All Chapters of Bad Engineer ล่ามรักร้ายวิศวะหวงรัก : Chapter 31 - Chapter 40

Bad Engineer 30 - ผู้ชายเอาแต่ใจสิ้นประโยคที่ฉันปฏิเสธ ไฟก็ส่ายหัวทันทีฉันดูออกว่าเขาเริ่มไม่สบอารมณ์ แต่ก็พยายามระงับอารมณ์ตัวเองเอาไว้ไฟ ก็สมชื่อไฟจริง ๆ สินะ พร้อมปะทุได้ทุกเมื่อที่โดนขัดใจเราสองคนจ้องตากันอยู่อย่างนั้น เขาไม่ยอมปล่อยมือออกจากข้อมือฉัน ฉันก็ไม่ยอมขยับตัวเดินตามเขา เพราะรู้ชะตากรรมตัวเองดี ว่าถ้าไปกับเขาฉันต้องโดนอะไร“ฉันว่าแกไปกับเขาเถอะ ไฟตัวเปียกขนาดนี้น่าจะหนาวนะเดี๋ยวไม่สบายจนได้” นานาเดินเข้ามากระซิบที่ข้างหูฉันเบา ๆ “ค่อย ๆ คุยกันแก""อา...คือรถมาจอดรอนานแล้ว ฉันไปก่อนนะ บะบาย เจอกันพรุ่งนี้” พูดจบนางก็ทิ้งฉันและเดินออกไปด้วยสีหน้าหน้าตายิ้มแย้ม ผิดกับฉันที่ทำสีหน้าแย่มาก ครั้นอยากจะเดินตามไปด้วยแต่ก็โดนรั้งเอาไว้ด้วยมือหนาที่กุมข้อมือฉันไว้แน่น“เดี๋ยวสินานา”“จิ๊” ฉันหันมาจิ๊ปากใส่เขาด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ แต่ทว่าไฟขยับเข้ามาใกล้ฉันยิ่งขึ้น“จะไปได้ยัง หนาวว่ะ เธออย่าเล่นตัวให้มากยังไงเธอก็หนีฉันไม่พ้นหรอก” พูดเสร็จเขาก็ลากฉันให้ตามเขาไปในทันทีแต่ที่ยอมตามมาด้วยเพราะเห็นว่าเสื้อและตัวเปียกหรอกนะ เพราะขนาดฉันเองแค่โดนละอองฝนยังรู้สึกหนาวเลย ส่วนเขาที่เปีย

Bad Engineer 32 - ทำไมต้องเป็นเธอ(Me-R)“เฮ้อ อยากจะบ้า”ฉันขยับตัวย้ายมานั่งฝั่งคนขับ นึกบ่นไฟอยู่ในใจ ตอนบอกให้ไปส่งฉันที่คอนโดตั้งแต่แรกก็ไม่ทำ ดูสิทำให้ฉันต้องมารอเขาอีก แต่ตอนนี้หิว ออกไปหาอะไรกินก่อนดีกว่า คิดแล้วก็เอื้อมมือจะไปเปลี่ยนเกียร์ แต่ทว่า...ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะกระจกดังขึ้นมาเสียก่อนฉันยังไม่ทันได้หันไปดี“หนูมีอาจริง ๆ ด้วย” เสียงจากด้านนอกก็ทำให้ฉันชะงักไป และค่อย ๆ หันไปมองอย่างใจเต้นระรัวและตอนนี้ก็หล่นไปที่ตาตุ่มเรียบร้อยแล้ว“สะ สวัสดีค่ะ” ฉันลดกระจกลงก่อนจะยกมือขึ้นไหว้แม่ของไฟ ด้านหลังมีรถตู้จอดอยู่ เดาว่าท่านน่าจะเพิ่งกลับมาจากด้านนอก นี่ฉันออกรถช้าไปนิดเดียว อีกนิดเท่านั้นก็จะไม่เจอแล้ว“ลงมาก่อนสิจ๊ะ ทำไมไม่เข้าไปด้านในล่ะ มาถึงแล้วก็เข้าไปสวัสดีผู้หลักผู้ใหญ่ก่อน” เจอประโยคนี้เข้าไปใครจะกล้าปฏิเสธ “เอ่อ ค่ะ” ฉันได้แต่ยิ้มแหย ๆ สุดท้ายฉันก็ต้องดับรถและเดินลงไปขึ้นรถตู้ตามคุณแม่ของเขาเข้ามายังในบ้านซึ่งคำว่าบ้านหลังใหญ่อย่างกับคฤหาสน์หรือวังอะไรทำนองนั้นไม่เกินจริง บ้านของไฟใหญ่และกว้างมากกว่าที่ฉันคิดเอาไว้เสียอีก “เข้าไปข้างในกันจ๊ะ ทานข้าวเย็นด้วยกั

