Semua Bab พิษมาเฟีย: Bab 71 - Bab 80

หลังจากพบจิตแพทย์และตกลงเรื่องเก็บศพน้าพิมไว้ ฉันก็ลากสังขารกับชุดสวยๆไปดูศพกับคุณอิฐและลุงรัฐ ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่อเป็นการยืนกับนิติเวช ว่าคนนี้เป็นน้าพิม..พิมรดา แม่ของพู่กันจริงๆพอมาถึง..สภาพศพที่ฉันเห็นไม่ได้เละเทะเลย น้าพิมยังสวยเหมือนเดิม..แต่ความรู้สึกความรักที่เคยมีมันทำให้ลุงรัฐถึงกับสะอื้น และก้มบอกอดีตภรรยาที่ถูกห่ออยู่ทั้งน้ำตา"หลับให้สบายนะพิม เธอรอดแล้ว..คนต่อไปคงจะเป็นฉัน"แน่นอนว่าคำตัดพ้อนั่นทำให้ฉันกับคุณอิฐมองหน้ากันทันที ก่อนที่เขาจะรีบเดินไปดึงแขนลุงรัฐให้ออกมาห่างๆศพและตวาดท่านเสียงดัง"อย่าพูดแบบนั้นสิวะ!" ใช่..คุณอิฐเขาว่าพ่อตัวเองตาแดงก่ำ ปากบอกไม่แคร์ไม่รัก แต่ฉันเชื่อ..ว่าเขารู้สึกไปกับทุกคำพูดของท่านนั่นแหละ"มันสมควรแล้วอิฐ! ฮึก ฮึก.. เวรกรรมมันกำลังตามพวกฉัน ""เลิกพูดพร่ำสักที! เรื่องศพผู้หญิงคนนี้ไปจัดการให้เรียบร้อย ส่วนเรื่องพู่กัน..ผมกับพิงค์จะจัดการเอง และผมขอย้ำนะถ้าน้องยังไม่หายดี อย่าเข้าใกล้น้องเด็ดขาด!-_-"ลุงรัฐพยักหน้า ก่อนจะปาดน้ำตาที่ไหลออกมาช้าๆที่แก้มตัวเองและมองหน้าฉัน"อืม.. งั้นพิงค์ ลุงฝากพู่กันด้วยนะ และลุงขอโทษ..ที่เคยคิดไม่ดีก

"ตัวใจเย็นๆ ตัว~~ อื้อ น้องเค้าจะติดปากตัวไปแล้วนะ!"จริงๆค่ะฉันไม่ได้พูดเล่น เขาตวัดลิ้นดูดจ๊วบจ๊าบกินของฉันจนเปียกแฉะ แถมมือใหญ่ๆก็อยู่ไม่นิ่งยกแข้งยกขาฉันพาดบ่า บ้างก็ถอดเสื้อผ้าฉันออกจนตอนนี้เดรสสีชมพูมันหลุดรุ่ยไปกองที่ท้องและเมื่อฉันเปลือยเปล่าท่อนบนท่อนล่างล่อนจ้อน ...เขาก็ใช้ปากดูดกินตั้งแต่ยอดอกยันยอดเกษรฉันรัว!!"ยกเอวขึ้น!""โอเคตัว~ โอเค๊! อ๊ะ~อ๊าส์!!" ไม่ทันที่ฉันจะดันตัวขึ้น เขาก็สอดมือยกบั้นท้ายและดันหมอนรอง ก่อนจะละเลงลิ้นใส่ไม่หยุดหย่อน จนทั้งมือทั้งแขนฉันปัดป้องทนไม่ไหว เอื้อมคว้าหมับ!ที่ไหล่กว้างและบีบสุดแรง !"อ๊ะ อ๊ะ อ๊า อ๊าส์~เสียว""เธอหวาน...ทำไมเธอต้องหวานขนาดนี้วะ!""อื้อ เค้าไม่รู้! ตัวไม่เมื่อยบ้างรึไง! เค้าจะตายแล้วนะ ฮือออ"ฉันตอบเขาหน้านิ่วคิ้วขมวด แล้วเด้งเอวขึ้นสู้จนถูกเขารวบไว้ด้วยสองมือ อิ่มเถอะ..ช่วยอิ่มและเปลี่ยนที่กินสักที..เพราะอีกนิดมันจะเปื่อยแล้วนะ!"ตัว~ พอแล้ว เค้าเปียกหมดแล้วค่ะ ตัวขา"เมื่อฉันบอกคุณอิฐดีๆ เขาก็เงยหน้าขึ้นเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆ ก่อนจะเหยียดตรงถอดกระดุมเสื้อตัวเองทีละเม็ด..ทีละเม็ด ขณะที่ฉันหายใจหอบกระเส่าและเขา..ไล่ตาม

