เมียเด็ก

“วันนี้เจ๊ให้แกสี่ร้อยนะจันทร์เจ้า” เสียงของเจ๊เพ็ญเจ้าของร้านอาหารที่เด็กสาวอย่าง จันทร์เจ้า กำลังทำงานอยู่พูดขึ้น

“ทำไมให้เงินหนูเพิ่มมาหนึ่งร้อยละคะ” เสียงใสของจันทร์เจ้าถามกลับไปทันที

เพราะปกติแล้วค่าแรงขั้นต่ำของเธอคือสามร้อยบาทโดยเธอจะเริ่มทำงานหลังเลิกเรียนนั่นคือเวลาห้าโมงเย็นจนถึงห้าทุ่มที่เป็นเวลาร้านปิด

“วันนี้เจ๊ขายดีเลยให้แกเพิ่ม เห็นว่าแกขยันทำงานหรอกนะเลยให้อะ” เจ๊เพ็ญพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับยืนมือที่ถือเงินจำนวนสี่ร้อยบาทให้กับจันทร์เจ้า

“หนูขอบคุณเจ๊เพ็ญมากๆนะคะ หนูสัญญาว่าจะตั้งใจทำงานให้สมกับที่เจ๊เพ็ญใจดีกับหนูเลย” พูดจบมือน้อยๆของจันทร์เจ้าก็ยื่นมือมารับเงินตรงหน้าพร้อมกับสีหน้าที่ดีใจอย่างปกปิดไว้ไม่มิด

“แล้วแม่แกเป็นไงบ้างละ”

“อาการก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ค่ะ ถ้าแบบนั้นหนูขอตัวก่อนนะคะเจ๊เพ็ญ” จันทร์เจ้าพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะยกมือไหว้ผู้ใหญ่ตรงหน้าและออกจากร้านอาหารตรงไปยังโรงพยาบาลสถานที่ประจำของเธอ

“น้องจันทร์เจ้ามาพอดีเลย พี่มีเรื่องจะแจ้งค่ะ” ท่าทางรีบร้อนของเจ้าหน้าที่พยาบาลตรงเข้ามาจันทร์เจ้าทันที

เด็กสาวคิดแล้วว่าท่าทางแบบนี้ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ เห็นแบบนั้นก็ได้แต่ภาวนาในใจขอให้มันเป็นเรื่องที่เธอรับไหว

“มะ…มีอะไรหรอคะ” น้ำเสียงสั่นๆของจันทร์เจ้าถามออกไปทันที

“ภายในหนึ่งอาทิตย์นี้คุณแม่ของน้องจันทร์เจ้าต้องเข้ารับการผ่าตัดนะคะเพราะดูจากเวลาแล้วขาน่าจะหายบวมทัน”

“ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่หรอคะ” ถึงกระนั้นเธอก็ถามออกไปเพราะการรักษาใช่ว่าจะฟรีอีกทั้งตอนนี้เธอเองก็ไม่มีเงินเก็บมากนัก

“อยู่ที่ประมาณหนึ่งแสนห้าหมื่นค่ะแบ่งจ่ายเป็นงวดได้” เจ้าหน้าที่พยาบาลตอบกลับมาทันที

จำนวนเงินที่เยอะขนาดนี้เด็กสาวมัธยมอย่างเธอจะหาได้จากไหนกัน ลำพังทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟที่ร้านเจ๊เพ็ญได้วันละสามร้อยก็ใช่ว่าจะพอ

“ถะ…ถ้าไม่ผ่าตัดละคะจะเป็นอะไรหรือเปล่า” เพราะภายในหนึ่งอาทิตย์เด็กสาวอย่างจันทร์เจ้าไม่มีทางหาเงินทันแน่ๆ

“ถ้าไม่ผ่าตัดหลังจากขาหายบวมอาจจะเดินไม่ได้ตลอดไปค่ะ” เหมือนมีดปักกลางอกกับคำพูดของเจ้าหน้าที่พยาบาล

ถ้าไม่ได้รับการผ่าตัดแม่ของเธอจะเดินไม่ได้อีกต่อไป ซึ่งสาเหตุไม่ได้มากใครที่ไหนเลยนอกจากเธอ

อย่างที่เคยเป็นข่าวหน้าหนึ่งเมื่อสามสี่วันก่อน คุณแม่วัยสี่สิบห้าช่วยชีวิตลูกสาววัยสิบแปดปีโดยการกระโดดให้รถชนตัวเองแทนที่จะเป็นลูกสาว

คุณแม่ของจันทร์เจ้านอนหลับสนิทแน่นิ่งบนถนนต่างกับจันทร์เจ้าเองที่ถูกกระชากให้หลบไปข้างทาง เธอไม่เป็นอะไรเลยนอกจากแผลถลอกตามตัว ต่างกันคุณแม่ที่ขาหักผิดรูปกระดูกแตกละเอียด

