Semua Bab ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา: Bab 51 - Bab 60

พี่น้องสนิทสนมกันมาตั้งแต่นั้นองค์หญิงสิบสามคิดเพียงจะแทนคุณพี่หญิง จึงเชื่อฟังพี่สาวมาตลอด เพียงเพราะหยางเอ้อหลางผู้นั้นทำให้บัดนี้นางได้ขัดแย้งกับพี่หญิงใหญ่แล้วยิ่งคิดนางยิ่งเจ็บปวด หยางเอ้อหลางบอกว่าหากแต่งกับเขานางจะไม่เจ็บปวดแล้ว เรื่องนั้นเป็นจริงหรือ เหตุใดนางจึงได้เจ็บปวดกว่าเดิมเล่า“พี่หญิงข้าพยายามแล้ว แต่แม่ทัพผู้นั้นไม่ฟังสิ่งใดวันนี้ทั้งหมดก็เพื่อที่จะพูดคุยกับเขาจึงเกิดเรื่องขึ้น” องค์หญิงสิบสามอธิบายทั้งน้ำตา"เจ้าโกหกข้า ความจริงเจ้ามีเขาในใจใช่หรือไม่ ปากอย่างใจอย่างไหนเจ้าบอกจะทำให้เขายกเลิกการแต่งงานกับเจ้าอย่างไร กลับมาด้วยกันเช่นนี้ เขาห่วงใยเจ้าเช่นนี้ เห็นว่าข้าโง่หรือเห็นว่าข้าตาบอดหรือ ที่ผ่านมาข้าเห็นเจ้าเป็นน้องที่รักมาตลอดมีเพียงเจ้าที่ไม่เคยเห็นข้าเป็นพี่หญิงของเจ้าเลย หลินฮุ่ยหมินเจ้ามันคนหลอกลวง"น้ำตาขององค์หญิงสิบสามไหลอาบลงมาแล้ว นางพยายามหาคำมาอธิบาย ยกมือขึ้นลูบหน้าตนเองแล้วเอ่ยขึ้น"พี่หญิงใหญ่ขอท่านฟังข้า ทุกสิ่งไม่ใช่อย่างที่ท่านคิด"องค์หญิงใหญ่เงื้อฝ่ามือขึ้นตั้งใจจะสั่งสอนองค์หญิงสิบสามอีกสักรอบ สตรีที่กล้าแย่งของที่นางต้องการเจอแค่นี้ยังน้

"ไม่ใช่เช่นนั้น ข้าจะบอกว่าข้านึกไม่ออกแล้ว"คนทั้งสองกรอกเหล้าคำโตเข้าปากอย่างเศร้าใจ ช่างแตกต่างจากคนที่จะเข้าร่วมงานมงคลในวันพรุ่งนี้นัก"เรื่องที่ข้ากลายร่างปีศาจวันนั้นท่านเห็นว่าเป็นเช่นไร"“หัวหน้าธิดาเทพบอก ปรากฎการณ์ผิดเพี้ยนจันทราเต็มดวงแม้ไม่ใช่ถึงกำหนดเจ้าก็อาจกลายร่างได้ เรื่องเช่นนี้หลายปีจะเกิดขึ้นครั้งหนึ่ง”“เรื่องเช่นนี้คงไม่เกิดขึ้นอีกใช่หรือไม่” องค์หญิงสิบสามเหนื่อยล้ายิ่งกับเรื่องพวกนี้แล้ว การปิดบังตนเองต่อผู้อื่นหาใช่เรื่องที่สนุกอันใด “ได้แต่หวังว่าคงไม่เกิดขึ้นอีก อย่างไรเสียเจ้าก็ต้องระวังตนให้มาก หลังเข้าจวนแม่ทัพแล้วหลายอย่างเปลี่ยนไป แต่ข้าจะนำคนที่ไว้ใจได้ติดตามไปเป็นสินเดิมของเจ้า อย่างน้อยเมื่อถึงเวลากลายร่างคนพวกนั้นยังสามารถช่วยเจ้าปิดบังได้"“การเข้าจวนแม่ทัพประดุจส่งข้าลงนรก” นางเอ่ยอย่างกลัดกลุ้มตนเองต้องระวังตัวตลอดเวลากับความลับที่ไม่อาจเปิดเผยได้ แม่ทัพหยางความจริงเป็นคนดีหรือร้ายเวลานี้นางไม่อาจรู้แน่ชัด"อย่างน้อยก็มีข้อดีที่เจ้าจะได้มีโอกาสค้นหาตำราจันทราอีกครึ่ง แต่ต้องระวังให้มากเข้าใจหรือไม่" อ๋องฉางอันยกมือลูบศีรษะน้องสาวเพื่อปลอบโยน

