Lahat ng Kabanata ng ระยะปลอดภัย : Kabanata 11 - Kabanata 20

50 Kabanata

บทที่ 11 น้ำเต้าหู้ผสมงา

"มึง!" เพลินรีบเข้าแชทพิมพ์หาโตโต้ทันทีที่มีความคิดนึงแล่นเข้าหัวมา "ช่วยกูด้วย กูอยากซื้อน้ำเต้าหู้ไปให้เขา" "มึงก็ซื้อไปสิ" โตโต้ตอบอย่างไม่คิดอะไร "ก็รู้...แต่มันไม่มีเหตุจำเป็นที่กูจะต้องซื้อไปให้เขาอะ" "ก็ซื้อไปให้คนอื่นด้วยดิ" "ไม่เอา! เปลืองเงิน" "แล้วอย่างกับซื้อให้เขาไม่เปลืองเงินงั้นแหละ" "ก็...ของโปรดเขากูอยากให้เขาได้กิน" โตโต้ถอนหายใจยาวกับข้อความที่เพื่อนสนิทของตนที่เก่งนักเก่งหนาแต่กลับอ่อนหัดกับเรื่องพวกนี้ "พรุ่งนี้วันคริสมาสต์ หรือกูจะซื้อไปให้เขาแล้วบอกว่า Merry Christmas ดีวะ" "..." โตโต้ถึงกับไปต่อไม่ถูกเมื่อเห็นความคิดพิศดารๆ ของเพื่อนตน "มึงบ้าป่ะเนี่ยเพลิน!" "เป็นเอามากนะ" "โอ๊ยยย ก็กูไม่รู้แล้วอ่า" เพลินพิมพ์อย่างสบสนในตัวเอง "เออช่างมันเถอะ กูจะกล้าซื้อไปให้เขารึเปล่าก่อนเถอะ" แต่สุดท้าย...เธอได้ยืนมองน้ำเต้าหู้ในมืออย่างกลุ้มใจ (ซื้อมาจนได้..ปัญหาต่อจากนี้คือการให้ตั้งหากล่ะ!) "มึง...กูกลัวว่าเขาจะซื้อมาชนกับกูว่ะ" "ไม่เห็นเป็นไร เขาซื้อมาซ้ำกับมึง มึงก็แค่เอาไปให้คนอื่นไม่ก็กินเองไง ง่ายๆ " "บ้าหรอ! กูตั้งใจซื้อมาให้เ
last updateHuling Na-update : 2025-04-20
Magbasa pa

บทที่ 12 แผนการบ้าๆ

"เพลินจะกลับเลยมั้ย" โตโต้เอ่ยถามขึ้นขณะเดินออกมาจากรั้วของวิลัยแล้วเพลินหันมองดูเวลาในโทรศัพท์ ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ "ยังอ่ะ...รออีกแป๊ปได้ป่ะ"เธอพูดพลางหันไปยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่เพื่อนสนิทของเธอ โตโต้รู้ทันในทันทีว่าความคิดในหัวของเพื่อนตนนั้นมันเริ่มจุดประกายอีกแล้วซินะ"จะดักรอเขาใช่ป่ะ" โตโต้หัวเราะเบาๆ ขณะยืนพิงกำแพงหน้าวิลัย"แต่วันนี้เขาดูรีบๆ นะ ไม่รู้ว่าจะกลับเหมือนทุกวันรึเปล่า""ไม่รู้สิ..." เพลินถอนหายใจ "แต่ก็นะเผื่อมันจะฟลุค" เธอพูดก่อนที่จะยกมือไหว้ลมสามที"ถ้าวันนี้ได้กลับพร้อมเขานะ...กูจะเลี้ยงขนมมึง" "เขียนสัญญาเลยได้ป่ะ นานๆ ทีเพื่อนจะเลี้ยง" โตโต้ขำออกมาเบาๆเวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง แสงแดดเริ่มอ่อนลง โอกาสของเธอก็เริ่มดูเบาบางลงเช่นกันเพลินเหลือบมองไปที่หน้าห้องพักครูเป็นระยะ แต่ก็ยังไม่เห็นร่างสูงที่คุ้นตา และในที่สุด เสียงแจ้งเตือนจากไลน์ก็ดังขึ้น โตโต้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วชะงักเล็กน้อย"เพลิน..." เขาเงยหน้าขึ้นมาเธอ"อาจารย์เมย์ส่งรูปมาให้กูดูว่ะ ว่าเขาอยู่บนบีทีเอส" "ห๊ะ" เพลินรีบเดินไปดูรูปในโทรศัพท์ของเพื่อน ก็พบว่าอาจารย์ทัชที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดกี
last updateHuling Na-update : 2025-04-20
Magbasa pa