"พิงค์บอกเพื่อนเธอเลิกบ้าสักที แล้วถ้าสติครบถ้วนหายปกติ ก็ช่วยไปจัดการเรื่องงานศพแม่ตัวเองก่อน ไม่ใช่วิ่งหาผู้ชายแบบนี้!-_-!"แรงอีกแล้ว คุณพี่อิฐเนี่ย!"เห้ยใจเย็นๆ น้องมึงเศร้าอยู่นะ" พี่เต้ห้าม ก่อนจะถอนหายใจเสียงดังใส่คุณอิฐที่เลิกแขนเสื้อเตรียมทุบพู่กันฉันไม่ได้พูดเวอร์หรอกเขาจะทุบจริงๆ เพราะพี่เต้พูดปกป้องปุ๊บ พู่กันก็แลบลิ้นปลิ้นตาใส่คุณอิฐทันที"มึงดู ทำตัวไม่เหมือนคนแม่ตาย!"ประโยคนั้นทำพู่กันถึงกับหน้าหงอย ก่อนจะเบะปากมองค้อนพี่ชาย จนฉันคนกลางรีบเข้าไปปลอบและห้ามศึกสองพี่น้องทันที"พอๆ ไม่ทะเลาะกัน...แกหิวมั้ย? กินอะไรรึป่าว?"ฉันถามนะ แต่พู่กันไม่สนใจฉัน เธอเอาแต่จ้องมองไปที่คุณอิฐที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำ และกำลังยืนล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ตรงหน้า"พี่อิฐ แม่พู่กันอยู่ที่ไหนคะ?""วัด-_-" คุณอิฐตอบห้วนๆหน้าก็กวนบาทา"วัดไหนคะ?""ถามพ่อเธอดูสิวะ!" โอ้ย!! ปวดหัว นี่ฉันต้องมีผัวแบบนี้จริงๆเหรอเนี่ย! พูดดีๆกับน้องได้ไม่กี่คำก็ฟาดงวงฟาดงาใส่กันแล้ว ถ้าฉันท้องมีลูก คุณอิฐเขาจะไม่หัวร้อนเลี้ยงลูกด้วยลำแข้งเหรอ?!"ตัว เฮ้อ!!...เค้าจะปรามเรื่องผู้ชายให้ แต่เวลานี้อย่าเพิ่งดุเพื่อนเค้าเลยน

