Lahat ng Kabanata ng Bad Engineer ล่ามรักร้ายวิศวะหวงรัก : Kabanata 1 - Kabanata 10

Bad Engineer 1 - แพ้ครั้งแรกบรื้นนนนนนนนนนรถสองคันออกตัวอย่างสูสี เสียงกรี๊ดและเชียร์ดังลั่นแต่ไม่สามารถกลบเสียงของเครื่องยนต์ได้สองสายตาเพื่อนสนิทอย่างเพลิงและพายุที่อยู่ข้างสนามจดจ่อไปที่รถของทั้งสองคันที่กำลังวิ่งแข่งขันกันบนสนามแข่ง หากไม่คิดไปเองครั้งนี้คนขับฝ่ายท้าแข่งดูมีทักษะที่ต่างไปจากครั้งก่อน ๆ มาก พวกเขาจำได้ดีเพราะเคยแข่งกันมาแล้วหลายสิบรอบ และทุกรอบคู่อริที่ท้าแข่งก็มีทักษะเฉพาะตัวจนเขาจำกันได้ แต่ครั้งนี้ต่างกัน! ตั้งแต่การออกตัว ดิฟท์เข้าโค้ง ทักษะต่าง ๆ ที่ใช้ แตกต่างจากเดิมอย่างเห็นได้ชัด!จวบจนใกล้ถึงรอบเส้นชัย เมื่อถึงโค้งสำคัญในการตัดสิน จากที่เพลิงและพายุนั่งมองอยู่ขอบสนาม ทั้งสองไม่อาจจะนั่งติดเก้าอี้ได้อีกต่อไปตอนนี้ไฟขับนำคู่แข่งอยู่ แต่ไม่นานคันด้านหลังก็ไม่ยอมแพ้ไล่บี้หวังแซงเพื่อขับนำให้ได้แต่ไม่เป็นผลเมื่อถึงโค้งวัดใจโค้งสุดท้ายเขาก็จะเข้าเส้นชัยได้เป็นคนแรก อีกเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้นแต่ทว่า...ช่วงโค้งอันตรายนั่น ไฟกลับเสียจังหวะ จู่ ๆ คู่แข่งใช้ทักษะดริฟเข้าโค้งเร่งจังหวะไล่ช่วงชิงอันดับขับนำเขาได้สำเร็จพร้อมกับวิ่งเข้าเส้นชัยไปต่อหน้าต่อตา!“เชี่

Bad Engineer 3 - ตามล่าเย็นนั้น@Fire SpeedPrakหลังเลิกคลาส ทั้งไฟ เพลิง พายุ ต่างรีบมายังสนามแข่งเพื่อขอดูภาพจากกล้องวงจรปิด ก่อนที่พายุจะชี้ให้ทุกคนดูบุคคลปริศนาจากในภาพ“นั่นไง มันกำลังขึ้นรถตู้”ไฟขบกรามด้วยความแค้น เขากำหมัดแน่นมองภาพบุคคลปริศนาที่กำลังก้าวขึ้นรถตู้ นึกคับแค้นใจให้กับความประมาทและไม่ทันเอะใจของตัวเอง ซึ่งเรื่องนี้ถือเป็นเรื่องผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงที่ทำให้เขาต้องเสียลูกรักและเสียประวัติแชมป์ไปอย่างไม่น่าให้อภัย“กูแม่งทำไมไม่เอะใจพวกมันวะ”ใช่ ทั้งที่พวกมันแม่ง! มีพิรุธขนาดนี้ แต่เขาชะล่าใจไปจริง ๆ พวกมันมีพิรุธเต็มไปหมด ทั้งไม่ยอมเปิดหน้า ทั้งไม่ยอมทักทาย อย่างทุกคนและที่สำคัญเขาก็ยอมรับว่าพลาดเองที่ไม่ได้ตรวจสอบพวกมันให้ดีก่อนลงแข่ง ส่วนหนึ่งก็คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะกล้าเล่นสกปรกแบบนี้แววตาคู่คมจับจ้องไปที่ภาพในกล้องวงจรปิดไม่วางตาจนกระทั่ง...“มันลงรถมาแล้ว” พายุพูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้น กะว่าจะได้เห็นหน้าค่าตาของคนที่อยู่ภายใต้ชุดแข่งเสียทีทว่า... เมื่อประตูรถตู้เปิดออก สายตาทั้งสามคนมองเพ่งไปที่ภาพบุคคลปริศนาอย่างใจจดใจจ่อที่จะได้เห็นหน้า ก่อนจะเห็นพร้อมกันว่า

Bad Engineer 4 - เอาคืนปึก!ร่างบางของหญิงสาวในชุดนักศึกษากระแทกเข้ากับไหล่กว้างของไฟอย่างแรง ผมยาวสลวยถึงกลางหลังถูกปล่อยพลิ้วไปตามลมส่งกลิ่นหอมของแชมพูที่เธอเพิ่งสระมาใหม่ ๆ ความรีบร้อนที่่มาสายทำให้เธอรีบร้อนจนทำให้เธอเดินชนเข้ากับคนอื่นอย่างไม่ทันระวัง“อ๊ะ ขอโทษค่ะ ฉันไม่ทันระ...ระวัง”ใบหน้าสวยที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางน้อยชิ้นเงยหน้าขึ้นเพื่อขอโทษ ทันทีที่เห็นคนตรงหน้าคือไฟ ดวงตาคู่หวานเบิกกว้าง พานทำให้คำพูดของเธอเกิดติดขัดมีอาตัวแข็งทื่อเมื่อได้สบตากับไฟคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอแน่นอน...เธอรู้ว่าเขาเป็นใครเพราะเขาคือคนที่เธอถูกจ้างให้ไปแข่งรถกับเขาเมื่อวันก่อนโลกไม่ได้กลมแต่โลกกำลังเล่นตลกกับเธอ มีอารู้จักไฟเป็นอย่างดี เธอรู้ว่าเขาเป็นใคร เรียนคณะไหน เขาดังและมีชื่อเสียงแค่ไหนในมหาลัยนี้ แต่ที่ผ่านมาถึงแม้จะรู้จัก แต่ก็ไม่เคยได้เจอกันหรือเดินสวนกันเลยสักครั้ง ราวกับว่าเขาและเธออยู่กันคนละโลกมาโดยตลอด ซึ่งมันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นต่อไปแต่ในตอนนี้ มันไม่ใช่แล้ว...หัวใจดวงเล็กเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกจากอก มือไม้สั่น รู้สึกประหม่าและกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่