บทที่ 13 พระเจ้าเล่นตลกอะไรกันเนี่ย!

"มึงๆ กูเห็นเขาแล้ว!" เพลินสะกิดแขนโตโต้ที่นั่งอยู่ข้างๆ ตรงป้ายรถเมล์ เสียงตื่นเต้นขของเธอดังพอที่จะทำให้คนแถวนั้นเหลียวมองโดยปกติสายตาของเพลินสั้นมาก ต่อให้ใส่แว่นแล้วก็ยังมองอะไรไกลๆ ไม่ค่อยชัด แต่ครั้งนี้กลับมองเห็นเขาไดด้แม้ในระยะไกล โตโต้เลยหันมามองหน้าเธอด้วยความแปลกใจ"มึงสายตาดีตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?""อีเหี้ย เขาเดินมาแล้ว วันนี้เขากลับรถเมล์!"เพลินพูดอย่างลนลาน ขณะที่ลุกขึ้นจากที่นั่งทันทีโตโต้ยังไม่ทันตอบอะไร รถเมล์คันที่พวกเขาต้องขึ้นก็แล่นมาจอดเทียบพอดี"ไอ้เชี่ยเพลิน รถเมล์มาแล้ว!" โตโต้รีบบอก"เขาจะเดินมาทันมั้ยวะ" เพลินยืนลังเล ใจเต้นแรงจนแทบควบคุมไม่ได้"ไม่รู้! แต่ถ้าเราไม่ขึ้น เดี๋ยวเขาสงสัยแน่!" โตโต้พูดก่อนจะคว้าแขนเพลินให้วิ่งขึ้นรถไปด้วยกันเพลินนั่งบนรถอย่างกระสับกระส่าย หวังในใจว่าเขาจะขึ้นตามมา แต่แล้วความหวังของเธอก็แตกสลายลง เมื่อประตูรถปิด...และเธอก็เห็นเขายืนอยู่ข้างนอกรถ(เอ้า...ทำไมเขาไม่ขึ้น?) เพลินคิดในใจ แล้วหันไปมองโตโต้ที่ยักไหล่แบบไม่รู้ไม่ชี้"มึง...เราลงตอนนี้ละวิ่งกลับไปทันมั้ยวะ?" เพลินเอ่ยเสียงตื่น"เอาดิ!" โตโต้ตอบแบบทันทีไม่ลังเลเพลินกดกร
last updateHuling Na-update : 2025-04-20
Magbasa pa

บทที่ 14 ปีใหม่ (เพลินพิชชา)

