พ่ายรักเดิมพัน のすべてのチャプター: チャプター 21 - チャプター 30

Episode 21 พระเอก หรือ พระรอง  คาร์ลินเดินนำเฟลิกซ์ออกมานอกกาสิโนตรงไปยังรถหรูของเฟลิกซ์ที่จอดเด่นอยู่ด้านหน้า โดยที่ภาพรวมของระดับสายตายังคงทำให้เธอมองเห็นรถของเจโรมที่ยังคงจอดอยู่ไม่ไปไหน แต่ก็แกล้งทำเป็นไม่สนใจเดินตรงไปขึ้นรถของเฟลิกซ์ทันทีเฟลิกซ์ก้าวขึ้นมาประจำตำแหน่งคนขับรถของตัวเองมุ่งหน้าไปยังเพนต์เฮาส์หรูของคาร์ลินที่เขาเองคุ้นเคยเป็นอย่างดี โดยระหว่างนั้นก็มีเจโรมขับรถตามมาติดๆ โดยที่ทั้งตัวคาร์ลิน และเฟลิกซ์เองต่างก็รู้ตัวดีว่าเขาขับรถตามมาขณะที่คาร์ลินกับเฟลิกซ์กำลังจะเดินเข้าไปด้านในพร้อมกัน เจโรมก็รีบเดินตามมาประกบข้างร่างบางเอาไว้ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เฟลิกซ์ยกมือขึ้นมาโอบเอวคอดบางเอาไว้ เจโรมที่เห็นแบบนี้ก็รีบเอามือโอบเอวคนตัวเล็กไว้เช่นเดียวกัน ทำให้เกิดการยื้อยุดฉุดกระชากอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะเป็นคนจัดการแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเอง“พอได้แล้วทำอะไรกันน่ะ” เธอถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ ดันมือหนาทั้งสองข้างที่โอบเอวเธอไว้ออก ตามด้วยเป็นฝ่ายคล้องแขนทั้งสองหนุ่มเอาไว้แทนเพื่อตัดปัญหา &

Episode 23 เพื่อนเก่า  คาร์ลินส่งทั้งสองหนุ่มกลับไปหลังจากที่เมื่อคืนเธอแทบจะกลายเป็นผู้ประสบภัยไม่ได้นอนเกือบทั้งคืน ถึงแม้ทั้งสองคนจะอิดออดอยากอยู่ต่อเพียงใด แต่เมื่อเจ้าของห้องยื่นคำขาดพวกเขาก็ต้องจำใจกลับไปอย่างไม่มีทางเลือก ขณะที่เจ้าของห้องอย่างเธอกำลังหัวเสียจนไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครบางคนหยิบสิ่งของจากห้องของเธอติดมือออกไปทางด้านเจโรมหลังกลับออกจากเพนต์เฮาส์หรูของคาร์ลินแล้ว เขาก็ไม่ได้ตรงกลับไปยังโรงแรมที่พักของตัวเอง แต่กลับนัดเจอใครบางคนที่ร้านอาหารแทน“ไม่เจอกันนานเลยนะ” หญิงสาววัยสี่สิบกว่าเป็นฝ่ายเอ่ยทักทายเจโรมที่เลื่อนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามนั่งลงตรงหน้าเธอ“งั้นแสดงว่าคงมีเรื่องอะไรให้ผมต้องมาเจอกับคุณใช่ไหม?” ทั้งที่เป็นฝ่ายนัดอีกฝ่ายออกมา แต่กลับถามคำถามที่กำลังจะสื่อให้อีกฝ่ายรับรู้ว่าเธอรู้ดีว่าเขานัดเธอมาเพราะเรื่องอะไร“ก็ถ้านายไม่เก็บเอาเรื่องพวกนั้นมาใส่ใจ ฉันว่าเราก็คงไม่จำเป็นต้องมาเจอกัน” หญิงสาวคลี่ยิ้มบางๆ พลางยกแก้วกาแฟขึ้นจิบอย่า

