Lahat ng Kabanata ng รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits): Kabanata 81 - Kabanata 90

ผมก้าวขาตามไซโคลนเข้ามาในคอนโดของเขา เป็นเขาที่เสนอเองว่าให้ผมนอนพักที่นี่กับ เพราะกลัวผมวูบหลับระหว่างขับรถกลับบ้านปกติถ้าผมเคลียร์งานไม่เรียบร้อยผมจะไม่ทิ้งมันเด็ดขาด ผมอาจงีบหลับไปสักพักแล้วค่อยตื่นมาทำงานต่อ แต่เขาเป็นคนแรกที่ทำให้ผมยอมวางมันไว้ได้แสงแดดจากภายนอกส่องเข้ามาในห้องผ่านกระจกบานใหญ่ ทำให้ห้องดูโปร่งและสว่างจ้าเกินไป ไซโคลนหันมายิ้มให้ผมเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินไปยังโซฟาและทิ้งตัวลงนั่ง เขาหยิบรีโมทขึ้นมากดปิดม่าน แล้วมองมาที่ผมเหมือนกำลังรออะไรบางอย่าง ผมรู้สึกถึงความอบอุ่นจากอากาศรอบตัว แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกไม่คุ้นเคย ในขณะที่ปกติผมมักจะอยู่ในสภาพที่พร้อมจะทำงานตลอดเวลา“พักเถอะครับ” ไซโคลนพูดเสียงนุ่มก่อนจะยกมือขึ้นทาบที่ว่างข้างๆ “คุณต้องการอะไรไหม? ดื่มน้ำ หรือว่า… อยากนอนตรงนี้เลย?”ผมยิ้มให้เขาเล็กน้อยก่อนจะก้าวไปนั่งบนโซฟาอีกด้าน คำพูดของเขาชวนให้ผมคิดถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา การทำงานหนักจนแทบไม่เคยได้หยุดพักมันเป็นเรื่องที่ผมคุ้นเคย แต่ตอนนี้ มันเหมือนมีความรู้สึกบางอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกถึงความไม่ปกติในตัวเองผมมองเขาในขณะที่เขานั่งอยู่ตรงนั้น เขาเหมือนจะเป็นคนที่สา

หลังจากช่วงเวลาที่ร้อนแรงและไร้ซึ่งการควบคุมจบไปหลายยก ผมนอนนิ่งอยู่บนเตียง หอบหายใจเบาๆ ขณะที่ความร้อนจากร่างกายของไซโคลนยังแผ่ซ่านอยู่ข้างๆม่านในห้องถูกปิดสนิท มีเพียงแสงที่เล็ดลอดจากม่านที่ให้ความสว่างสลัว ร่างกายของผมเต็มไปด้วยร่องรอยที่อีกฝ่ายทิ้งเอาไว้ มันไม่ได้เจ็บปวด แต่กลับเป็นหลักฐานถึงทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ไซโคลนนอนหอบอยู่ข้างๆ ดวงตาคู่นั้นยังหลุบต่ำ แต่รอยยิ้มล้าๆ บนมุมปากกลับทำให้ผมต้องถอนหายใจ“พอใจรึยัง?” ผมเอ่ยถามเสียงแหบ พลางเอื้อมมือไปคว้าผ้าห่มมาคลุมตัวเองไซโคลนไม่ได้ตอบในทันที เขาเพียงแค่เลื่อนสายตาขึ้นมองผม ก่อนจะหัวเราะในลำคอเบาๆ มือของเขาเอื้อมมาสัมผัสแก้มของผม ลูบไล้อย่างเชื่องช้า และจงใจให้สัมผัสนั้นลากไล้ผ่านรอยจูบที่เขาทิ้งไว้“ผมต้องเป็นฝ่ายถามคุณสารวัตรต่างหากว่าพอใจแล้วหรือยัง?” เขาเอ่ยอย่างเกียจคร้าน“…อยากโดนอีกหรือไง?” ผมปรายตามองเขาไซโคลนหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพลิกตัวมาแนบชิดผมมากขึ้น ปลายจมูกของเขาไล้ผ่านแนวคอของผม สัมผัสแผ่วเบานั้นทำให้ร่างกายที่เพิ่งผ่านพายุร้อนแรงมายังรู้สึกวูบวาบขึ้นมาอีกครั้ง“ไม่เอาน่า ผมแค่ถามเฉยๆ” เขากระซิบเสียงพร่าอย่าง

