All Chapters of ขวัญชีวาซาตาน: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 31. “ตอนนี้เรามีคนงานเพิ่มขึ้นเป็นยี่สิบคนแล้วครับ ผมกำลังประกาศรับสมัครงานและเทรนงานคนงานอยู่ เราสามคนก็จะช่วยกันดูแลทุกอย่างให้เป็นอย่างดีเจ้านายไม่ต้องห่วง” โทนี่บอกเจ้านายหนุ่มด้วยรอยยิ้มกว้าง เรื่องการบริหารจัดการโทนี่จะเป็นคนรับผิดชอบ แต่ทั้งสามหนุ่มก็จะช่วยกันทำงานเป็นทีมอย่างแข็งขันและบางครั้งเจมส์ก็จะเข้ามาช่วยด้วย บางทีหากปีเตอร์มาที่ไร่เขาก็จะเข้ามาช่วยเพื่อนๆ ทำงาน ซึ่งห้าหนุ่มผู้เป็นลูกน้องฝีมือดีของธีโอนั้นล้วนเป็นชายหนุ่มหน้าตาดีหล่อเหลาสาวๆ คนงานที่มาสมัครงานและได้ที่ได้งานทำแล้วต่างก็กรี๊ดกร๊าดดีใจที่ได้ทำงานกับหัวหน้างานหล่อๆ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าหนุ่มๆ ทั้งสี่คนยกเว้นเจมส์จะสนใจหญิงสาวคนไหน พวกเขายังคงตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างดีเยี่ยม“ชีวาขอบคุณพี่ๆ มากนะคะที่ช่วยกันทำให้ไร่ดวงใจมีชีวิตชีวาขึ้นมากอีกครั้ง”“พวกเรายินดีครับคุณชีวา เพราะคุณชีวาก็คือดวงใจของพวกเรา..” โทนี่ผู้ซึ่งดูจะเป็นหนุ่มอารมณ์ดีเอ่ยขึ้น“นี่เมียฉัน อย่าลามปามนะไอ้โทนี่” ธีโอโอบบ่าบอบบางของภรรยาอย่างหวงแหนมองลูกน้องของตนตาขุ่นขวาง“แหม เจ้านายครับ ผมก็พูดจากใจจริง เจ้านายรักใครพวกเราก็รักด้วย จ

บทที่ 33.“ขี้โม้รึเปล่า ฝีมือวาดรูปเรานี่ขี้เหร่ที่สุดในบรรดาพี่ๆ ไม่ใช่เหรอ”“หาความ เขาเรียกว่าศิลปะย่ะ” นริสาค้อนเขา ชายแดนหัวเราะเบาๆ แล้วเรียกคนมาเก็บค่าอาหาร“เดี๋ยวค่ะ มื้อนี้ ริสาจ่ายเอง ค่าจ้างที่พามา” ว่าแล้วก็ยื่นเงินให้แม่ค้าไป“ก็ดีนะ คราวหลังเลี้ยงอีกนะ”“เห็นแก่กิน” หญิงสาวเก็บเงินทอนใส่กระเป๋าสะพายใบเล็กแล้วเดินตามเขาไปที่รถ“เอาล่ะไปที่ไหนต่อละทีนี้”“ไปห้างค่ะ เพราะมีลูกค้ารายใหญ่ที่นั่น ริสาต้องไปคุยเรื่องที่ลูกค้าต่างชาติสนใจงานแฮนด์เมดของริสา” นริสามีแบรนด์ของตัวเองซึ่งเป็นงานผลิตสินค้าจำพวกกระเป๋าและผ้าพันคอหรือผ้าผืนที่ใช้สวมใส่หรือใช้สำหรับประดับตกแต่งเล็กๆ น้อยๆ ในบ้าน ซึ่งไม่น่าเชื่อเลยว่าสินค้าเหล่านี้ขายดีมากและต่างชาติให้ความสนใจสินค้าที่เกี่ยวกับศิลปวัฒนธรรมไทยและโดยเฉพาะงานแฮนด์เมดเก๋ๆ ที่โชว์ฝีมือของผู้ที่ทำยิ่งเป็นสินค้าที่น่าสนใจและได้รับความนิยม บางคนอาจจะซื้อใช้เอง บางคนก็ซื้อเป็นของฝากซึ่งลูกค้ากลุ่มหลังนี้ล่ะที่น่าจับตามอง ซึ่งหากไปได้สวยเธอก็จะหันมาจับงานนี้จริงจังเพียงอย่างเดียว..ดังนั้น สินค้า แบรนด์ Narisa ของนริสาก็กำลังได้รับความนิยมในกลุ

