All Chapters of Forget me not เกลียดนักนายแฟนเก่า: Chapter 31 - Chapter 40

ฉันที่ตอนนี้ถือเอกสารมากมายก่ายกอง มันไม่ใช่อะไรหรอกนะก็เป็นเอกสารวิจัยโปรเจ็คเรียนจบน่ะสิ เพราะตอนนี้ฉันก็ได้ขึ้นปี 4 ซึ่งเป็นปีการศึกษาสุดท้ายแล้ว แถมวิจัยของฉันก็โดนตีกลับมาสามสี่รอบแล้ว ฉันก็เลยต้องแบกหน้าตาและกองหนังสือมากมายมาให้มังกรช่วยดูให้ แรกๆฉันกะว่าจะบอกให้เฮียสีฝุ่นช่วยดูให้แหล่ะ แต่ฉันก็แอบเกรงใจเฮีย เพราะเฮียก็ต้องช่วยดูวิจัยของสีน้ำน้องสาวของเขาเหมือนกัน " สวัสดีค่ะ " ฉันยกมือไหว้พนักงานต้อนรับทันทีเมื่อก้าวขาเข้ามาในบริษัทยักษ์ใหญ่ของมังกร ไม่สิ! ของพ่อมังกร" สวัสดีค่ะ ไม่ทราบมาติดต่อธุระเรื่องอะไรคะ " พนักงานสาวสวยที่ใส่ชุดยูนิฟอร์มของบริษัทเอ่ยถามฉันขึ้นด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร" เอ่อ มาหาคุณมังกรค่ะ " ฉันบอกออกไปกับพนักงานสาวสวยคนนั้น" ไม่ทราบว่าได้นัดท่านรองไว้ไหมคะ " พนักงานสาวสวยถามออกมาด้วยรอยยิ้มเช่นเดิม " ฉัน เอ่อดิฉันโทรไปหาเขาแล้วค่ะเมื่อกี้ " ฉันที่ไม่รู้จะพูดจะตอบยังไงดีก็ดูเลิ่กลั่กไปหมด " โทรไปหา " พนักงานสาวสวยขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่น่าเชื่อที่ฉันพูดเมื่อครู่" ถ้าไม่ได้นัดท่านรองเอาไว้ล่วงหน้าก็ไม่สามารถอนุญาตให้เข้าพบท่านได้นะคะ " พนักงานสาวสวยพ

มังกรตั้งแต่วันที่สายป่านมาทำวิจัยที่บริษัทกับผม เธอก็ฟึดฟัดๆใส่ผมทั้งวันทั้งคืน ทำวิจัยไป ปรึกษาผมไป แต่ก็มีอารมณ์หงุดหงิดฟึดฟัดตลอดเวลา“ เป็นอะไร ? ” ผมถามเธอออกไปตรงๆ ดูอาการเธอตอนนี้สิ เหมือนคนปกติที่ไหน “ เป็นเมนส์!!! ” เธอตะคอกผมเสียงดัง ผมที่ได้ยินดังนั้นก็รีบหุบปากเลยทันที เพราะผมเคยศึกษามาบ้างแล้วว่า...ผู้หญิงที่เป็นประจำเดือนจะมีอารมณ์แปรปรวน เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย แต่ตอนนี้ผมยังไม่เห็นมุมดีๆของสายป่านเลย มีแต่มุมที่จะฆ่าผมได้ทุกเมื่อ “ มาปรึกษา แต่มาทำหน้าทำตายักษ์ใส่ ” ผมบ่นพึมพำเบาๆคนเดียว“ บ่นอะไร!! ” เธอแอบได้ยินผม ตอนเธอตะคอกผมทำเอาผมตกใจหัวใจหล่นวูบไปอยู่ตาตุ่มเลย น่ากลัวชิบหายผู้หญิงตอนเป็นเมนส์ตั้งแต่วันที่มาทำวิจัยผมกับสายป่่านก็ยังไม่ได้คุยหรือติดต่อกันอีกเลย ส่วนผมก็งานยุ่งเอามากๆ ผมก็เลยยังไม่ได้ติดต่อกลับไปหาเธอเช่นเดียวกัน“ เป็นยังไงบ้างนะ ” ผมพึมพำเบาๆ พร้อมกับมองกองเอกสารที่กองอยู่ตรงหน้าหลายชั้น ก็อก ก็อก ก็อก เสียงเคาะประตูจากประตูบานใหญ่ดังขึ้น“ เข้ามา ” ผมพูดพลางมือก็ทำงานไปโดยไม่ได้เงยหน้ามองแต่อย่างใด“ สวัสดีค่ะหนูชื่อ กะหล่ำ เป็นเลขาคนใหม่ของหั

