ขวัญชีวาซาตาน

ขวัญชีวาซาตาน

last updateLast Updated : 2025-06-02
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
Not enough ratings
76Chapters
1.4Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

“นมอุ่นๆ มาแล้วค่ะ...” หญิงสาววางแก้วนมลงบนโต๊ะทำงานของบิดาซึ่งบัดนี้มันเป็นของธีโอและเธอก็ไม่ขัดข้องหากเขาจะครอบครองห้องนี้ “พี่ไม่ได้สั่งนมสดเสียหน่อย..” ชายหนุ่มขมวดคิ้วยุ่ง “มันสามทุ่มแล้วนะคะ ถ้าดื่มกาแฟตอนนี้พี่ธีโอจะนอนตอนไหนล่ะคะ ดื่มนมสดอุ่นๆ สักนิดดีกว่าค่ะ ชีวาได้นมสดมาจากชาวบ้านที่เขาเลี้ยงวัวนมใกล้ๆ ไร่เราตอนออกไปดูคนงานทำงานค่ะ” “พี่โตแล้วไม่ดื่มนมสด แต่ถ้าเป็นนมอย่างอื่น ก็พอจะลองดูดดื่มดูได้..” หญิงสาวหน้าแดงกับคำพูดสองแง่สองง่ามของเขา ขัดเขินจนทำตัวไม่ถูก “เอ่อ..” ฝากติดตาม พี่ธีโอสามีแห่งชาติด้วยนะคะ

View More

Chapter 1

บทที่1.

杉山美緒(すぎやま みお)は思いもしなかった。自分の誕生日に、息子からアレルギーで死に至るほどのマロンケーキを差し出されるなんて。

意識が朦朧とする中、夫の杉山辰彦(すぎやま たつひこ)の激しい怒鳴り声が聞こえてくる。

「悠希、母さんが栗アレルギーだと知らなかったのか?」

杉山悠希(すぎやま はるき)の幼い声が、やけにはっきりと響いている。

「知ってるよ。でも、真理奈おばちゃんにママになってほしかったんだ。

パパだって、本当はそう思ってるんでしょ?」

「たとえ俺が……」

強烈な息苦しさが美緒を襲い、辰彦の最後の答えはもう聞こえない。

意識を完全に失う寸前、頭にはたった一つの思いだけが浮かんでいる。

もし目が覚めたら、もう辰彦の妻でいるのも、悠希の母親でいるのもやめようと。

……

五時間に及ぶ救命措置の末、ようやく命の危機を脱した。

再び意識を取り戻した時、息をするだけで痛み、顔全体がパンパンに腫れ上がっている。

必死に目を開け、無意識に二人の姿を探すが、病室はがらんとしている。

携帯電話はそばの棚の上。腕を伸ばして取ろうと試みる。

しかし、距離が遠すぎて届かない。なんとか体を起こそうとしたその時、点滴を交換しに来た看護師がちょうど入ってきて、慌ててその動きを制した。

「救急処置室を出たばかりですから、無理してはいけません。私が取ってあげます」

看護師は親切に携帯を渡してくれ、点滴を替えながら注意を促す。

「自分がひどい栗アレルギーだって知らなかったのですか?これからは栗の入った食べ物は絶対に口にしてはいけませんよ。今回は運ばれてくるのが早かったからよかったけど、もう少し遅かったら命はなかったんですよ」

