Semua Bab ก็แค่เขาไม่รัก: Bab 21 - Bab 30

วันนี้มาณวิกาจะออกจากร.พ. หลังจากที่ทำเรื่องเสร็จเขาก็พาเธอขับรถออกมา มาณวิกายังคงไม่พูดกับเขาสักคำ ไม่ว่าเขาจะชวนคุยอะไร เธอก็แค่พยักหน้าเท่านั้น" พรุ่งนี้เช้า เราไปทำบุญให้ลูกกันนะ ผมให้คชาเตรียมสังฆทานไว้แล้ว เป็นสังฆทานที่จัดเอง มีข้าวของเครื่องใช้ของเด็กอยู่ด้วย "มาณวิกาหันหน้ามามองอัครพล แล้วหยักหน้าตอบรับ " อือ"ตอนเช้าอัครพลพามาณวิกา ไปทำบุญที่วัดเสร็จ ก็ขับรถไปต่อ มาณวิกามองดูข้างทาง มันไม่ใช่เส้นทางเดิมที่จะกลับบ้าน จึงมองหน้าเขาเพื่อรอคำตอบ" ผมจะพาคุณไปที่หนึ่ง รับรองว่าคุณต้องชอบ ถ้าเหนื่อยก็นอนหลับได้เลย ถึงแล้วเดี๋ยวผมปลุก"มาณวิกาไม่สนใจ เขาอยากจะพาเธอไปที่ไหนก็ไป เธอเหนื่อยร่างกายก็ยังอ่อนเพลียอยู่ นั่งรถไปได้ซักพักก็หลับไป ไม่รู้ว่าเธอหลับไปนานแค่ไหน ตื่นมาอีกทีก็เห็นว่ารถมาจอดอยู่ที่ชายทะเล มาณวิกาเปิดประตูรถเดินลงมา ฟังเสียงคลื่นลมทะเลสูดอากาศเข้าไปเต็มปอด อัครพลยืนสูบบุหรี่อยู่ไม่ไกล เห็นมาณวิกาลงมาจากรถ ก็โยนบุหรี่ทิ้ง ใช้เท้าขยี้บุหรี่จนดับ แล้วเดินไปหามาณวิกา" ผมรู้ว่าคุณชอบทะเลผมจำได้ เมื่อก่อนคุณเคยให้ผมพามา คุณบอกว่าอยากดูพระอาทิตย์ตกน้ำทะเล กับผม2คน แต่ต

อัครพลมองดูรถของมาณวิกา ที่ขับออกไปจากบ้านจนลับสายตา ความรู้สึกสูญเสียครั้งนี้ มันเจ็บปวดเสียยิ่งกว่าตอนที่เขา ถูกรสสิกาทิ้งไปเสียอีก เจ็บเหลือเกินเจ็บจนไม่รู้จะเจ็บยังไงอีกแล้วมาณวิกา มาอยู่กับดารัณได้2วันแล้ว วันนี้เป็นวันหยุดดารัณลาพักร้อนอีก5วัน เพื่อจะได้พาเธอไปเที่ยว อิงอรรู้ข่าวก็ลางานตามมาสมทบด้วย ทั้ง3คนแพลนไปเที่ยวที่กาญจนบุรี ตั้งใจจะขับรถแวะเที่ยวไปเรื่อยๆ ระหว่างแวะเติมน้ำมัน ทั้ง3ก็เข้าคาเฟ่ที่อยู่ในปั๊ม สั่งกาแฟมาดื่มคนละแก้วเค้กอีกคนละชิ้นรองท้อง ขณะที่กำลังตักเค้กเข้าปาก เธอก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่ง ยืนยิ้มแฉ่งให้เธอ เธอจำได้ว่าเขาชื่อปวรุจ เป็นคนที่ช่วยเธอเอาไว้และยังอยู่เฝ้าเธอ ตอนที่เธอไม่ได้สติอีก เขาเดินตรงมาหาเธอทันที พร้อมกับผู้ชายอีกคนหนึ่ง สารวัตรอรรณพที่เคยไปสอบปากคำเธอที่ร.พ" สวัสดีครับ คุณวิ บังเอิญจังเลยนะครับ "" ค่ะ มากินกาแฟเหมือนกันเหรอค่ะ"" อ๋อ ครับ พอดีผมมาทำธุระแถวนี้ กับไอ้ณพ ก็เลยแวะกินกาแฟหน่อย ใช่ไหมไอ้ณพ" อรรณพยืนมองอิงอรตาหวานเยิ้ม ถูกปวรรุจสะกิดก็รีบตอบรับ " ครับ อย่างที่มันว่าอ่ะครับ"" ถ้าไม่รังเกียจนั่งด้วยกันก็ได้ค่ะ "พออิงอรพูด

