All Chapters of เมียเด็ก: Chapter 61 - Chapter 70

“ทำไมมองกูแบบนั้นใบหยก” เหนือสมุทรถามขึ้นทันทีเพราะตอนนี้เหนือสมุทรกำลังโดนสายตาค้อนของใบหยกมองใส่“สมุทรทำอะไรเรา” ใบหยกถามขึ้นพร้อมกับก้มมองร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเองที่ตอนนี้อยู่ภายใต้ผ้าห่ม“มึงจะบอกว่าจำไม่ได้” เหนือสมุทรถามขึ้นเพราะบทรักที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมันร้อนแรงจนเหนือสมุทรแทบลืมไม่ลงแต่ทำไมใบหยกถึงลืมไปเสียดื้อๆ“ไม่สิ เดี๋ยวนะ ! เรามีอะไรกับสมุทรหรอ” ใบหยกถามขึ้นพร้อมกับสายตาสอดส่องไปตามร่างกายของตัวเอง“สภาพมึงกับกูแก้ผ้าอยู่บนเตียงด้วยกัน เราคงเล่นแปะแป้งกันมั้ง” เพราะใบหยกถามอะไรออกมาเหมือนไม่ได้คิด สภาพที่เห็นมันก็บอกได้อยู่แล้ว ไหนจะเสื้อผ้าที่อยู่ตามพื้นมันก็บอกอะไรได้หลายๆอย่าง“เราสมยอมหรอ” ตอนนี้ใบหยกงุนงงและสับสนไปหมด ไม่รู้ว่าเรื่องราวทั้งหมดมันเกิดขึ้นได้ยังไง“คิดดูดีๆ ถึงมึงจะเมาแต่มึงไม่ใช่คนที่จะลืมอะไรง่ายๆแต่ถ้าคิดไม่ออกจริงๆก็ฟังคลิปนี้” เหนือสมุทรพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะส่งโทรศัพท์ให้ใบหยกและลุกขึ้นเต็มความสูงใส่เสียงบล็อกเซอร์และเดินออกจากห้องตอนนี้เหนือสมุทรไม่รู้ว่าใบหยกคิดอะไรอยู่ เขาเลยได้แต่ปล่อยให้ใบหยกอยู่กับตัวเองและออกมาด้านนอกเพื่อหาอะไรให้ใบห

“ใบหยกมึงจะรีบไปไหน” เสียงของเหนือสมุทรดังขึ้นทันทีเพราะเมื่อมาถึงมหาวิทยาลัยเพราะใบหยกกำลังแยกตัวเดินออกไป“เราจะไปคณะแพทย์” ใบหยกตอบกลับมาตามตรงพร้อมกระชับมือที่ถือกล่องคุกกี้ไว้แน่น“ไปทำไม” ถึงเหนือสมุทรจะรู้ว่าใบหยกไปทำไมแต่ก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น“เอาขนมไปให้พี่หมอเบนซ์” คำตอบของใบหยกทำเหนือสมุทรคันยุบยิบในใจไม่น้อยมันจะเป็นไปได้ไหมหากเป็นเหนือสมุทรที่เป็นเจ้าของขนมกล่องนั้น“กูไปด้วย” เหนือสมุทรพูดขึ้นก่อนจะรีบเดินมาหาใบหยกเพราะเหนือสมุทรไม่มีทางปล่อยให้ใบหยกไปคนเดียวถึงตอนนี้ใบหยกจะรู้สึกไม่พอใจกับการกระทำของเหนือสมุทรแต่ก็พูดอะไรไม่ได้เพราะเหนือสมุทรคงไม่มีทางยอมฟัง รั้นจะไปแต่กับเธอให้ได้“สมุทรจะมาทำไมก็ไม่รู้” ใบหยกบ่นอุบอิบเพราะเธออยากคุยกับพี่หมอเบนซ์เพียงสองคนเท่านั้น“ก็มาเป็นเพื่อนมึงไง” คนหน้ามึนตอบกลับมาหน้าตายโดยไม่รู้เลยว่าอีกคนกำลังไม่พอใจ“รอเราตรงนี้นะเดี๋ยวเราเดินเข้าไปเอง” ใบหยกพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อสายตาหันไปเห็นพี่หมอเบนซ์กำลนั่งอยู่ใต้คณะแน่นอนว่าใบหยกไม่รอช้าเดินตรงเข้าไปหา ถึงการกระทำนี้จะดูอุจอาจแต่ก็ต้องหน้าด้านเข้าไว้เพื่อผู้ชายที่ตัวเองแอบชอบ“สวัสดี

“จะบอกอะไรให้นะใบหยก ที่ผู้ชายมันสนใจเธอเพราะมันหวังแค่จะเอาเธอเท่านั้น” พี่หมอเบนซ์พูดขึ้นทันทีเพราะตอนนี้เขาเองก็โกรธพอสมควรที่โดนเหนือสมุทรตอกหน้าท่ามกลางคนเยอะๆแบบนี้“ทำไมพี่หมอพูดกับหนูแบบนี้ล่ะ” ใบหยกที่ได้ยินก็ถามขึ้นพี่หมอเบนซ์คนที่น่ารัก พูดเพราะ อ่อนโยนกับเธอหายไปไหน ทำไมมีแต่คนที่พูดจาแดกดันเธอแบบนี้“เธอคิดว่าคนอย่างสมุทรจะสนใจเธอจริงๆหรอ ที่ผ่านมาสมุทรควงผู้หญิงแบบไหนแล้วเธอเป็นแบบไหนลองคิดดูดีๆ” คำพูดของพี่หมอเบนซ์ทำใบหยกต้องหันหน้าไปมองเหนือสมุทรเพราะตอนนี้ใบหยกไม่รู้ว่าสิ่งที่พี่หมอเบนซ์พูดออกมามันคืออะไร“หมายความว่ายังไง” แน่นอนว่าตอนนี้ทุกคนงุนงงไปหมด ทั้งครามและเจมส์ก็ได้แต่เดินมาหาใบหยกเพราะรู้ดีว่าใบหยกไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วเหนือสมุทรคิดอะไรกับตัวเอง“จืดชืดไม่พอยังซื่ออีกหรือไงถึงไม่รู้ว่าเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อกับตัวเอง” พี่หมอเบนซ์พูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะเดินกระแทกไหล่ของใบหยกออกมาตอนนี้ใบหยกได้แต่มองหน้าเหนือสมุทรเพื่อหวังจะได้คำตอบในสิ่งที่พี่หมอเบนซ์พูดทิ้งท้ายเอาไว้“หมายความว่ายังไงหรอสมุทร” ใบหยกไม่รอช้าที่จะถามขึ้นเพราะเธอต้องการคำอธิบาย“กูว่าถึงเวลาที่มึงต

