All Chapters of ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา: Chapter 21 - Chapter 30

อาชิงตามองค์หญิงสิบสามมาจวบจนครึ่งทางก็เหนื่อยหอบนางจึงได้แต่นั่งคอยอย่างสงบ เมื่อคิดว่านานพอสมควรแล้วจึงจุดดอกไม้ควันสีม่วงเป็นสัญญาณบอกตำแหน่งขึ้นบนท้องฟ้าในไม่ช้าองค์หญิงสิบสามก็ตามมาพบอาชิงที่ศาลาแห่งหนึ่งซึ่งห่างจากจวนแม่ทัพพอสมควรนอกจากองค์หญิงสิบสามจะมาตามสัญญาณแล้วฉางอ๋องก็ตามมาถึงที่อย่างรวดเร็วพร้อมด้วยองครักษ์ประจำกาย"เกิดเรื่องอันใดขึ้น เจ้าทำให้ข้ากังวลรู้หรือไม่"เป็นเพราะดอกไม้ควันที่หากไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายอาชิงจะไม่จุดเป็นอันขาด จึงทำให้อ๋องฉางอันเร่งรุดมาด้วยกลัวจะเกิดเรื่องร้าย"พี่ใหญ่ คือว่ามีโจรถ่อยบังอาจมาล้วงกระเป๋าข้า จึงได้สั่งสอนมันไปแล้ว อีกทั้งคนเยอะอาชิงเกิดหาตัวข้าไม่พบจึงได้จุดดอกไม้ควันเป็นสัญญาณเจ้าค่ะ"ครั้นได้ฟังเหตุการณ์ที่น้องสาวเล่าอ๋องฉางอันพลันมีโทสะขึ้นมา มันผู้ใดบังอาจถึงเพียงนี้"ของมีค่าของเจ้าได้กลับคืนมาครบหรือไม่""เป็นถุงเงินถุงหนึ่งผู้คนหนาแน่นข้าจึงถูกล้วงไปโดยไม่รู้ตัว โชคดีที่ไหวตัวทันตามจับมันได้เลยสั่งสอนเสียหน่อย ท่านไม่ต้องห่วงคนของทางการมาทันการ ข้าจึงจับมันส่งทางการไปแล้ว""คนของทางการหรือ" อ๋องฉางอันมองน้องสาวด้วยความตก

ฉางอ๋องรับกระพรวนมาถือไว้ในมือ ท่าทางของเขาที่ทะนุถนอมราวกับมันคือของล้ำค่านั้นหาได้เล็ดลอดสายตาของแม่ทัพหยางไปได้ กระพรวนธรรมดาอันหนึ่งเหตุใดจึงดูมีความสำคัญต่อฉางอ๋องขนาดนั้น"เงินหนึ่งพันตำลึงข้ารู้มาว่าท่านไม่ต้องการ ดังนั้นข้าจึงติดค้างท่านไว้หนึ่งเรื่อง ภายภาคหน้าของท่านแม่ทัพมีสิ่งใดต้องการให้ข้าช่วยเหลือได้โปรดบอก หากไม่เกินความสามารถและผิดศีลธรรมข้ายินดีช่วยเหลือท่านอย่างเต็มที่""ลำบากท่านแล้วท่านอ๋อง เรื่องเล็กน้อยเพียงนี้คนกันเองอย่าได้เกรงใจ""ข้าฉางอ๋องเอ่ยสิ่งใดออกมาย่อมรักษาคำสัตย์ ถือว่าข้าติดค้างท่านแม่ทัพแล้ว วันนี้หากไม่มีสิ่งใดสำคัญข้าเห็นทีต้องขอตัวมีสิ่งที่ต้องจัดการเร่งด่วน""เชิญท่านอ๋อง"องครักษ์ฝานส่งฉางอ๋องที่หน้าประตูก่อนจะหมุนกายกลับมาหาผู้เป็นนาย"ท่านแม่ทัพเรื่องนี้ดูแปลกพิกล""กระพรวนอันนั้นย่อมเกี่ยวพันถึงองค์หญิงสิบสามกระต่ายตนนั้นย่อมเป็นกระต่ายของนาง เพราะเหตุนี้ฉางอ๋องถึงยอมออกหน้า หากความล่วงรู้ว่าองค์หญิงสิบสามแอบเลี้ยงสัตว์ในวังละก็นางคงได้โดนฝ่าบาทลงทัณฑ์เป็นแน่"นี่คือบทสรุปที่หยางเอ้อหลางมีให้แก่ตนเอง ส่วนเรื่องกระพรวนนั่นตอนนี้ผู้ที่ให้ควา

