บททั้งหมดของ แผนรักร้ายของนายเพลย์บอย: บทที่ 51 - บทที่ 60

ก๊อกๆแกร็ก~ยังไม่ทันที่ลูกค้าที่นั่งอยู่ภายในห้อง VVIP ของคลับจะเอ่ยอนุญาติประตูบานหรูก็ถูกเปิดออกด้วยสาวๆ สวยๆ มากมายที่แต่งหน้าจัดจ้านแต่งตัวกันน้อยชิ้นจนแทบจะเห็นได้ทุกสัดส่วน"สวัสดีค๊า พี่ดีเดย์เรียกพวกหนูมาคิดถึงพวกหนูหรอคะ" เสียงแหลมของสาวสวยนมโตที่ใส่เสื้อเกาะอกสีส้มและกระโปรงสั้นจนแทบจะเห็นแพตตี้เอ่ยขึ้นแล้วรีบตรงมาหาดีเดย์ทันที"คิดถึงสิคะ มาๆ ให้พี่หอมหน่อยเพื่อนน้องส้มจี๊ดชื่ออะไรกันบ้างคะ" ดีเดย์เอ่ยด้วยสายตาลุกวาวพร้อมอ้าแขนรับสาวๆ ทั้งหลายที่เดินมารุมนั่งตักเขาอย่างเอาใจ"แนะนำตัวสิพวกเธอ" สาวที่ชื่อส้มจี๊ดที่นั่งตักและเอามือคล้องคอดีเดย์ไว้อยู่หันไปเอ่ยบอกพวกเพื่อนๆ ของเธอ"หนูชื่อเมล่อนค่ะ" สาวสวยที่นั่งถัดไปจากสาวสวยที่ชื่อส้มจี๊ดเอ่ยขึ้น"หนูแตงโมค่ะ" สาวที่ชื่อแตงโมเอ่ยพร้อมเอานมโตๆ ของเธอถูไถที่แขนของดีเดย์อย่างยั่วยวนพร้อมกับเอาหน้าซบอกของเขา"หนูส้มโอค่ะ""แพรรี่ค่ะ""โห นี้มันผลไม้รวมชัดๆ" ธามเอ่ยขึ้นเมื่อสาวๆ แต่ละคนบอกชื่อของตัวเอง"เป็นไงกูเลือกมาแต่ละคนดีกรีนางแบบดาวยั่วทั้งนั้น" ดีเดย์เอ่ยขึ้นอย่างภูมิใจ"กูละเชื่อมึงจริงๆ เลย" โรมที่เล่นโทรศัพท์อยู่เอ่ย

"ใช่ครับ ช่วงนี้บริษัทกำลังวุ่นๆ พ่อเลยให้ผมมาช่วยก่อน" แอสตันเอ่ยตอบพร้อมกับยิ้มให้กับหญิงสาว"เก่งจังเลยนะคะซีเรียยังไม่ค่อยรู้อะไรเลย""ถ้าคุณซีเรียไม่รังเกียจว่างๆ ผมสอนให้ก็ได้นะครับ""ใครจะไปรังเกียจคนเก่งๆ แบบคุณแอสตันล่ะคะ" ซีเรียตอบกลับชายหนุ่มด้วยเสียงหวานทางด้านพอร์ช"เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าคุณต้องการอะไร" นายอธิวัฒน์เอ่ยถามพอร์ชด้วยน้ำเสียงจริงจังเพราะเขาเองก็อยู่ในวงการนี้มานานส่วนมากถ้าไม่ใช่เรื่องธุรกิจหรือมีเรื่องของให้ช่วยเหลือก็คงจะไม่มีใครมาทักทายกัน"สมแล้วที่คุณอธิวัฒน์เป็นนักธุรกิจใหญ่ที่เขาล่ำลือกัน" พอร์ชเอ่ยตอบกลับชายสูงวัยด้วยน้ำเสียงชื่นชม"พอดีว่าผมไม่ชอบอ้อมค้อมสักเท่าไหร่มันเสียเวลา" นายอธิวัฒน์เอ่ยขึ้นพร้อมกับยกมือเรียกบริกรที่กำลังเดินมาให้หยุดทางเขาก่อนจะหยิบแก้วแชมเปญมาสองแก้วก่อนจะยื่นให้พอร์ชไปแก้วหนึ่งตามมารยาท"ขอบคุณครับ ผมติดตามผลงานและชื่อชมการบริหารงานของคุณอธิวัฒน์มานานและที่ทำให้บริษัทXXX ที่พึ่งเปิดมาได้ไม่นานนักก็สามารถทำกำไรได้อย่างมหาศาลทำให้บริษัทXXX มียอดขายที่โตขึ้นไวจนสูสีกับบริษัทยักษ์ใหญ่ที่เปิดมานานรวมถึงบริษัทของพ่อผมด้วย" พ

