Semua Bab พิษรักคุณหมอ: Bab 71 - Bab 80

แสงแดดอ่อนยามบ่ายสาดส่องผ่านหน้าต่างบานในออฟฟิศของ ‘ตะวันฉาย ดีไซน์’ มนต์มีนานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเธอ สายตาจดจ่ออยู่กับหน้าจอคอมพิวเตอร์เมื่อเธอได้รับมอบหมายให้เตรียมเสนองานกับลูกค้ารายหนึ่งทว่าขณะที่มนต์มีนากำลังจดจ่ออยู่กับงานตรงหน้า จู่ ๆ ก็รู้สึกหน้ามืดเวียนศีรษะอย่างรุนแรง เธอพยายามจะลุกขึ้นยืนแต่กลับเซถลาลงไปที่เก้าอี้ ศีรษะหมุนติ้วสายตาพร่ามัวเห็นเป็นภาพซ้อน เธอพยายามจะลุกขึ้นอีกครั้ง มือข้างหนึ่งจึงปัดไปโดนเอกสารที่วางซ้อนกันอยู่บนโต๊ะร่วงลงพื้น“ว๊ายย! มีน” เสียงสุดท้ายที่แว่วดังเข้ามาในหูก่อนที่มนต์มีนาจะจมดิ่งลงสู่ความมืดมิด เธอพยายามต่อสู้กับมันแต่ก็ไร้ผล รู้สึกตัวอีกครั้งหลังจากที่เธอได้รับการปฐมพยาบาลเบื้องต้นจากเพื่อนร่วมงานลืมตาขึ้นมาเธอก็เห็นมุกริน ปรียาภรณ์และเกศินียืนอยู่ คนอื่น ๆ ในออฟฟิศออกไปดูงานข้างนอก“เป็นไงบ้าง” มุกรินเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่เป็นไรแล้วค่ะ” เธอส่ายหน้าแม้จะยังรู้สึกเวียนศีรษะอยู่“พี่ว่าไปหาหมอดีกว่านะ”“ใช่ ไปหาหมอดีกว่า เผื่อเป็นอะไรจะได้รักษาทัน” ปรียาภรณ์พูดเสริม“ไม่ต้องหรอกค่ะ มีนไม่ได้เป็นอะไรมาก” เธอจะลุกขึ้นนั่งแต่อาการเวียนศ

มนต์มีนาหอบหัวใจที่ร้าวรานขึ้นมาบนรถแท็กซี่โดยที่ยังไม่รู้จุดหมายปลายทางตอนที่ปัญหาถาโถมเข้ามาในชีวิต เธอกลับไม่สามารถปรับทุกข์กับเพื่อนที่เธอรักและไว้ใจที่สุดเพียงคนเดียวได้ต้องโทษที่เธอเอง เพราะเธอเลือกจะปิดบังพิชชาตั้งแต่แรก ในวันที่น้ำตาเช็ดหัวเข่าก็สมควรแล้วที่ต้องอยู่กับตัวเองแบบนี้“จะให้ลุงไปส่งที่ไหน” โชเฟอร์วัยกลางคนถามขึ้น มองหญิงสาวผ่านกระจกส่องหลังมนต์มีนานิ่งไป ตอนที่วิ่งออกมาจากคอนโดของพิชยะ ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองจะไปที่ไหนในเวลากลางคืนแบบนี้ เธอเพียงแค่อยากหนีออกมาจากตรงนั้น ไม่ทันได้คิดถึงจุดหมายปลายทาง“คิดออกว่าจะไปไหนค่อยบอกลุงก็ได้ เดี๋ยวลุงจะค่อย ๆ ขับไป” คนขับเป็นคุณลุงคนหนึ่ง แกขับแท็กซี่มานาน ในแต่ละวันเจอลูกค้าหลากหลายรูปแบบ เห็นหญิงสาวรุ่นลูกนั่งเช็ดน้ำตาอยู่เบาะหลังก็พอจะเดาออกทั้งห้องโดยสารจึงตกอยู่ในความเงียบ มีแค่เสียงเพลงลูกทุ่งจากช่อง ‘FM’ เปิดอยู่บาดแผลขนาดใหญ่ที่หัวใจ จากการถูกพิชยะหลอกให้รัก ทำให้มนต์มีนาเจ็บปวดจนยากจะทานทน เธอเหม่อมองออกนอกตัวรถ จิตใจค่อย ๆ จมดิ่งลงสู่เหวลึกไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนที่คุณลุงโชเฟอร์ต้องขับรถไปเรื่อย ๆ อย