どう答えたらいいか分からない。

まさか、自分の息子が栗アレルギーだと知りながら、わざとマロンケーキを選んで渡してきたなんて言えるはずもない。

計器だらけの自分の体に目を落とし、かろうじて口を開く。

「あの人たちは?」

今、辰彦と悠希を夫や息子、あるいは家族という言葉で呼びたくない。

看護師は一瞬考えたが、すぐに察したようだ。

「ご主人と息子さんのことですね。あなたを病院に運んで、支払いを済ませたら急いで帰りました。『用事がある』って。電話してみたらどうでしょうか?」

そう言ってから、小声で付け加える。

「奥さんや母親より大事な用事って何なのかしら。本当に薄情ですね」

胸に突き刺さる言葉に、心がずきりと痛む。

あの親子がそんなに慌てて立ち去る理由なんて、あの女のことしかない。

携帯を開くと、辰彦とのトーク画面は相変わらず自分が送ったメッセージしか表示されていない。

タイムラインを開くと、古山真理奈(ふるやま まりな)の投稿が真っ先に目に飛び込んでくる。

【急な呼び出しにも駆けつけてゴキブリを退治してくれた二人のナイトに感謝。やっぱり家には男の人がいないとね(笑)】

添付された写真には、辰彦が彼らしくもないほうきで床のゴキブリを押さえつけ、悠希は小さな両手を広げて真理奈の前に立ちはだかっている。

見慣れた二つの後ろ姿が、目の奥を熱くさせ、再び息苦しさがこみ上げてくる。

彼らは死の淵を彷徨った被害者である自分を置き去りにして、真理奈のゴキブリ退治に行った。

しかも、自分のアレルギー症状は悠希が引き起こしたものなのに。

それなのに、彼らには罪悪感も、心配する様子も微塵もない。

美緒は自嘲気味に唇の端を歪めた。

そうだね。悠希はこの母親が二度と目を覚まさなければいいと願っていたんだ。

辰彦に至っては、事情を知らなかったとはいえ、心の奥底では悠希と同じように、真理奈を妻にしたいと望んでいるのだろう。

こんなにも自分を疎む二人が、病院に残って付き添ってくれるはずがない。

携帯を置き、病院の眩しい蛍光灯を見つめながら、過去の記憶をたぐり寄せる。

自分と辰彦は同じ町で育った、いわゆる幼馴染だ。

辰彦は子供の頃から成績優秀で、何度も飛び級し、早くから海外に留学して家業を継ぐ準備をしていた。

一方、自分は内気な性格で、子供の頃はみんなが遊んでいるのをそばで見ているだけ。大きくなってからはさらに影が薄くなった。

そんな自分が、少女時代に光り輝く辰彦に恋をした。

この片思いは、辰彦が誰かと結婚する時に終わりを告げるのだと思っていた。

だが、予想もしなかったことに、帰国した辰彦は真っ先に自分の元を訪れ、「結婚してくれないか」と尋ねてきた。

突然の幸運に呆然とし、心の中で狂ったように育っていた想いを抑えきれず、二つ返事で頷いた。

こうして、美緒は辰彦の妻になった。

しかし、ある日酔った辰彦の口から、彼が留学中に深く愛した恋人がいたことを知る。

その女性は、彼が99回プロポーズしてくれたら、100回目に結婚を承諾すると言ったらしい。

辰彦はそれを信じた。

シエロの雪山、ルミナス塔、ニクスのサンドビーチ、アストラル大聖堂……

あらゆる場所が、彼のプロポーズの証人となった。

卒業当日、彼は100回目となる盛大なプロポーズを計画し、成功したらすぐに帰国して結婚式を挙げるつもりだった。

しかし、大勢の友人の前で、女性は100回目も彼を断った。

まだ早く結婚したくない、あと三年待ってほしいと。

辰彦は完全に忍耐の糸が切れた。

そして、腹いせに帰国し、適当な相手と結婚することにした。

そして美緒は、たまたま杉山家と一番近しい女性だったというだけ。

結婚の真相を知った当初は、気にしなかった。

時間が経てば愛情は生まれる、辰彦もいつか自分を愛してくれると信じている。

結婚して一年後、息子の悠希が生まれ、辰彦との関係も少しずつ縮まった。

周りから見れば、幸せな三人家族そのものだ。

一ヶ月前、辰彦の初恋の相手、真理奈が帰国するまでは。

彼は大学時代の100回の失敗したプロポーズを忘れたかのように、真理奈に近づき、彼女を気遣い、優しく接している。

次第に家に帰らなくなり、息子さえも頻繁に彼について真理奈に会いに行くようになる。

六年の夫婦生活、五年の母子の情があれば、あの親子も心のどこかでは自分のことを思ってくれているはずだと信じていた。

しかし今日、自分が作り上げた幻想から、ようやく目が覚めた。

六年間、辰彦の心を温めることはできない。

自分のお腹を痛めて産んだ子でさえ、父親と同じように、心の中に母親である自分の居場所はない。

バン!

