All Chapters of เมียเด็ก: Chapter 81 - Chapter 90

“ใบหยกไม่ค่อยมั่นใจเลยค่ะ” ใบหยกพูดขึ้นทันทีเพราะตอนนี้เธอพึ่งออกจากร้านทำผม สีผมของเธอเป็นสีบลอนด์ตามที่หม่าม้าแนะนำเลย“สวยมากหนูใบหยก หนูมั่นใจได้เต็มที่เลย” หม่าม้าพูดขึ้นเพราะตอนนี้ลูกสะใภ้ของเธอสวยมากจริงๆ คิดไม่ผิดที่พามาทำสีผมเพราะใบหยกเปลี่ยนไปแทบจะคนละคน“จริงใบหยก นภาก็ว่าสวยมากเลยนะ” เหนือนภายืนยันขึ้นอีกเสียงเพราะใบหยกตอนนี้สวยมากจริงๆ“ไม่รู้สมุทรจะว่ายังไงบ้าง” แน่นอนว่าตอนนี้คำชมเดียวที่ใบหยกอยากได้ยินคือคำชมของเหนือสมุทรเธออยากรู้ว่าเหนือสมุทรคิดยังไงกับสีผมของเธอในตอนนี้และเธอก็หวังว่าเหนือสมุทรจะโอเคกับสีผมของเธอ“สมุทรต้องชอบแน่” หม่าม้ากับเหนือนภาพูดขึ้นพร้อมกันเพราะทั้งสองคนมั่นใจดี“สีผมนภาสวยมากเลย สีน้ำตาลอ่อนเข้ากับนภาสุดๆ” ใบหยกพูดขึ้นเพราะเหนือนภาก็ทำสีผมเหมือนกันแต่สีดันเป็นคนละโทนกับเธอ“ขอบคุณนะใบหยกแต่ของใบหยกก็เข้ากับใบหยกเหมือนกัน” เหนือนภาพูดขึ้นใจจริงตัวของเหนือนภาก็อยากทำสีอื่นแต่ก็กลัวว่ามันจะฉูดฉาดเกินไปเลยเลือกเป็นสีน้ำตาลอ่อน ส่วนหม่าม้าถ้าถามว่าทำไหมก็บอกเลยว่าไม่ เพียงแค่พาลูกสาวกับลูกสะใภ้มาเฉยๆ“งั้นหม่าม้าว่าเรากลับกันเถอะ สปาคงทำไม่ทันแ

“ใบหยกพร้อมหรือยัง” เหนือสมุทรถามขึ้นเพราะตอนนี้มันถึงเวลาที่ทั้งสองคนกำลังจะออกเดินทางแล้ว“พร้อมแล้ว” ใบหยกยิ้มร่าออกมาพร้อมกับพูดขึ้น ตอนนี้เธอพร้อมที่จะไปเที่ยวแล้วซึ่งแน่นอรว่ามันเป็นทริปแรกของเธอกับเหนือสมุทรที่ไปกันสองคน“งั้นไปกัน” เหนือสมุทรพูดขึ้นพร้อมกับเป็นคนถือกระเป๋าเดินลงมาลานจอดรถของคอนโด“จะไม่ชวนครามกับเจมส์จริงๆหรอ” ใบหยกถามขึ้นอีกครั้งเพราะตั้งแต่ปิดเทอมมา เธอไม่ได้เจอเพื่อนอีกสองคนเลยและการไปเที่ยวในครั้งนี้ก็ยังไม่ได้ชวนอีก“ไอ้เจมส์ไปเที่ยวกับเมีย ส่วนไอ้ครามก็คงหมกตัวอยู่กับคนคุยของมัน” เหนือสมุทรพูดขึ้นเพราะตอนนี้ครามเพื่อนสนิทมีคนคุยแล้ว“เฮ้อ…อยากไปเที่ยวแบบครบกลุ่ม” ใบหยกได้แต่ถอนหายใจเพราะเธอเองก็อยากชวนครามกับเจมส์ไปด้วย ใช่ว่าไปกับเหนือสมุทรสองคนแล้วไม่ดีแต่หากมีครามกับเจมส์มันจะสนุกไปอีกแบบ“ไปเที่ยวกับผัวสองคนมันไม่ดีหรอใบหยก” เหนือสมุทรถามขึ้นเพราะเหนือสมุทรไม่เคยอยากไปเที่ยวโดยมีคนอื่น อยากให้มีแค่ใบหยกคนเดียวเหมือนกับตอนนี้“มันก็ดีแต่หากมีเพื่อนไปด้วยมันจะดีอีกแบบ” ใบหยกตอบกลับไปตามตรง“ครั้งนี้ไปเที่ยวกันสองคนก่อนแล้วครั้งหน้าค่อยชวนพวกมันดีไหม” แ