เช้าวันหยุดของนักศึกษาฝึกงาน มนต์มีนาค่อย ๆ ก้าวขาลงจากเตียงแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำให้ร่างกายสดชื่น วันนี้เธอตั้งใจว่าจะออกไปร้านหนังสือเพราะอยากได้นิตยสารแม่และลูกมาไว้อ่านนอกจากมุกรินกับอาทิตย์เจ้าของบริษัทและเกศินี ก็ไม่มีใครรู้เรื่องที่มนต์มีนาตั้งครรภ์ ด้วยความที่เป็นท้องแรกและอายุครรภ์เพียงไม่กี่สัปดาห์ร่างกายภายนอกของเธอจึงไม่ได้ดูผิดปกติอะไรโชคดีที่นอกจากอาการวิงเวียนศีรษะที่เธอสามารถเอาโรคเลือดจางจากการไปตรวจที่โรงพยาบาลคราวก่อนมาเป็นข้ออ้างได้ ก็ไม่มีอาการแพ้ท้องอื่น ๆ และเธอก็ยังทำงานที่ได้รับมอบหมายได้เป็นปกติทานอาหารเช้าและยาบำรุงครรภ์เรียบร้อยแล้วมนต์มีนาก็ออกมารอรถประจำทางที่หน้าอพาร์ทเมนท์ จุดมุ่งหมายคือห้างสรรพสินค้าละแวกนั้นใช้เวลาในการเลือกนิตยสารแม่และลูกไม่นานก็ได้ที่ถูกใจมาสองสามเล่มแต่ตอนที่เดินออกมาจากร้านหนังสือหลังจากชำระเงินเรียบร้อยแล้ว มนต์มีนาก็บังเอิญเจอกับลูกค้าสาวสวยของบริษัทที่เธอมีโอกาสได้ตามมุกรินไปคราวก่อน“นักศึกษาฝึกงานของบริษัทตะวันฉายหรือเปล่าคะ” รสสราเป็นฝ่ายทักขึ้นก่อน หล่อนยิ้มให้กับมนต์มีนาอย่างเป็นมิตร แสร้งไม่รู้ว่ามนต์มีนาคือ

มนต์มีนาไม่ได้นอนค้างที่บ้านกิจธาดาวงศ์เพราะเธอยังต้องไปฝึกงานตามปกติ แม้จะถูกพิชชาออดอ้อนให้นอนด้วยก็ตาม แต่เธอก็ไม่สามารถหลีกหนีจากความเป็นจริงอันโหดร้ายได้ เพราะอย่างไรเธอก็ยังต้องเผชิญหน้ากับพิชยะอยู่ดีร่างบางก้าวลงมาจากแท็กซี่กลางเก่ากลางใหม่ในตอนเย็นของวันต่อมาตอนที่มาถึง เธอยังไม่ได้เจอกับพิชยะและคนอื่น ๆ นวลนางบอกว่าตอนนี้ทุกคนนั่งคุยกันอยู่ที่สวนดอกไม้ข้างบ้านคนนอกเช่นเธอจึงเลือกจะเข้ามาอยู่ในครัว ช่วยนวลนางกับนุชจรีจัดเตรียมมื้อเย็น พยายามทำตัวเองไม่ให้ว่างเพื่อที่สมองจะได้ไม่ต้องมีเรื่องให้ขบคิดแต่สุดท้ายเธอก็ไม่อาจจะเลี่ยงได้ เพราะนอกจากคุณมนูญกับคุณเพ็ญพิชย์จะกลับมาในรอบหนึ่งปีแล้ว วันนี้ทางครอบครัวของรสสรายังมาร่วมโต๊ะอาหารด้วยมนต์มีนาจึงได้รับหน้าที่แกะสลักผลไม้ซึ่งเธอมีฝีมือทางด้านนี้และมีโอกาสโชว์ฝีมือในหลาย ๆ ครั้ง หลังจากแกะสลักออกมาได้หน้าตาสวยงามแล้วเธอก็เป็นคนนำผลไม้เหล่านั้นมาจัดที่โต๊ะอาหารในขณะที่ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเต็มความสามารถอยู่นั้น มนต์มีนาก็ห้ามความคิดของตัวเองไม่ได้ สาระสำคัญในการมาพบปะกันของทั้งสองครอบครัว คงจะไม่พ้นงานมงคลที่จะถูกจัดขึ้นอย

เพื่อนเธอท้องเหรอ!? เป็นไปได้ยังไง มนต์มีนาไม่ได้คบกับใครสักหน่อย หรือว่า…ตอนฝึกงาน มนต์มีนาจะคบกับผู้ชายคนไหนอยู่ แต่เป็นใครกันนะ ทำไมมนต์มีนาถึงไม่เคยบอก แถมยังชัดเจนว่าเพื่อนตั้งใจจะปิดบัง คิดจนหัวแตกก็คิดไม่ออก ว่าผู้ชายที่เป็นพ่อของเด็กในท้องของมนต์มีนา เป็นใคร ตอนที่ประตูห้องน้ำเปิดออกมา พิชชานั่งอยู่ปลายเตียง มือที่วางอยู่ข้างลำตัวกำถุงยาเอาไว้ “ฟินน์จะอาบน้ำเลยไหม เราเปิดน้ำอุ่นไว้ให้แล้ว” มนต์มีนาหันมาถามเพื่อนขณะที่เธอกำลังใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมที่เปียกอยู่หน้ากระจก แต่พิชชากลับเงียบจนมนต์มีนาต้องหันมาถามอีกครั้ง “ฟินน์ เป็นอะไรหรือเปล่า” เห็นพิชชาแปลกไป หญิงสาวก็เกิดเป็นห่วง หรือว่าพิชชาจะทะเลาะกับแฟนหนุ่ม “มีนไม่มีอะไรจะบอกเราจริง ๆ เหรอ” มนต์มีนาชะงักไปในวินาทีนั้น ทำไมพิชชาถึงถามเรื่องนี้ขึ้นมาอีก “ไม่มี” “แล้วยาบำรุงครรภ์นี่ล่ะ มีนจะตอบเราว่ายังไง” ตอนที่เห็นพิชชาหยิบถุงยาขึ้นมา ใบหน้าของมนต์มีนาก็ซีดเผือด หัวใจเธอกระตุกวูบ ความรู้สึกมากมายหลั่งไหลเข้ามาในหัว เธอกลัวที่จะพูดความจริง แต่เธอก็เสียใจที่ทำให้พิชชาต้องผิดหวัง หากรู้ความจริงว่าเพื่อนอย่างเธอไม่ได้สะ