All Chapters of Married To A Billionaire Beast: Chapter 51 - Chapter 60

Lucas smiled gently. “It’s me,” sabi niya habang tinuturo ang loob ng gusali. “Pumunta ka rin dito para sa banquet?”May halong pagtataka sa kanyang boses, halatang naguguluhan kung bakit naroon si Katrice sa isang commercial banquet na tulad nito.“Oo,” sagot ni Katrice na may ngiti, at nagpaliwanag ng kaunti, bagamat hindi masyadong detalyado. “Nagkataon lang, kasi nasagip ko ‘yung may-ari ng lupa ng Hidden Lake.”“Si Ferel? Si Ferel?”Tumango si Katrice. “Oo, naging pasyente ko siya dati.”“Ah, kaya pala,” sagot ni Lucas, parang unti-unting nagka-linaw sa isip niya.Pero bago pa man humaba ang kanilang pag-uusap, biglang tumunog ang cellphone ni Katrice. Si Ethaniel ang tumatawag, halatang nangungulit na. Hindi na niya ito sinagot at agad na kinawayan si Lucas.“Tinatawag na ako, mauna na ako ha!”“Dahan-dahan lang!” tawag ni Lucas habang paalis na si Katrice.Hindi na siya lumingon pa. Tumakbo agad si Katrice papunta sa side entrance. Habang pinapanood siyang papalayo, hindi napig

Habang abala sa pag-uusap sina Ethaniel at Giselle, biglang tumawag si Kyle."Sir, gising na po si Katrice.""Okay. Noted," sagot ni Ethaniel bago ibinaba ang tawag. Pagkatapos ay lumingon siya kay Giselle. "Gising na siya. Pupuntahan ko sandali.""Wait," pigil ni Giselle sabay hawak sa braso niya. Pinilit nitong ngumiti. "Sasama ako."Ayaw na niyang mapag-isa sina Ethaniel at Katrice kahit sandali lang.Napakunot ang noo ni Ethaniel sa narinig."Don't worry," dagdag agad ni Giselle, sensing his hesitation. "Hindi ko naman siya aawayin. I understand her... we're both women, mas madali kaming magkaintindihan."Tiningnan siya ni Ethaniel mula ulo hanggang paa, at matapos ang ilang segundo ng katahimikan, ay pumayag din siya."Okay."Sa loob ng silid-pahingahan, nakaupo si Lucas sa gilid ng kama, pinagmamasdan si Katrice. Kita sa mga mata nito ang pag-aalala at lungkot."Kumusta ang pakiramdam mo?"Ngumiti si Katrice. "Ayos lang ako. Hindi naman ako gawa sa papel para matunaw lang dahil

“Kathlyn, anong nangyari?”Agad na tumakbo si Katrice papasok sa silid. Pagtingin niya, nakita niyang itinapon ni Kathlyn ang cellphone sa lamesa.Pinulot iyon ni Lucas, saka ipinakita kay Katrice ang screen.— Lumitaw sa screen na na-clear na ang level ng laro.Napanganga si Katrice. Hindi siya agad nakapagsalita.Pero kahit na nakamit ng kapatid ang tagumpay, hindi pa rin niya mapanatag ang damdamin.Muling nagsalita si Lucas. “May ilang taong may autism na may pambihirang talento sa ilang larangan. Sa palagay ko, isa si Kathlyn sa kanila.”Tumango si Katrice habang pinipigilan ang luha. Tinakpan niya ang bibig sa emosyon.Hindi niya kasi naisip iyon noon.Mula nang madiagnose si Kathlyn ng autism, itinuroan man siya ng basic na pagbabasa at pagsusulat, hindi na umasa si Katrice ng higit pa.Kaya ngayon, hindi niya maiwasang sisihin ang sarili. “Kung totoo ‘to... ibig sabihin, ako ‘yong naging hadlang sa kanya?”Umiling si Lucas. “Huwag mong sabihin ‘yan. You’ve done an amazing job.

Nang matapos ni Ethaniel ang mga papeles para sa discharge ni Jaime, agad silang lumipat kinagabihan sa lumang bahay ng pamilya Manzano.Pagkaparada ng kotse, dumiretso si Ethaniel sa loob ng bahay.Pagdating nila, agad nang nagpahinga si Jaime sa kanyang kuwarto dahil sa panghihina ng katawan, kahit pa maayos ang kanyang pakiramdam.Sa sala, abala si Katrice sa pakikipag-usap kay Joe, ang matagal nang tagapamahala ng bahay."Manong Joe, tungkol po sa pagkain at gamot ni Grandpa, nailista ko na lahat. Sa email po ninyo, isesend ko po doon ang file para may kopya kayo. Just in case makalimutan ninyo, you can check it anytime."Ngumiti si Joe at sunod-sunod ang tango."Tamang-tama, si Manang Minay ay naglalaga ng sabaw ngayon. Medyo hindi ko kabisado ang proseso. Puwede mo ba siyang tulungan saglit, baka may kailangan pang i-adjust?""Sure po."Sabay silang nagtungo sa kusina.Tahimik na pinagmamasdan ni Ethaniel si Katrice. Hindi niya napigilang mapangiti at unti-unting lumuwag ang kan

Pagkabitiw ng mga salita, napansin ni Ethaniel ang makahulugang titig ni Jaime sa kanya.“Kung wala kang plano, anong karapatan mong pag-usapan ang asawa mo?” ani Jaime, may laman ang boses.Napakurap si Ethaniel, tila hindi inaasahan ang sagot. Kumurap ang mga mata niya bago sumagot, “A-Ako? Wala naman akong sinasabi ah…”Pero muling nagtanong si Ethaniel, “Lolo, saan po siya nagpunta?”“Bakit ako ang tinatanong mo?”Mapanuksong ngumiti si Jaime, “Asawa mo ‘yon, hindi mo alam kung saan siya nagpunta?”Tahimik si Ethaniel.“Mag-isip-isip ka rin kasi minsan. ‘Wag puro trabaho.”Napakunot-noo si Ethaniel. “Ako ang dapat mag-reflect?”Napangisi siya, bahagyang sarkastiko. “Alam ko kung nasaan siya, ‘no. Tumawag nga siya sa akin eh, kaso… busy ako, kaya hindi ko nasagot...”Matamang tumitig si Jaime sa kanya, parang binabasa ang laman ng utak niya.Nainis si Ethaniel, “Lolo, bakit ganyan kayo tumingin?”Diretsong sagot ni Jaime, “Tinitingnan ko lang kung kelan ka matututo. Sa dami ng sina