เทศกาลประจำปีที่ทุกคนต่างเฝ้ารอก็มาถึงอีกครั้ง - ปีใหม่ แต่สำหรับเพลินแล้ว ปีใหม่นี้กลับไม่ใช่เทศกาลที่เธอยากให้มาถึงเลย แม้เธอจะชอบ บรรยกาศของปีใหม่ของปีใหม่มากแค่ไหน แต่การที่ไม่ได้เจอเขาตลอดหลายวันนั้น มันกลับทำให้เธอรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปบางอย่างเธอเดินทางไปเที่ยวกับครอบครัวที่จังหวัดเพชรบูรณ์เหมือนทุกปี แต่ในระหว่างทริปนั้น เพลินคอยเปิดไอจีอยู่บ่อยๆ เฝ้ารอดูว่าเขาจะลงสตอรี่บ้างไหม -- แต่มันก็ไม่มีสักครั้ง(ทำไมไม่ลงอะไรเลย introvert หรอ) เธอคิดในใจพลางถอนหายใจเบาๆ สายลมเย็นพัดผ่านพร้อมกับทิวเขาและท้องฟ้าสีสดใสที่เธอเคยชอบ แต่คราวนี้มันกลับแฝงความเหงาแปลกๆ "เขาน่าจะชอบอะไรแบบนี้เนอะ..." เธอเผลอพึมพำ จนกระทั่งเที่ยงคืน เสียงแจ้งเตือนจากแอคเคานต์ที่เธอรอคอยก็ดังขึ้น เพลินรีบเปิดเข้าไปดูทันที - เขาลงสตอรี่แล้ว!ในภาพนั้น เขาใส่เสื้อสีน้ำตาลคอปก ปลอยปอยผมเล็กน้อย ไม่สวมแว่น มือถือถังลีโออยู่ข้างตัว ด้านหลังเป็นเวทีหมอลำ "ระเบียบวาทะศิลป์" ที่มีแสงไฟสว่างจ้า และคนดูแน่นขนัด แต่ที่เพลินละสายตาไม่ได้เลยก็คือ "รอยยิ้มของเขา" ที่ทำให้หัวใจเธอสั่นอย่างควบคุมไม่ได้วันต่อมา เขาลงรูปอีก
last updateHuling Na-update : 2025-04-20
Magbasa pa

บทที่ 15 ปีใหม่ (ทัช ปิยากร)

วันที่ 29 ธันวาคม "กูถึงก่อนพวกมึงอีกนะเว้ย มัวแต่แวะตลาดกันอยู่ได้" เขาส่งคลิปเสียงลงในกลุ่มพร้อมแนบรูปตัวเองยืนยิ้มอยู่หน้าเต็นท์ที่พึ่งกางเสร็จ ด้านหลังเป็นทิวเขายาวไกล อากาศเย็นจับใจชุดสีน้ำตาลแขนยาวคอปกดูเข้ากับบรรยกาศธรรมชาติ เขาถอดแว่นเก็บไว้ ปล่อยปอยผมลงมานิดๆ แบบที่คนเขาบอกกันว่าเวลาเขาทำผมทรงนี้จะดู "ซอฟต์ขึ้นเยอะ" คืนนี้เป็นคืนแรกที่เขายอมนั่งเฝ้าเวทีหมอลำกับเพื่อนๆ ถังลีโอในมือถูกกินไปแค่ครึ่งเดียว เขานั่งฟังเสียงเพลงไปรื่อยๆ พร้อมกับลมเย็นๆ ที่ปะทะเข้ากับหน้าของเขาเป็นระยะ ขณะที่สายตาก็ยังคอยมองหาอะไรบางอย่างในไอจีอย่างไร้้เหตุผลเขาไม่โพสต์อะไรเลยจนเพื่อนๆ ทัก"เฮ้ย มึงจะไม่คิดลงอะไรเลยดิ?""ทำไมกูต้องลง""ก็เช็คองเช็ตอินไง""เผื่อมีคนรอดูคนหล่ออย่างมึง""หึ..." เขาหัวเราะออกมาเบาๆ"ใครจะมารอดูกู""ไม่รู้...กูเดาเอา""มานี่มา กูถ่ายให้" เพื่อนตัวดีของเขาพูดจบก็คว้าโทรศัพท์เขามาทันที"เอ้าเก๊กท่าหน่อยดิเพื่อน"เขาที่ตั้งตัวไม่ทันได้แต่หยิบถังลีโอใกล้ๆ มาถือพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ถัง ยิ้มอ่อนๆ ออกมา"เชี้ย...น่ารักโครต" เพื่อนเขาว่าจบพร้อมกับส่งโทรศัพท์คืนเจ้าของเขาได้ยิน
last updateHuling Na-update : 2025-04-20
Magbasa pa

