Semua Bab ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา: Bab 31 - Bab 40

เสียงของอาชิงไม่ได้ทำให้องค์หญิงสิบสามรู้สึกตนแต่ประการใด การกลายร่างของนางครานี้ทำให้นางได้รับบาดเจ็บอีกทั้งยังใช้พลังช่วยหยางเอ้อหลางขึ้นจากน้ำ เพราะเช่นนี้กระพรวนผู้พิทักษ์จึงออกแรงมากกว่าปกติส่งผลให้องค์หญิงสิบสามกลับเข้าสู่นิทราอีกครั้ง“ท่านแม่ทัพ” เป็นฉางอ๋องที่เอ่ยขึ้น เขาตั้งใจจะพาองค์หญิงสิบสามกลับตำหนักแต่เมื่อเห็นว่านางอยู่ในอ้อมกอดอีกทั้งอยู่ในผ้าคลุมผืนเดียวกับหยางเอ้อหลาง แนบชิดเช่นนั้นก็ให้ตกใจและปวดใจยิ่ง องค์หญิงสิบสามบัดนี้คงไร้อาภรณ์ติดกายเป็นแน่ เขาจึงไม่อาจดึงนางออกมาจากอกของหยางเอ้อหลางได้"ฉางอ๋อง ข้าไม่ขออธิบายองค์หญิงประชวร ขอตัวก่อน"หยางเอ้อหลางกล่าวเร่งร้อน เขายังคงมึนงงสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่อย่างไรสถานการณ์ตรงหน้าก็ไม่เอื้ออำนวยให้เขาอธิบายสิ่งใด อีกทั้งสตรีในอ้อมแขนยังเปลือยเปล่าเช่นนี้ต้องรีบนำนางออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเขาใช้วิชาตัวเบาพานางกระโดดออกจากฝูงชนรวดเร็วประดุจลมพัดทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ยังปากอ้าตาค้างงงงวยกับเรื่องที่เกิดขึ้น เมื่อคืนในขณะที่ฝ่าบาทเสด็จถึงงานเลี้ยงอีกทั้งถึงเวลาที่ต้องกล่าวพระราชทานงานสมรสตามคำทำนายให้กับท่านแม่ทัพหย

อ๋องฉางอันถามเพื่อความแน่ใจ ปกติองค์หญิงสิบสามหากกลายร่างจะถูกวิญญาณสัตว์เข้าสิงพลังชีวิตของนางอ่อนด้อยหลายครั้งที่ไม่อาจควบคุมตนเองได้ มักทำร้ายผู้คนตามสัญชาตญาณสัตว์ป่า หากครั้งนี้นางช่วยหยางเอ้อหลางอาจจะเรียกได้ว่า หยางเอ้อหลางผู้นี้ทำให้สติของนางที่สมควรหดหายกลับเข้าสู่ร่างของตนเองซึ่งนับว่าเป็นเรื่องประหลาดนัก"ให้ฉางอ๋องหัวเราะเยาะแล้ว ในตอนนั้นข้ากลับเห็นว่าเสือตนนั้นช่วยข้าขึ้นจากน้ำหลังจากนั้นข้าก็สลบไปแล้วอีกทั้งยังมองเห็นองค์หญิงสิบสามในร่างของเสือตนนั้นอีกด้วย ช่างประหลาดยิ่ง"อ๋องฉางอันกลับไม่ได้หัวเราะเขาอย่างที่คิด เพียงแต่นิ่งงันไปอาการแปลกประหลาดเพียงเล็กน้อยทำให้หยางเอ้อหลางจับได้ถึงความผิดปกติ ดูเหมือนว่าอ๋องฉางอันจะไม่ตกใจอันใดเลย หลังจากนั้นเขาเพียงหัวเราะเจื่อนๆ แล้วเอ่ยขึ้น"ท่านอาจจะศีรษะฟาดกับพื้นแล้วจำเรื่องราวผิดเพี้ยน เห็นสิบสามเป็นเสือตนนั้นนางอาจเดินอยู่แถวนั้นแล้วบังเอิญเห็นท่านตกลงไปในน้ำจึงช่วยท่านขึ้นมา""ก็เป็นได้"หยางเอ้อหลางไม่แก้ต่าง แต่เขาเชื่อมั่นในสิ่งที่ตนเองเห็นเป็นอย่างยิ่ง ไร้ร่องรอยองค์หญิงสิบสามแต่เป็นเสือตนนั้นต่างหากเขาจึงยกยิ้มมุมปาก

