“อย่าสำออย ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้เจ็บ” เหนือนทีพูดขึ้นอย่างรู้ทันเพราะตอนที่กำลังลงเข็มสัก เหนือนทีไม่กดเข็มแรงจนทำให้ผิวบอบช้ำหรืออักเสบ“แย่จัง ! พี่นทีรู้ทันแบบนี้แล้วหนูจะอ่อยต่อยังไงล่ะคะ” นะโมพูดขึ้นแต่ใบหน้ากลับยิ้มระรื่นไม่เหมือนคำพูดที่พูดออกมาร่างเล็กเดินนวยนาดเข้ามาหาเหนือนที แน่นอนว่าเหนือนทีถอยหนีเพราะดูเหมือนว่านะโมจะอันตรายเกินไป เจอคนอ่อยมาก็เยอะแต่ไม่เคยเจอใครเข้าหาได้น่ากลัวเท่าเธอคนนี้มาก่อน“เธอจะอ่อยฉันไปเพื่ออะไร” เหนือนทีถามกลับไป พยายามเว้นระยะหากจากยัยคนนี้ให้มากที่สุด“ก็หนูชอบพี่นที อยากได้พี่นทีมาเป็นของตัวเอง” นะโมตอบกลับไปตามตรงตอนแรกก็แค่อยากได้เฉยๆเพราะเห็นว่าช่างสักนทีหล่อและตรงสเปคแต่เมื่อได้มาสักได้มาเจอตัวจริงก็ดันอยากได้มาเป็นของตัวเอง“เพ้อเจ้อ” เหนือนทีพูดขึ้นเพราะผู้หญิงคนนี้ดูท่าจะเพ้อเจ้อมากคิดก็คิดไม่ออกว่ายัยบ้าประสาทปากปลาร้าคนนี้เป็นคนยังไงกัน ถึงได้วิ่งตามผู้ชายขนาดนี้ เกิดมาไม่เคยพบไม่เคยเจอ ไม่คิดว่าชีวิตของเองจะต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ ผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัวชะมัด !“ออกไปจากร้านฉัน” เหนือนทีพูดขึ้นเพราะตอนนี้มันถึงเวลาที่เขาต้องกลับไปพักผ่
Terakhir Diperbarui : 2025-05-17 Baca selengkapnya