All Chapters of แผนรักร้ายของนายเพลย์บอย: Chapter 71 - Chapter 80

แอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมใช้สายตาจ้องมองรูปร่างของสายน้ำที่ตอนนี้อยู่ในชุดนอนเสื้อเชิ้ตสีขาวบางที่เขาป็นคนเลือกให้ ที่สามารถมองทะลุเสื้อเชิ้ตเห็นไปยังชุดชั้นในสีดำลายลูกไม้และเนินอกที่อวบอิ่มแอสตันจ้องมองสายน้ำด้วยสายตาที่ดูก็รู้ว่าเขาต้องการอะไร เขาจ้องมองเธอพร้อมเลียริมฝีปากตัวเองราวกับว่าเขากำลังหิวกระหายร่างบางเป็นอย่างมากโครม!มือหนาของแอสตันกวาดหนังสือเรียนที่สายน้ำอ่านให้หล่นลงไปจากโต๊ะก่อนจะจับคนตัวเล็กอุ้มขึ้นไปนั่งบนโต๊ะเขียนหนังสือแทนมือหนาของแอสตันค่อยๆ บีบคลำหน้าอกอวบอิ่มของเธอฝ่ามือหนาบีบคลึงหน้าอกของเธอวนไปมาจนยอดเม็ดลูกเกดของร่างบางเริ่มแข็งเป็นไตก่อนที่จะเลื่อนมือลงมาขับขาเรียวของเธอให้ตั้งชันขึ้นบนโต๊ะเป็นรูปตัวเอ็มเผลอให้เห็นแพตตี้สีดำลายลูกไม้ตัวจิ๋วที่ปิดของสงวนของเธออยู่"เธอนี้มันทำให้ฉันมีอารมณ์ได้ตลอดเวลาจริงๆ " ร่างสูงของแอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งใช้มือเกี่ยวแพตตี้ของร่างบางให้หลุดออกพร้อมกับนั่งระหว่างขาของเธอโดยหน้าของเขาอยู่ตรงกลีบกุหลาบอูมของเธอพอดีสายน้ำเม้มปากแน่นมองดูการกระทำเอาแต่ใจของแอสตันอย่างไม่ได้เอ่ยอะไรเพราะถึงเธอเอ่ยไปคนอย่างเขาก็ไม่คิดจะฟังเธออยู่

ณ บ้านพักคนงานเวลา 8.40 น.แอสตันที่พึ่งมาถึงบ้านพักคนงานรีบลงจากรถทันทีเเละตรงไปยังห้องที่ขังนายเชษไว้"สวัสดีครับคุณแอสตัน" คนงานที่เฝ้าประตูห้องที่ขังนายเชษไว้เอ่ยทักเขาขึ้น"อืมพี่กูมาแล้วหรอ" แอสตันเอ่ยถามเมื่อเห็นรถตู้ของพอร์ชพร้อมคนขับรถอยู่ไม่ไกล"มาแล้วครับ คุณพอร์ชคุยกับไอเชษอยู่ข้างในครับ" คนงานที่เฝ้าหน้าประตูเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งรีบเปิดประตูให้กับแอสตัน"มาแล้วหรอ" พอร์ชที่กำลังหันหลังเตรียมของบางอย่างอยู่เอ่ยทักขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา"พี่ทำอะไร" แอสตันเอ่ยถามพอร์ชด้วยความสงสัยก่อนจะเดินเข้าไปดูใกล้ๆ"เครื่องดักฟัง" พอร์ชเอ่ยขึ้นก่อนจะเอาอุปกรณ์ดักฟังไปติดที่ตัวนายเชษ"ธนินยังไม่มาอีกหรอ""มาแล้วแต่ฉันให้มันไปตามช่างแต่งหน้าที่คลับมาขืนให้ไอนี่ไปสภาพหน้าแบบนี้พวกมันก็คงจะรู้กันหมด" พอร์ชเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินกลับมานั่งที่เก้าอี้หลังติดเครื่องดักฟังให้นายเชษเสร็จ"เตรียมรถไว้พร้อมแล้วใช่ไหม" แอสตันเอ่ยถามนายวิทย์ที่ยืนอยู่ในห้อง"พร้อมแล้วครับ""ดี เดียวมึงเป็นคนขับรถพาไอนี้ไปส่ง""ครับ"แกร็ก~"พี่พอร์ชสวัสดีครับ" ดีเดย์ โรม ธามและคลาร์กที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาเอ่ยขึ้

ปังๆๆ!เสียงปืนจากรถตำรวจนอกเครื่องแบบยิงเข้าไปที่กระบอกปืนที่ชายฉกรรจ์ถืออยู่จนกระเด็นหลุดจากมือ"เชี้ย มีคนตามมา" เสียงของนึงในชายฉกรรจ์ตะโกนเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งไปหยิบปืนกระบอกใหม่มายิงสวนใส่เจ้าหน้าที่ตำรวจนายเชษที่เห็นว่ารถของตำรวจนอกเครื่องแบบมาช่วยแล้วเลยหักรถหลบไปอยู่ที่ข้างทางปล่อยให้เจ้าหน้าที่ทำงานได้ง่ายขึ้นฝั่งชายฉกรรจ์ที่เห็นท่าทีแล้วว่าไม่ดีแน่เพราะตอนนี้มีรถของตำรวจนอกเครื่องแบบไล่จี้พวกเขามาอยู่ติดๆ หนึ่งในชายฉกรรจ์เลยหยิบเอาระเบิดควันที่เตรียมมาแกะสลักและโยนไปทางรถตำรวจที่ตามมาด้านหลังก่อนจะรีบเหยียบคันเร่งเพื่อจะหนี"ลงไปทีเดียวผมขับเอง" พอร์ชที่จอดอยู่ด้านหน้าของคนร้ายไม่ไกลมากเอ่ยขึ้นเพราะถ้าขืนเขาปล่อยให้พวกมันรอดไปได้ก็คงไม่เป็นผลดีกับครอบครัวเขาแน่ๆ"ครับ? " ตำรวจนายหนึ่งที่นั่งอยู่ในรถกับเขาด้านคนขับเอ่ยถามขึ้นมาอย่างงงงวย"ถ้าเกิดอะไรขึ้นผมรับผิดชอบเอง ลงไปทีครับตอนนี้!" พอร์ชเอ่ยขึ้นกับตำรวจนายนั้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่และดังขึ้นอย่างออกคำสั่งบรื้นนนน~ปัง!โครม!ทันทีที่ตำรวจนายนั้นลงไปจากรถเป็นจังหวะที่รถของชายฉกรรจ์แล่นมาถึงตรงจุดที่เขาอยู่พอดีด้วย