ドアが開く音で我に返る。

美緒は無意識にドアの方を見ると、二つの人影が病室の入り口に立っている。

辰彦が悠希の背中を押し、厳しい表情で言う。

「行って、母さんに謝りなさい」

悠希は指をもじもじさせながら、少しずつベッドのそばに寄り、蚊の鳴くような声で言う。

「ママ、ごめんなさい」

美緒は顔をそむけ、返事をしない。

悠希の目に浮かぶ不本意な色を見逃しはしなかった。

辰彦が落ち着いた声で言葉を続ける。

「悠希に悪気はなかったんだ。お前が栗アレルギーだと知らなかっただけだ。もうきつく叱っておいたから、二度と栗の入ったものを渡したりはしない。

さっきは会社で急用ができてな。お前まだ意識がなかったから、先に会社に戻って仕事を片付けてきた」

季節は真夏で、空気は熱気を帯びているはずなのに。

真冬の厳寒よりも、百倍も千倍も寒く感じる。

自分が目を覚ましてから今まで、辰彦からのメッセージは一件も来ていない。

彼が部屋に入ってきてから口にした二つの言葉は、どちらも嘘だった。

黙っているのを見て、辰彦は不機嫌そうに眉をひそめる。

「いいだろう。今日はお前の誕生日だ。子供相手に怒るな。

息子と一緒にプレゼントを用意したんだ。気に入るか見てくれ。退院したらつけてやる」

そう言うと、ギフトボックスを取り出し、中からダイヤモンドのネックレスを美緒に見せる。

来る途中のデパートで適当に選んだものだと一目で分かる。

ちらりと一瞥しただけで視線を外し、静かに口を開く。

「私からも、あなたたちにプレゼントがあるわ」

辰彦は思わず尋ねる。

「お前の誕生日じゃないか。俺たちに何をくれるんだ?」

悠希も不思議そうにこちらを見る。

美緒は吹っ切れたような笑みを浮かべる。

「お返しってものでしょう?心配しないで、そのプレゼントは数日後には見られるから。きっと気に入るわ」

サイン済みの離婚届。それこそが、あなたたちが望んでいるものでしょう。

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters
No Comments
76 Chapters
บทที่1.
บทที่1.“คุณแม่ขาชีวันอยากได้ตุ๊กตาตัวนั้นแล้วก็ชุดเจ้าหญิงนั่นด้วยค่ะ” เสียงแจ๋วๆ สดใสของเด็กหญิงวัยเจ็ดขวบในชุดสวยฟูฟ่องราวเจ้าหญิงร้องเรียกมารดาให้ซื้อสิ่งที่ตนต้องการให้ด้วยรอยยิ้มหวาน“ได้สิจ๊ะลูกรัก ไหนอยากได้อะไรอีกคะลูก” ดวงพร ผู้เป็นมารดายิ้มกับ ดวงชีวัน ลูกสาวแสนน่ารักของตน“ชีวันอยากได้ของเล่นเยอะๆ”“แต่ของเล่นหนูมีเยอะแล้วนะลูก”“แต่ชีวันอยากได้อีกนี่คะ ของพวกนั้นมันเก่าและน่าเบื่อแล้ว” เด็กหญิงเบ้หน้าอย่างเอาแต่ใจ“โอเคจ้ะ งั้นเราไปเลือกซื้อของเล่นใหม่กันเลย” แล้วสองแม่ลูกก็เดินเข้าไปเลือกซื้อของเล่นกันอย่างเพลิดเพลินโดยไม่สนใจเด็กหญิงอีกคนที่มาด้วยซึ่งได้แต่กอดตุ๊กตาผ้าเก่าๆ ยืนมองคนทั้งสองด้วยความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ..“คุณหนูชีวาคะ เราไปรอคุณแม่ที่รถเถอะค่ะ” นวลตอง แม่นมของเด็กหญิงพูดขึ้นเบาๆ เมื่อเห็นแววตาที่หม่นหมองของ ขวัญชีวา แฝดผู้น้องของดวงชีวันที่กำลังเพลิดเพลินอยู่กับการเลือกซื้อตุ๊กตาแสนสวยและของเล่นหลากหลายตามใจปรารถนา ในขณะที่ขวัญชีวาซึ่งอยู่ในชุดเก่าที่ดวงชีวันทิ้งแล้วยืนมองอยู่ภายนอกร้าน“ทำไมชีวาไม่ได้ของเล่นไม่ได้ชุดสวยใหม่ๆ เหมือนชีวันบ้างล่ะคะนมนวล..”
last updateLast Updated : 2025-04-12