“เฮ้อ…เหลืออีกกี่เซ็ทที่ต้องถ่ายคะ” นะโมเอ่ยปากถามรุ่นพี่ในสโมสรนักศึกษาขึ้นทันทีในตอนนี้เธอถูกเรียกตัวมาถ่ายแบบให้กับทางสโมสรของมหาวิทยาลัยเนื่องจากนะโมพึ่งได้รับตำแหน่งดาวมหาวิทยาลัยเมื่อไม่นานมานี้“อีกเซ็ทเดียวค่ะน้องนะโม” รุ่นพี่ในสโมสรตอบกลับมา ส่วนตัวแล้วพวกเขารู้สึกเกรงใจดาวมหาวิทยาลัยคนนี้ไม่น้อยเพราะพวกเขาดันโทรตามนะโมมาแบบไม่ได้นัดล่วงหน้า“หนูง่วงมากๆเลยค่ะ ยังไม่ได้นอนเลย” นะโมบ่นขึ้นและที่เป็นแบบนี้นั่นเพราะเมื่อคืนเธอไปเที่ยวมา กว่าจะกลับก็เกือบเช้าและเมื่อท้องฟ้าสว่างรุ่นพี่ในสโมสรนักศึกษาก็โทรตาม“ทนหน่อยนะคะ เหลือแค่เซ็ทนี้แล้วจริงๆ” รุ่นพี่บอกขึ้นอีกครั้งก่อนที่ทางทีมงานจะจัดการเซ็ทกล้องเซ็ทแสงอะไรต่างๆเพื่อเตรียมพร้อมกับเซ็ทสุดท้าย“น้องนะโมเชิญครับ” เสียงตากล้องพูดขึ้นนั่นทำให้นะโมได้สติเพราะเธอเกือบจะหลับอยู่รอมร่อใช้เวลาไม่นานนักเซ็ทสุดท้ายของวันนี้ก็จบลง แน่นอนว่านะโมไม่รอให้ใครพูดอะไร เธอคว้ากระเป๋าของตัวเองและเดินออกมาทันทีตอนนี้เธอง่วงเกินกว่าจะทำอะไรอีกแล้ว หากพี่ๆในสโมสรไม่โทรมา เธอคงมีเวลานอนก่อนจะเข้าเรียนภาคบ่ายแต่ตอนนี้ไม่เป็นแบบนั้นเพราะมันใกล้จะถึ

