Semua Bab พ่ายรักนางบำเรอ: Bab 91 - Bab 100

รุ่งเช้า..หญิงสาวตื่นขึ้นมาก็พบว่าชายหนุ่มนั้นนอนกอดเธออยู่ข้างกาย เธอหันไปมองใบหน้าของชายหนุ่มลาค่อยๆ เอียงคอไปจูบริมฝีปากชายหนุ่มเบาๆจุ๊บ !!!“ระวังจะไม่ได้ออกไปไหนนะครับ ชายหนุ่มพูดกับหญิงสาวในขณะที่ตาของเขายังหลับอยู่”“ตื่นแล้วทำไมไม่บอก ให้หนูแอบจุ๊บพี่ติณอยู่ได้”หญิงสาวก้มหน้าซบลงที่อกของชายหนุ่มอย่างเขินอายที่เธอแอบจูบเขาตอนหลับอยู่“ถ้าตื่นจะรู้เหรอว่ามีคนจะลักหลับพี่อยู่?? หึหึ”“ขี้ตู่ หนูไม่ได้ลักหลับสักหน่อย หนูแค่…มอนิ่งคิสเองค่ะ”“ครับๆ มอนิ่งคิสก็มอนิ่งคิส”จุ๊บ!! ชายหนุ่มจับใบหน้าของหญิงสาวมาจุ๊บเพื่อมอนิ่งคิสอย่างที่เธอพูดเอาไว้“งื้อ!!!” หญิงสาวเขินหน้าแดงอีกครั้ง“วันนี้พี่จะพาไปทริปดำน้ำดูปะการังดีไหมครับ??”“ดีค่ะ พี่ติณ..โมริอยากไป”“งั้นไปกินข้าวและอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากัน”“รับทราบค่ะ พี่ติณ”หญิงสาวดีดตัวลุกขึ้นมาจากเตียงนอนด้วยความดีใจ และวิ่งไปเปลี่ยนเสื้อผ้าจนลืมความเหนื่อยล้าจากเมื่อคืนที่ชายหนุ่มมอบให้จนหมดชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงอดเอ็นดูหญิงสาวไม่ได้ ด้วยความสดใส และความน่ารักของนั้นเหมือนมาเติมเต็มชีวิตในส่วนที่เขาขาดหายไป ทำให้ชีวิตของเขามีชีวิตชีวา

เมื่อกลับจากภูเก็ตชายหนุ่มก็ได้เชิญพ่อกับแม่ของเขา พร้อมหอบสินสอดมูลค่าหลักร้อยล้านมาสู่ขอหญิงสาวอย่างเป็นทางการ และทำการแต่งงานภายในหนึ่งอาทิตย์ทันทีด้านฝั่งหญิงสาวนั้นตกใจมาก แต่เห็นท่าทีของชายหนุ่มนั้นรอแทบไม่ไหวจึงต้องตามใจปล่อยให้เป็นหน้าที่ของชายหนุ่มนั้นจัดการและเธอฝ่ายของเธอนั่นคอยช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ เพียงเท่านั้น เหล่าบอดี้การ์ดและทีมออแกไนซ์ต่างๆ พากันรีบวางแผนและเตรียมจัดงานจนวินาทีสุดท้ายออกมาอย่างสวยงามงานแต่งงานของหญิงสาวและชายหนุ่มถูกจัดขึ้นในช่วงกลางวันอย่างยิ่งใหญ่ภายในบ้านของหญิงสาว ถูกออกแบบตกแต่งภายในบ้านเป็นบรรยายกาศอบอุ่น ประดับตกแต่งดีไซน์ด้วยโทนโรสโกลด์บรรดาแขกทั้งหลายเริ่มทยอยเข้ามาในงานเพื่อเป็นสักขีพยานและแสดงความยินดีของทั้งสองพร้อมของขวัญในวันแต่งงานมากมายณ ตอนนี้ ชายหนุ่มอยู่ในชุดสูทสีน้ำตาลทองสุดเรียบหรู เตรียมตัวแห่ขันหมากเข้ามาสู่ขอเจ้าสาวของเขาอย่างเป็นทางการ ภายในบ้านของเธอ‘เอ้าละครับทุกท่าน ณ ตอนนี้ก็เป็นเวลาฤกษ์งามยามดี เจ้าบ่าวของเรานั้นเริ่มจะรอเจอเจ้าสาวของเขาไม่ไหวแล้ว ขอเชิญหญิงสาวออกมาเข้าร่วมพิธีเพื่อเริ่มงานแต่งงานอย่างเป็นทางการได้เล