การกอดรัดที่แน่นหนาคล้ายเชือกเส้นใหญ่เช่นนี้ทำให้องค์หญิงสิบสามพลันรู้สึกไม่สบายตัวยิ่ง พวกเขาฟัดเวี่ยงแนบชิดกันเช่นนั้นจวบจนได้ยินเสียงทหารเดินลาดตระเวนมาทางนี้ องค์หญิงสิบสามได้โอกาสตั้งใจอ้าปากร้องตะโกน เขาจึงเอ่ยออกมาเบาๆ อย่างรู้ทัน "หากคนมาพบดียิ่ง องค์หญิงสิบสามและแม่ทัพหยางอดใจเข้าหอไม่ไหวมาพลอดรักกันที่ป่าหลังตำหนัก นิทานเรื่องนี้สนุกนักชาวบ้านชอบ"หลังเขาเอ่ยจบนางแน่นิ่งโดยทันควัน แนบแก้มลงบนอกเขาโดยไม่ปริปาก เรื่องในวังหลวงความจริงเป็นเรื่องสนุกของชาวบ้าน หากเรื่องเล็ดลอดออกไปเพียงเล็กน้อย ย่อมถูกใส่สีเติมเข้าไปเป็นเรื่องใหญ่โต สิ่งที่หยางเอ้อหลางเอ่ยนางย่อมรู้ ตั้งแต่วันที่เกิดเหตุว่านางนอนซบอกเขาที่ริมน้ำในวันนั้นแผ่กระจายไปอย่างรวดเร็ว นักเขียนนิทานหลายคนจึงหยิบยกประเด็นนี้แต่งเป็นเรื่องราวความรักหวานชื่นขึ้นมา เนื้อเรื่องชวนให้ติดตามจึงทำให้นิทานที่เกี่ยวกับนางและหยางเอ้อหลางขายดิบขายดี ในที่สุดนางก็กลายเป็นตัวเอกจนได้ ที่นางรู้สึกเสียหน้าคือเรื่องของนางไม่สมควรมีผู้ใดเอาไปเขียนแล้วหารายได้ ทั้งหมดควรเป็นนางที่ได้รับส่วนแบ่งจากเรื่องนี้สิ สวรรค์ช่างไม่ยุติธรรม

แต่อย่างน้อย สำหรับองค์หญิงสิบสามหน้าตารูปร่างของเขาก็ยังสามารถดึงดูดนางได้บ้าง ส่วนเรื่องใจนั้นหยางเอ้อหลางคิดว่า คนสองคนหลังจากแต่งงานกันคงต้องทำความเข้าใจกันและเห็นความสำคัญของกันและกันในที่สุดความจริงหยางเอ้อหลางที่ตั้งใจมาเพียงดูนางห่างๆ บัดนี้กลับเลยเถิดมามาก เมื่อเขาถูกสตรีขี้เมาผู้นี้ก่อกวนหากเป็นยามที่มีแสงสว่างจ้าคงเห็นว่าร่างของเขาแดงก่ำไปทั้งร่างแล้ว เมื่อเห็นว่านางชอบลูบเขาอีกทั้งยังชอบกลิ่นของเขาจึงนอนแผ่หลาให้นางเชยชมได้ตามใจชอบ ทุกการสัมผัสของนางทำให้เขาแทบหยุดหายใจแม้ว่าตนเองจะไม่พยายามคิดมากแล้วก็ตามที อย่างไรเสียเขาก็มีเลือดเนื้อและอดที่จะยกมือลูบแผ่นหลังของนางเป็นการเอาคืนเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ได้องค์หญิงสิบสามลูบไล้ริมฝีปากเขาเบาๆ ริมฝีปากหยักโค้งนี้จะมีรสชาติเป็นเช่นไรนะ เพียงคิดเท่านั้นการกระทำของนางว่องไว นางก้มลงแล้วจุมพิตริมฝีปากเขาด้วยอาการทดลองชิม ก่อนจะใช้ลิ้นเลียริมฝีปากเขาเบาๆ หยางเอ้อหลางตกตะลึงจนตาค้างปล่อยให้นางย่ำยีริมฝีปากตนเองกระทั่งเขาอดไม่ได้ที่จะถามนางออกมา“องค์หญิงปากของข้าเป็นเช่นไรบ้าง ท่านชอบหรือไม่”องค์หญิงสิบสามไล้นิ้วบนริมฝีปากของเขาแผ

เมื่อพาองค์หญิงกลับเข้าตำหนักแล้ว เหล่ามามาและนางกำนัลต่างวิ่งวุ่นพานางลงอ่างเตรียมอาบน้ำชำระกายกันจ้าละหวั่น องค์หญิงสิบสามเพียงหลับตาอย่างสงบไร้การต่อต้าน นางนอนหลับอยู่ในอ่างอาบน้ำไปเรียบร้อยแล้ว ในขณะที่มามาก็หาได้ปลุกนางปล่อยให้นางพักผ่อนอย่างเต็มที่องค์หญิงสิบสามนอนได้ราวสองชั่วยามก็ถูกมามาปลุกให้ตื่น นางยังปวดหัวอีกทั้งยังคงเมาค้าง เรื่องของนางและหยางเอ้อหลางที่ผ่านมาคล้ายความฝันอันเลือนลางเหมือนเป็นเรื่องที่นางฝันไปเองและไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน มามาผู้เชี่ยวชาญเรื่องอาการเมาได้เตรียมน้ำแกงแก้เมาค้าง อีกทั้งยาต้มฟื้นฟูกำลังในนางเรียบร้อย หลังจากดื่มของพวกนั้นจนหมด องค์หญิงสิบสามจึงรู้สึกดีขึ้นปล่อยให้สตรีหลายคนรุมรอบกายตนจวบจนในที่สุดพวกเขาพลันยัดเยียดอาภรณ์สีแดงสดงดงามให้นางสวม มงกุฎหงส์อันหนักอึ้งถูกสวมไว้บนศีรษะ องค์หญิงสิบสามจึงรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งกายด้วยอาภรณ์หรูหราอีกทั้งเครื่องประดับที่อยู่บนศีรษะอันหนักอึ้งทำให้นางหน้าบึ้งและบ่นว่าอยู่หลายครั้ง แต่ครั้นมองสายตาทุกคู่ล้วนจับจ้องมาที่นางใบหน้าเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจแล้วก็ได้แต่ส่งยิ้มแห้ง ๆ ให้พวกนางด้วยตนเองไม่ได้รู