บทที่ 34.นริสาแอบชำเรืองสายตามามองวีรดาแล้วยิ้มให้อย่างใสซื่อ วีรดายิ้มบางๆ แล้วเมินหน้าหนีซึ่งนริสารู้ดีว่าท่าทางแบบนั้นของวีรดาคือไม่พอใจอย่างแรง หญิงสาวแอบยิ้มกับตัวเอง แล้วเงยหน้ายิ้มให้ชายแดนที่ก้มลงมากระซิบเบาๆ“อย่าสร้างเรื่องให้พี่เชียวนะยายตัวแสบ”“พี่แดนอย่าใส่ความริสานะ” หญิงสาวค้อนขุ่นแล้วเมินหลบสายตารู้ทันของเขา“พี่รู้นะว่าเราคิดจะทำอะไร”“ทำอะไร ริสาไม่ได้ทำอะไรเสียหน่อย” คนถูกรู้ทันทำหน้าเหรอหราไม่รู้ไม่ชี้ ชายแดนรับถุงเสื้อมาจากพนักงานแล้วเดินมาหาวีรดา“ผมกลับก่อนนะดา ถ้าคุณจะไปเยี่ยมชมไร่ผมก็ยินดีต้อนรับ”“ค่ะ แล้วดาจะไปเยี่ยมนะคะ” วีรดายิ้มหวานแต่ไม่ได้เผื่อแผ่มายังนริสา“พี่แดนขาไปกันเถอะค่า..” นริสาเดินมาถึงแขนชายแดนแล้วรั้งออกไปโดยไม่สนใจวีรดาอีกเลยวีรดามองตามหนุ่มสาวที่เดินออกไปด้วยกันอย่างขุ่นเคืองใจ นริสาประกาศตัวเป็นศัตรูกับเธอโดยชัดเจน ยายเด็กนั่นมาทีหลังเธอ และจะไม่มีวันได้ชายแดนไปครองแน่นอน เพราะเธอยังชอบชายแดนอยู่ ความจริงแล้วเธอไม่ได้มีเงินเยอะมากมายอะไรเพราะเงินที่ได้จากการฟ้องหย่านั้นมันไม่ได้มากมายอะไรและเธอก็ใช้มันจนเกือบจะหมดแล้ว เธอแทบจะเหลือแต่ต

บทที่ 36.“หนูริสาว่าไงนะ..” คุณชายชลถามเสียงเข้มและท่าทางนิ่งๆ แต่หนวดกระตุกน้อยๆ แบบนี้ชายแดนรู้ดีว่าบิดากำลังโกรธมาก“เอ่อ.. คือ ริสา..”“ว่าไงล่ะริสา พูดอีกทีสิว่าพี่ทำอะไรริสา” ชายแดนถามเสียงเข้มใบหน้าหล่อเหลาตึงจัด นริสาอึกอักมองหน้าคนนั้นทีคนนี้ทีอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร...“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วริสา เรื่องนี้ลุงจะจัดการเอง.. แดนไปคุยกับพ่อที่ห้องทำงาน..” คุณชายชลเดินนำลูกชายไปที่ห้องทำงาน ชายชลเดินตามบิดาไปแต่ระหว่างที่เดินผ่านนริสาชายหนุ่มหันมามองหญิงสาวด้วยแววตาที่ทำให้นริสาร้อนๆ หนาวๆ หวาดหวั่นขึ้นมาทันที“แล้วอย่าเพิ่งหนีกลับบ้านล่ะยายตัวแสบ..” แล้วชายแดนก็เดินเข้าไปในห้องทำงาน นริสากลืนน้ำลายลงคือแล้วสูดหายใจลึกๆ เพื่อเรียกขวัญกำลังใจของตน“อย่าคิดว่าแค่นี้จะชนะฉันได้นะยายเด็กเมื่อวานซืน” วีรดาเดินมาหยุดตรงหน้านริสาแล้วเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เปิดเผยความเป็นอริเต็มที่ “ก็รอดูละกัน.. แต่งานนี้เห็นทีจะเป็นเรื่องภายในครอบครัวแล้วล่ะ พี่ดาควรกลับไปได้แล้วนะคะ..” นริสาไหวไหล่ลอยหน้าลอยตาด้วยท่าทางที่วีรดาคิดว่ามันน่าตบมาก...“ฉันจะอยู่ เพราะวันนี้แดนนัดฉันมา..”“ก็แล้วแต่... แต่ถ้

บทที่ 38.ขวัญชีวาสอนเด็กๆ อย่างตั้งใจวันนี้น้องพลอยกับน้องเพลิงก็มาเรียนดนตรีกับเธอซึ่งเด็กทั้งสองจะมาเรียนสัปดาห์และสองวันโดยที่เสี่ยเพชรมาส่งเองบ้างให้เลขาของเขามาส่งบ้าง เพราะธีโอไม่ยอมให้เธอไปสอนดนตรีนอกบ้านและหากใครจะอยากจะเรียนก็สามารถมาเรียนได้ที่ไร่ แต่เขาก็มีกฎว่าจะเปิดสอนแค่สัปดาห์ละสามวันเพื่อไม่ให้ขวัญชีวาเหนื่อยเกินไปเมื่อขวัญชีวาได้ฟังเหตุผลของสามีเธอเองก็ยินยอมที่จะทำตามเพราะการเดินทางเข้าไร่มานั้นค่อนข้างไกลจากตัวเมืองอีกทั้งเธอเองก็อยากจะช่วยงานสามีในไร่ด้วย เมื่อคิดถึงสามีใบหน้าหญิงสาวก็หม่นลง...เขาคิดอย่างไรกับเธอกันนะ ตอนนี้ทุกลมหายใจเข้าออกของเธอมีเพียงธีโอเท่านั้น ทุกๆ วันที่มีเขาอยู่เคียงข้างทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นปลอดภัยทุกครั้งที่เขาปรนเปรอเธอด้วยบทรักเร่าร้อนเธอก็พร้อมตอบสนองเขาอย่างไม่เกี่ยงงอน ทุกอย่างธีโอปฏิบัติต่อเธอนั้นขวัญชีวาอยากคิดเอาเองว่าเขารักเธอ แต่ธีโอก็ไม่เคยพูดทำให้ไม่อาจจะคิดเองเออเองได้ แม้ทุกอย่างที่เขาทำนับตั้งแต่ก้าวเข้ามาในไร่ดวงใจชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไปหลายอย่างซึ่งแต่ละอย่างที่เปลี่ยนไปนั้นเป็นไปอย่างที่เธอปรารถนา ไม่ว่าจะเป็นการฟื้นฟูปรั