บทที่ 16 ของฝาก

วันเปิดเรียนหลังช่วงหยุดยาว เวลากลับมาเหมือนเดิม เพลินก็กลับมาทำในสิ่งที่เธอทำเป็นประจำ...นั่นคือการวางของเล็กๆ น้อยๆ ไว้บนโต๊ะของเขาพร้อมโน้ตสีชมพูที่เขียนด้วยลายมือของเธอแต่วันนี้ไม่เหมือนวันอื่น ของที่เธอจะเอาไปให้เขาไม่ใช่แค่น้ำเต้าหู้หรือของกินอย่างเดียว มันคือ กำไล สีเรียบๆ ที่เธอนั่นเลือกเองกับมือ ด้วยความคิดถึงคนที่จะได้ใส่มันเธอยังไม่ได้นำมันไปวางเพียงแต่วางไว้บนโต๊ะประจำของเธอ เช้าวันนั้นเพลินยืนประจำจุดตรงหน้าวิลัยเหมือนเคย คุยกับอาจารย์เวรอีกคนที่มายืน แต่พอใกล้เวลาเข้าแถว เธอก็เหลือบไปเห็นร่างคุ้นเคยในชุดสีสูทสีดำ เดินปะปนมากับเด็กๆ เขา...อาจารย์ทัช หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ แค่เห็นเขาเดินมาก็รู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุนไปแวบนึงเขาเดินมาถึง เธอก็ได้ยกมือไหว้เขาตามปกติ เขายิ้มหวานส่งมาให้ก่อนที่จะพูดขึ้นลอยๆ ด้วยน้ำเสียงติดหยอก"ของฝาก?" เพลินสะดุ้งเล็กน้อย แล้วรีบตอบกลับ"อ๋อ! เดี๋ยวหนูไปหยิบให้ค่ะ" เธอพูดพลางก้าวขาเดินตามเขาไป เขาหันมาอีกครั้ง"เอาไปวางบนโต๊ะนะ เดี๋ยวอาจารย์ขอไปสแกนนิ้วก่อนสายล่ะ" "ค่ะ" เธอตอบกลับพร้อมพยักหน้าเบาๆเมื่อเขาเดินลับหลังไป เธอ
last updateHuling Na-update : 2025-04-20
Magbasa pa

บทที่ 17 วันสำคัญ

ใกล้เข้ามาทุกที ทั้งวันแข่งวิชาการและวันเกิดของเพลินช่วงนี้เพลินแทบไม่มีเวลาได้เจอหน้าอาจารย์ทัชเลย เพราะต้องหมกตัวอยู่ในห้องซ้อมตั้งแต่เช้าจนเย็น ฝุ่นpm 2.5 ก็เยอะเหลือเกิน แต่เธอก็ยังคงคอยมองออกไปนอกหน้าต่างเสมอเมื่อมีโอกาส เผื่อ...เผื่อเธอจะได้เห็นเขาเดินผ่านตรงไหนสักมุมของอาคารเรียนและแล้วฟ้าก็เหมือนเป็นใจ วันนั้นเพลินอยู่ในช่วงพักการซ้อมหลังจากลากยาวมาหลายชั่วโมง เธอเดินออกมาสูดอากาศข้างนอกห้องซ้อมที่เต็มไปด้วยฝุ่น pm 2.5 ซึ่งเธอเองก็ไม่รู้ว่าทำแบบนั้นไปทำไม เหมือนเป็นการกระทำที่ไร้เหตุผล แต่ความจริงเธอก็หวังว่าเวลานี้เธอคงจะเห็นเขาเดินออกมาจากห้องไหนสักห้องเธอมองออกไปไกลๆ ก็เห็นคนคุ้นหน้าเดอนออกมาจากห้องเรียน"เขา!" เธอเผลอพูดออกมา ใช่แล้วคนที่เธอเห็นคือ อาจารย์ทัช ที่พึ่งสอนห้องของเธอเสร็จพอดี เพลินที่อยากจะทักทายเขาแต่ไม่รู้จะทำยังไงดีให้เธอได้เดินไปใกล้เขาแบบที่ไม่ผิดสังเกตุ เธอจึงแกล้งเดินออกไปทิ้งขยะตรงโถงทางเดินข้างนอก แต่ดูเหมือนแผนของเธอจะถูกจับไต๋ได้เสียก่อน เพราะอาจารย์ทัชมองมาที่ห้องซ้อมเธอก่อนที่เธอจะเห็นเขาซะอีก เมื่อเธอเห็นเขามองมา"อาจารย์~" เสียงของเพลินร้อง
last updateHuling Na-update : 2025-04-20
Magbasa pa

