Semua Bab แผนรักร้ายของนายเพลย์บอย: Bab 61 - Bab 70

ณ คอนโดแอสตันเวลา 18.00 น.แกร็ก~"กลับมาแล้วหรอ" แอสตันที่นั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟากลางห้องรับแขกเอ่ยถามร่างบางของสายน้ำที่เดินถือถุงช้อปปิ้งผลุงผลังเข้ามาภายในห้อง"อืม ทำไมวันนี้กลับไวจัง" เธอเอ่ยถามอย่างประหลาดใจเพราะตอนนี้พึ่งจะหกโมงเย็นกว่าๆ เองเธอนึกว่าเขาจะไปต่อกับยังคุณหนูไฮโซนั้นจนถึงเช้าเสียอีก"เคลียร์งานเสร็จไวก็เลยรีบกลับ""แค่เคลียร์งานหรอ? " สายน้ำเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงประชดก่อนจะเดินถือถุงช้อปปิ้งมานั่งลงที่โซฟาข้างๆ แอสตัน"ทำไมเดียวนี้ช้อปปิ้งเก่งจังปกติไม่เห็นอยากได้อะไรหนิ" แอสตันเอ่ยถามเธออย่างสงสัย"ทำไม ฉันช้อปแค่นี้นายคงไม่หมดตัวหรอกมั้งทีซื้อของให้คนอื่นได้แพงกว่านี้อีก" เธอเอ่ยขึ้นอย่างประชดประชันเมื่อนึกถึงที่เจอแอสตันซื้อเพชรให้กับยัยผู้หญิงคนนั้นตอนไปห้างเมื่อกลางวัน"หึ ถึงเธอจะซื้อบ้านซื้อรถฉันก็ไม่หมดตัวหรอกบอกแล้วว่าฉันให้เธอได้ทุกอย่าง""นี้นาย!! จะทำอะไร" เธอเอ่ยขึ้นอย่างตกใจเมื่อแอสตันเอนกายลงมานอนหนุนตักเธอ"ง่วง""ง่วงก็ขึ้นไปนอนบนห้องดีๆ สิ""ฉันซื้อมาการองที่เธอชอบมาให้ด้วยอยู่ในตู้เย็น" แอสตันเอ่ยขึ้นก่อนจะค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ"ไม่ได้ชอบสักหน่อย ลุกไป

"คุณพ่อเดินไปไหนแล้วก็ไม่รู้นะคะ" ซีเรียเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินมาควงแขนแอสตันอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ"น่าจะเดินไปคุณกับพวกนักธุรกิจที่มาร่วมภายในงานมั้งครับ""งั้นแอสตันพาซีเรียเดินดูรถรอบงานหน่อยได้ไหมคะเผื่อซีเรียเจอคันที่ถูกใจ""เดียวผมให้ธีระเป็นคนพาคุณซีเรียดูรอบงานแทนผมนะครับ" แอสตันเอ่ยกับซีเรียเมื่อเดินเข้ามาในงานได้ไม่นานก่อนจะกวักมือเรียกธีระที่อยู่ไม่ไกลให้เดินมาหา"แล้วทำไมแอสตันไม่เป็นคนพาซีเรียเดินดูเองล่ะคะ" ซีเรียที่เดินเกาะแขนแอสตันอยู่เอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ"ผมต้องคอยตรวจงานให้เรียบร้อยคงไม่สะดวก""ครับคุณแอสตัน" ธีระที่พึ่งเดินมาถึงเอ่ยขึ้น"เดียวนายพาคุณซีเรียดูรอบๆ งานหน่อยนะเดียวฉันจะไปตรวจความเรียบร้อยสะหน่อย""ครับนาย เชิญครับคุณซีเรีย" ธีระเอ่ยรับคำสั่งของแอสตันก่อนจะหันไปเอ่ยกับซีเรีย"ไม่ต้องค่ะ ซีเรียไปดูเองคนเดียวได้" เธอเอ่ยขึ้นก่อนจะปล่อยแขนที่เกาะแอสตันออกและเดินจ้ำเท้าไปในงานคนเดียวอย่างขัดใจ"คุณแอสตันมีอะไรให้ผมทำต่อไหมครับ""ไม่มีแล้วนายไปเถอะ" แอสตันเอ่ยก่อนจะเดินไปหาพอร์ชที่อยู่ไม่ไกลจากเขามาก"ให้ธนินเตรียมการไว้เรียบร้อยแล้วใช่ไหม" พอร์ชเอ่ยถามแอสตั