Read more
บทที่ 2
บทที่ 2“ผมไม่แต่งหรอกนะครับคุณพ่อ ผมยังใช้เวลาหนุ่มโสดไม่คุ้มเลยผมเพิ่งจะยี่สิบเก้าเท่านั้นเองนะครับ แล้วจะให้แต่งงานกับใครที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่เอาไม่แต่ง..” ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่แสนสมาร์ตใบหน้าหล่อเหลาชนิดที่ดารานายแบบบางคนยังต้องหลบให้บึ้งตึง ดวงตาคมใหญ่สีเทาเข้มขุ่นมัวด้วยความไม่พอใจ แล้วเมินหน้าหนีผู้เป็นพ่อซึ่งมองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาของลูกชายคนเดียว จมูกโด่งสวยเป็นสันงดงามรับกับเรียวปากหยักได้รูปสีแดงฉ่ำราวเรียวปากหญิงสาวเม้มสนิทไรเคราเขียวจางๆ ล้อมรอบใบหน้าเรียวของ ธีโอ ธราดล แอนเดอร์สัน นั้นทำให้ใบหน้าคมวาวหวานทรงเสน่ห์มากขึ้น และนี่ล่ะที่ทำให้คุณ ธัช ธีรเดช แอนเดอร์สัน รู้สึกกลุ้มใจที่มีหญิงสาวมากมายมาเกี่ยวพันลูกชายของตนและหญิงสาวบางคนก็เหลือรับจนเขาคิดอยากจะจับลูกชายมัดไว้กับพันธะทางใดทางหนึ่ง“ก็ไม่เป็นไร เอาเป็นว่าสมบัติของฉันเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ฉันจะยกให้ว่าที่เมียของแกไป.. เอาล่ะหมดธุระแล้วก็ออกไปได้ฉันจะพักผ่อน” คุณธัชบอกลูกชายพลางผายมือไปที่ประตูห้องทำงานของตน“คุณพ่อ..” ผู้เป็นลูกเสียงสูงหน้าตึงทันที“ฉันไม่ยอมยกสมบัติของฉันให้พวกผู้หญิงของแกผลาญหรอกนะ รวมถึงแกด้วย ถึงแกจะ
last updateLast Updated : 2025-04-12
Read more
บทที่3.
บทที่3.ธีโอไม่เคยโทรศัพท์หาหญิงสาวคนไหนที่เขาควงด้วยตัวเองและไม่เคยให้เบอร์ส่วนตัวกับใคร ดังนั้นเจมส์จึงเป็นทนายต้นหอหรือไม่ก็เลขาส่วนตัวของเจ้านายหนุ่มไปด้วย เพราะไม่ว่าหญิงสาวคนไหนอยากจะโทร. หาธีโอ ทุกนางจะต้องโทรศัพท์เข้ามาที่เครื่องของเขาซึ่งธีโอมีไว้เฉพาะสาวๆ แต่ไม่เคยได้รับหรือโทร. เองเลยสักครั้ง ธีโอจะรับสายต่อจากเจมส์ก็เมื่อเขาให้ความสนใจเจ้าหล่อนคนนั้นจริงๆ เท่านั้น ซึ่งหากเจมส์พยักหน้าว่าคนนี้ใช้ได้ธีโอจึงจะรับ เจมส์เปรียบเสมือนเครื่องแสกนหญิงสาวให้เจ้านายชั้นดีเลยทีเดียว แต่เจมส์ไม่นิยมชมชอบหญิงสาวแต่พิสมัยชายหนุ่มมากกว่า“งานเข้าเจมส์ตลอดเลยนะฮะ เห้อ... เกิดเป็นเกย์คอยสแกนชะนีเนี่ย มันลำบากเหมือนกันนะฮะ..” เมื่ออยู่คนเดียวเจมส์ก็ออกอาการท่าทาง ค้อนลมค้อนฟ้าอยู่คนเดียวก่อนจะเดินไปยังลิฟต์ผู้บริหารเพื่อออกรับหน้าแทนเจ้านาย...“ทำไมต้องเป็นชีวันด้วยล่ะคะ คุณแม่ก็รู้ว่าชีวันมีคนรักอยู่แล้วและเขาก็รวยไม่แพ้อีตาธัชเสี่ยแก่อะไรนั่นด้วย” หญิงสาวซึ่งมีใบหน้าสวยจัดชนิดหาตัวจับยากเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจเมื่อคุณดวงพรมารดาบอกเธอเกี่ยวกับการแต่งงานที่จะมีขึ้นในสัปดาห์หน้า...“โธ่.. ลูกขา
