All Chapters of ขวัญชีวาซาตาน: Chapter 41 - Chapter 50

บทที่ 41.“ชีวาขอบคุณพี่ธีโออีกครั้งนะคะ และชีวาอยากจะบอกพี่ธีโอว่า ชีวารักพี่ธีโอค่ะ..”พูดจบหญิงสาวก็โน้มใบหน้าไปใกล้กับใบหน้าหล่อเหลาแล้วจูบแก้มที่มีไรเคราเขียวๆ เพราะเพิ่งโกนหนวดของเขาเบาๆ“ชีวารักพี่ธีโอค่ะ ที่รักของชีวา.. แม้วันนี้พี่ธีโอจะยังไม่รักชีวาก็ไม่เป็นไรค่ะ แต่ชีวาจะทำให้พี่ธีโอรักชีวาให้ได้ค่ะ” หญิงสาวพูดเสียงหวานทั้งใบหน้าและแววตาเต็มไปด้วยความสุขและจริงใจก่อนจะโอบกอดร่างแกร่งและซุกหน้าลงกับอกกว้างของเขาในขณะที่ธีโอนั่งนิ่งเหมือนหุ่นแต่ภายในใจของชายหนุ่มนั้นเต้นระรัวด้วยความปลาบปลื้มอิ่มเอมยินดีอย่างที่สุด เขาไม่เคยรู้สึกดีใจหรือรู้สึกว่าคำคำนี้มันจะวิเศษให้รู้สึกดีได้มากมายถึงเพียงนี้ และมันทำให้เขารู้สึกละอายใจที่ขวัญชีวาพูดบอกรักเขาก่อนที่เขาจะได้พูดด้วยซ้ำแล้ว เธอรู้ได้อย่างไรว่าเขายังไม่รักเธอ โธ่เอ๊ย มัวแต่เขิน มัวแต่อ้ำอึ้ง เสียเชิงชายเหลือเกิน ชายหนุ่มดุด่าตัวเองในใจ“ชีวา.. ที่รักของพี่.. พี่รักชีวาเหมือนกัน พี่รักชีวา พี่รักชีวา..” ในที่สุดชายหนุ่มก็เอ่ยออกมาแล้วจูบเรือนผมงามเบาๆ หนุ่มสาวกอดกันแนบแน่นโอบกอดกันไว้ด้วยรักอันลึกซึ้งอ่อนหวาน ขวัญชีวาหลับตาลงแล

บทที่ 43.ธีโอกับขวัญชีวาเข้าอกเข้าใจกันและทั้งสองก็คลอเคลียกันอย่างหวานชื่นประสาข้าวใหม่ปลามันซึ่งทำให้ทุกคนต่างยินดีปรีดาไปด้วยที่เห็นเจ้านายของตนมีความสุข ทุกวันทั้งสองจะเข้าไปดูงานในไร่ด้วยกัน บางครั้งก็ลงมือเพาะปลูกข้าวของต่างๆ ในไร่ด้วยตัวเอง ธีโอซึ่งห่างหายจากการเพาะปลูกไปนานก็ได้รื้อฟื้นความทรงจำสมัยที่เขาเคยทำงานในไร่ของญาติและได้เห็นว่าภรรยาของเขานั้นเก่งแค่ไหน ขวัญชีวาสามารถทำงานกลางแดดได้อย่างทรหดอดทนทีเดียวและยังหยิบจับจอบเสียมได้อย่างคล่องแคล่ว ทะมัดทะแมง แม้เขาจะห้ามไม่ให้ทำแต่หญิงสาวก็รั้นและดื้อดึงที่สุด“ชีวาอยากทำงานบ้างค่ะ เพราะไร่นี้เป็นของเรา เราควรมีส่วนร่วมสร้างมันกับทุกๆ คน ดูสิคะต้นส้มต้นนี้เราปลูกด้วยกัน เรามาดูกันว่ามันโตขึ้นจะทำเงินให้เราแค่ไหน แล้วนี่ผักปลอดสารพิษของเราเอาไว้ทำอาหารให้คนงานแล้วเราก็ยังได้ทานผักสดๆ จากไร่ของเราด้วย นั่นกังหันวิดน้ำชีวารู้นะคะว่าพี่ธีโอเป็นคนคิดทำมันขึ้นมา...” เสียงหวานๆ บอกเขาด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขทำให้ธีโอยอมให้ภรรยาทำงานอย่างที่เธอชอบไปโดยเขาเองก็คอยช่วยเหลือและอยู่ข้างๆ ก็หากเขาห้ามไม่ยอมให้ทำแม่คุณก็จะงอนตุ๊บป่องและแง