“เราแบบนี้กับเราเมื่อก่อน อะไรดีกว่ากันหรอสมุทร” ใบหยกถามขึ้นทันทีแต่ความคิดส่วนตัวของใบหยกเองเธอชอบตัวเองตอนนี้มากกว่า ถึงจะดูเปลี่ยนและแตกต่างไปจากเดิมแต่ทุกอย่างกลับดีขึ้น“ถ้าให้พูดตรงๆก็ตอนนี้เพราะเมื่อก่อนมึงน่ารักแต่ตอนนี้มึงสวยจนกูใจสั่น” คำพูดของเหนือสมุทรทำใบหยกยิ้มกว้างเพราะมันจะเป็นทุกครั้งที่ใบหยกหัวใจเต้นแรงกับคำชมของเหนือสมุทร“สมุทรชอบชมเรา” ใบหยกพูดขึ้นอีกครั้ง ในบางครั้งหัวใจก็แทบจะรับไม่ไหวกับคำชมของเหนือสมุทร“ไม่ให้ชมมึงแล้วจะให้กูไปชมใคร” เพราะคนเดียวที่เหนือสมุทรชมก็มีแค่ใบหยกเท่านั้น“พอๆ เราไปเรียนกันดีกว่า ช้ากว่านี้จะสายแล้วนะ” ใบหยกพูดขึ้นพร้อมก้มมองนาฬิกาข้อมือเพราะตอนนี้มันใกล้ถึงเวลาเรียนแล้ว“กูไม่อยากไปเรียนแล้ว” เหนือสมุทรพูดออกมาตามความจริงเพราะเขามีความรู้สึกไม่อยากไปเรียนแล้ว อยากไปเที่ยวหรือไปหาอะไรกินกับใบหยกมากกว่า“ไม่อยากไปเรียนแล้วอยากไปไหน” ใบหยกถามขึ้นเพราะวันนี้มันเป็นวิชาเสรี หากเธอจะหยุดอีกสักครั้งคงไม่เป็นอะไร เรื่องนี้ควรโทษเหนือสมุทรเลยที่เป็นคนพาเธอหยุดเรียน ทำให้ตอนนี้เธอไม่กลัวและกังวลเกี่ยวกับการหยุดเรียนอีกแล้วเพราะทุกวิชามีโควต้

“รู้ไหมว่าทำอะไรถึงจะไม่หลับ” ระหว่างที่กำลังเดินเข้ามาในโรงหนังเหนือสมุทรก็ถามขึ้น“ทำอะไรหรอก” ใบหยกที่ไม่รู้เลยว่าคนเจ้าเล่ห์อย่างเหนือสมุทรมีแผนอะไรอยู่ในหัวก็ได้แต่ถามด้วยแววตาใส“เปิดประสบการณ์ใหม่ในโรงหนัง” คำตอบของเหนือสมุทรทำใบหยกนิ่งค้างไป“บะ…บ้าหรอสมุทร คนเยอะแยะ” ใบหยกฟาดฝ่ามือลงบนแขนแกร่งเพราะสิ่งที่เหนือสมุทรพูดออกมามันใช้ได้ที่ไหนกัน“คนเขาไม่สนใจหรอก” เหนือสมุทรพูดขึ้นเพราะดูแล้วทุกคนต่างสนใจหนังที่กำลังจะฉาย“ไม่ได้” ใบหยกพูดเสียงแข็งเพราะยังไงก็ไม่ได้ การทำอะไรแบบนี้ในที่สาธารณะมันไม่ควรเลยด้วยซ้ำ“รู้ไหมว่าชุดนักศึกษาที่มึงใส่วันนี้มันยั่วมากแค่ไหน” ในระหว่างที่นอนอยู่ เหนือสมุทรก็คว้าเอวบางเข้ามากอดพร้อมกับพูดขึ้น“เราใส่ปกติ” ถึงมันจะไม่ปกติแต่ใบหยกก็เลือกพูดว่าปกติเพราะแบบนี้ใครๆก็ใส่กัน“ไม่ปกติสำหรับมึง เสื้อก็รัดนม กระโปรงก็รัดก้น เห็นแล้วอยากจับฟาดชะมัด” เหนือสมุทรพูดขึ้นพร้อมกับมือหนาที่ไล่สัมผัสไปทั่วร่างกายของใบหยก ทำเอาใบหยกขนลุกซู่กับการกระทำนี้ โชคดีที่ตอนนี้มีผ้าห่มคลุมตัวไม่งั้นคนอื่นคงเห็นการกระทำของเหนือสมุทรไปแล้วถึงเตียงแต่ละเตียงจะห่างกัน ถึงใน