last updateLast Updated : 2025-04-12
Read more
บทที่4.
บทที่4.“เดือนนี้ชีวาคงไม่มีเงินจ้างคนงานเกินกว่าสิบคน ไหนจะคุณแม่กับคุณพี่อีก” ขวัญชีวาถอนหายใจเบาๆคุณดวงพรสั่งให้ขวัญชีวาเรียกพี่สาวฝาแฝดของตนว่า คุณพี่ เสมอและห้ามเรียกชื่อเล่นของดวงชีวันอีกด้วยขวัญชีวาจะต้องเทิดทูนราวกับว่าดวงชีวันเป็นเจ้าหญิงส่วนตัวเธอคือสาวใช้ผู้ต่ำต้อย แต่ขวัญชีวาก็ไม่เคยโต้แย้งหรือคัดค้านคำสั่งของคุณดวงพรเลยไม่ว่าผู้เป็นแม่จะให้ทำอะไรขวัญชีวาก็เต็มใจทำให้ด้วยอยากเอาใจผู้เป็นแม่และลึกๆ แล้วหญิงสาวคิดว่าหากตนตามใจแม่แล้ว แม่ก็อาจจะรักเธอเหมือนกับที่รักพี่สาวนั่นเอง“คุณหนูขาดอีกเท่าไหร่คะ เดี๋ยวนมจะช่วยอีกแรง”“อย่าเลยค่ะ แค่นมนวลเลี้ยงดู ดูแลเอาใจใส่ชีวามาตั้งแต่จำความได้ชีวาก็ทดแทนพระคุณไม่หวาดไม่ไหวแล้วค่ะ” หญิงสาวยิ้มกว้างให้ผู้เป็นแม่นม ร่างบอบบางที่บางจนแทบจะปลิวลมเข้ามาสวมกอดนวลตองไว้ใบหน้าเรียวเล็กที่ประกอบด้วยเครื่องหน้ากระจุ๋มกระจิ๋มซบลงกับอกนุ่มที่เต็มไปด้วยไออุ่นของแม่นมตนอย่างออดอ้อนและเพื่อแสวงหาความอบอุ่นอิ่มเอมใจที่ขวัญชีวาไม่เคยได้รับจากแม่ที่แท้จริงเลยสักครั้ง“คุณหนูไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้ค่ะ ให้พวกเขาลำบากเสียบ้างจะได้รู้ว่าเงินมันหายากแค่ไหน”
last updateLast Updated : 2025-04-12
Read more
บทที่ 5.
บทที่ 5.แม้ก่อนหน้านี้ธีโอจะบ่ายเบี่ยงและประกาศต่อหน้าบิดาว่าไม่ยินยอมทำตามความประสงค์ของท่านเท่าไหร่ แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ยอมจำนนต่อพินัยกรรมและการ์ดเชิญสีชมพูที่บิดาวางลงตรงหน้า“เอาล่ะ ฉันจะไม่พูดอะไรหรอกนะ ถ้ายังไงฉันก็เชิญแกไปร่วมงานแต่งงานของฉันกับเมียใหม่ด้วยละกัน อีกอย่างพินัยกรรมนี้ฉันให้แกดูไว้เพื่อจะได้เป็นพยานให้ฉันด้วย..”