All Chapters of พลาดรักร้ายนายวิศวะ: Chapter 51 - Chapter 60

อรัณที่เห็นชายคนอื่นในไอจีมิริณ จากที่นั่งดื่มอยู่นั้นร่างสูงถึงกับยืนขึ้น ทั้งสามหนุ่มได้แต่มองหน้าเพื่อน"หึ...เมาขนาดนี้มึงอย่าบอกนะว่าจะขับรถ" เรียวตะเสมองใบหน้าของอรัณและเอ่ยถามเพื่อน"อืม" คนกลึ่งเมาตอบแค่นั้น จากนั้นก็เดินไปที่รถของตนทันที ทั้งสามหนุ่มที่เห็นท่าทีของเพื่อนต่างก็งงงวยไปตามๆกัน"นั้นมันจะไปไหนของมันวะ" ริวที่นั่งดื่มอยู่ถึงกับเอ่ยขึ้นมาถามเรียวตะและริกด้วยท่าทีสงสัยร่างสูงของอรัณทะยานรถสปอร์คันหรูกลับเข้ามาในคฤหาสน์ในเวลาไม่กี่นาที ภายในคฤหาสน์ที่เงียบสงบ เพราะนี้มันสามทุ่มกว่าแล้ว มีเพียงปิ่นที่เดินสำรวจความเรียบร้อยภายในบ้าน แต่สาวใช้กับต้องชะงักเมื่อคุณชายเล็กของบ้านนั้นกลับเข้ามาในรอบหลายวันด้วยท่าทีที่เดินเซเข้ามาภายในบ้าน"พี่ปิ่น เรียกมิริณให้ผมทีครับ"เมื่อมาถึงอรัณก็ถามถึงคนที่ตนอยากจะเจอทันที"เออ น้องมิริณไม่อยู่ค่ะ ไป ต่างจังหวัด""ต่างจังหวัด นี้ยังไม่กลับอีกเหรอ" อรัณถามปิ่นกลับด้วยน้ำเสียงและสีหน้าอันโกรธเคือง"น้องมิริณไม่ได้บอกค่ะ ว่าจะกลับวันไหน" อรัณได้ฟังเช่นนั้น ร่างสูงกับเดินไปที่เคาน์เตอร์บาร์และหยิบบรั่นดีขึ้นมาดื่ม หึ...! ดึกป่านนี้แล้วยั

ด้านมิริณหลังจากเดินแบบเสร็จ ภายในงานก็มีงานเลี้ยงแบบฟุบเฟ่ต์ต่อ ซึ่งตั้งแต่เริ่มงานยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง จึงรู้สึกหิวเป็นธรรมดา แต่ขณะที่มิริณกำลังจะเดินไปยังโซนอาหารนั้นมิริณกับสะดุดเข้ากับสายตาคมเข้มของอรัณที่เดินเคียงคู่มากับแฟนสาวของเขา ใช่สิหลายวันมานี้เธอและอรัณต่างไม่ได้พูดคุยเขาจะมาสนใจเธอทำไมกัน แค่เห็นอรัณเคียงคู่มากับแฟนสาว ใบหน้าสวยถึงกับชะงัก แต่นั้นก็พยายามที่จะไม่สนใจคนทั้งคู่มิริณเลือกอาหารอยู่อีกโซนแต่ไม่ได้ไกลจาก อรัณและแพทมากนัก แต่ขณะที่มือเรียวของคนตัวเล็กกำลังจะยืนมือไปหยิบจานมาตักอาหารอยู่นั้น กับมือหนาของใครอีกคนที่ยืนมาจับจานใบนั้นไปต่อหน้าเธอ มิริณถึงกับชะงัก แต่ชายหนุ่มคนตรงหน้ากับผุดรอยยิ้มขึ้นมาและยื่นจานนั้นให้กับเธอ"ขอโทษนะครับ" เสียงทุ่มเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกพอใจ ที่เขาใช้วิธีนี้เพื่อเข้าหาเธอ ยิ่งมองใกล้ๆ คนตรงหน้านั้นสวยหวานดังกับเจ้าหญิง ทำเอาเก่งถึงกับเสียอาการไปชั่วขณะ"รับไปสิครับ" ด้านมิริณเองก็สบตาเข้ากับคนตรงหน้า และรับจานมาจากเขามา"บนเวทีที่ว่าสวย แต่ยิ่งดูใกล้ๆ แบบนี้ยิ่งสวยมากนะครับ จะรังเกียจไหมครับ ถ้าผมจะขอชนแก้วกับคุณคนสวยซักครั้ว"

อรัณเสมองมิริณเล็กน้อยแต่ก็ไม่คิดจะสนใจ ร่างสูงปิดประตูห้องดัง!! ปัง !! จากนั้นก็เดินออกไปจากห้องราวกับไม่มีเรื่องอะไรจะเกิดขึ้นมิริณได้แต่มองตามแผ่นหลังของคนตัวโตด้วยความรู้สึกเจ็บ ที่ผ่านมาเขาทำดีกับเธอเพื่ออะไร เขาเคยมีความรู้สึกดีๆ ให้กับเธอสักครั้งใหม เขาทำกับเธอเช่นนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันพยายามคิดทบทวนเกิดคำถามมากๆที่วนเวียนเข้ามาภายในหัวของฉันร่างบางพยายามพาตัวเองลุกออกจากเตียงนอนด้วยความยากลำบาก พร้อมกับเช็ดน้ำตาที่มันไหลอาบแก้มตั้งสองข้างที่มันเปื้อนบนใบหน้าของตน ฉันไม่อยากจะเสียน้ำตาให้กับผู้ชายคนนี้อีกแล้ว ไม่ว่าจะผ่านไปกี่เดือน มิวาและเธอก็เป็นคนที่อรัณนั้นเกลียดนักหนา การที่เธอนั้นยอมให้เขารังแกมาตลอดมันไม่ได้ช่วยให้อรัณนั้นมองเธอและมิวาได้ดีเลยซักครั้ง เขาก็ยังเห็นเธอและพี่สาวของเธอนั้นเป็นแค่ผู้หญิงขายตัวเท่านั้น เธอถูกยัดเยียดด้วยคำพูดจาดูถูกจากเขามาโดยตลอด พอกันทีมือเรียวบางหยิบชุดที่มันกระจายลงพื้นมาสวมใส่ด้วยความรู้สึกดิ่งลงเหว คืนนี้ฉันอยากไปที่ไหนก็ได้ที่มันไม่ใช่คฤหาสน์หลังนั้น เมื่อคิดได้ดังนั้นมิริณก็เลือกแท็กซี่จากโรงแรมมาหาเพื่อนสนิทของเธอทันที@คอนโดของขวั