Episode 25 บทรักที่จำไม่ลืม  ร่างบางถูกเหวี่ยงลงบนโซฟาพร้อมกับกางเกงยีนสีฟ้าอ่อนที่ถูกถอดออกไปอย่างรวดเร็ว ไออุ่นจากฝ่ามือ และกลิ่นกายที่คุ้นเคยทำให้คนตัวเล็กเริ่มรู้สึกมวนท้องราวกับมีผีเสื้อนับหมื่นตัวบินวนอยู่ภายในท้องน้อยของเธอ เธอมองดูการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว และชำนาญที่บ่งบอกถึงความมากประสบการณ์ของชายหนุ่มด้วยความรู้สึกตื่นเต้นถึงแม้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอกับเขามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยกัน ทว่าจู่ๆ แวบหนึ่งของความคิดก็ฉุกคิดขึ้นมาว่าสิ่งที่เขาทำกับเธอเขาก็เคยทำกับผู้หญิงคนอื่นมาก่อน และหลังจากนี้เขาก็คงไปมอบความสุขแบบนี้ให้กับผู้หญิงคนอื่นอีกเช่นกันก่อนที่เธอจะไล่ความคิดฟุ้งซ่านนั้นออกไป เพราะในเมื่อทะเบียนสมรสระหว่างเขาและเธอเป็นเพียงเครื่องมือในการแก้แค้น เธอเองก็ไม่มีสิทธิ์ไปคิดอะไรที่มันเกินความจำเป็น และการที่เขาจะไปมีใคร หรือชอบใคร...ก็คงไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเช่นกัน“คิดถึงชู้เธออยู่เหรอ” เจโรมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นักเมื่อสายตาคนตัวเล็กเหม่อลอยราวกับกำลังคิดอะไรบางอ

Episode 27 ของสำคัญ  หลังจากผ่านค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความสุข และความเจ็บปวดมาอย่างหนักหน่วง ผิวกายที่เคยเนียนละเอียดตอนนี้ก็เต็มไปด้วยร่องรอยบาดแผลตอกย้ำถึงความสัมพันธ์ที่ทั้งสองคนร่วมกันสร้างเมื่อคืนที่ผ่านมา เรี่ยวแรงที่ใช้ไปจนหมดสิ้นทำให้ตอนนี้คนตัวเล็กทำได้เพียงนอนซมอยู่บนที่นอนร่างกายบอบช้ำถึงขั้นที่เพียงแค่จะเคลื่อนไหวร่างกายยังระบมไปทั่วร่าง แต่ถึงอย่างนั้นเธอกลับรู้สึกว่านี่ไม่ใช่การเจ็บป่วยที่เลวร้ายเสียทีเดียวเนื่องจากตลอดเวลายังมีเจโรมคอยดูแลอยู่ไม่ห่างกาย ทั้งที่เขาควรจะดีใจที่ได้เห็นเธอในสภาพนี้เสียด้วยซ้ำ“มาดูแลฉันทำไม” คนตัวเล็กเอ่ยถามหลังจากที่พึ่งกินยาลดไข้ กับยาแก้อักเสบที่เจโรมเอามาให้“ผัวดูแลเมียมันมีอะไรผิดปกติตรงไหน” ชายหนุ่มตอบแบบขอไปที พร้อมกับช่วยประคองร่างบางให้ลุกขึ้นพิงหัวเตียง“คุณเหมาะกับบทผัวชั่วมากกว่าผัวที่แสนดีนะ” คาร์ลินแค่นหัวเราะเบาๆ เพราะรู้ว่าเขาไม่ได้อยากจะดูแลเธอจริงๆ อย่างที่ปากว่า“หัวเรา

Episode 29 การสารภาพบาป ร่างบางในรองเท้าส้นสูงสี่นิ้วสีแดง กับชุดเดรสผ้าซาตินมันวาวสีแดงเลือดหมู ทรงผมตรงยาวดำขลับสยายปิดแผ่นหลังเนียนสวย ใบหน้าแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางแบรนด์ดัง เดินสะบัดขาเรียวเข้ามาภายในโบสถ์คาทอลิกแห่งหนึ่งที่ตอนนี้มีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถเข้าออกได้เธอเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของโซเฟียบุคคลที่เธออยากเจอมานาน แต่พึ่งจะมีโอกาสได้เจอหน้ากันเป็นครั้งแรก และช่างเป็นการพบกันที่น่าประทับใจสำหรับเธอ เมื่อภาพที่เห็นตรงหน้าคือโซเฟียที่โดนมัดติดกับเก้าอี้นั่งอยู่ในห้องสารภาพบาป ส่วนเธอก็เข้ามาประจำที่ตำแหน่งของบาทหลวงจำเป็นมองใบหน้าเวทนาของอีกฝ่ายผ่านช่องเล็กๆ"สวัสดีดีใจที่ได้เจอนะ""แกเป็นใคร""แย่จัง ฉันคิดว่าเธอรู้จักฉันแล้วซะอีก แต่ไม่เป็นไรเราค่อยๆ ทำความรู้จักกันไปก็ได้เริ่มจากเธอก่อนเป็นไง" คนตัวเล็กยกยิ้มมุมปากเพียงลำพังในห้องเล็ก "แต่นับว่าเรามีวาสนาต่อกันนะ ไม่คิดว่าเธอจะได้สามีอยู่ที่ฝรั่งเศสพอดีเราเลยเจอกันได้ไม่ยากอย่างที่คิด""ต้องการอะไรจากฉัน""ต้องการความจริงเมื่อยี่สิบปีก่อนจา