6 ปี ผ่านไป!!“มิลิน...มิลัน มาหาม๊ามี๊สิลูก”“ค่า ม๊ามี๊/คร้าบ ม๊ามี๊”ตอนนี้ติณภพและโมริก็ได้ให้กำเนิดเด็กชายและเด็กสาวหน้าตาหน้ารักเพื่อเป็นของขวัญให้กับวงตระกูลของทั้งสอง เป็นฝาแฝดที่คลานตามกันมา มิลิน เด็กสาวผู้หน้าจิ้มลิ้มเป็นน้องสาวของเด็กชายที่มีชื่อว่ามิลัน ทั้งสองดูแลและรักกันมาก โดยเฉพาะพี่ชายนั้นมีนิสัยที่ได้โมริมาเต็มๆ ไม่ว่าจะทั้งนิสัย ท่าทาง ส่วนน้องสาวนั้นได้นิสัยของติณภพแทบจะถอดกันมา ทั้งสองได้ยินเสียงแม่ของเขาเรียกก็วิ่งเข้ามาหายังแม่ของเขา“มาให้ม๊ามี๊หอมให้ชื่นใจหน่อยสิคะ”“ค่า/คร้าบ”ฟอดดด!! ฟอดด!! ฟอดด!! ทั้งสามคนแม่ลูกพากันหอมแก้มกันไปมาอย่างมีความสุข“แหม่ แอบชาร์จพลังกัน ไม่ยอมบอกป๊าปี๊เลยนะครับ” ติณภพเพิ่งเดินออกมาจากห้องนอนทำหน้าบูดบึ้ง เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดทั้งสองจึงพักผ่อนและให้พี่เลี้ยงเป็นคนคอยดูแล แต่ภรรยาของเขาก็รีบวิ่งออกมาหาลูกเมื่อตื่นขึ้นมา“คิกๆ ป๊าปี๊มาจุ๊บกันค้าบ” มิลันยิ้มตาหยี ทำปากจู๋ให้ผู้เป็นพ่อจุ๊บอย่างน่ารักจุ๊บ!! จุ๊บ!! ชายหนุ่มจุ๊บไปที่ริมฝีปากน้อยๆ อย่างเอ็นดู“แล้วมิลินละครับให้ป๊าปี๊จุ๊บชาร์จพลังหน่อยได้ไหม??”“โนวๆ ไม่ค่ะ ป๊าป

“นายครับ ไปคฤหาสน์มาดามเลยไหมครับ” ฟิลิปมือขวาของแดเนียลถามผู้เป็นเจ้านายของตนหลังออกมาจากห้องชั้นใต้ดิน“อืม อีก 10 นาที ฉันจะไปขึ้นเครื่อง”“ครับผม”ภายในพื้นที่ของคฤหาสน์มีสนามบินขนาดเล็กสำหรับเครื่องบินขนาด 2 ลำของชายหนุ่ม เครื่องบินไพรเวทเจ็ทสุดหรู 1 ลำ บินขึ้นสู่ท้องฟ้าในยามเย็น กับอากาศอันหนาวเหน็บ เนื่องจากเป็นช่วงฤดูหนาว มีหิมะตกโปรยปราย แต่ไม่ได้ทำให้จิตใจของชายหนุ่มนั้นเย็นลงได้เลย เพราะไฟแค้นของชายหนุ่มกำลังก่อขึ้นในจิตใจอย่างแผดเผา‘เธอจะต้องชดใช้อย่างสาสม ข้าวฟ่าง’ระหว่างคฤหาสน์ชายหนุ่มและคฤหาสน์แม่ของเขานั้นระยะทางห่างกันหลายร้อยกิโลเมตร ใช้เวลาในการเดินทางด้วยรถยนต์นานหลายชั่วโมง จึงจำเป็นต้องใช้เครื่องบินส่วนตัวเดินทางเพื่อความสะดวกและรวดเร็วมายังคฤหาสน์ของผู้เป็นแม่ โดยใช้เวลาแค่เพียง 30 นาที เครื่องบินก็ลงจอดยังคฤหาสน์หรูอีกหลังหนึ่งเป็นคฤหาสน์ตั้งอยู่ทางทิศเหนือติดทะเลสาบที่สวยอันดับต้นๆ ของอิตาลี ด้านหลังคฤหาสน์ติดถนนใหญ่และทิวทัศน์ด้านหน้าของคฤหาสน์ติดกับทะเลสาบสีเขียว มีเรือยอร์ชจอดอยู่ 2 ลำ มองเห็นภูเขาที่มีหิมะน้ำแข็งปกคลุมอยู่ตลอดทั้งปีเช่นเดียวกัน ตั้งอยู่

หญิงสาวกรี๊ดและหลับตาเพื่อทำใจยอมรับความเจ็บปวดที่จะเกิดขึ้นแต่!!!! เสียงกระโจนเข้ามานั้นไม่โดนตัวเธอ และไม่ทำให้เธอนั้นเจ็บปวดแต่ปวดอย่างใดหงิง!! หงิง!! หงิง!! แผล่บ แผล่บ เธอสัมผัสได้ถึงน้ำลายของสัตว์ตัวนั้นโดนที่ใบหน้าของเธอเธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ใช่ หมาป่า ลักษณะดุร้ายตัวนั้น กำลังเลียที่ใบหน้าของเธอ พร้อมหางกระดิกอย่างดีใจเห้อ!! เธอถอนหายใจออกมาอย่างเต็มปอด และมองจ้องหน้าสายตาอ่อนโยนไปยังหมาป่าตัวนั้น“ไง เธอคงชื่อเจ้าลูซ สินะ” หญิงสาวเอามือเรียวยาวของเธอ สัมผัสลูบเข้าไปที่ลูซหงิง!! หงิง!! หงิง!! เหมือนเจ้าลูซจะตอบรับเธอว่าใช่ ว่าตัวเองชื่อลูซ“เธอทำฉันตกใจหมดเลยนะ” ลูซยังพยายามสำรวจสำรวจตัวเธอและรับรู้ได้ว่าร่างกายเธอซูบผอม จึงใช้มือกัดที่แขนของเธอและดึงแขนเบาๆ เพื่อบอกให้เธอลุกขึ้น และลูซก็เดินมายังจานอาหารอีกจานก่อนหน้านี้ที่บอดี้การ์ดนำว่าวางไว้ให้เธอและมองหน้าเธอหงิง!! หงิง!! หงิง!!“ให้ฉันกินข้าวเหรอ”หงิง!! หงิง!! หงิง!!“ฉันไม่อยากกิน ฉันคิดถึงบ้าน” แต่ลูซก็ไม่ลดความพยายาม เดินเข้ามาดึงแขนของเธอและส่งสายตาอ้อนวอนเพื่อให้เธอกินข้าว“อืม กินก็ได้ จะได้มีแรงไปสู้ก