บทที่ 18 หายไปไหน (ทัช ปิยากร)

เย็นวันศุกร์ ท้องฟ้ามัวๆ เหมือนคนที่ใจล้า เขาเดินลากสังขารออกจากห้องพักครู (หลายวันแล้วนะ) เขาคิดในใจ หลายวันมาแล้วที่เขาแทบไม่เห็นเพลินในวิลัยหรือที่ไหนเลย มันไม่ใช่เพราะเขาคิดถึงเธอจนว้าวุ้นใจหรอกนะ แต่เขาก็ยอมรับว่าตนเงียบลงกว่าปกติ ไม่รู้มันเป็นเพราะเพลินมักจะมีบางอย่างที่ทำให้เขาได้คิดเรื่องคุยด้วยรึเปล่า บรรยกาศในห้องเรียนไม่เหมือนเดิม เธอไม่ใช่คนที่พูดเก่งอะไร ไม่ใช่คนที่เรียกร้องความสนใจ แต่เขากลับรู้สึกถึงตัวตนของเธอในห้องเรียนมากกว่าพวกที่โวกเวกโวยวายซะอีกช่วงนี้เธอไม่โผล่มาเลย ทั้งห้องเรียน ทั้งหน้าตึก เขาไม่ได้ถามใครว่าเธอหายไปไหน แต่เผลอมองหาอยู่หลายครั้ง"อย่าใจร้อน" คำที่เพื่อนของเขาได้พูดไว้ลอยขึ้นมาในหัว (นั่นสินะ...อย่าใจร้อน)วันนี้เขาแทบไม่ได้พักหายใจดีๆ เลยด้วยซ้ำเขาติวให้ปีสามตั้งแต่เช้า ไล่ยาวจนบ่าย ไม่มีเวลาจะกินข้าวดีๆ เลยด้วยซ้ำ และมันทำให้เขารู้สึกเงียบเหงาเข้าไปอีกเมื่อเขาไม่เจอหน้าเด็กคนนึงที่บางทีมักจะเป็นคนเติมแรงใจให้เธอ"เพลินจะเป็นยังไงบ้างนะ" เขาพูดออกมาเบาๆ เขารู้ดีว่าเธอมีซ้อมทุกวันแต่เขาก็เริ่มที่จะถามกับตัวเองว่าเธอหายไปกี่วันแล้ว หนึ่งวัน สอ
last updateHuling Na-update : 2025-04-20
Magbasa pa