- 3 วันผ่านไป -อาการป่วยของแอสตันก็เริ่มดีขึ้นจนใกล้จะหายแล้วในช่วงที่เขาป่วยสายน้ำคอยดูแลเช็ดตัวและป้อนยาให้แอสตันด้วยปากตามคำสั่งของแอสตันตลอดไม่งั้นเขาจะไม่ยอมกินและสายน้ำก็ห้ามไม่ให้เขาไปทำงานหรือไปข้างนอกเลยเพราะมันจะทำให้หายไข้ได้ช้าลง"พี่แอสตัน" สายน้ำสะกิดแขนของแอสตันที่นอนหลับอยู่เบาๆ เพื่อปลุกให้เขาตื่น"ตื่นมากินข้าวก่อนจะได้กินยาเย็นแล้วนะ" สายน้ำเอ่ยขึ้นพร้อมกับวางถ้วยข้าวต้มร้อนๆ ไว้โต๊ะข้างหัวเตียง"อืม" แอสตันที่ตื่นมาหน้าตางัวเงียมองดูสายน้ำด้วยใบหน้าเรียบเฉย"ไข้ลดลงเยอะแล้วนิ" สายน้ำเอ่ยพร้อมกับเอามือแตะหน้าฝากของแอสตันเบาๆ"ก็ได้พยาบาลดี นี่น้องชายฉันก็สดชื่นขึ้นแล้วนะพร้อมปะทะแล้ว" แอสตันเอ่ยพร้อมกันยิ้มเจ้าเล่ห์"ไม่สบายก็ยังจะทะลึ่งอีกนะ ฉันก็ขอให้นายหายให้ทันแล้วกัน" สายน้ำเอ่ยขึ้นพร้อมกับเอ่ยประโยคหลังด้วยเสียงที่แผ่วลง"ทำไม? ทันอะไร" แอสตันเอ่ยถามสายน้ำด้วยเสียงเรียบและคิ้วทั้งสองข้างของเราเริ่มผูกโบมองไปที่สายน้ำอย่างต้องการคำตอบ"ก็อีก 3 วันฉันจะสอบเสร็จแล้วพอสอบเสร็จก็หมดสัญญาที่ฉันจะต้องเป็นเด็กพี่แล้ว" สายน้ำเอ่ยกับแอสตันเพื่อเตือนว่าเวลาของเธอและเขาใ

- วันสอบวันสุดท้าย -ณ มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง L"โอ้ยยสอบเสร็จสักที" เอลลี่เอ่ยขึ้นอย่างโล่งอกเมื่อสอบวิชาสุดท้ายเสร็จ"วันนี้ก็วันสุดท้ายแล้วสิมึงกับพี่แอสตัน" เมลเบิร์นเอ่ยและหันมาทางสายน้ำ"อืม" สายน้ำเอ่ยตอบเมลเบิร์นสั้นๆ ด้วยใบหน้าที่หงอยลง"ไปฉลองกันดีไหม" เมลเบิร์นเอ่ยขึ้นพร้อมกับกอดคอสายน้ำ"ที่ไหนดี กูก็อยากไปปลดปล่อยบ้าง" เอลลี่เอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น"พวกมึงไปกับพวกกูปะจ๊ะ นี้พวกกูนัดกันไปทะเลหลังสอบเสร็จ" เพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งที่พึ่งเดินออกมาจากห้องสอบเอ่ยขึ้น"ทะเลที่ไหนยะอีแองจี้" เอลลี่เอ่ยถามความจริงกลุ่มพวกเธอกับกลุ่มแองจี้ค่อนข้างที่จะสนิทกันในระดับหนึ่งเลยทีเดียวแต่แค่ไม่ค่อยจะได้ไปไหนมาไหนด้วยกันแค่นั้น"เกาะเสม็ดยะ" แอจจี้เอ่ยขึ้น"อยากจะเสร็จทุกรายบ้าง อร๊าย" เพื่อนอีกคนนึงของแอจจี้ที่ชื่อบุ้งกี้กับแมนนี่เอ่ยขึ้นพร้อมกันพร้อมทำท่าดี๊ด๊า"แล้วมีใครบ้างวะ" เมลเบิร์นเอ่ยถาม"มีกู อีแมนนี่แล้วก็อีบุ้งกี้" แอจจี้เอ่ยพร้อมกับผลายมือไปทางเพื่อนๆ บุ้งกี้เป็นคนน่ารักที่เน้นไปทางสายฮากับแมนนี่สาวประเภทสองที่แต่งตัวเปรี้ยวซ่าสุดในคณะ"เอาไงไปไหมอีน้ำ" เอลลี่หันมาเอ่ยถามสายน้ำ