Semua Bab พลาดรักร้ายนายวิศวะ: Bab 71 - Bab 78

มิริณจำใจต้องตามอรัณเข้ามาในห้องของเขา พอร่างบางมาถึงกับเจอกับน้องภีมที่กระโดดตัวอยู่บนเตียงนอนของอรัณ เด็กน้อยที่เห็นมิริณถึงกับวิ่งมากอดแม่ด้วยความดีใจ"น้องภีมกลับห้องเรานะครับ คนเก่ง" แต่น้องภีมกับสายหัว พร้อมกับบอกบอกให้มิริณนั้นนอนลงที่เตียงพร้อมกับตน"แม่ แม่ นอน นอน" เสียงของลูกชายที่พูดไม่เป็นประโยค มิริณถึงได้เสมองหน้าคนที่ยืนเอามือกอดอกดูเธอกับลูก"นี้พี่เอาอะไรกรอกหูลูกฉัน" มิริณเอ่ยเสียงแข็งกับคนเจ้าเล่ห์ นิสัยไม่ดี ที่เขาใช้ลูกเป็นเครืองมือหลอกล้อให้เธอมาที่นี่"พี่ป่าวเลยนะมิริณ พี่ถามน้องถีมว่า อยากมานอนคอนโดคุณพ่อไหมครับ น้องภีมก็พยักหน้า พี่เลยพาลูกมา น้องภีมติดใจจนไม่ยอมกลับเลยนะครับ" อรัณเอ่ยมาเช่นนั้น มิริณถึงกับมองค้อนให้เขา"น้องภีมตัวแค่นี้ จะไปรู้อะไรคะ" คนอะไรช่างพูดมาได้"นอนด้วยกันที่นี่นะครับ เมื่อคืนพี่นอนที่โซฟาเหมื่อยหลังทั้งคืนเลย""ฉันไม่ได้บอกให้พี่นอนที่นั้นนิคะ พี่นอนของพี่เอง""ไง พูดแบบนี้ละครับ พี่ก็อยากอยู่กับลูกกับเมียบ้าง เอาจริงนะมิริณ พี่เห็นครอบครัวของพี่คิณกับมิวาแล้ว พี่โครตอิจฉาเลย ที่ผ่านมาพี่ผิดพี่ขอโทษ เรามาเริ่มต้นใหม่เป็นครอบครัวด้

ปากบางของคนใต้ร่างถูกคนโตตัวครอบงำ มิริณที่โดนพ่อของลูกปรนเปรอด้วยรสจูบที่อ่อนโยนและแสนหวาน ถึงกับปฎิเสธสิ่งที่อรัณนั้นมอบให้ไม่ได้เลยซักนิด คนใจร้อนไม่ปล่อยให้เธอมีจังหวะพูดหรือต่อว่าเขา เรียวลิ้นร้อนตวัดเข้าปากคนตัวเล็กด้วยความคิดถึงโหยหา มือเรียวเล็กจับเข้าที่คอเสื้อของอรัณอย่างลืมตัว ด้านมิริณเองก็จูบอรัณกลับเช่นกันเพราะลึกๆ เธอเองก็คิดถึงเขาทั้งสองจูบกันจนเสียงดังลั่นห้อง ฝ่ามือหนาของอรัณซุกเข้าที่หน้าอกใต้เสื้อของมิริณที่ไร้บรากีดขวาด ปากหยักหนาถอนจูบออกจากปากบางอย่าง อ่อยอิ่ง อรัณสบตาเข้ากับคนตัวเล็กพร้อมซุกจมูกโด่งคมสันไล่ขบเข้าที่ลำคอและใบหูของมิริณด้วยความพอใจ ทำเอาร่างบางถึงกับย่อคอหลบสัมผัสที่ไว้ต่อความรู้สึก ชุดนอนของคนตัวเล็กที่สวมใสถูกมือหนาคนตัวโตถอดออกมาอย่างรวดเร็วด้วยน้ำมือของเสือร้าย"พะ พี่อรัณ นี้ฉันโกรธพี่อยู่นะ คนบ้าพี่มาถอดชุดฉันแบบนี้ได้ยังไง ไอ้คนหื่นเอ้ย..." ร่างบางที่ถูกปรนเปรอด้วยจูบ รู้สึกตัวอีกทีก็โดนคนมือไวนั้นจับเปลื่อยเปล่าไปเสียแล้ว อรัณที่โดนจับได้ถึงกับยิ้มแห้งๆ ให้กับมิริณ เขาไม่เหมือนคนเมาเลยซักนิด อ่า...นี้เธอโดนเขาหลอกอีกแล้วเหรอ มิริณได้แต่ห