บทที่ 19 วันเกิด

เช้าวันเสาร์อากาศเย็นนิดๆ หลังฝนตกเมื่อคืน ปิยากร ตื่นมาตามเวลาปกติ ถึงแม้จะเป็นวันหยุด แต่สำหรับเขาไม่ใช่วันว่าง เขามีเรียนปริญญาโท ที่มหาลัย ปกติก็ไม่จำเป็นต้องมาวิลัยหรอก เรียนออนไลน์อยู่บ้านก็ได้ แต่นี่มันเป็นวิชาหลักอีกทั้งเขายังมีพรีเซ็นงานอีกทำให้ต้องไปซึ่งทุกเช้าแบบนี้ เขาก็เริ่มต้นวันเหมือนเคย แปรงฟัน ล้างหน้า ลูบผมให้เข้าทรงแบบไม่ต้องเป๊ะมาก แล้วก็ชงกาแฟร้อนใส่นมถัวเหลืองครึ่งแก้วที่เขาต้มเองตั้งแต่เมื่อวานระหว่างที่จิบกาแฟ ทัชก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเลื่อนดูไอจีตามนิสัยพอเลื่อนมาเจอสตอรี่นึง เธอคนนั้น..."เพลิน"เธอลงภาพตัวเองในวัยที่ไม่น่าเกินห้าขวบพร้อมแคปชั่น"วันนี้ขอเป็นเด็กดีที่ไม่โตได้มั้ย HBD to me"(วันนี้วันเกิดนี่...) เขาคิดในใจทัชมองภาพนั้นอยู่นานกว่าปกติ"น่ารักจัง" เขาพูดขึ้นมาเบาๆ มือเผลอกดแคปหน้าจอเซฟไว้ในแกลเลอรี่โดยไม่รู้ตัว เขายิ้มบางๆ ก่อนจะเปิดหน้าแชทของเธอขึ้น"HBD จ้า พบเจอแต่ความสุข ร่าเริงแจ่มใส เป็..." ยังไม่ทันที่เขาจะพิมพ์จบหรือได้กดส่ง เสียงแจ้งเตือนจากไลน์กลุ่มเพื่อนร่วมคลาสก็ดังขึ้น"จะถึงกันรึยังวะ จะเข้าคลาสแล้วนะเว้ย ใครถึงแล้วจองที่จอ
last updateHuling Na-update : 2025-04-20
Magbasa pa

บทที่ 20 เหตุการณ์ไม่คาดคิด

ทุกวันยังคงดำเนินไปเหมือนวนลูป ชีวิตของทั้งสองต่างดำเนินไปเหมือนเดิมทุกวัน จากที่ไม่เคยนั่งรถกลับบ้านด้วยกัน ตอนนี้กลายเป็นว่าแทบจะกลับด้วยกันทุกวัน อาจารย์ทัชที่เคยชินกับการกลับบีทีเอส ก็เริ่มหันมานั่งรถเมล์แทน หลังจากที่รู้ว่าเพลินก็บ้านใกล้บ้านแม่เขาเดือนกุมภาพันธ์เดินทางมาถึง(ใกล้แล้วสินะ...) เพลินคิดในใจ วันวาเลนไทน์ใกล้เข้ามาแล้ว เธอมีแผนในหัวมากมาย ทั้งการชวนเขาไปกินข้าว ให้ดอกไม้ และกลับบ้านด้วยกัน เพลินใช้เวลาหลายอาทิตย์ในการหาร้านดอกไม้สวยๆ รวมถึงลงมือทำดอกไม้ด้วยกระดาษขึ้นมาเองอย่างตั้งใจวันที่ 13 กุมภาพันธ์ เธอตื่นเต้นมากจนแทบอยู่ไม่สุข คิดอยู่ตลอดเวลาว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นวันที่เธอได้ใช้เวลาอยู่กับเขา"อาจารย์คะ...พรุ่งนี้ว่างมั้ยคะ" เพลินเอ่ยถามในระหว่างเดินไปที่ป้ายรถเมล์"พรุ่งนี้หรอ...อาจารย์มีพรีเซยต์โปรเจกต์น่ะสิ วันนี้ก็ต้องรบกลับไปทำโปรเจกต์ด้วย" เขาตอบกลับเพลินเงียบไปครู่ แผนที่วางไว้พังลงเกือบหมด ในใจเธอวูบลงเมื่อเขาปฏิเสธมา"ทำไมหรอ" เขาหันมาถามเธออย่างสนใจ"หนูว่าจะชวนอาจารย์ไปกินบุฟเฟ่ต์น่ะค่ะ" เขาพยักหน้าเบาๆ"กว่าอาจารย์จะกลับก็ค่ำ...ไว้เราไปกันครั้งหน
last updateHuling Na-update : 2025-04-20
Magbasa pa
PREV
12345
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status