องค์หญิงหลินฉีฉีกยิ้มงดงามสนทนากับเหล่าองค์หญิงและท่านหญิงหลายคน นางประดุจดวงจันทร์ที่ทอแสงเจิดจรัสท่ามกลางหมู่ดาวน้อยใหญ่ที่ส่องแสงสว่างเพียงเล็กน้อยที่ห้อมล้อมจันทราดวงโตเอาไว้ เช่นนี้นางจึงดูโดดเด่นเหนือผู้ใด ที่ผ่านมาองค์หญิงใหญ่เฝ้าระวังหยางเอ้อหลางเป็นอย่างยิ่ง หากรู้ข่าวว่าจวนใดส่งคนไปทาบทามฮูหยินผู้เฒ่านางก็ใช้อำนาจของฝ่าบาทจับสตรีผู้นั้นแต่งงานกับบุรุษผู้อื่นเสีย หากไม่ยอมแต่งก็ข่มขู่จนพวกเขาขวัญกระเจิงระยะหลังมาจึงไม่มีผู้ใดกล้าส่งคนไปหาฮูหยินชราอีกด้วยกลัวว่าข่าวจะเล็ดลอดเข้าวังจนสร้างความไม่พอพระทัยแก่ฝ่าบาท ภายนอกจึงเกิดร่ำลือว่าบัดนี้หยางเอ้อหลางคือบุรุษขององค์หญิงใหญ่หลินฉีที่ฝ่าบาททรงจับจองเอาไว้วันนี้องค์หญิงสิบสามอยู่ในอาภรณ์สีแดงสดงดงาม ใบหน้าถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องแต่งหน้าที่ถือว่าจัดเกินวัย ปากสีชมพูระเรื่อตามธรรมชาติจงใจทาด้วยชาดสีแดงเข้ากับอาภรณ์ที่สวมใส่ ความงดงามสวยล้ำน่าเกรงขามขององค์หญิงสิบสามในวันนี้ทำให้แม้แต่ขันทีที่ถูกตอนมานานถึงกับหัวใจเต้นแรงด้านองค์หญิงใหญ่นั้นงดงามอ่อนหวานหากจะแข่งความโดดเด่นแล้วดูเหมือนองค์หญิงใหญ่จะด้อยกว่าองค์หญิงสิบสามอยู่หนึ

ท่านแม่ทัพหยางเอ้อหลางอยู่ในอาภรณ์ทหารสีดำเต็มยศ สวมหมวกโปร่งสีดำขับเน้นเครื่องหน้าหล่อเหลาของเขาให้คมเข้มขึ้น เขาไม่เอ่ยปากทักทายสตรีใดเลยสักคน กลับเดินตรงมาหาสตรีร่างเล็กในอาภรณ์สีแดงผู้หนึ่งซึ่งยืนปลีกวิเวกหลบหลีกผู้คนอยู่มุมหนึ่งของตำหนักกับนางกำนัลเพียงลำพังสตรีที่สายสืบของเขาบอกว่านางคือองค์หญิงสิบสาม แม้องค์หญิงใหญ่หลินฉีจะตั้งใจมาสนทนาด้วยหยางเอ้อหลางกลับมองไม่เห็นตั้งใจเดินมาหาองค์หญิงสิบสามอย่างรวดเร็วจวบจนองค์หญิงหลินฉีถูกท่านอ๋องผู้มีศักดิ์เป็นท่านอาขวางเอาไว้ ท่านอาของนางเมามายคิดจะอวดหลานสาวคนงามให้สหายได้ชม จึงได้ขัดขวางนางอยู่ชั่วครู่ จนกระทั่งนางทักทายบุรุษอื่นตามมารยาทเสร็จองค์หญิงใหญ่ก็ไม่เห็นหยางเอัอหลางแล้วเรื่องนี้จึงทำให้องค์หญิงใหญ่หงุดหงิดเป็นอย่างยิ่ง"แย่แล้วเพคะองค์หญิงท่านแม่ทัพกำลังเดินมาทางนี้"อาชิงเห็นเขาจึงออกอาการตัวสั่นด้วยกลัวถูกจับได้ จากที่องค์หญิงเล่าแม่ทัพหยางเห็นใบหน้าองค์หญิงในวันนั้นการที่องค์หญิงประพฤติตัวผิดกฎราชสำนักด้วยการออกไปกระโดดโลดเต้นนอกวัง อีกทั้งแอบวาดภาพชายหนุ่มนับเป็นโทษร้ายแรงยิ่ง เช่นนี้หากความลับนี้ถูกท่านแม่ทัพผู้นี้

ความคิดน่ากลัวผุดเข้ามาในใจ นี่คืออาภรณ์ขององค์หญิงสิบสามไม่ผิดแน่ ฉีกขาดคล้ายกับโดนสัตว์ตัวใหญ่ฉีกทึ้งหรือว่าจะเกิดเรื่องไม่ดี เขาจับจ้องไปยังบริเวณด้านหน้าที่ตรงนั้นเป็นพื้นที่ป่าเล็กๆของสวนแห่งวังหลวงพื้นที่ตรงนั้นติดกับคลองน้ำขนาดใหญ่ เขาก้าวเท้าเข้าไปใกล้ๆ เสียงนั้นด้วยฝีเท้าเบาหวิว จมูกพลันได้กลิ่นหอมอ่อนๆคล้ายกลิ่นกำยานจากผ้าไหมลอยมาแตะจมูกอีกครั้ง เสียงกระพรวนดังกรุ๊งกริ๊งบางเบาแต่ชัดเจนในการรับรู้ ด้านหลังป่าผืนนี้มีสิ่งใดซ่อนอยู่กันแน่องค์หญิงสิบสามยังคงมีสติอยู่บ้าง เมื่อเห็นว่าตนเองกำลังถูกคนผู้หนึ่งพบจึงกระโจนหนีตามสัญชาตญาณป้องกันตนเองของสัตว์ นางวิ่งไม่คิดชีวิตหวังว่าจะไปแอบยังที่แอบซ่อนประจำก่อนที่จะมีผู้ใดพบเห็น แต่เพราะครานี้ไม่ใช่สัตว์ตัวเล็กนางกลายเป็นเสือตัวค่อนข้างใหญ่จึงไม่อาจหลบหลีกได้ง่ายดายนักเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆ คล้ายฝีเท้าสัตว์ป่าทำให้หยางเอ้อหลางแปลกใจ เขาอาศัยอยู่ในค่ายทหารคุ้นเคยกับสัตว์ป่ามาถึงแปดปีเต็ม จึงไม่คาดคิดว่าสัตว์ตัวใหญ่เช่นนี้จะเข้ามาอยู่ในวังหยางเอ้อหลางตามเสียงนั้นมาจนถึงสวนหลังตำหนัก เขาพบองครักษ์สองคนที่รักษาการอยู่บริเวณนั้