“ผ่าตัดเลยค่ะ ผ่าตัดแม่ของหนูเลย” จันทร์เจ้าตอบกลับไปทันที

เพราะเธอไม่มีทางยอมให้แม่เดินไม่ได้หรอก แม่อุตส่าห์ยอมเสียสละช่วยชีวิตเธอไว้ เธอก็จะทำทุกวิถีทางให้ได้เงินมารักษาแม่ให้ได้

“คือพี่ต้องบอกแบบนี้ก่อนนะคะ การผ่าตัดครั้งนี้มีค่าใช้จ่ายจำนวนมาก น้องจันทร์เจ้าต้องจ่ายเงินค่าผ่าตัดงวดแรกก่อนถึงจะทำการผ่าตัดได้” เจ้าหน้าที่ตอบกลับมาอีกครั้ง

ในใจเด็กสาวได้แต่ภาวนาขอให้ค่าผ่าตัดแบ่งจ่ายงวดแรกมันจะไม่มากเกินไปกับเงินที่เธอมีอยู่

“ค่าผ่าตัดแบ่งจ่ายต่องวด งวดละสองหมื่นห้าพันบาท โดยแบ่งเป็นหกงวดห่างกันครั้งละหนึ่งเดือนซึ่งจำนวนหกเดือนคือระยะเวลาที่คุณแม่ของน้องจันทร์เจ้าจะรักษาตัวที่โรงพยาบาล”

“หลังจากนี้จะมีค่าใช้จ่ายอีกไหมคะ” เพราะเธอเองก็กังวลเหลือเกิน เงินแสนไม่ได้หามาง่ายๆอยู่แล้ว

“ไม่มีค่ะ ราคานี้รวมการทำกายภาพบำบัดหากครบหกเดือนคุณแม่น้องจันทร์เจ้ายังเดินไม่ได้ ทางโรงพยาบาลจะไม่มีการเก็บค่าใช้จ่ายเพิ่มแล้วและคุณแม่จะได้รับการรักษาตัวจนกว่าจะเดินได้”

เมื่อฟังตามที่เจ้าหน้าที่พยาบาลพูดก็รู้ได้ทันทีว่าราคาหนึ่งแสนหน้าหมื่นบาทมันคุ้มแล้วแต่ถึงแบบนั้นมันก็มากไปสำหรับคนจนๆอย่างเธอ

“ถ้าขาของแม่หายบวมผ่าตัดได้เลยค่ะ ส่วนเรื่องค่ารักษางวดแรกจันทร์เจ้าจะหามาจ่ายให้เร็วที่สุด” ถึงไม่รู้ว่าจะหาได้ยังไงแต่ตอนนี้การตอบตกลงไปเป็นผลดีต่อแม่ของเธอที่สุด

“งั้นน้องจันทร์เจ้าเซ็นเอกสารเลยค่ะ วันไหนที่คุณแม่ผ่าตัดพี่จะแจ้งให้ทราบ” เด็กสาวตรงหน้ายิ้มให้กับเจ้าหน้าที่พยาบาลก่อนจะใช้มือเซ็นชื่อตัวเองลงไปในเอกสารการรักษาตัวของผู้เป็นแม่

หลังจากนั้นร่างกายผอมบางของจันทร์เจ้าก็เดินตรงไปยังห้องพักผู้ป่วยรวมของแม่ทันที

“ทำไมวันนี้มาดึกจังละจันทร์เจ้า” เสียงคนเป็นแม่เอ่ยถามลูกสาวผู้เป็นที่รัก

“หนูไปทำงานร้านเจ๊เพ็ญมาค่ะ เมื่อกี้คุยกับพี่พยาบาลเลยเข้ามาช้า”

“จันทร์เจ้าถ้าค่ารักษามันแพงก็ไม่ต้องรักษาก็ได้นะแม่เดินไม่ได้ไม่เป็นไรเพียงแต่แม่เห็นจันทร์เจ้าปลอดภัยแม่ก็สบายใจแล้ว”

น้ำตาเม็ดเล็กของเด็กสาวอย่างจันทร์เจ้าไหลลงมาบนใบหน้าสวยทันที เธอรู้อยู่เต็มอกว่าแม่รักเธอมากแค่ไหนแต่เธอก็รักแม่ไม่ต่างเช่นกัน

“แม่ยอมเจ็บแทนหนูแล้ว หนูไม่ยอมให้แม่เสียขาไปหรอกนะ แม่ไม่ต้องห่วงเรื่องเงินเลยหนูจะหามันมารักษาแม่เอง”

“มันจะทำให้จันทร์เจ้าลำบากนะลูก”

“ลำบากกว่านี้สักเท่าไหร่หนูก็ยอม ขอแค่แม่หายดีเหมือนเดิมหนูก็พร้อมจะทำทุกอย่าง”

❤️

ฝากเอ็นดูหนูจันทร์เจ้าของเราด้วยนะคะ

แอบกระซิบเรื่องอาการป่วยและการรักษาพยาบาลเป็นเพียงการสมมุติขึ้นนะคะ