Semua Bab พ่ายรักนางบำเรอ: Bab 111 - Bab 120

รถลีมูนซีนเคลื่อนเข้ามาสู่ตึกสูงตระหง่าน ชายหนุ่มก้าวลงจากรถเพื่อเดินเข้าบริษัทของตนเองอย่างสง่าและรวดเร็ว โดยมีพนักงานยืนเรียงกันประมาณ 20 คน ยืนโค้งคำนับต้อนรับชายหนุ่มเพื่อเดินเข้าไปยังบริษัท“สวัสดีครับ ท่านประธาน/สวัสดีค่ะ ท่านประธาน”“สวัสดีทุกคนแยกย้ายกันไปทำงานเถอะ” ชายหนุ่มกล่าวบอกพนักงานที่มายืนต้อนรับตน“ครับ/ค่ะ”“นายครับ วันนี้มีประชุมตอน 10.30 น. เรื่องโปร์คเจ็กค์ใหม่ที่จะสร้างโรงแรม 6 ดาวในเมืองกรุงปารีส ตอนบ่ายมีนัดดื่มชาที่โรงแรม 5 ดาวกับคุณเดวิด ซึ่งเป็นหุ้นส่วนรายใหญ่ของเราที่เคยเสนอขอร่วมทุนสร้างโรมแรม 7 ดาว ขึ้นโปรเจ็กค์ใหม่ที่มัลดีฟส์ครับ ในอีก 6 เดือนข้างหน้าครับ ส่วนเอกสารทั้งหมดผมสรุปวางไว้บนโต๊ะให้เรียบร้อยแล้วครับ และเอ่อ คือ...” ฟิลิปรายงานให้แดเนียลรับทราบตารางงานในทุกๆ เช้า“มีอะไร”“คือว่า...ดื่มชาตอนบ่ายกับคุณเดวิดหุ้นส่วนรายใหญ่ ทางฝั่งนู้นเขาส่งลูกสาว ชื่อคุณนิโคล มาตกลงธุรกิจกับเราครับ”“หึ!! ไอ้แก่เจ้าเล่ห์ ธุรกิจสกปรกๆ กับประวัติลูกสาวโชกโชนขนาดนั้นจะมาส่งมาให้ฉันอีกเหรอ ไปเตรียมตัวเข้าประชุม”“ครับนาย”ทางฝั่งด้านของนิโคลภายในบริษัท บนโต๊ะทำงานห้

ชายหนุ่มเดินไปที่ห้องนั่งเล่นก็ไม่พบหญิงสาว จึงเดินกลับมาเพื่อจะเปิดประตูดูที่ห้องรับรอง แต่ปรากฏว่า...ประตูล็อค จึงเดินกลับไปหยิบกุญแจที่ห้องทำงานของตนเองมาเปิดก็พบว่าภายในห้องนั้นมีแสงสว่างเพียงเล็กน้อยจากโคมไฟหัวเตียง ทำให้เห็นหญิงสาวนอนหลับตาพริ้มกอดเจ้าสโนว์ไว้ในอ้อมแขน“หึ ทั้งคน ทั้งแมว”ชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปจับสโนว์ออกจากห้องนอนและให้บอดี้การ์ดอุ้มไปไว้ในบ้านหลังเล็กของสโนว์ที่ชั้นล่าง และชายหนุ่มเดินกลับเข้าไปยังห้องตัวเองพร้อมหยิบอุปกรณ์จากหัวเตียงกลับไปยังห้องที่หญิงสาวนอนอยู่“หลับก่อนฉันเหรอ?? อย่าหวังว่าคืนนี้จะได้นอน” ชายหนุ่มยืนมองหน้าหญิงสาวและดึงผ้าห่มออกจากตัวหญิงสาวเบาๆ พร้อมกลับถอดแพนตี้ตัวจิ๋วที่เธอใส่อยู่ทิ้งออกไป ‘ทำไมชุดนอนมันเซ็กซี่ขนาดนี้วะ เธอกำลังอ่อยฉันใช่ไหม’ แค่ชายหนุ่มเห็นเรือนร่างเธอก็ทำให้เขานั้นมีเลือดสูบฉีดแรงขึ้นกว่าเดิม ‘ยัยแม่มด เธอเจอดีแน่’ชายหนุ่มค่อยๆ ขยับขาเธออ้าออกอย่างเบามือพร้อมกับนำอุปกรณ์ขนาดเล็กใส่เข้าไปในกลีบกุหลาบของเธอและเปิดโหมดสั่นเบาๆ“อือ..อือ!!” หญิงสาวนอนดิ้นกระสับกระส่ายเบาๆตอนนี้หญิงสาวหลับตาพริ้ม และกัดปากตัวเองเบาๆ คล้า