“ผมจะยอมแต่งงานกับแม่นั่นก็ได้ครับ แต่ต้องตามข้อแม้ของผม”“หึ ไม่ต้อง.. ฉันไม่ต้องการข้อแม้ของแกหรอกธีโอ..” คุณธัชทำเสียงสูงเมินหน้าหนีลูกชายอย่างเย็นชา ธีโอเม้มปากแน่นอย่างไม่ชอบใจ เขากับบิดาต้องมีเรื่องหมางใจกันเพราะผู้หญิงบ้านไร่บ้านสวนคนนั้นมันน่าโมโหนัก“ผมแค่จะบอกว่าผมจะจดทะเบียนกับเจ้าหล่อนเท่านั้นส่วนพินัยกรรมของคุณพ่อก็จะยังคงเหมือนเดิม ผมไม่ใช่คนงกเงินขนาดที่จะไม่ยอมให้เมียมีแต่ตัวหรอกครับ คุณพ่ออย่าห่วงเลย..”“เอาเป็นว่าฉันจะลองคิดดู แต่จริงๆ แล้วฉันก็อยากมีเมียเด็กนะ คงจะชุ่มชื่นหัวใจดี”“คุณพ่อ..”“หึหึ ฉันพูดจริง” คุณธัชหันมามองลูกชายด้วยแววตาเป็นประกายเท่านั้นเองคนเป็นลูกก็เดือดดาลทันที“ผมไม่ยอมหรอก ผมจะรับผู้หญิงคนนี้เป็นเมียเองอย่างที่พ่
last updateLast Updated : 2025-04-12
Read more
บทที่6.
บทที่6. “เอาล่ะมาเข้าเรื่องกันเลยนะ ฉันมีสินสอดทองหมั้นมาตามที่เธอเรียกร้องและข้อตกลงระหว่างเราที่ฉันได้พูดไว้ก่อนหน้านี้ เธอคงไม่คิดจะเปลี่ยนอะไรหรอกใช่ไหม..” คุณธัชกล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นการเป็นงานน้ำเสียงดูห่างเหินไว้ตัวอย่างเห็นได้ชัด“ค่า ไม่มีค่า ฉันขอแค่สินสอดทองหมั้นตามที่ตกลงไว้เพื่อจะได้เอามาพัฒนาปรับปรุงไร่ของเราเท่านั้นล่ะคะ ไม่อยากให้ความฝันของคุณพี่ต้องล่มสลายไปต่อหน้าต่อตา”“งั้นก็ดี นี่สัญญาและนี่คือเงินสินสอด แต่รอสักครู่คนของฉันกำลังพานายอำเภอมา..” คุณธัชเอ่ยขึ้นทำให้คุณดวงพรซึ่งกำลังจะเอื้อมมือมายกพานใส่เงินสินสอดไปนั้นชะงักหดมือกลับยิ้มแหยๆ แล้วเมินหน้าหนีแววตาของนางเต็มไปด้วยความไม่พอใจ คุณธัชปรายตามองอย่างสมเพชแล้วมองเลยไปยังหญิงสาวที่นั่งก้มหน้านิ่งไม่พูดไม่จาอยู่อย่างสนใจ“เป็นไงบ้างหนูชีวัน จำลุงได้ไหม”“คือ มะ ไม่ค่อยได้ค่ะ”หญิงสาวตอบเบาๆ น้ำเสียงกังวานไพเราะถูกใจคุณธัชนักซึ่งเขามั่นใจได้เลยว่าลูกสาวของเพื่อนรักจะเป็นภรรยาที่ดีของลูกชายได้“ก็อย่างว่านะ ลุงไม่ได้อยู่เมืองไทยเกือบยี่สิบปี..”“อุ้ย นายอำเภอมาแล้ว เชิญเลยค่ะท่าน นวลเอ๊ยหาน้ำหาท่ามาให้นายอำเภอเร็
last updateLast Updated : 2025-04-14
Read more
บทที่7.
บทที่7.“คุณแม่ไปแล้ว คุณแม่ทิ้งพวกเราไปแล้ว นมขาแล้วเราจะอยู่ยังไง..”