All Chapters of รักหมดใจยัยคู่หมั้นจอมป่วน: Chapter 41 - Chapter 49

…วันแต่งงาน…งานแต่งของเอริคและเกวลิรถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายที่ชายทะเลตามที่เกวลินชอบ บรรยากาศภายในงานอบอวลไปด้วยความรักและความอบอุ่น เพราะทั้งคู่เชิญแขกไม่มากมีเฉพาะญาติและเพื่อนสนิทเท่านั้นที่มาร่วมงาน“จูบเลย จูบเลย จูบเลย”เสียงเชียร์จากเพื่อนๆดังขึ้นเมื่อทั้งคู่แลกแหวนแต่งงานกันเรียบร้อยแล้ว เอริคก้มลงประทับริมฝีปากจูบเกวลินอย่างหวานชื่นท่ามกลางเสียงเชียร์ ส่วนเกวลินก็เขินจนหน้าแดงหูแดงไปหมด พิธีการดำเนินไปถึงช่วงท้ายเป็นช่วงที่สาวๆต่างรอคอยแย่งชิงช่อดอกไม้เพื่อหวังว่าจะได้เป็นว่าที่เจ้าสาวคนต่อไปหมับ!เจนยืนรับช่อดอกไม้มาแบบงงๆเพราะเธอแค่ตั้งใจไปยืนเพื่อเป็นเกียรติให้เพื่อนรักเฉยๆไม่คิดจะไปแย่งช่อดอกไม้กับเค้าด้วยซ้ำ แต่เมื่อรับได้แล้วก็ต้องเดินไปกล่าวอะไรซักเล็กน้อยโดยที่เธอเองไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทุกอิริยาบทของเธอถูกแฟนหนุ่มจ้องมองอย่างไม่กระพริบตาเมื่อพิธีการทั้งหมดเสร็จสิ้นแล้วก็ถึงช่วง After party เอริคและเกวลินสังสรรค์กับเพื่อนๆซักพักก่อนที่เขาจะแอบจูงมือเธอเดินหนีออกจากงาน“จะไปไหนคะกำลังสนุกเลย”“ไปพักผ่อน เหนื่อยแล้ว”เอริคเปลี่ยนจากจูงมือเป็นอุ้มเจ้าสาวเดินกลับเข้าห้องพัก

เจมส์ที่นั่งดูทีวีรอเจนทำอาหารอยู่แอบมองเธอเป็นระยะ ท่าทางทำอาหารที่ดูคล่องแคล่วและทะมัดทะแมงช่างดึงดูดสายตาของเขาได้เป็นอย่างดี ผู้หญิงที่เขาเคยสานสัมพันธ์ที่ผ่านมาล้วนแล้วแต่เป็นคนที่สวย เซ็กซี่ทั้งนั้นแต่พอได้ลองคบดูนิสัยหลายๆอย่างกลับเข้ากับเขาไม่ได้จึงทำให้เจมส์เปลี่ยนคู่ควงค่อนข้างบ่อย แต่ในใจลึกๆของเขาก็แค่ต้องการใครซักคนที่พร้อมจะอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า น่าแปลกที่อยู่ดีๆภาพของเจนก็ผุดขึ้นมาในหัวเขา เหมือนว่าผู้หญิงที่เขากำลังตามหามาตลอดคือคนนี้“อาหารเสร็จแล้วค่ะ คุณเจมส์คะทานข้าวได้แล้วค่ะ”เจนเรียกชายหนุ่มอยู่นานกว่าเขาจะตื่นจากภวังค์หันไปตามเสียงเรียกของเธอ“อ่อ ครับ”“อาหารธรรมดาพอทานได้นะคะ”“ได้สิ หอมมาก”เจมส์นั่งมองอาหารบนโต๊ะพร้อมบอกเจน ก่อนที่เจนจะตักข้าวให้ตัวเองและเขา และลงไปนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเขา อาหารมื้อนี้มีผัดผัก ไข่เจียวและต้มแซ่บ เมื่อเจมส์ชิมอาหารครบทุกอย่างก็ยิ้มและชมเจนยกใหญ่“อร่อยทุกอย่างเลย ต่อไปผมมาฝากท้องที่บ้านคุณบ่อยๆได้มั้ย”“มื้อเดียวพอแล้วค่ะ รีบทานค่ะจะได้กลับค่ำแล้ว”“ไล่เก่งจัง”เขาว่าเธอพลางทำหน้าไม่พอใจเหมือนเด็กจนเจนหลุดขำออกมา“หัวเราะอะไร