วันต่อมา...@สนามแข่ง Fire SpeedPark“หวังว่าเรามาทันเวลานะ”ตรงด้านหน้าทางเข้ารถติดมาก คนที่เข้ามาดูการแข่งครั้งนี้เยอะมากครึกครื้นยิ่งกว่าครั้งก่อน ๆ คงเพราะไฟกลับมาแข่งอีกครั้ง เขาดังในสนามนี้แค่ไหนฉันรู้ดี“โอะ นั่นไง ไฟกำลังลงสนามพอดี” นานาชี้ไม้ชี้มือให้ฉันมองที่สนามไฟปรากฏตัวในชุดแข่งประจำสนาม เขาสวมหมวกกันน็อกพร้อมแข่งเดินไปที่รถ พร้อมกับเสียงเชียร์ที่ดังลั่นสนาม“แกแล้วผู้หญิงที่ยืนรอสะบัดธงตรงนั้นใช่เฟียร์ปะ” นานาชวนให้ฉันละสายตาจากไฟที่เข้าไปนั่งในรถเรียบร้อยแล้ว หันไปมองยังคนที่นานาพูดถึง“อืมใช่” ฉันตอบ ก่อนจะหันไปมองยังรถของไฟอีกครั้ง“โห้ว กลุ่มนี้ ผู้ชายก็หล่อผู้หญิงก็สวย เฟอร์เฟคทั้งกลุ่มจริง ๆ” หูฉันฟังที่นานาพูดนะ แต่สายตาฉันหยุดอยู่แต่ที่รถของไฟหัวใจมันเต้นแรงแปลก ๆ ก็ฉันไม่ได้เจอเขาตั้งหลายวัน“อะ แกรถออกตัวแล้ว” นานาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นสุด ๆ ซึ่งฉันเองก็ไม่ต่างกัน ไม่เคยเห็นเขาแข่งรถเลยสักครั้ง จะมีก็แค่ตอนนั้นที่เคยแข่งกับเขาเสียเอง พอเห็นเขาแข่งในสนามแบบนี้ ทำให้เกิดความรู้สึกที่ต่างออกไปไฟดูเท่มาก ขับเก่งมาก ขนาดตอนดริฟต์เข้าโค้งก็ดูโหดสุด ๆ เทพมากต