บทที่ 45.“คงไม่ได้หรอกดา มันยุ่งยากหลายอย่างผมกลัวคุณเบื่อและผมก็ต้องใช้สมาธิกับมัน คงไม่โกรธผมนะที่ไม่ได้ดูแลต้อนรับดา”“แหม ดาจะโกรธทำไมละคะ ก็แดนทำเพื่อความฝันของดานี่คะ ดาจำได้ค่ะ ว่าที่นี่มันคือสิ่งที่แดนทำเพื่อดา” แม้จะเป็นฝ่ายทิ้งเขาไปแต่วีรดาก็มั่นหน้ากล่าวอ้างถึงสิ่งที่ตัวเองทิ้งไปอย่างไม่แคร์อะไร ชายแดนยิ้มบางๆ “งั้นผมขอตัวนะครับ..” ชายแดนเดินไปขึ้นรถของตนแล้วขับออกไป วีรดามองตามชายหนุ่มที่ตนรู้สึกเสียดายอย่างรุนแรง ผู้ชายดีๆ อย่างชายแดนเธอจะต้องได้ครอบครอง และจะไม่ปล่อยให้หลุดมือไปอีกแน่นอน...“ดาจะต้องได้คุณคืนมาแน่นอนค่ะแดน.. ไม่ว่าด้วยวิธีใด” หญิงสาวหมายมั่นปั้นมือกับการหวนกลับมาในครั้งนี้มากในขณะเดียวกันคุณชายชลก็เฝ้ามองหนุ่มสาวที่ยืนคุยกันที่สนามหญ้าหน้าบ้านด้วยความหนักใจ เพราะไม่อยากให้ลูกชายหวนกลับไปหาคนรักเก่า แต่ก็ดูเหมือนนริสาจะเงียบๆ เหงาๆ ไปไม่มาที่ไร่บ่อยเหมือนเมื่อก่อนทำให้ท่านร้อนรุ่มกลุ้มใจ“หรือเราจะต้องกระตุ้น ต้องมีตัวช่วยนะ..” ผู้เป็นพ่อที่หวงอนาคตลูกชายและอยากอุ้มหลานเต็มแก่เดินไปเดินมาอย่างครุ่นคิดทางด้านนริสาก็กำลังนั่งเหงาอยู่ในห้องของตนไม่มีแก่ใ

บทที่ 47.“แค่เห็นหน้าเมียก็หายเหนื่อยแล้วครับทูนหัว..” ถ้อยคำหวานกับการกระทำแสนอ่อนโยนรักใคร่ทำให้ขวัญชีวาปลาบปลื้ม ไม่อยากเชื่อเลยว่าคนที่เธอเคยมองว่าเขาเป็นหนุ่มเพลย์บอยไร้หัวใจไม่เคยรักใครเห็นผู้หญิงเป็นแค่คู่ควงไปวันๆ อย่างธีโอจะมารักเธอและแสนดีกับเธอถึงเพียงนี้ และเธอก็กำลังจะมีเจ้าตัวเล็กกับเขาด้วย.. หญิงสาวยิ้มแก้มปริอยู่คนเดียว“เอ.. วันนี้ดูชีวาอารมณ์ดีจัง ยิ้มอะไรอยู่คนเดียวนะ” ธีโอวางแก้มน้ำส้มลงแล้วหันมามองภรรยาที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ข้างๆ“ก็ชีวารักพี่ธีโอ คิดถึงจะแย่..” ว่าแล้วเธอก็เข้ามากอดเขาซุกหน้าลงกับอกกว้างแล้วถูไปมาเบาๆ เหมือนแมวเหมียวที่ออดอ้อนอยากให้คนเอาใจหรือเล่นด้วย“ชีวาจ๋า ทำแบบนี้พี่จะอดใจไม่ไหวนะรู้ไหม” ชายหนุ่มเสียงพร่าแล้วประคองใบหน้างามผุดผาดขึ้นมาและโน้มใบหน้าลงไปจนหน้าผากแตะกันมองสบตากันอย่างหวานซึ้ง...“แฮ่ม เจ้านายครับ..” เสียงเจมส์ดังขึ้นขัดจังหวะก่อนที่เรียวปากของทั้งคู้จะบรรจบกัน ธีโอหลับตาลงแล้วลืมขึ้นหันไปมองเจมส์อย่างขุ่นเคืองใจ ใบหน้าไม่สบอารมณ์ของเจ้านายทำให้เจมส์ยืดตัวตรงและพยายามอยู่ห่างๆ รัศมีขายาวๆ ของธีโอ...“นี่พวกนายยังไม่ไปไหนกันอี

บทที่ 49.ทางด้านธีโอนั้นกำลังนั่งฟังดวงชีวันสาธยายเกี่ยวกับตัวเองอย่างพยายามตั้งอกตั้งใจฟัง แม้ว่ามันจะน่าเบื่อหน่ายก็ตาม แต่เพราะไม่อยากให้เธอรู้สึกไม่ดีเขาจึงพยายามเป็นผู้ฟังที่ดี“ชีวันสนุกกับการทำงานมากเลยค่ะ แต่พอนึกได้ว่าวันหนึ่งคลื่นลูกใหม่มา ชีวันก็ต้องถอย เลยกลับมาตั้งหลักที่บ้าน และไม่คิดเลยว่าพี่โอจะอยู่ที่นี่”“พี่แค่มาดูแลไร่แทนคุณพ่อน่ะ”“แต่ชีวันดีใจนะคะ อยากให้เราอยู่ด้วยกันไปตลอด..” ดวงชีวันบอกเขาเสียงหวานแล้วขยับมาใกล้แล้วซบหน้าลงกับอกกว้างของเขา ธีโอนั่งนิ่งดวงชีวันก็ได้ใจคิดว่าเขาไม่ปฏิเสธแบบนี้คงเพราะหลงเสน่ห์ของเธอ“ตอนนั้นที่จดทะเบียนกันชีวันถูกชีวาสลับตัว พอได้เงินสินสอดจากคุณลุงแล้วผลักไสชีวันกับคุณแม่ออกจากไร่ ชีวันต้องทำงานหนักเพื่อเลี้ยงดูตัวเองและคุณแม่ จนได้งานเดินแบบค่ะพอได้ทำงานชีวันก็สนุกกับมันและคิดว่าจะไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีก แต่เมื่อคิดดูแล้วชีวันมีสิทธิ์ทุกอย่างในไร่ดวงใจ และชีวันจะไม่ยอมโดนชีวารังแกเอาเปรียบอีก ชีวันจึงกลับมาทวงทุกอย่างของชีวันคืน ทั้งไร่ดวงใจและพี่ธีโอ..” ดวงชีวันสร้างเรื่องขึ้นมาเป็นฉากเป็นตอนและโยนความชั่วร้ายใส่ขวัญชีวาทันที