“มีเรื่องอะไรรึป่าวคะ” เกวลินถามเอริคเมื่อเห็นเขาคุยโทรศัพท์ไปพลางมองหน้าเธอเป็นระยะ“ป่าว ไอ้เจมส์ไม่สบายโทรมาลางาน”“ตายจริง แล้วเป็นอะไรมากมั้ยคะ ไปหาหมอรึยัง”“ไม่ต้องห่วงมันหรอก มันมีคนดูแลแล้ว”“มีใครก็คุณเจมส์เค้าอยู่คนเดียวนี่คะ”“แฟน”“คุณเจมส์เค้ามีแฟนแล้วหรอ ก็ว่าช่วงนี้ดูสดใส เห็นคุยไลน์แล้วยิ้มอยู่บ่อยๆ ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันน๊า”“เดี๋ยวมันพร้อมก็บอกเองแหละ ไม่ต้องไปยุ่งเรื่องของเค้า”“รู้แล้วค่ะ แค่พูดเล่นเฉยๆ ทำเป็นจริงจังไปได้”เอริคได้แต่คิดในใจว่าถ้าเกวลินรู้เรื่องนี้เธอจะรู้สึกยังไง ใจนึงก็ดีใจกับเจมส์ที่มีคนมาอยู่เคียงข้างซักที เพราะเขาเองก็เป็นห่วงเจมส์มากเหมือนน้องชายแท้ๆ ตัวเองยิ่งก่อนหน้านี้เขาเปลี่ยนผู้หญิงบ่อยยิ่งนึกเป็นห่วง พอรู้ว่าได้คนดีๆ มาดูแลเขาก็หายห่วง“อาบน้ำไหวมั้ยหรือจะให้เช็ดตัวให้ก่อน” เจนถามเจมส์หลังเห็นว่าเขาอาการดีขึ้นแล้ว“อาบได้ครับ”“งั้นก็ไปใช้ห้องน้ำข้างบน คืนนี้ก็นอนห้องตรงข้ามห้องเจนก็ได้ค่ะ เจนจัดห้องให้แล้วจะได้นอนสบายๆ หน่อย”“ขอบคุณครับ แฟนพี่น่ารักจัง”“ไปอาบน้ำได้แล้วค่ะจะได้ลงมาทานข้าวทานยา”“ค้าบ ไปเดี๋ยวนี้เลยค้าบ”เจมส์

…ก๊อก ก๊อก ก๊อก…“พี่เจมส์มีอะไรคะ”เจนนึกแปลกใจที่เจมส์มาเคาะประตูกลางดึกแต่เมื่อถามไปก็ไม่มีเสียงตอบกลับจึงเดินออกมาเปิดประตูเจมส์ไม่พูดพร่ำทำเพลงเข้าไปจูบเธออย่างเร่าร้อนทันทีที่เห็นหน้าหญิงสาว“อื้อ คนบ้าเป็นอะไรคะ อยู่ดีๆมาเคาะห้องจูบคนอื่น”“เป็นคนที่รักเจนไงครับ”“นี่พี่ดื่มเหล้ามาหรอคะ พี่เมารึเปล่า”“ไม่เมาพี่แค่ย้อมใจ”“ย้อมใจทำไม”เจนถามเขาเสียงสั่นชายหนุ่มไม่ตอบแต่ก้มลงไปจูบเธอพร้อมกับผลักประตูออกและดันเธอเข้าห้อง เขาเลื่อนสองมือลงมาบีบเค้นสะโพกงามพลางจูบแลกลิ้นกับเธออย่างเร่าร้อน เจนที่โดนรสจูบของเขาเข้าไปถึงกับอ่อนระทวยยืนแทบไม่อยู่จนต้องใช้สองแขนโอบรอบคอเขาไว้“วันนี้พี่ขอได้มั้ย”“ขะ…ขออะไรคะ”“เป็นของพี่นะ”เขากระซิบข้างหูเธอด้วยเสียงกระเส่า“พี่เจมส์เจนไม่เคย”“พี่จะสอนเจนเองนะครับ”พูดจบเจมส์ไม่รอคำตอบประกบปากจูบเธอทันทีพร้อมกับดันหญิงสาวให้เดินไปนั่งบนเตียงก่อนจะอุ้มเธอขึ้นมานั่งบนตักตัวเองเจมส์ใช้สองมือบีบคลึงสองเต้างามของเจนจากด้านนอกก่อนจะสอดมือเข้าไปสัมผัสและบีบคลึงสองเต้าอวบอิ่มในชุดนอน“อื้อ”เจนสะดุ้งและร้องครางออกมา“หืม ไม่ได้ใส่เสื้อในด้วยจะยั่วพี่หรอ”“บ้า

“เป็นไงบ้างคะเหนื่อยมั้ย เจนแวะเอาข้าวมาให้”เจนถือกล่องข้าวเที่ยงเดินเข้ามาหาเจมส์ในห้องทำงาน“เหนื่อยนิดหน่อยครับ ยังต้องปรับตัวอีกเยอะ แต่มีกำลังใจดีอย่างนี้พี่สู้ตาย”เจมส์เดินเข้าไปกอดและหอมเจนหลายฟอดตอนนี้เป็นเวลาเกือบสองเดือนแล้วที่เจมส์ออกมาดูแลบริษัทใหม่ที่เอริคสร้างไว้ให้ เขาทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจอย่างหนักเพื่อเรียนรู้งาน ไม่ใช่เพียงเพื่อตัวเองเท่านั้นแต่เขายังไม่อยากให้คนที่ไว้ใจและเชื่อใจเขามากที่สุดอย่างเอริคต้องผิดหวัง เจนที่รับรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดีจึงคอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆเสมอ “หวานเกินไปแล้ว”เอริคที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาแซวคนทั้งคู่“พี่มาได้ไงครับ”เจมส์รีบผละออกจากเจนทันที“ได้ยินข่าวว่ายุ่งเลยแวะมาดู แต่ได้กำลังใจดีขนาดนี้น่าจะไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วมั้ง”“กำลังใจดีครับ แต่เรื่องงานก็ยังต้องปรึกษาพี่อยู่ดี”“กำลังใจอะไรคะเกลได้ยินไม่ถนัด”เกวลินที่พึ่งถือถุงอาหารเดินตามมาถามทุกคน“ก็คนที่เรากำลังห่วง ดูท่าจะไม่ต้องการเราแล้ว”เอริคยังแซวเจมส์ไม่เลิก“พี่เอริคก็แซวเกินไปค่ะเจนเขินไปหมดแล้ว”เจนพูดติดตลกกับทุกคน ทำเอาคนอื่นๆพลอยหัวเราะไปด้วย“ใช่ค่ะ พี่ก็แซวเกินไป แต่แกก็หวา