Semua Bab My Maid is My Missing Wife : Bab 31 - Bab 38

F A S T F O R W A R DRYAN POINT OF VIEWI’m here at my office now. Wala naman akong masyadong ginagawa. Kundi ang isipin ang babaeng ‘yon ka-gabi. Wala naman sa plano ko o sa trabaho ko ang isipin siya. Pero, hindi man lang maiwasan ng utak ko. Bakit kasi hindi ko nakita na siya si Gina. Nang umuwi naman siya ka-gabi wala siyang laks. Pagod na pagod ang itsura niya. Pero, nagpaliwanag naman siya kung saan siya galing, kung ano ang mg aginawa niya. Kaya, wala akong maisip na konektado siya sa babaeng ‘yon. Sa pandamit pa lang naman, ibang-iba na ang pagkakahawig nila. Mukha naman hindi marunong manamit si Gina. Ang panget niya, nakakhiya siya sa iba. Kailangan kong alamin kung sino ang asawa ni Dustine. Malaki talaga ang duda k sa babeng ‘yon. Ang bastos pa magsalita. Akala niya kung sino siya.Later, someone knock on the door.“Get in.” I coldy said.Maya-maya pa, pumasok naman ito. Ang tauhan ko palang pinatawag ko.“Sir, pinatawag niyo po ako?” Mukhang natatakot siya, wala nman ak

“Saan ka galing? Kanina pa ako naghihintay sa ‘yo. Gutom na ako at ikaw ang gusto kong magluto para sa akin,” masungit niyang boses. Itong asawa ko, sinira na nga niya ang lunch naming ng anak ko. Grabe pa kung maka-utos. Nandito na nga siya sa loob ng hospital, ang sungit pa rin.“Bakit baa ko ang tinwagan mo? May asawa ka naman ‘di ba? Dapat siya ang nandito ngayon imbis na ako,” lakas loob kong wika. Mukhang hindi naman siya makakatayo dahil injured ang isang paa niya.Pero, nag-aalala pa rin ako.“I’m asking you, kung saan ka galling. Inuutusan din kitang paglutuan ako. Huwag mo nga akong tanungin. Sinasamantala mo ba ako ngayon? Dahil, hindi kita malalapitan diyan, huh?” Ang sungit niya talaga.“May importante akong pinuntahan, okay? Huwag mo na lang ako sungitan. Dahil, sinira mo lang naman ang pagkakataon na makasama ang anak ko,” lakas loob ko pa rin’ sambit. Nagbago naman ang itsura niya. Mukhang na guilty yata.“Tsk! Wala akong pake-alam kung sino pa man ang pinuntahan mo. B

Mabuti na lang talaga at mabilis ang takbo ng sasakyan. Nandito na ako ngayon sa tapat ng kwarto ni Brent. Kinakabahan akong pumasok baka pagalitan na naman ako. Wala namna siyang ibang magawa kundi ang pagalitan ako. Kaso wala akong magagawa para doon. Magalit na siya kung kailan niya gusto. Mapapagod din naman siya. Syempre, pinalakas ko muna ang loob ko bago pumasok. ‘Yan naman ang palagi kong ginagawa. Sa tuwing hinaharap ko siya. Nang makapasok ako, Nakita ko na sobrang seryoso niya. ‘yong bang tipong kapag storbuhin mo, ikaw pa ang malalagot. Nanatili na lamang akong tahimik. Hinihintay na tawagin niya. Mukhang ito na ang masakit na makita ko siyang injured siya. Dahil mula pa man noon, palagi ko siyan iniingatan. Kaya, hindi siya nagkakasakit.“Ano pa ang ginagawa mo diyan? Gusto mo pa bang sunduin pa kita diyan? Tsk! Nakikita mo naman siguro na hindi maayos ang mga paa ko. Kaya, huwag ka na diyan magtagal pa. Dahil, gutom na gutom na ako.” Sinasabi ko na nga ba at pagagalitan

"Alam mo hindi mo man lang ba naisip na. Parang, walang utang na loob ang kaibigan mo. Matapos mo siyang samahan sa loob ng mahabang panahon. 'Yan pa ang iginanti sa 'yo." Wika nito, matapos niyang biglang inihinto ang sasakyan. Kalokohan, I thought kung ano na ang nangyari. "Ano ka ba, pabigla bigla ka naman. Akala ko kung ano na ang nangyari. Pwede naman magmaneho ka lang diyan hindi ba! Bigla bigla mo pang inihinto!" inis kong sigaw sa kaniya. "Huh? Nakinig ka ba sa sinabi ko?" Pagtataka niya. "Nakikinig ako. Huwag mo na lang siguro pansinin pa 'yon. Kahit paano naging kaibigan ko pa rin si Brent. Pero, hindi ko naman inasahan na magbabago siya. Hindi ko inisip na magiging malala siya. Hindi ko rin siya masisisi sa pinili niya. Sa ngayon, mag-focus na lang tayo sa mga dapat natin gawin. Isa pa, mag drive ka na nga diyan. Baka nakakalimutan mo, malayo pa ang pupuntahan natin, maliwanag?" Sinungitan ko na lang ang boses ko. Nang sa ganun ay madala. "Ito na nga. Basta ahh, sina