พอลงจากเครื่อง เธอคิดว่าเดี๋ยวก็คงไม่ต้องเจอเขาแล้ว แต่เธอคิดผิด เขาตามติดเธอถามว่าเธอจะไปไหน เขาจะไปส่ง ทีแรกเธอไม่ยอมแต่เขาก็ตื๊อไม่เลิก สุดท้ายเลยต้องยอมให้เขาไปส่งมาณวิกานั่งมองดูชายหนุ่ม กำลังคุยหัวเราะคิกคักกับแม่และพ่อเลี้ยงของเธอ ทั้งยังเข้ากันได้ดีเหมือนว่ารู้จักกันมานาน ผ่านไปหลายช.มเขาก็ยังไม่ไปไหน จนถึงเย็นแม่ของเธอก็ชวนเขาทานมื้อเย็นด้วย" นี่คุณ คุณมาอยู่บ้านแม่ฉันทั้งวันแล้วนะ ไหนบอกว่ามาคุยงานไง "" ผมนัดกับมิสเตอร์เอลวินบ่ายๆพรุ่งนี้ วันนี้ผมว่าง "" นี่ก็มืดแล้วคุณกลับไปได้แล้ว"" คุณรังเกียจผมเหรอ ถึงได้รีบไล่ผมแบบนี้"ปวรุจทำหน้าเศร้าก้มหน้างุด น้ำเสียงและท่าที ดูน่าสงสารและหมั่นไส้ในเวลาเดียวกัน 3เดือนผ่านไปตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ปวรุจแวะเวียนมาที่บ้านของเธอทุกวัน ที่บ้านของแม่เธออยู่นอกเมืองทำฟาร์มวัวนม ภาพที่ปวรุจช่วยพ่อเลี้ยงของเธอเลี้ยงวัวเป็นภาพที่ชินตาตลอด3เดือนที่ผ่านมา บางครั้งเขาก็ช่วยรีดนมวัว บางครั้งก็ไปส่งนมวัวกับพ่อเลี้ยงของเธอ แม้จะบอกเขาว่าไม่ต้องช่วย เพราะมีคนงานทำอยู่แล้ว แต่เขาฟังซะที่ไหนหล่ะ " วิ พรุ่งนี้ผมต้องกลับไทยแล้ว"พอเขาพูดมาแบบนี

หลังงานเลิก ปวรุจไม่ยอมพาเธอไปส่งที่คอนโดของดารัณ แต่กลับพาเธอมาที่คอนโดของเขาแทน แล้วบอกให้เธอนั่งรอเขาอยู่ที่ห้องนั่งเล่น เธอได้ยินเสียงกุกกักอยากรู้ว่าเขาทำอะไร จึงได้ตามไปดู ก็พบว่าเขากำลังตั้งใจห่อเกี๊ยว " คุณทำอะไรหน่ะ"" ทำเกี๊ยวให้คุณกินไง คุณบอกว่าชอบกิน ผมก็เลยอยากทำให้คุณกิน รอกินฝีมือผมได้เลย"สักพักเขาก็ยกเกี๊ยวน้ำหอมกรุ่นชามโต มาวางตรงหน้าเธอ " กินได้ รับรองผมไม่ได้วางยาคุณหรอก "มาณวิกาเป่าให้หายร้อนชิมน้ำซุป รสชาติไม่ถึงกับอร่อยแต่ก็พอกินได้ แล้วตักเกี๊ยวห่อกุ้งตัวโตเข้าปาก ปวรุจมองตาแป๊วเหมือนกำลังรอคำตอบ ว่ารสชาติเป็นยังไงบ้าง" ผมพึ่งหัดทำ ทำตามแบบที่ยูทูปสอน กว่าจะทำออกมาได้แบบนี้ ก็ลองผิดลองถูกอยู่หลายครั้ง ถ้ากินไม่อร่อยก็บอกผมมาตามตรง ไม่ต้องรักษาน้ำใจกัน "" อร่อยใช้ได้ ถึงจะไม่อร่อยมากแต่ก็ถือว่าอร่อย"" _ "" ฉันพูดจริงๆนะ แค่รู้ว่าคุณตั้งใจทำให้ฉัน ฉันก็ดีใจมากแล้ว "วันนั้นที่ไปกินเกี๊ยวด้วยกัน เธอบอกเขาว่าเธอชอบกินเกี๊ยว เธอไม่คิดว่าเขาถึงกับไปหัดทำเกี๊ยว เพื่อมาทำให้เธอกินในวันนี้ มองหน้าหงอยๆของเขาแล้วก็ขบขันไม่น้อย เธอตักเกี๊ยวขึ้นมาเป่าให้หายร้อน แล้

แสงแดดสาดส่อง ลอดผ่านกระจกเข้ามาในห้องนอน เมทินีงัวเงียลืมตาขึ้นมา ก้มมองดูแขนแกร่งโอบกอดเธอเอาไว้ คิดถึงรสรักเมื่อคืนก็หน้าร้อนผ่าวขึ้นมา " พี่รุจค่ะ พี่รุจ" เมทินีใช้มือปัดผมที่ปรกหน้าออกให้เขา แล้วก็ตกใจสุดขีด กรีดร้องลั่น" กรี๊ดดดดดดดดดด "วิศรุตกระเด้งตัวขึ้นมา เห็นเมทินีอยู่บนเตียงเดียวกันกรีดร้องจนแสบหู เขาก้มมองดูตัวเองที่เปลือยเปล่า ก็ตกตะลึงทำอะไรไม่ถูกก็อก ก็อก ก็อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงคนข้างนอก ที่พากันร้องถามว่าเกิดอะไรขึ้น ทำให้วิศรุตกับเมทินีได้สติ รีบคว้าเสื้อผ้ามาสวมใส่ด้วยความรวดเร็วเมทินีกอดผการ้องไห้สะอึกสะอื้น คมสันต์ก็จ้องหน้าวิศรุตอย่างเอาเป็นเอาตาย" ผมไม่คิดเลยนะ ว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้ คุณก็อายุไมใช่น้อยๆแล้ว ทำไมถึงไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ คุณย่ำยีหัวใจของผม คุณขืนใจลูกสาวผมในวันเกิดของเธอ "วิศรุตยอมรับว่าเขาผิดที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ แต่เขาไม่ยอมรับว่าเขาขืนใจเธอ เพราะเมื่อคืนเธอก็สมยอม แถมยังยั่วยวนเชื้อเชิญเขาอีกเขาเองก็งงว่าเขาไปอยู่บนเตียงกับเธอได้ยังไง จำได้ว่าหลังจากดื่มไวท์แก้วนั้น เขาก็คุยกับคนนั้นคนนี้อยู่สักพัก ก็เริ่มรู้สึกแปลกๆร้อนว