“ถ้ายังไม่พูดขอโทษฉัน ฉันจะจูบนายให้หายปากหนักเลยคอยดู” นะโมสวนกลับทันควัน คนไม่มีมารยาทอย่างอีตาบ้านี่ต้องเจอคนอย่างเธอถึงจะเอาอยู่ !“ปากปลาร้าอย่างเธอไม่มีสิทธิ์ได้จูบของฉันหรอก” เหนือนทีพูดขึ้นเพราะผู้หญิงปากดีแบบนี้ไม่มีทางหรอกที่เหนือนทีจะสนใจ“กรี๊ด ! นายว่าใคร” นะโมโวยวายขึ้นพร้อมแผดเสียงกรี๊ดเพราะเธอรับไม่ได้ที่อีตาบ้าคนนี้ว่าเธอ“ว่าเธอไงยัยปากปลาร้า” เหนือนทีพูดขึ้นก่อนจะหันหลังเดินออกมาเพราะหากยืนอยู่ตรงนี้ต่อมีหวังเขาได้ปวดหัวกับผู้หญิงคนนี้อีกแน่ๆ“แม่ง ! ชีวิตเจอแต่อะไรก็ไม่รู้” เหนือนทีสบถขึ้นกับตัวเองเพราะชีวิตของเหนือนทีเจอแต่กับอะไรก็ไม่รู้ผู้หญิงบางคนที่มาสักก็เอาเรื่องสักมาบังหน้าเพราะความจริงต้องการที่จะมาอ่อยช่างสักอย่างเหนือนที ส่วนบางคนที่ตั้งใจมาสักจริงๆสุดท้ายตอนหลังเมื่อเห็นหน้าช่างสักก็พาแต่จะอ่อยจนแทบจะแก้ผ้าอยู่ตรงหน้า ส่วนวันนี้ก็ดันเจอคนบ้าที่ประสาทเสียโวยวายใส่ ชีวิตแต่ละวันของเหนือนทีจะมีบ้างไหมที่มันจะสงบสุข“ไอ้นที วันพุธตอนบ่ายโมงมึงมีคิวสักนะ” เติร์ดช่างสักประจำร้านพ่วงด้วยตำแหน่งเพื่อนสนิทของเหนือนทีพูดขึ้น“มึงจัดคิวหรือเขารีเควส” เหนือนทีถามก

“จะออกได้ยังไงในเมื่อหนูชอบพี่นทีขนาดนี้” นะโมพูดขึ้นพร้อมกับโอบล้อมรอบลำคอของเหนือนทีให้แน่นขึ้น มีหวังหากเขาจับเธอโยนออกจากตัวเธอคงหลุดแน่ๆเพราะขนาดร่างกายที่ต่างกัน“ชอบฉันแต่วันก่อนยืนด่าฉันน่ะหรอยัยปากปลาร้า” เหนือนทีพูดขึ้นทันทีเพราะหากไม่พูดแบบนี้เธอคนนี้คงไม่ยอมปล่อยเขาให้เป็นอิสระนะโมที่ได้ยินก็ได้แต่นั่งนิ่งบนตักแกร่งของเหนือนที คำพูดนี้มันคุ้นๆเหมือนอีตาบ้าไร้มารยาทที่ไม่ยอมขอโทษเธอ“ดะ…เดี๋ยวนะ” ตอนนี้นะโมกำลังใช้ความคิดคงไม่ใช่หรอก ช่างสักนทีคงไม่ใช่คนไร้มารยาทแบบนั้น เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะเป็นคนเดียวกัน“ลงไปจากตัวฉันยัยปากปลาร้า” เหนือนทีพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับใช้มือหนาแกะมือเล็กของนะโมให้ออกจากลำคอ“อ๊ะ…โอ๊ย เจ็บนะ”“เจ็บก็ปล่อยสิ จะกอดให้แน่นกว่าเดิมทำไม” เหนือนทีพูดขึ้นก่อนจะแกะมือของนะโมออกโดยไม่สนว่าอีกคนจะเจ็บหรือรู้สึกยังไง“พี่นทีคืออีตาบ้าคนนั้นจริงๆหรอ” แน่นอนว่าต่อให้ตอนนี้เหนือนทีจะหลุดจากการพันธนาการของนะโมแล้วแต่นะโมเองก็ยังไม่คลายความสงสัยในใจ“คิดว่ายังไงล่ะ”“ไม่จริงน่า ไม่ใช่หรอก” เพราะมันเป็นไปไม่ได้ ยังไงก็เป็นไปไม่ได้“แล้วใครกันที่มันด่าฉันว่าไร้ม