3 เดือนต่อมาด้านมิริณและวันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่พี่อรัณต้องเอาน้องภีมไปเลี้ยงที่บริษัท เพราะหลังจากที่เราสามคนพ่อแม่ลูกย้ายมาอยู่บ้านของพี่อรัณ เปิดเทอมฉันก็กลับไปเรียน แต่ฉันไม่ได้ไปทุกวันหรอกนะ ฉันไม่ได้ลงเรียนหลายวิชา เพราะฉันอยากมีเวลาให้กับพี่อรัณและก็น้องภีม จริงๆ ฉันจะฝากน้องภีมไว้กับมิวา แต่พี่อรัณเขาไม่ยอมจะเอาน้องภีทมาด้วย ฉันก็เลยต้องยอมปล่อยเลยตามเลยและวันนี้ฉันนัดยัยขวัญข้าวและยัยบีนาเอาไว้ เอาจริงพอฉันดรอปเรียนไปก็แทบจะไม่ได้เจอกับเพื่อนเลย แต่ที่วันนี้เพราะยัยบีนานั้นจะแต่งงาน ทำเอาฉันแทบซ็อคสุดๆ เจ้าบ่าวยัยบีนาก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ต้า เพื่อนในห้องที่เคยมีเรื่องกับพี่อรัณนั้นเอง"ฉันยินดีกับแกด้วยนะและก็ต้าด้วยนะ" ฉันเอ่ยกับเพื่อนทั้งสองที่ยื่นการ์ดงานแต่งให้กับฉันมา"จ้า แกต้องไปให้ได้นะมิริณ ถ้าแกไม่ไปฉันโกรธแกจริงๆ ด้วย ฉันนะเช่าชุดให้พวกแกสองคนแล้ว" ยัยบีนาเอ่ยกับฉันและยัยขวัญข้าว"ไปสิแกแต่งานทั้งที ฉันจะไม่ไปได้ไง""เออ ริณแล้วนี้แกไม่คิดจะแต่งงานเหรอ" จากนั้นยัยขวัญข้าวก็หันมาถามฉัน"ไม่รู้สิ ฉันอาจจะเป็นคนง่ายๆ แต่งไม่แต่งก็ได้มั้ง" ด้านอรัณหลังจากที่น้องภีมงอแง

@บ้านอรัณ9 เดือนต่อมาร่างสูงในชุดสูทที่แต่งตัวพร้อมจะออกไปทำงาน อรัณเสมองใบหน้าของภรรยาด้วยความรู้สึกที่เต็มเปลี่ยมไปด้วยความสุข วันนี้เขารู้สึกขี้เกียจอยากจะเกงานซักวันเพื่ออยู่ช่วยมิริณนั้นเลี้ยงน้องพรีนลูกสาวสุดที่รัก สมใจอย่างที่หวังของคุณพ่อลูกสองสุดหล่อใบหน้าราวกับนายแบบอย่างอรัณ ที่ตอนนี้มิริณได้ให้กำเนิดลูกสาวหน้าตาน่ารักน่าชังเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ที่นับวันทุกคนในบ้านยิ่งหลงรักหนักมากขึ้นเรื่อยๆ ส่วนเรื่องใบหน้านั้นเล่นถอดแบบมาจากคุณพ่อของเขาทั้งพี่ทั้งน้อง ถอดแบบมาจากอรัณแทบจะทั้งหมด เล่นเอาซะคนเป็นแม่ที่อุ้มท้องมาตั้งเก้าเดือนอย่างฉันนั้นอดน้อยใจไม่ได้ มิริณที่เห็นน้องพรีนนั้นดิ้นอยู่บนเบาะถึงกับอดกดจมูกลงเจ้าแก้มย้วยคนที่สองด้วนความหมั่นเคี้ยว อรัณที่เห็นภรรยาแกล้งลูกสาว ถึงกับยิ้มตาม"ริณครับวันนี้พี่ประชุมเสร็จพี่จะรีบกลับมานะครับ วันนี้พี่อยากจะเกงานซักวัน แต่คุณอนันต์ทานคงจะไม่ยอม" อรัณเอ่ยขณะที่มิริณนั้นกำลังอุ้มน้องเริ่มงอแงมิริณจึงอุ้มลูกเข้าเต้า"พี่รัณจะเกงานบ่อยแบบนี้ไม่ไดนะคะ สงสารคุณพ่อ" มิริณที่เอ่ยกับสามีมาเช่นนั้นเพราะ ตั้งแต่เธอคลอดน้องพรีน คุณปู่นั้นก็มัน