ไซโคลนจ้องมองมาที่ผม รอคำตอบด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม แววตาของเขาท้าทายคล้ายกับรู้ดีว่าผมจะไม่มีวันปฏิเสธเขาได้จริงๆผมหายใจเข้าลึก พยายามสะกดความวุ่นวายในอก ผมไม่ควรปล่อยให้เขาเข้ามาใกล้กว่านี้ ไม่ควรทำให้มันยุ่งยากไปกว่านี้แต่สุดท้าย ผมก็ยอมกดปลดล็อกรถเสียง “ติ๊ด” ดังขึ้นเบาๆ ประตูฝั่งข้างคนขับเปิดออกอย่างง่ายดาย และไซโคลนก็สไลด์ตัวเข้ามานั่งข้างๆ ผมด้วยท่าทีสบายๆ เหมือนเป็นที่ของเขาเอง“ดีมาก” เขาพูด พลางยิ้มมุมปากเหมือนคนที่รู้ว่าตัวเองชนะ“แล้วไงต่อ?” ผมถามเสียงเรียบ พยายามไม่แสดงความว้าวุ่นใจออกไปไซโคลนเอนหลังพิงเบาะ หลุบตาลงเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมตรงๆ “คุณกำลังหนีอะไรอยู่กันแน่ พี่สไนเปอร์?”เขาจับผมได้แล้วสินะว่าชอบให้เรียกว่าพี่ผมเม้มปากแน่น ไม่มีคำตอบให้เขา เพราะแม้แต่ตัวผมเองก็ยังไม่แน่ใจ“หนีตัวเอง?” ไซโคลนเดา “หนีผม?”“ผมไม่มีเวลามาเล่นเกมกับคุณ” ผมหันไปจ้องหน้าเขานิ่ง “ลงจากรถซะ”“ไม่!”คำตอบของเขาสั้นกระชับ และหนักแน่นเสียจนผมขมวดคิ้วโดยอัตโนมัติ“นี่มันเรื่องอันตราย” ผมย้ำเสียงเข้ม “พวกมันกำลังเคลื่อนไหวอยู่ แถมยังพุ่งเป้ามาที่คุณด้วย”ไซโคลนเลิกคิ้ว “

หลังจากที่ภารกิจในคืนแรกเริ่มส่งผลดี การจับกุมผู้ต้องสงสัยหลายรายทำให้ข้อมูลสำคัญเริ่มทะลักออกมา ข้อมูลเหล่านั้นทำให้เรามีความคืบหน้าในการสืบสวน แต่ก็ยังมีช่องว่างที่เราต้องหาคำตอบให้ได้ พวกเราต้องเข้าใกล้แหล่งต้นกำเนิดของการขนยาเสพติดให้มากที่สุด หากจะหยุดมันได้ทั้งหมด เราต้องลงลึกเข้าไปในโลกใต้ดินที่ซับซ้อน และริวก็เป็นส่วนหนึ่งที่เราต้องพึ่งพาริว… เขาน่าจะรู้จักธุรกิจนี้ดีกว่าใคร และตอนนี้เขาคงกำลังขัดผลประโยชน์กับขบวนการนี้ ผมไม่อยากยุ่งกับคนประเภทเขาสักเท่าไหร่ แต่ตอนนี้เขาก็เป็นเหมือนกับไพ่สำรองที่เราต้องหันมาใช้ประโยชน์จากเขาผมรู้ดีว่าเขาก็เหมือนกันกับคนหลายๆ คนในโลกนี้ ที่ต้องทำสิ่งที่ไม่อยากทำเพื่อให้ชีวิตเดินต่อไปได้ ด้วยความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนและยากที่จะหลีกเลี่ยง เราตัดสินใจเข้าหาริวเพื่อร่วมมือในภารกิจครั้งนี้“ริว” ผมพูดชื่อของเขาผ่านโทรศัพท์ด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความจริงจัง “เรามีเรื่องที่ต้องคุยกัน”รอไม่เกินชั่วโมง ริวก็เดินเข้ามาในห้องที่เราใช้ประชุมกันอยู่ เขาแต่งตัวลำลอง ไม่เคยแสดงอารมณ์หรือความรู้สึกออกมาให้เห็นง่ายๆ แต่แววตาของเขากลับเต็มไปด้วยความกังวล“รู้หรือ

….ไซโคลน Talk….ความเงียบปกคลุมห้องประชุมชั่วขณะ หลังจากคุณสารวัตรบอกว่าตัวเองไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับภารกิจนี้อีก ทุกคนมองหน้ากัน ไม่มีใครขยับ ไม่มีใครพูดอะไรออกมาผมหรี่ตามองคุณสารวัตร ผมรู้ดีพฤติกรรมของเขาไม่ใช่ท่าทางของคนที่ยอมแพ้ หลังจากนั้นจึงค่อยหันไปหาพี่ริวพี่ริวเองก็นั่งมองพฤติกรรมของคุณสารวัตรนิ่งๆ เช่นกัน ตอนนี้เขาคงกำลังวิเคราะห์คุณสารวัตรอยู่“สารวัตรของพวกคุณ กำลังจะไปลุยเดี่ยว” พี่ริวพูดหลังจากคุณสารวัตรเดินพ้นประตูออกไปลูกน้องในทีมคุณสารวัตรมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ก่อนแววตาจะเปลี่ยนแน่วแน่ พวกเขาจับอาวุธประจำกายของตัวเองแน่นแล้ววิ่งตามออกไป“ผมไปด้วย” ผู้กองกายเป็นคนแรกที่พูดขึ้นมา เขาเป็นลูกน้องคนสนิทของสารวัตร“ผมก็ไม่ถอยเหมือนกัน” จ่าแชมป์เสริมตามไม่นานนัก สมาชิกทีมคนอื่นๆ ก็เอ่ยปากตามกันไปหมด ไม่มีใครคิดจะถอนตัวผมพยักหน้าให้พี่ริวเพื่อส่งสัญญาณให้ตามไปบ้าง ไอ้สารวัตรจะลุยเดี่ยว ถามกูหรือยังว่ากูยอมไหม!แม่ง! มันน่าโมโหฉิบหาย บอกแล้วไงว่าจะไม่ปล่อยให้แบกรับอะไรแค่คนเดียว เอาแต่ผลักกูออกอยู่ได้!….สไนเปอร์ Talk….ทีมของเราถูกแบ่งออกเป็นสามกลุ่ม กลุ่มแรกจะเป็นแนวหน้า