Bad Engineer 7 - เป็นเธอนี่เอง! “หึ ภูมิใจไปก่อนเถอะ” ไฟแค่นหัวเราะในลำคอ สายตาจับจ้องตรงไปที่เส้นชัยตรงหน้าก่อนจะเหยียบตัวเลขจนมิดไมล์บรื้นนนนนน.......“โอ๊ะ อะไรไม่นะ” เสียงเล็กโวยวายภายในรถ มีอาทำอะไรไม่ถูก เมื่อจู่ ๆ ไฟก็ขับนำเธอได้สำเร็จแถมยังเป็นโค้งสุดท้ายของการแข่งขัน รถแข่งสีน้ำเงินขับเข้าเส้นชัยไปต่อหน้าต่อตา มีอาตาค้างนิ่งให้กับเหตุการณ์ในตอนนี้ในขณะที่ไฟกระตุกยิ้มที่มุมปาก เพราะรอบนี้เขาไม่ไม่ยอมพลาดท่าเหมือนรอบที่แล้วที่ชะล่าใจมากเกินไป ส่วนครั้งนี้เมื่อครู่เขาก็ทำเป็นแค่การทำให้คู่แข่งคิดว่าตัวเองเก่งกว่าและชะล่าใจก็เท่านั้น เพราะเขายังไม่เอาจริง เลยต่างหาก...ที่เส้นชัย“ไม่ได้การแล้ว” มีอารีบขับรถเข้าไปจอดยังล็อกของตัวเอง เธอไม่ได้มีเวลาให้คิดนานก่อนจะรีบลงจากรถในทันที ขาเรียวเดินดุ่มเข้าไปหากันต์ที่ยืนรออยู่ข้างรถตู้สีดำสนิทคันเดิมทว่า...“มันจบแล้ว” กันต์เอ่ยพูดกับมีอาเมื่อเธอมาหยุดอยู่ด้านหน้าเขา ก่อนที่เขาจะส่งซิกให้เพื่อนในกลุ่มอีกคนไปเอารถที่มีอาใช้แข่งเมื่อครู่ขับออกไปนอกสนามอย่างรวดเร็ว ส่วนเขาก็หันมาเผชิญหน้ากับมีอาต่อ“ใช่การแข่งจบแล้ว เงินละ” มือเล็กแบมื

Bad Engineer 9 - หาเรื่องใส่ตัวจากที่ต้องการหาเงินมารักษาพ่อ แต่กลับกลายเป็นว่า...ฉันหาเรื่องมาใส่ตัวเพิ่มไปอีกวันรุ่งขึ้น@มหาลัย KING“มีอา” เสียงของนานาตะโกนเรียกฉันดังมาแต่ไกล เมื่อฉันกำลังจะก้าวขึ้นบันไดไปยังตึกเรียนเมื่อเห็นกันเราทั้งสองก็รีบมุ่งตรงเดินเข้าหากัน“จะตะโกนทำไม” ยอมรับว่าอารมณ์ไม่ดีมาจากเรื่องเมื่อวานแล้วมาพาลวีนมาใส่คนตรงหน้า แต่ก็สมควรอยู่หรอกเพราะอยู่กันแค่นี้แต่ตะโกนเรียกฉันเสียงดังจนคนในตึกหันมองกันหมด“อุ้ย ปากแตกเหรอแต่ดูเหมือน...” แต่ใช่ว่าเพื่อนสาวตรงหน้าจะสนใจอารมณ์ของฉันซะเมื่อไหร่ นางสนใจแค่ริมฝีปากที่เป็นรอยแผลสะดุดตา“...เหมือนโดนกัดเลยอ่า” และช่างดูออกด้วยนะ“หมากัดปากแหนะ ไม่มีอะไร” หมาจริง ๆ และเป็นหมาบ้าด้วยฉันบอกปัด ก่อนจะใช้ลิ้นเลียเบา ๆ ที่แผลจนถึงตอนนี้ก็ยังแสบไม่หาย เป็นแผลที่ปากทรมานกว่าส่วนอื่นเป็นไหน ๆ หมาที่กัดก็ช่างกัดมาได้“ไปหาหมอแล้วใช่ไหม”“อืม ว่าแต่เมื่อกี้มีอะไรเรียกฉันซะเสียงดังหน้าตาตื่นเชียว”“อ่อ ก็เมื่อกี้มีคนมาตามหาแกด้วยแหละ”หา…ใจฉันหล่นไปยังตาตุ่มเพราะกลัวว่าจะเป็นพวกนั้นที่จ้างฉันไปแข่งรถแทน“ใคร” ฉันถามด้วยใจเริ่ม