ร้านก๋วยเตี๋ยวข้างทาง“ เอาเส้นอะไร ” ฉันที่กำลังถือกระดาษและปากกาจดเมนูอยู่ถามกับคนตรงข้ามที่ตอนนี้เขานั่งมองไปรอบๆร้านอย่างสงสัยนั่นสงสัยนี่“ เอ่อ...มันจะสะอาดใช่ไหมป่าน ” มังกรขมวดคิ้วมุ่นถามสายป่านเมื่อเขาได้มองไปรอบๆบริเวณร้านแล้วมันไม่เหมือนกับที่เขาเคยกินในร้านอาหารหรูๆเลย ถ้าเขาเคยกินแบบธรรมดามากที่สุดก็คงจะเป็นกินที่โรงอาหารของบริษัทเขาเองกับสายป่าน แต่ถ้าให้ไปกินคนเดียวโดยไม่มีสายป่านเขาก็คงจะไม่ไปหรอก “ สะอาดสิ นี่ร้านดังในต็อกๆเลยนะ ดูสิคนต่อคิวกันเยอะเลย ดีนะเรามาไว ” สายป่านบอกพร้อมกับชี้นิ้วไปให้มังกรดูผู้คนที่มาต่อคิวกันกินก๋วยเตี๋ยวข้างทางนับยี่สิบคน “ เอาเส้นอะไร นี่เมนู ” สายป่านถามอีกครั้งพร้อมกับยื่นเมนูให้กับมังกร “ เอ่อ...เอาเส้น เส้นไหนอร่อย ” มังกรถามสายป่าน เพราะเขาไม่เคยกินก๋วยเตี๋ยวเลยสักครั้งในชีวิตนี้“ อร่อยทุกเส้น มันแล้วแต่คนชอบอ่ะ ” สายป่านบอกกับมังกรพร้อมกับที่เธอส่งยิ่มให้กับเขา สายป่านทั้งขำและก็เอ็นดูคนไม่เคยกินก๋วยเตี๋ยวข้างทาง เพราะที่ผ่านมาตั้งแต่รู้จักกันเราไม่ได้ใช้ชีวิตด้วยกันมากมายจริงๆ ไม่เคยรู้ความเป็นอยู่ของกันและกันมาก่อนเลย“ เส้น

หลังจากสายป่านกับเพื่อนๆได้ยื่นวิจัยผ่านกันทุกคนแล้ว ทุกคนต่างพากันดีใจกันยกใหญ่ “ เรียนจบแล้ว ฉลอง! ” ปีพูดขึ้นมาอย่างดีใจ “ เหนื่อยกันมาทั้งเทอม เทอมสุดท้ายเอาฉันเกือบตาย ” โรสบ่น เพราะโรส เลย์ ต้องทำงานพาสไทม์ที่คาเฟ่ไปด้วยและก็เรียนไปด้วยน่ะสิ “ เก่งมากกก ” สายป่านเอ่ยชมเพื่อนๆทุกคน“ วันนี้ฉลองร้านไหนดี ” สีน้ำถาม “ อยากกินชาบูอ่าาา ” สายป่านพูดพร้อมกับลูบท้องน้อยๆของเธอ “ จัดไป!! ” ปีพูด และเพื่อนๆทุกคนก็เห็นด้วย ร้านชาบูในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งสายป่านกับเพื่อนๆมากินเลี้ยงฉลองเรียนจบกันกับเพื่อนๆอย่างมีความสุข “ แล้วทุกคนจะไปทำงานที่ไหนกัน ” สีน้ำเอ่ยถามกับเพื่อนๆ “ ยังไม่รู้เลยอ่ะ ” เลย์ตอบพร้อมกับลวกหมูนุ่มๆในหม้อ “ ตำแหน่งที่บริษัทเฮียมีเปิดรับสมัครเด็กจบใหม่เยอะเลยนะ ลองไปสมัครกันไหม รับรองไม่รับเพราะเส้นสายแน่นอน เพราะไปสมัครกับฝ่ายบุคคลเองโดยตรง ” สีน้ำเอ่ยแนะนำเพื่อนๆไป เพราะอยากอยากให้แก๊งค์เพื่อนไปทำงานที่บริษัทด้วยกัน โดยเฉพาะ...สายป่าน “ น่าสนใจ ฉันไป ” เลย์พูด“ เอาด้วย ” โรสพูด “ แล้วปีกับสายป่านล่ะ ” เลย์ถามปีกับสายป่านพร้อมกับสายตาเพื่อนทุกคนจับจ้องไป

หลังจากที่มังกรกลับไปแล้วฉันก็ได้แต่นั่งคิดวกวนอยู่ในหัวคนเดียว พ่อของมังกรรู้ว่าพวกเราคบกันตั้งแต่ทีแรกอย่างงั้นเหรอ ...............................หลายปีที่แล้วหลังจากที่มังกรบอกเลิกกับสายป่านไปเขาก็ตรงดิ่งกลับบ้านทันที เขาไม่ได้เข้าร่วมงานปัจฉิมนิเทศใดๆทั้งนั้น ก่อนที่เขาจะออกมาจากโรงเรียนเขาก็เห็นสายป่านกับสีน้ำและผู้ชายอีกคนหนึ่งยืนคุยกันอย่างสนุกสนาน ผมบอกเลิกกับเธอไปเธอยังฝืนยิ้มได้อีกเนาะ หรือว่าเธอไม่ได้ฝืนยิ้มเลยสักนิด แต่เธอไม่ได้เสียใจและเธอไม่ได้รักผมจริงๆ ผมที่เป็นคนบอกเลิกเธอไปแต่กลับเป็นผมเองที่จิตใจร้อนลุ่มกระวนกระวายใจแทนเธอไปหมด ผมอาจจะยังไม่ชินมั้ง เพราะที่ผ่านมามีแค่เธอ แต่ยังไงเราก็ต้องห่างกันอยู่ดีนั่นแหล่ะ สถานะแฟนให้จบลง เหลือไว้แค่สถานะเพื่อนก็พอ“ เป็นอะไรอีกล่ะมึง วันปัจฉิมนิเทศของมึงแท้ๆเดินหน้าบึ้งตึงเข้าบ้าน ” พ่อของมังกรที่นั่งไขว้ขาอยู่บนโซฟาเอ่ยถามกับลูกชายคนเดียวของเขาที่ตอนนี้ใส่ชุดนักเรียนชายโดยไม่มีใครขีดเขียนเสื้อแสดงความยินดีอะไรเลย เพราะเขาหนีกลับมาก่อนยังไงล่ะ “ ไม่ต้องยุ่งทุกเรื่องก็ได้พ่อ ” มังกรพูดจาห้วนๆพร้อมนั่งลงโซฟาอีกตัวตรงข้ามพ่อ