Bad Engineer 36 - จะเละเทะเกินไปแล้วเมื่อเสร็จหน้าที่ฉันก็เดินมาในทันที โดยไม่วายได้ยินเสียงตามหลังที่ทำให้ยิ้มมุมปากออกมาได้“เล่นด้วยเหี้ยอะไร น้องเขาว่ามึงอ่อน”“เออ ใครแม่งจะแดกแบบเพียว ๆหมดขวดได้วะ”คำพูดของหนึ่งในโต๊ะนั้นทำเอาฉันหยุดชะงัก เพราะมันมีคนหนึ่งที่ทำได้แบบนั้น คนที่คอแข็งแบบสุด ๆ คนที่สามารถดื่มเพียวได้ทั้งขวด…ไฟไม่ ๆ ฉันจะไม่คิดถึงเขาอีกแล้ว ฉันสลัดความคิดพวกนั้นออกไป ก่อนจะเดินเข้ามาในห้องพักเพื่อพักเหนื่อย เจอพี่ลูกตาลเป็นผู้จัดการที่นี่และเป็นพี่สาวข้างบ้านที่เป็นคนฝากฉันให้มาทำงานนี้“ไงโดนลูกค้าลวนลามมาอีกแล้ว”ฅนิดหน่อยค่ะ พอรับได้” ฉันเดินไปกดน้ำและเดินมานั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามพี่ลูกตาล“พี่บอกให้ไปทำคาเฟ่กับอาร์ตตั้งแต่แรกก็ไม่ยอมไป” พี่อาร์ตคือน้องชายพี่ลูกตาลที่เปิดคาเฟ่อยู่ใกล้ ๆ มหาลัย ซึ่งเป็นร้านที่ฉันและนานาชอบไปนั่งดื่มชานมกันบ่อย ๆ“ก็ที่นี่ได้เงินดีกว่านี่คะ” ฉันบอกออกไปตามตรง ที่คาเฟ่ได้ชั่วโมงค่าแรงน้อยกว่าทำที่นี่ถึงเสี่ยงหน่อย แต่ฉันเอาตัวรอดได้แค่นี้ก็คุ้มแล้ว“มันก็จริง แต่ถ้ามากเกินไปรับมือเองไม่ได้มาบอกพี่ได้เลยนะ พี่จะจัดการเอง ลูกค้าก็ล

“พะ พอแล้ว กะ กูไปทำอะไรให้มึง” คนใต้ร่างร้องคร่ำครวญพร้อมกับยกมือไหว้ มันคงคิดไม่ออกว่าไปทำอะไรอีท่าไหน ถึงทำให้ไอ้หน้าหล่อโกรธเป็นฟืนเป็นไฟปล่อยหมัดใส่เขาแบบไม่ยั้งอย่างนี้“มึงไม่รู้?” คิวเข้มเลิกขึ้น พร้อมกับขบกรามดังกรอดด้วยความโกรธ นึกอยากจะซัดหน้าใส่ไอ้เหี้ยนี่อีกสิบ ๆ หมัด สงสัยมันจะทำเหี้ยจนเคยชิน ถึงไม่รู้ถึงสันดานความเหี้ยของตัวเองลิ้นหนาดันดุนกระพุ้งแก้มเมื่อได้ลิ้มรสคาวของเลือดที่มุมปาก เพียงเท่านั้นยิ่งเหมือนเป็นการกระตุ้นความดิบเถื่อนที่เขามีให้ลุกเป็นไฟขึ้นรุนแรงยิ่งกว่าเดิม“ค่อยเอากลับไปคิด ตอนนอนหยอดข้าวต้มแล้วกัน” สิ้นเสียงเย็นยะเยือก มันถึงกับเสียวสะท้านหนาวไปถึงสันหลังผลัวะ!ผลัวะ!แล้วหมัดหนัก ๆ ก็โหมกระหน่ำต่อยชัดเข้าที่เบ้าหน้าอย่างไม่ยั้งเสียงฮือฮาหวีดร้องห้ามของผู้คนดังขึ้น แต่นั่นก็ไม่ทำให้หมัดแกร่งละมือออกจากใบหน้าอีกฝ่าย ไฟยังคงกระหน่ำซัดต่อยไม่ยั้งแม้คนใต้ร่างจะเริ่มไม่มีสติ ตาแก้มทั้งสองบวมเบ่งเลือดไหลอาบจนติดหมัดของไฟจังหวะที่อีกฝ่ายน่วมจนสะบักสะบอม บวกกับเสียงเตือนสติของเฟียร์ทำให้ไฟยอมละมือจากใบหน้าของพวกมัน เขาหยัดตัวลุกขึ้นยืน ก้มมองคนสภาพคนใต้