"ฉันคงกลับไปตอนนี้ไม่ได้ เพราะฉันมีทำโปรเจ็คกับเพื่อน" มิริณเอ่ยกับอรัณมาเสียงเรียบ"แน่ใจนะ ว่าที่เธอออกจากคฤหาสน์มาครั้งนี้ ไม่ใช่เพราะกลัวฉัน" อรัณถามพร้อมกับสบตากับมิริณ"ตอบฉันมานะ มิริณ" ร่างบางเอาแต่เม้มปากแน่นด้วยความโกรธจัด"ใช่..." มิริณตะโกนใส่หน้าเขามาด้วยความไม่พอใจ ในเมื่อเขารู้ตัวอยู่แล้ว จะมาถามฉันอีกทำไม"ฉันแค่ไม่อยากเป็นคนที่รองรับอารมณ์ใคร"ต่อหน้าเธอนั้นใช่ว่าคนอย่างอรัณจะยอมรับผิด อรัณก็คืออรัณเขารู้ทั้งรู้ว่ายังไงเสียมิริณก็คงจะไม่ยอมกลับคฤหาสน์ไปกับตน แต่แล้วไงคนอย่างเขาคุณธรรมและความถูกต้องมันมีอยู่ในตัวน้อยด้วยสิ"ฉันทำให้เธอออกมา ฉันก็พาเธอกลับเข้าไปใหม่ได้ เช่นกัน""ไม่..." มิริณสวนกลับอยากไม่ยอม แต่นั้นกับโดนคนใจร้ายนั้นลุกขึ้นมาบนเตียงนอนของอรัณอย่างหนัก"ถ้าเธอไม่ยอม โดนหนักอย่างวันนั้นแน่" มิริณได้แต่ถอยหลังหนีคนใจร้าย"อย่านะ"!! ฟิว ปรึก!! จากนั้นเสื้อคุมตัวโตของคนใจร้ายก็ลอยขึ้นมาโดนหัวของเธอ"เอาไปใส่ และอย่าให้ฉันเห็นเธอใส่ชุดรัดๆ สั้นๆ แบบนี้อีกนะ ไม่งั้นโดนหนักแน่" อรัณเปลี่ยนสีหน้ามาราวกับคนละอารมณ์ มิริณถึงกับงงงวยกับท่าทีของเขา แต่นั้นก็ยอมหยิ

ส่วนอรัณหลังจากที่เห็นมิริณอยู่ที่คลับแห่งนี้ด้วยนั้น ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับหงุดหงิด ด้านทั้งสามหนุ่มได้แต่เสมองหน้าอรัณ หวังว่าคืนนี้เพื่อนคงไม่วางมวยกับรุ่นน้องต่างคณะหรอกนะอรัณที่เห็นผู้ชายคนอื่นเข้าใกล้มิริณ โดยที่หญิงสาวนั้นไม่รู้ตัว ฝ่ามือเรียวจากที่จิบไวน์กับเปลี่ยนแก้วมากระดกบรั่นดีแทน เมื่อเช้าก็ออกมากับอีกคน คืนนี้ก็มากับอีกคน ชักจะสวยและเสน่ห์แรงเกินไปแล้วแม๊คุณ!!อ่า...อรัณได้แต่กระดกแก้วบรั่นดีในมือเพื่อให้แอลกอฮอล์ดับความรุ่มร้อนภายในใจ โดยมีเรียวตะทำหน้าที่เป็นบาร์เทนเดอร์ประจำตัวให้กับอรัณ ในค่ำคืนนี้"กูรู้ว่าคืนนี้ มึงแม่งอยากเมา ลองนี้ดิ ออนเดอะร็อคไปเลย เมาให้หนัก" เรียวตะเอ่ยพร้อมกับหลุดยิ้มให้กับเพื่อน เพราะอาการหึงจนแทบจะคลั่งตายแบบนี้เขาก็เคยมาก่อน รักมากก็ห่วงมากเป็นธรรมดา มันเป็นอาการของคนปากหนักและฟอร์มจัดเท่านั้นเองอรัณเสมองหน้าเรียวตะ จากนั้นก็ไม่รอช้า หยิบแก้วที่เรียวตะยื่นให้ขึ้นมากระดก โดยสายตาคู่ดุกับจับจ้องไปยังโต๊ะของมิริณอย่างไม่ยอมละสายตา"ว้าว...มีลูบผม กันด้วยน้องแม่งชอบสายอบอุ่นนิหว่า" ริวที่มองไปจังโต๊ะของรุ่นน้องต่างคณะ ต่างก็เอ่ยยั่วโมโห พ