“พวกมึงปล่อยให้เธอหายตัวไปได้ยังไง?? ห๊ะ!!” ชายหนุ่มตะคอกใส่บอดี้การ์ดหนุ่ม“ขอโทษครับนาย ผมได้รับรายงานมาว่าคุณกอหญ้าเดินผ่านไปประตูทางเข้าของลูซแล้วก็หายตัวไปครับ”“กลับบ้านเดี๋ยวนี้!! ถ้าวันนี้หาเธอไม่เจอ กูจะไล่ออกให้หมด”“ครับนาย”ใช้เวลาไม่ถึง 20 นาที ชายหนุ่มก็มาถึงคฤหาสน์อย่างรวดเร็ว รวมถึงเพื่อนรักทั้งสองคนด้วย“มึงใจเย็นๆ ก่อนไอ้แดเนียล” คริสเตียนพยายามปลอบชายหนุ่มให้ใจเย็นลง“กูก็ว่าอย่างนั้น แล้วมึงไปทำอะไรน้องกอหญ้าไม่พอใจอะไรหรือเปล่า?? ทำไมเธอถึงหนีไป??” หมอโรมถามอย่างเคร่งเครียดชายหนุ่มนั่งลงโซฟาในห้องรับแขก มือทั้งสองข้างยกขึ้นกุมขมับและดวงตาแดงก่ำ“เมื่อเช้าเธอบอกว่าคิดถึงบ้านและขอติดต่อทางบ้าน แต่กูไม่อนุญาต แล้วก็...”“แล้วก็อะไร/แล้วก็” เพื่อนทั้งสองถามขึ้นมาอย่างพร้อมกัน“กูต่อว่าเธอ ว่าเธอคือ..ฆาตรกร”“ทำไมปากมึงหมาอย่างนี้วะ มึงไปพูดแบบนี้กับเธอได้ยังไง” หมอโรมพูดต่อว่าชายหนุ่มต่างจากคริสเตียนที่นั่งมองชายหนุ่มด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา“กูคิดว่า..เธอคงอยู่ในนี้แหละ เพราะระบบความปลอดภัยมึงแน่นหนาขนาดนี้ แม้แต่เจ้าลูซยังออกไปนอกบริเวณไม่ได้เลย” คริสเตียนพูดออกมา

ณ คฤหาสน์ปัง!!เสียงชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไปในห้องของหญิงสาวที่นอนหลับอยู่ในห้อง เมื่อเธอได้ยินเสียงประตูก็รีบลุกขึ้นมาดูอย่างรวดเร็ว“คะ คุณแดเนียล คุณเป็นอะไรคะ??” หญิงสาวตกใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นชายหนุ่มเหงื่อผุดขึ้นเต็มตัวและบ่งบอกได้ว่าเขาทรมานเป็นอย่างมาก“ร้อน ฉัน..ร้อน ช่วยฉันด้วย”“เดี๋ยวกอหญ้าไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้นะคะ” หญิงสาววิ่งไปเตรียมอุปกรณ์มาเช็ดตัวให้ชายหนุ่มอย่างเร่งรีบ แต่ก่อนที่จะกลับเข้าไปในห้องก็วิ่งไปพบบอดี้การ์ดของชายหนุ่มที่อยู่หน้าประตูบ้าน“คุณฟิลิปคะ เจ้านายของคุณเป็นอะไร??” หญิงสาวถามออกมาด้วยความกังวล“เออ นายน้อย โดนยาปลุกเซ็กส์จากที่คลับมาครับ”“ละ แล้ว กอหญ้าต้องทำยังไงคะ??”“คุณกอหญ้าต้องช่วยนายน้อยนะครับ”“ช่วยอะไรหรือคะ??” หญิงสาวถามออกไปด้วยความสงสัยและร้อนรน“ต้องให้เขาหาที่ระบายอารมณ์ที่อยู่ข้างในออกมา”“ยังไงละคะ??”“เออ นอนกับนายน้อย ถ้าไม่ทำนายน้อยอาจจะช็อคถึงขั้นเสียชีวิตได้ครับ”“ห๊า!!” หญิงสาวทำตาโตออกมา“นะครับ ถือว่าช่วยนายน้อยของผม” ฟิลิปก้มศรีษะลงให้หญิงสาวเพื่อเป็นการขอร้อง หญิงสาวได้รีบวิ่งกลับเข้าไปหาชายหนุ่มที่ห้องพร้อมอุปกรณ์ในมือ แต

นี่เวลาก็ผ่านล่วงเลยมาอีก 1 เดือนแล้ว ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เขาก็ไม่เคยพูดจาทำร้ายเธอเลยสักครั้ง กลับบ้านตรงเวลาทุกวัน พาฉันออกไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาบ้าง พาไปทานข้าวนอกบ้านบ้าง แต่ทุกครั้งที่ไปก็จะเป็นส่วนตัวเสมอๆ อย่างไปซื้อของที่ห้างก็จะสั่งปิดห้างทั้งหมด ไปทานข้าวก็สั่งปิดร้านอาหาร มันทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ เหมือนราวกับว่าอยากพาไปเที่ยวแต่ไม่อยากให้ฉันได้พบเจอผู้คน หรืออาจจะเป็นเพราะเขาเป็นมาเฟียที่มีอิทธิพล หรืออาจจะเป็นเพราะเขาชอบความเป็นส่วนตัว เธอก็ไม่สามารถรับรู้ได้ เขาตามใจเธอทุกอย่างแต่มีเพียงเครื่องมือสื่อสารเท่านั้นที่ไม่อาจร้องขอจากชายหนุ่มได้ และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขาจะพาเธอออกไปเที่ยว ครั้งนี้เขาบอกกับเธอว่าจะเป็นล่องเรือที่ทะเลสาบโคโม่ที่ห่างจากที่นี่ไปอีกหลายร้อยกิโลเมตร แต่เราเดินทางด้วยเครื่องบินส่วนตัวเพื่อบินไปลงจอดยังคฤหาสน์หรูอีกที่นึง หญิงสาวมองด้วยความสงสัยจนชายหนุ่มสังเกตุได้“ที่นี่เป็นคฤหาสน์ของพ่อกับแม่ผม” ชายหนุ่มตอบคำถามเพื่อคลายความสงสัยของหญิงสาว“สวยมากๆ เลยค่ะ คุณจะพาหนูมาหาพ่อกับแม่ของคุณเหรอคะ??” เธอถามออกมาอย่างสงสัย“ผมก็คิดไว้อย่างนั้นเหมือนกัน แ