ว่าครอบครัวของเธอเป็นยังไง และเป็นไงมาไงคอร์ดิเรียถึงกลายมาเป็นทาสอยู่คนเดียวแบบนี้ค่อยว่ากันทีหลัง เพราะประเด็นสำคัญก็คือคอร์ดิเรียรู้สึกเป็นห่วงครอบครัวของตัวเอง นั่นต่างหากที่สำคัญเพราะแบบนั้น... เมื่อรวมกับเป้าหมายแรกเริ่มที่ฟีโอน่าตั้งใจจะไปตรวจสอบอาณาจักรนั้นด้วยตัวเองแล้ว การพาคอร์ดิเรียไปด้วยก็คือเป้าหมายหลักอีกอย่างนึงด้วยประการฉะนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่กร ฟีโอน่า ซิลเวียและชาลอตกำลังเดินเป็นกลุ่มกันอยู่ในเมือง โดยใช้เวทย์แปลงกายเพ

เอาล่ะ หลังจากนี้จะเอายังไงดี หลังจากที่เผยเจตนาของตัวเองที่มีต่อเสือ กรก็เบนสติของตัวเองมาเฝ้าระวังบอสมอนสเตอร์อันมีความแข็งแกร่งในระดับเดียวกับหรือมากกว่าบอสมหาดันเจี้ยนที่เคยเจอมา ดวงตาสีแดงที่จดจ้องลงมา พร้อมด้วยรูปร่างสูงใหญ่คล้ายกับสัตว์อสูรทะเลหลายอย่างรวมกันเป็นที่สุดแห่งความน่าพรั่นพรึงของท้องทะเล และนามของราชาแห่งท้องทะเลตัวนี้ที่แสดงเมื่อกรใช้ออร่าสีเหลืองตรวจสอบคือ ‘อัลติเมท คราเคน’ (Ultimate Kraken) เป็นนามอันย้ำเตือนถึงความเด็ดขาดในความแข็งแกร่งจากในตำนานก๊าซซซซซซ!!!!!!! สัตว์ประหลาดร่างสูงใหญ่ราว 50 เมตรนามคราเคนคำรามก้องท้องฟ้าส่งแรงสะเทือนที่ทำเอาทั้งร่างสั่นสะท้าน เสียงนั้นดังกึกก้องไปถึงอีกฟากของโพ้นทะเล พร้อมกับเปรยตามองลงด้านล่างราวกับเย้ยหยันกรกับเสือที่ตั้งท่าตั้งรับด้วยแขนที่สั่นเล็กน้อย ทั้งเพราะแรงสะเทือนของเสียงคำรามและความหวาดกลัวพลังไม่เหลือพอจะใช้ท่าที่รุนแรงอย่าง Armageddon Spectrum ได้แถมจะให้เปิดใช้ Endless Spectrum Throne ก็ไม่รู้อีกว่ามันจะมีผลกระทบกับทุกคนไปด้วยรึเปล่าตอนนี้ที่ทำได้คงต้องใช้ออร่าที่เหลือยื

ณ โถงทางเดินอันเงียบสงัดสร้างบรรยากาศขัดตา ด้วยความที่มีชายหญิง 21 คนกระจุกอยู่ในบริเวณเดียวกัน และสาเหตุของสถานการณ์ดังกล่าว คือหญิงสาวในชุดเดรสสีขาวลายลูกไม้ให้บรรยากาศคล้ายกับชุดของเจ้าหญิงในงานเต้นรำ เธอผู้ซึ่งมีเรือนผมสีฟ้าคราม จดจ้องนัยน์ตาสีแดงมายังชายหนุ่มที่เดินนำหน้าสุดถัดจากสาวรับใช้ในวัง ...คือคอร์ดิเรียที่กำลังกอดอกพิงกำแพง รอจังหวะที่กรและพรรคพวกจะเดินผ่าน ซึ่งแน่นอนว่านี่ไม่ใช่เหตุบังเอิญ〝 มีเรื่องจะคุยด้วยน่ะ มาด้วยกันหน่อยได้ไหม 〞 คอร์ดิเรียพูดแบบนั้นในขณะที่ส่งสายตาประหนึ่งอ้อนวอน นั่นเป็นสิ่งที่เธอยังไม่เคยแสดงออกมาต่อหน้าพวกกรเลยแม้แต่ครั้งเดียว นั่นจึงทำให้กรและสาว ๆ ขมวดคิ้วเข้าด้วยกันอย่างจริงจังกลับไป ส่วนสาวใช้ที่ยืนคั่นกลางระหว่างทั้งสองคนก็ได้แต่ยืนงงเป็นไก่ตาแตก ก่อนที่จะตั้งสติแล้วโค้งคำนับให้คอร์ดิเรียหนึ่งหนแล้วย่ำเท้าออกจากที่เกิดเหตุโดยพลัน ทำให้คนที่ยืนประจันหน้าอยู่กับคอร์ดิเรียมีเพียงพวกกรเท่านั้นถึงจะไม่รู้ว่าเรื่องอะไรก็เถอะ แต่แน่นอนอยู่แล้วว่าคำตอบก็คือ〝 ได้สิ... แน่นอนอยู่แล้ว 〞