“อย่าร้องค่ะคุณหนู ถึงไม่มีคุณแม่เราก็อยู่กันมาได้ไม่ใช่เหรอคะ ที่ผ่านมาเราไม่เคยได้พึ่งพาอะไรจากคุณแม่เลยนี่คะ ไม่มีพวกเขาเราก็อยู่กันได้ค่ะ เชื่อนมสิคะ” นวลตองยิ้มให้บางๆ ขวัญชีวาพยักหน้าอย่างยอมรับในโชคชะตาของตน “อีกอย่าง การจดทะเบียนสมรสของคุณหนูกับคุณธีโอก็ไม่ได้มีผลอะไรเพราะเขาไม่สนใจคุณหนูเลยสักนิดซึ่งก็เป็นการดีแล้วนี่คะ อีกอย่างคุณหนูมีสิทธิ์เต็มที่ในการบริหารจัดการที่นี่เหมือนเดิม แค่ห้าปีเท่านั้นแล้วไร่นี้ก็จะกลับมาเป็นของคุณหนูเหมือนเดิม และคราวนี้จะไม่มีใครเอามันไปได้อีก.. สู้ๆ นะคะ เพื่อไร่ดวงใจและคุณพ่อ..” นวลตองเช็ดน้ำตาออกจากแก้มใสของขวัญชีวาเบาๆ“จริงด้วยค่ะ แบบนี้ชีวาก็สามารถทำอะไรได้ตามใจโดยไม่ต้องกลัวว่าคุณแม่กับคุณพี่ดุด่าเอา”“จริงค่ะ แบบนี้ล่ะดีแล้วไม่มีคนใจร้ายคอยรังแก” พี่ต้อยพี่ติ่งเสริมทันด้วยด้วยรอยยิ้มสดชื่น“ขอบคุณมากๆ นะคะทุกๆ คน” ขวัญชีวายิ้มกว้างด้วยความรู้สึกปรอดโปร่งมากขึ้น... หญิงสาวสูดหายใจลึกๆ มองไปรอบๆ ด้วยความหวังอันเรืองรอง...ทางด้านคุณดวงพรที่หอบเงินสินสอดกว่าห้าสิบล้านก
last updateLast Updated : 2025-04-14
Read more
บทที่.8.
บทที่.8.“ต้องไหวสิคะ ตอนนี้ชีวาก็ทำงานในไร่เป็นเกือบทุกอย่างแล้ว รถไถชีวาก็ขับได้แล้ว ไม่ได้ยากนี่คะหากเราคิดจะทำ ตอนนี้ใครๆ ก็หันมาทำการเกษตรกันแล้วค่ะ เพราะมันเป็นงานที่ยั่งยืน เราจะทำตามแนวปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงไงคะ ค่อยๆ ก้าว ค่อยๆ สร้างภูมิคุ้มกันให้คนในบ้านก่อน เรื่องซื้อที่คืนจากพี่แดนนั้นยังอีกยาวไกลค่ะแต่ชีวาจะซื้อคืนให้ได้แน่ๆ” หญิงสาวบอกด้วยรอยยิ้มมุ่งมั่น“ใช่ค่ะ งานพวกนี้เก่งหมด แต่ทำอาหารไม่เป็น”“โธ่ นมขา มันไม่ใช่แนวของชีวานี่คะ เป็นแค่ลูกมือนมน่ะดีแล้ว เพราะชีวาหั่นผักสวยกว่าใครๆ” หญิงสาวยิ้มกว้างไม่ได้รู้เขินอายที่ตนทำอาหารไม่เป็น “คุยอะไรกันอยู่จ๊ะสาวๆ” เสียงนุ่มทุ้มแสนสุภาพคุ้นหูดังขึ้น ชายแดน ชายหนุ่มที่ถูกพูดถึง เดินยิ้มร่าเข้ามาหาพร้อมทั้งไหว้นวลตองอย่างนอบน้อม“พี่แดนมาพอดีเลยค่ะ ชีวากำลังนินทาพี่ค่ะ” หญิงสาวบอกยิ้มๆ ชายหนุ่มจึงหัวเราะเบาๆ“สงสัยนินทาพี่เรื่องมาขอข้าวกินฟรีที่บ้านบ่อยๆ ล่ะสิ”“แหม.. พี่แดนคิดว่าชีวางกหรือไงคะ”“ถ้าไม่นินทาเรื่องนี้แล้วนินทาเรื่องอะไรจ๊ะ”“ชีวากำลังคุยกับนมนวลเรื่องการขยับขยายกิจการของเราค่ะ พี่แดนมาก็ดีแล้ว ชีวามีเรื่องจะปร
last updateLast Updated : 2025-04-14
Read more
บทที่ 9.