บัดนี้ในเรือนรับรองโต๊ะอาหารถูกตั้งขึ้นพร้อมทั้งอ๋องฉางอันได้รับอนุญาติให้พบองค์หญิงสิบสามแล้ว อากาศวันนี้นับว่าดียิ่ง แสงอบอุ่นของดวงตะวันสาดแสงลงมาเสื้อคลุมของฉางอ๋องถูกปลดออกและคลุมมายังร่างขององค์หญิงแทน ผู้เป็นน้องสาวมองอ๋องฉางอันอย่างขอบคุณองค์หญิงสิบสามและหยางเอ้อหลางร่วมโต๊ะกินข้าวด้วยกันเป็นครั้งแรกโดยมีฉางอ๋องนั่งอยู่ด้านข้างคอยคีบกับข้าวให้น้องสาวด้วยความห่วงใยอาหารของจวนแม่ทัพหยางนับว่าเลิศล้ำถูกปากองค์หญิงสิบสาม นางหิวจนรู้สึกไร้เรี่ยวแรงอีกทั้งเมื่อคืนนอกจากจะใช้พลังของกระพรวนผู้พิทักษ์ช่วยตนเองจากบาดแผลของธนูแล้วนางยังใช้พลังของมันช่วยหยางเอ้อหลางขึ้นจากน้ำอีกด้วย การกระทำเช่นนั้นทำให้พลังปราณในร่างของนางหายไปหลายส่วนนางจึงเหนื่อยล้าและหลับเป็นตายมาได้ทั้งวันหลังตั้งหน้าตั้งตากินอย่างไม่ห่วงกิริยาจนอิ่มหนำสำราญเรี่ยวแรงขององค์หญิงสิบสามก็คืนกลับมาหลายส่วน ใบหน้าไม่ได้ซีดอย่างที่เคย ทันทีที่รู้สึกดีขึ้นองค์หญิงสิบสามก็ถูกแม่ทัพหยางไต่สวนราวกับว่านางเป็นไส้ศึก"ข้าจำสิ่งใดไม่ได้รู้เพียงแต่ว่าตื่นขึ้นมาก็อยู่ที่นี่แล้ว"นางยังคงปากแข็งเหตุผลข้ออ้างของนางไร้น้ำหนักเรื่อง

การนำคนออกจากจวนแม่ทัพหยางนั้นไม่ได้ง่ายอย่างที่อ๋องฉางอันคิดไว้แม้แต่น้อย เขาเข้าใจโดยพลันว่าเหตุใดแม่ทัพหยางจึงสามารถควบคุมกองทัพนับแสนได้ตั้งแต่ยังวัยเยาว์ เขาแม้เป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาทอีกทั้งดำรงตำแหน่งท่านอ๋องผู้สูงศักดิ์ยังถูกทำราวกับเป็นคนธรรมดาที่ท่านแม่ทัพจะสั่งการอย่างไรก็ได้เมื่ออยู่ในจวนนี้ ความภาคภูมิใจในตำแหน่งอ๋องอันสูงส่งของตนเองที่อยู่เหนือผู้คนบัดนี้แม่ทัพหยางทำให้เขารู้ว่าทุกสิ่งล้วนคือเปลือกนอกเมื่ออยู่ต่อหน้าบุรุษที่ขึ้นชื่อว่าไม่เกรงกลัวฟ้าดินอย่างหยางเอ้อหลาง"ท่านอ๋องอย่าได้ห่วงเลย หลางเออร์ของพวกเราแม้จะเข้มงวดกับผู้อื่นแต่สำหรับสตรีแล้วเขาค่อนข้างจะสุภาพเป็นพิเศษ"สตรีผู้ที่นั่งเล่นหมากล้อมเป็นเพื่อนเขาหลังจากที่ถูกแม่ทัพหยางไล่ให้ออกมาเพื่อพูดคุยกับหลินฮุ่ยหมินเพียงลำพังเอ่ยขึ้น สตรีหม้ายผู้นี้วางหมากขาวไว้บนกระดานแล้วยิ้มอย่างผู้มีชัย เป็นอีกกระดานที่ท่านอ๋องหนุ่มพ่ายแพ้อย่างรวดเร็วสาเหตุเพราะมัวแต่พะวงเป็นห่วงน้องสาวจนจิตใจล่องลอยไม่ได้มีสมาธิจดจ่ออยู่กับสิ่งที่ตนเองกำลังกระทำ"หวังว่าจะเป็นดั่งท่านอากล่าว"“เป็นจริงดังนั้นแม้เขาจะเติบโตมาในสนามรบแต่เพรา

องค์หญิงสิบสามดีใจยิ่ง แม่ทัพหยางเป็นนักรบคงรักษาสัจจะต่อนางเป็นแน่ นางไม่ต้องการเป็นภรรยารองของเขาเพื่อให้พี่หญิงใหญ่มีโทสะเป็นอันขาด พี่หญิงใหญ่ของนางจับจองหยางเอ้อหลางมานานแล้วนางไม่อยากนำตนเองเข้าไปสอดกับความรักของพี่สาวในครานี้ "องค์หญิงสิบสามไม่ห่วงชื่อเสียงของตนเองเลยหรือ ท่านไม่รู้หรือว่าชื่อเสียงของท่านถูกข้าทำลายจนย่อยยับแล้วหากไม่แต่งกับข้าท่านในชีวิตนี้ท่านอาจไม่สามารถแต่งกับผู้ใดได้ ยินยอมให้ผู้คนหัวเราะเยาะหรือ" เขาเลิกคิ้วถามอดปวดใจเล็กน้อยไม่ได้ ความจริงในคราแรกเขายอมรับว่าสนใจนางเพียงเล็กน้อยอีกทั้งยังคิดว่านางคงแอบมีใจให้ตนจนวางแผนทำเรื่องเช่นนี้ แต่ครั้นได้สนทนาสตรีผู้นี้กลับพยายามผลักไสเขาสุดชีวิตเขานับว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องการมองคนเรื่องอื่นนางกล่าวเท็จแต่เรื่องที่นางไม่ต้องการเป็นภรรยาของเขานั้นเขามั่นใจว่านางเอ่ยเรื่องจริง หยางเอ้อหลางผู้ซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นบุรุษอันดับหนึ่งในต้าชิงโดนปฏิเสธทั้งที่ไม่ทันเอ่ยปากเช่นนี้จะไม่ให้รู้สึกปวดใจได้อย่างไร"เรื่องนั้นไม่ลำบากท่านแล้ว ข้ายินดีอยู่ในตำหนักเทพชั่วชีวิตชื่อเสียงเป็นเพียงสิ่งลวงสตรีที่เติบโตมาในวิหารเทพเช