"อีน้ำ!! " เมลเบิร์นเอ่ยเรียกสายน้ำด้วยเสียงที่ดังขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนเธอไม่ได้ยินที่เธอเอ่ยเรียก"ฮะ มึงจะเรียกกูเสียงดังทำไมเนี้ย" สายน้ำขานรับด้วยสีหน้าตกใจก่อนจะเอ่ยถาม"ก็กูเรียกมึงดีๆ แล้วมึงไม่ได้ยินสวยไหม" เมลเบิร์นเอ่ยพร้อมกับชูเข็มขัดแบรนด์หรูขึ้นมาให้สายน้ำดู"อืมสวยดี""มึงดูอะไรอยู่อะ กำไรหรอ""จะซื้อให้พี่แอสตันหรอ" เอลลี่เอ่ยถามพร้อมกับเดินมายืนข้างสายน้ำและมองไปที่กำไรข้อมือผู้ชายที่อยู่ในตู้กระจก"กูเห็นว่ามันสวยดีเฉยๆ ""กำไรตัวนี้เป็นกำไรสำหรับคุณผู้ชายรุ่นใหม่เลยนะคะคุณลูกค้าแถมยังเป็นตัวพิเศษที่สามารถสลักชื่อไว้ได้ด้วย" พี่ SA ประจำช็อปที่เดินมาดูแลพวกเธอเอ่ยบอกสายน้ำด้วยท่าทางยิ้มแย้ม"สลักชื่อไว้ได้ด้วยหรอคะ""ใช่ค่ะ จะสลักชื่อแฟนลูกค้าหรือสลักชื่อลูกค้าคู่กับแฟนก็ได้ค่ะ""แฟนงั้นหรอ" สายน้ำเอ่ยกับตัวเองเสียงแผ่วเบาเพราะสถานะที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้มันห่างไกลกับคำว่าแฟนเหลือเกิน"เอาไหมมึงยังไงก็ใช้ตังพี่เขาจ่ายอยู่แล้ว" เอลลี่เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักของเธอเงียบไป"เออถือว่าซื้อของขวัญให้ส่งท้ายสักหน่อย" เมลเบิร์นช่วยเอลลี่เอ่ยเสริมขึ้นมาอีกคนเพราะเธอเองก็จะซ

ทันทีที่ร่างสูงของแอสตันเดินออกมาจากร้านอาหารหรูก็มองไปยังร้านอาหารปิ้งย่างที่อยู่ฝั่งตรงข้ามและจับจ้องไปที่สายน้ำที่นั่งอยู่ข้างผู้ชายสายตาคมกริบของเขามองไปยังร่างบางที่นั่งยิ้มร่ามีความสุขในการกินอาหารอย่างคาดโทษแอสตันกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดที่มือของเขาขึ้นปูดอย่างเห็นได้ชัดเขาพยายามอดกลั้นอารมณ์หึงหวงของตัวเองและพิมพ์ไลน์ไปหาสายน้ำด้วยอารมณ์ที่เดือดพล่านแอสตัน : กินข้าวของเธอคือการกินกับผู้ชายหรอ?แอสตัน : ฉันให้เวลาเธอ 3 นาทีในการลุกออกจากที่นั้น!!แอสตันพิมไปและยังไม่เห็นว่าเธอปิดอ่านข้อความและเห็นนิวตันคีบหมูให้กับสายน้ำเลยพิมรัวเข้าไปต่อแอสตัน : ถ้าเธอไม่ลุกฉันจะเข้าจะทำให้เธอลุกเอง!แอสตัน : แต่ฉันไม่รับรองความปลอดภัยของไอหน้าจืดนั้นแอสตัน : เหลืออีก 1 นาทีแอสตันยืนมองจนร่างบางของสายน้ำเดินออกจากร้านอาหารอย่างเร่งรีบก่อนที่เขาจะเดินกลับเข้าไปในร้านอาหารหรูอีกครั้ง"มาแล้วหรอคะ""ครับ" แอสตันพยายามปั้นหน้ายิ้มตอบกลับซีเรียไปให้ปกติที่สุดทั้งที่ตอนนี้ใจเขาเดือดพล่านและอยากกลับไปทำโทษคนตัวเล็กเต็มแก่แล้วก็ตาม"แล้ววันนี้แอสตันต้องไปไหนต่อไหมคะ""เมื่อกี้ธีระโทรมาบอกว่ามีเอกสา

ณ บ้านพักคนงานหลังจากที่พอร์ชและแอสตันให้ปากคำกับตำรวจเสร็จก็ขับรถตรงมายังบ้านพักคนงานย่านชานเมืองทันทีภายนอกบ้านพักคนงานตอนนี้ถูกคุ้มกันอย่างหนาแน่นอยู่หน้าบริเวณโซลบ้านพักเมื่อแอสตันและพอร์ชมาถึงคนงานจำนวนมากก็รีบมาเคารพเขาทันที คนงานส่วนมากของที่นี้ล้วนแล้วจะนับถือและเคารพแอสตันทุกคนถึงแม้ว่าบางคนจะแก่กว่าเขาก็ตามเพราะว่าแอสตันเป็นคนรับพวกเขาที่หมดสิ้นหนทางบางคนก็พึ่งออกจากคุกแล้วกลับตัวเป็นคนดีแต่ไม่มีที่ไหนรับทำงานมีแต่แอสตันที่เห็นแล้วชักชวนให้โอกาสพวกเขาพลัก!!"ตกลงมึงจะไม่บอกกูใช่ไหมว่าใครเป็นคนสั่งให้มึงมาวางเพลิงโกดังของคลับกู!!! " แอสตันตวาดเสียงดังลั่นพร้อมทั้งใช้หน้าขาเเกร่งเตะเข้าไปที่กล้าคอของคนที่ลักลอบมาวางเพลิงคลับเขาจนล้มไปกองกับพื้น"กูไม่บอก" คนร้ายที่ลักลอบวางเพลิงเอ่ยขึ้นในสภาพที่ถูกมัดมือมัดเท้าและค่อนข้างสะบักสะบอมจากการถูกซ้อมเป็นเวลานานนับชั่วโมง"ไอวิทย์มึงไปเอาตะปูกับค้อนมาตอกนิ้วมันทีละนิ้วจนกว่ามันจะพูด" แอสตันเอ่ยสั่งลูกน้องของตนด้วยน้ำเสียงดุดันอย่างหน้ากลัวจนไม่มีใครกล้าเข้าไปห้าม"ครับ" นายวิทย์ที่เป็นคนงานเอ่ยรับคำของแอสตันก่อนจะรีบวิ่งออกไปเอาตะ