"ไม่ต้องเชิญก็ได้พ่อ งานมงคลผมไม่อยากให้เสียบรรยากาศ"คุณอิฐแรงได้อีก แต่นั่นคือพ่อผู้ให้กำเนิดนะ..อย่างน้อยๆก็ให้ท่านมาแสดงความยินดีบ้างเพราะมันคืองานมงคลและขณะที่ฉันคิดน้อยใจแทนลุงรัฐ พ่ออัฐท่านก็ถอนหายใจเสียงดัง แล้วพูดขึ้นมาว่า.."เฮ้อ! แกจะได้แต่งงานกี่ครั้งอิฐ พ่อแกมาอวยพรรดน้ำสังข์แค่นี้ ทำอคติไปได้-_-"เท่าที่รู้คนแถวนี้ก็ฟอร์มจัด ทำเป็นว่าคนอื่น!"แน่จริงพ่อไปเชิญมางานด้วยตัวเองสิ เป็นผู้ใหญ่ไม่ใช่เหรอ?""หึ! เดี๋ยวฉันก็เรียกสินสอดจากพ่อแกหมดตัวซะหรอก แกนั่นแหละ..บอกพ่อแกให้มางานบุญและคุยเรื่องงานแต่งด้วย!"-_-"พ่อเป็นผู้ใหญ่ พ่อควรพูดมากกว่านะ""แต่แกเป็นลูกไอ้รัฐ!-_-""ผมเป็นลูกพ่อ ไม่ใช่ลูกเขา-_-" ฉันกับพู่กันหันซ้ายหันขวาตาม เพราะไม่รู้จะเชียร์ให้ใครเชิญลุงรัฐดี แต่อยู่ๆพ่ออัฐกับคุณอิฐก็เงียบ...แล้วค่อยๆหันมามองที่ฉันกับพู่กันแทน"งั้นพิงค์กับพู่กันไปเชิญมา พ่อจะไม่คุยอะไรกับไอ้รัฐ เดี๋ยวมันว่าพ่อง้อ-_-""ฉันด้วย -_-"เมื่อจบศึก..การเกี่ยงกันของคนฟอร์มจัด ฉันกับพู่กันก็พยักหน้ารับด้วยความงุนงง แต่ไม่ได้ถามเซ้าซี้ถึงเหตุผลของทั้งคู่หรอก คิดซะว่าเป็นแม่สื่อแม่ชัก..ดึงพ่อ

หลังลูกชายพูดจาน่าน้อยใจ ลุงรัฐท่านก็ก้มหน้าลงจากเวทีไปนั่งข้างๆพ่ออัฐ ก่อนที่คิวต่อไปจะเป็นพี่เต้กับหมอน้ำแข็ง..ที่ทยอยกันมารดน้ำสังข์อวยพรเราโดยเริ่มที่หมอน้ำแข็งคนแรก"ดูแลกันดีๆอย่าให้สามีไปวางยาใครอีกนะคะ แล้วก็อีกอย่าง...ขอให้มีความสุขและมีตัวเล็กเร็วๆนะคะ"ใช่..หมอน้ำแข็งอวยพรฉัน แต่ตามองค้อนคุณอิฐ แต่จะว่าเจ้าบ่าวฉันไม่ได้นะ..เพราะถ้าไม่ได้ความชั่วของเขา ป่านนี้คุณหมอน้ำแข็งคงไม่ท้องโต และลงเอยกับซีอีโอหนุ่มหล่ออย่างพี่เต้"ขอบคุณนะคะ^^"ฉันขอบคุณหมอน้ำแข็งและยิ้มจนตาหยี อิจฉาความสวยเธอจริงๆมองยังไงก็ไร้ที่ติ จนตอนนี้ผู้ที่เป็นเจ้าของหัวใจเธอ เดินมายืนตรงหน้าฉัน และค่อยๆรดน้ำสงข์ลงมา"น้องพิงค์..พี่ขอให้มีความสุข ครอบครัวสุขสันต์ รักกันนานๆ และที่สำคัญลูกหลานเต็มบ้านนะ"ลูกหลานเต็มบ้านคงยาก เพราะคนแรกยังไม่ติดเลยแล้วขณะที่ฉันเงยขึ้นยิ้มตอบพี่เต้สุดหล่อ หางตาก็เหลือบไปเห็นท้องป่องๆของคุณหมอน้ำแข็งเข้าท้อง? เด็กผู้ชาย? ใช่สินะที่คิดไว้..นี่คือโอกาส!!"ขอบคุณค่ะพี่เต้ ถ้าพิงค์มีลูกสาว..พิงค์ขอดองกับพี่เต้นะคะ เพราะลูกชายพี่เต้ต้องหล่อแน่ๆจองๆ^^"รวยด้วย..อันนี้ไม่กล้าพูด เดี๋