บทที่ 9.ใบหน้าหล่อเหลาตึงจัดเมื่อวันนี้เขาถูกบิดาเรียกมาเพียงเพื่อจะพูดถึงผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาที่ตนไม่เคยใส่ใจหรือไม่คิดจะจดจำเลยสักนิด“คุณพ่อก็รู้ว่าผมไม่ได้เต็มใจอยากจะเอาแม่นั่นเป็นเมีย”“จะอยากได้หรือไม่เขาก็เป็นเมีย เอาน่า พ่อแค่อยากอุ้มหลานและหนูชีวาก็น่าจะเป็นแม่ที่ดีมีหลานที่น่ารักให้พ่อได้”“อ้อ ชื่อชีวาหรอกหรือ ผมจำไม่ได้เลยว่าเมียผมชื่อนี้” ธีโอแค่ยิ้มหยันๆ“หนูชีวา ชื่อขวัญชีวา สวยน่ารัก และเก่งมาก หึ.. พ่อล่ะอยากหนุ่มแน่นกว่านี้นัก รับรองเลยว่าจะไม่ปล่อยให้หนูชีวาหลุดมือไปเลยล่ะ..” คำพูดของบาดเหมือนเทน้ำมันราดบนกองไฟดวงตาคมของธีโอวาววับขึ้นมาทันที คุณธัชลอบยิ้มธีโอนั้นหวงตนมากไม่ยอมให้ใครเข้ามาวอแวซึ่งคุณธัชเองก็ไม่คิดจะหาหญิงสาวคนไหนมาแทนที่ภรรยาที่เสียชีวิตไปนานแล้ว ซึ่งข้อนี้เองคุณธัชจึงพูดยั่วลูกชายและมันก็ได้ผล “อย่าคิดหาใครมาแทนที่แม่ของผมเสียให้ยาก นอกจากคุณแม่แล้วไม่มีผู้หญิงคนไหนเหมาะกับคุณพ่อหรอก”“แล้วแกล่ะ ผู้หญิงคนไหนจะเหมาะ.. อย่าบอกนะว่าแม่สาวๆ สังคมที่วันๆ เอาแต่แต่งตัวสวยอวดกัน แล้วก็ควงกันลอยไปลอยมางานการไม่ทำ ทำแต่จะจับผู้ชายหน้าโง่สักคนเป็น
last updateLast Updated : 2025-04-14
Read more
บทที่10.
บทที่10.“ทำไมมารอบนี้ดูดีขึ้นตั้งเยอะวะ” ชายหนุ่มพูดกับตัวเองเมื่อเห็นป้ายทางเข้าไร่เมื่อเห็นว่าป้ายไร่ดวงใจซึ่งเขาจำได้ดีว่าเมื่อสองปีที่แล้วป้ายไร่นั้นผุพังห้อยต่องแต่งสีซีดจางแทบมองไม่เห็นว่ามันเขียนว่าอย่างไรและเขาก็เกือบจะขับรถเลยไปทิศทางอื่น หากบิดาไม่บอกว่าทางนี้คือทางเข้าไร่ แล้วต้นไม้ในไร่หลายร้อยต้นยืนต้นตายและแคระแกร็นหญ้าสูงท่วมหัวดูแห้งแล้งและขาดการเอาใจใส่ แต่ตอนนี้มันดูเขียวขจีมีต้นไม้หลายต้นถูกปลูกขึ้นใหม่ หญ้าที่เคยสูงท่วมหัวแห้งกรอบไม่มีให้เห็น แต่หญ้าถูกตัดให้โล่งเตียนดูสบายตาและดูร่มรื่นขึ้น เขาเห็นสวนผักหลากหลายชนิดอยู่ข้างทางมีคนสองคนกำลังก้มๆ เงยๆ อยู่กับแปลงผักสายน้ำที่พวยพุ่งออกจากท่อน้ำสปริงเกอร์หมุนไปรอบๆ ทำให้บริเวณโดยรอบชุ่มฉ่ำแปลงดอกดาวเรืองและดอกไม้หลากสีที่ปลูกเพื่อล่อแมลงอยู่รอบๆ แปลงผักก็สวยงามน่ามองธีโอขับรถไปเรื่อยๆ และมองสำรวจไร่ดวงใจที่ดูสวยงามมากขึ้นอย่างอดทึ่งไม่ได้ กระถางดอกไม้และไม้ประดับที่วางเรียงรายอย่างสวยงามตลอดทางเดินเข้าสู่ตัวบ้านที่ถูกทาสีใหม่และปรับปรุงตกแต่งดูน่าอยู่มาก เพราะเค้าโครงเดิมของบ้านไม้หลังนี้สวยอยู่แล้วและเป็นแบบบ้านแบบ
last updateLast Updated : 2025-04-14
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status