"พวกมึงก็พูดไปเลื่อยไปกลับกันเถอะเย็นแล้ว" สายน้ำเอ่ยขึ้นก่อนจะหยิบกระเป๋าผ้าใบโปรดขึ้นมาสะพาย"เออๆ จะ 5 โมงแล้วนี่หว่าวันนี้กูมีนัดกับแม่ด้วย" เอลลี่เอ่ยขึ้นเมื่อดูนาฬิกาในโทรศัพท์ของเธอ"กลับพร้อมกูไหมอีน้ำเดียวกูไปส่งคอนโดพี่ธามไปทางนั้นพอดี" เมลเบิร์นเอ่ยถามสายน้ำพร้อมกับหยิบกุญแจรถออกมา"อืมไปสิ" สายน้ำเอ่ยพร้อมลุกตามเมลเบิร์นไปณ คอนโดหรูของแอสตันแกร็ก~"กลับมาแล้วหรอ" แอสตันที่นั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟากลางห้องเอ่ยถามเมื่อได้ยินเสียงของคนตัวเล็กเปิดประตูเข้ามา"อืม ทำไมวันนี้กลับมาเร็วล่ะ" เธอเอ่ยถามอย่างนึกแปลกใจเมื่อเห็นแอสตันนั่งอยู่ภายในห้อง"ว่าจะนั่งปั่นโปรเจ็คให้เสร็จ มานั่งนี่สิ" แอสตันเอ่ยพลางตบที่หน้าขาของตัวเองเบาๆ"ทำไมรีบจัง มีเวลาอีกตั้ง 2 เดือนกว่า" สายน้ำเอ่ยพร้อมทั้งเดินมานั่งบนตักของแอสตันอย่างรู้งาน"ฉันตั้งใจจะทำให้เสร็จเดือนนี้จะได้มีเวลาไปช่วยพี่" แอสตันเอ่ยก่อนใช้นิ้วเรียวค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อนักศึกษาของร่างบางเผลอให้เห็นบราลายลูกไม้สีดำที่เขาเป็นคนเลือกให้เองกับมือแอสตันซุกหน้าเข้าที่กลางล่องอกของสายน้ำพร้อมทั้งสูบหายใจดมกลิ่นอันคุ้นเคยของร่างบางเข้าลึกๆ พร

ทางด้านแอสตัน"ไว้เจอกันใหม่เสาร์หน้านะครับ" แอสตันเอ่ยบอกสาวสวยที่เขาขับรถมาส่งที่บ้านของเธอหลังจากไปทานข้าวเย็นด้วยกันมา"วันเสาร์เลยหรอคะซีเรียคิดถึงแอสตันแย่เลย คืนนี้ซีเรียว่างนะคะ" เธอเอ่ยพร้อมกับค่อยๆ เอาหน้ามาซบอกแอสตันที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับและเริ่มเลื่อนมือของลูบวนยังกล้ามหน้าอกของแอสตัน"ช่วงนี้ผมงานเยอะมากเลยครับ เดียวต้องกลับไปเคลียร์งานที่คลับต่ออีกแล้วก็โปรเจคจบด้วย" แอสตันเอ่ยตอบสาวสวยพร้อมทั้งเอามือมาจับมือเธอที่ลูบไล้หน้าอกเขาอยู่ออกอย่างสุภาพช่วงนี้ของเขาแทบจะไม่มีเวลาเลยจริงๆ อย่างที่เขาได้เอ่ยบอกซีเรียไปเพราะมัววุ่นอยู่กับงานที่บริษัท งานที่คลับ และไหนจะการหาหลักฐานเอาผิดพ่อของเธออีก"ก็ได้ค่ะ งั้นวันเสาร์เจอกันนะคะ" เธอเอ่ยอย่างขัดใจก่อนจะผละหัวออกจากอกแกร่งของแอสตันมานั่งยังข้างคนขับตามเดิม"งั้นไว้เจอกันนะครับ""ค่ะ งั้นซีเรียเข้าบ้านก่อนนะคะ" เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดที่ไม่ได้เป็นดังใจคิดก่อนจะเปิดประตูลงจากรถของแอสตันไปแอสตันนั่งดูร่างอรชรของสาวสวยเดินเข้าบ้านไปพร้อมกับผุดยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ที่เธอติดกับดักเข้าเต็มๆ ก่อนจะกดโทรศัพท์โทรหาพี่ชายของตน"วันเส

หลายวันผ่านไปเวลา 08.00 น."วันนี้วันหยุดไปไหนแต่เช้าหรอ" ร่างบางของสายน้ำที่พึ่งงัวเงียตื่นขึ้นมาเอ่ยถามร่างสูงของแอสตันอย่างที่เดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่จะดูเต็มยศกว่าทุกวันอย่างแปลกใจ"ธุระ" แอสตันเอ่ยตอบสายน้ำสั้นๆ ก่อนจะยืนเช็คความเรียบร้อยของตัวเองอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ภายในห้องนอน"ให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหม" ร่างบางลองเอ่ยถามแอสตันเพราะถ้าเป็นเมื่อก่อนเขามักจะพาเธอไปด้วยทุกที่"ไม่ต้อง" แอสตันเอ่ยตอบสายน้ำด้วยเสียงเรียบ"แล้วจะกลับมากี่โมง""ไม่แน่ใจ เธอมีอะไรรึป่าว""ป่าว แค่เห็นช่วงนี้นายไม่ค่อยอยู่ห้องเลย""ทำไมวันนี้เธอถามเยอะจัง""...." ทันทีที่แอสตันเอ่ยจบร่างบางของสายน้ำก็เงียบไปทันทีด้วยความน้อยใจในสิ่งที่เขาพูดออกมา"ฉันทำบัตรเครดิตเสริมให้เธอวางไว้ให้บนโต๊ะอยากได้อะไรก็รูดเอาไม่ต้องขอ" แอสตันยังคงเอ่ยขึ้นอย่างไม่ได้หันไปมองคนตัวเล็กว่าตอนนี้มีคนนอยเขาอยู่"...." สายน้ำไม่ได้เอ่ยตอบอะไรก่อนจะหันไปมองยังโต๊ะข้างหัวเตียงที่ตอนนี้มีบัตรเคดิตสีดำวางไว้อยู่"อยู่ห้องเป็นเด็กดีเดียวฉันก็กลับ จุ๊บ" แอสตันเอ่ยก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ข้างเตียงพร้อมกับค่อยๆ โน้มตัวลงไปจุ๊บหน้