All Chapters of มาเฟียคลั่งรัก: Chapter 61 - Chapter 70

"เห่อๆ ~ " เสียงหอบเหนื่อยของทั้งคู่ดังผสานกันท่ามกลางผืนทรายสีขาว"ปล่อยได้แล้ว" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งจะดันตัวลุกออกจากอกแกร่งที่ตอนนี้ถูกแขนของร่างแกร่งกอดไว้แน่น"ของฉันยังแข็งอยู่เลย" ดราก้อนเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองที่ตอนนี้ใบหน้าแดงก่ำ"ก็เรื่องของนายสิเอาออกไปได้แล้ว" โมเน่เอ่ยด้วยใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอายให้ดราก้อนถอดแก่นกายที่ยังคงแข็งอยู่ออกจากรูสวาทของเธอเสียทีฟุบ!"นี่! นายจะทำอะไร" เสียงของร่างบางร้องโวยวายขึ้นทันทีพร้อมกับกอดคอมาเฟียหนุ่มไว้แน่นเมื่อมาเฟียหนุ่มจู่ๆ ก็ยันตัวเองและเธอขึ้นโดยที่ยังไม่ได้ถอดแก่นกายออกจากรูสวาท"ปล่อยฉันนะนายจะไปไหนเดียวก็มีคนมาเห็นหรอ" เสียงของร่างบางยังคงตะโกนโวยวายอยู่เมื่อมาเฟียหนุ่มอุ้มเธอในท่าอุ้มแตงเดินมายังโขดหินก่อนจะค่อยๆ วางเธอลงที่โขดหินก้อนพอดีช่วงเอวของเขา"พามาเปลี่ยนบรรยากาศ" ดราก้อนเอ่ยพร้อมผุดยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปากก่อนจะถอดท่อนเอ็นร้อนที่ยังคงเเข็งตัวเองออกจากรูสวาทของเธอจนน้ำรักสีขาวขุนทะลักออกมาจากรูสวาทก่อนที่เขาจะจับขาร่างบางที่นั่งอยู่บนโขดหินให้อ้ากว้างกว่าเดิมพร้อมทั้งอัดกระแทกท่อนเอ็นร้อนเข้าไปอีกครั้งจนสุดลำป๊อก~ส๊ว

เวลา 23.59 น.ภายในโกดังย่านท่าเรือมาเฟียหนุ่มทั้ง 5 กำลังนั่งกอดอกรอลูกค้าคนสำคัญอยู่ที่โซฟาตัวยาวด้วยบรรยากาศที่เงียบสงัดที่ได้ยินเพียงแค่เสียงลมหายใจและเสียงเข็มนาฬิกาที่กำลังเดินเท่านั้นก่อนที่ความเงียบทั้งหมดจะถูกพังลงด้วยเสียงของรถหลายสิบคันที่กำลังขับมาจอดยังหน้าโกงดังของพวกเขาก่อนที่ทั้งมาเฟียหนุ่มทั้ง 5 คนจะหันไปมองนาฬิกาว่าตอนนี้เข็มนาทีและวินาทีชี้ไปยังเลข 12 บอกเวลาเที่ยงคืนตรงบรื้น บรื้น~"นายครับมากันแล้วครับ" ลูกน้องคนหนึ่งที่เฝ้าอยู่ที่หน้าโกดังรีบวิ่งเข้ามาเอ่ยบอกพวกเขาด้วยสีหน้ารีบร้อน"งั้นหรอ" ดราก้อนเอ่ยรับด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย"ปะ พวกเราออกไปต้อนรับลูกค้ารายใหญ่ของเราในวันนี้กันหน่อย" เอลิคกระตุกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นยืนโดยมีคนอื่นๆ ลุกขึ้นตามเขาเช่นกันมาเฟียหนุ่มทั้ง 5 ที่ลุกขึ้นยืนก็กระตุกยิ้มก่อนจะเดินออกไปยังหน้าประตูโกดังพร้อมกับพวกลูกน้องของพวกเขาทันทีที่ร่างสูงของเหล่ามาเฟียหนุ่มทั้ง 5 เดินมาถึงหน้าโกดังเพื่อต้อนรับลูกค้ารายใหญ่ของเขาในวันนี้กระบอกปืน M16 นับ 100 กระบอกที่ลูกน้องของมาเฟียรุ่นใหญ่ของฝ่าตรงข้ามพกมาก็ยกกระบอกปื้

"ผมว่าคงจะไม่เหมาะหรอกครับ" ดราก้อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกดต่ำทำให้บรรยากาศที่ตึงเครียดตึงเครียดหนักไปกว่าเดิม"หมายความว่าไง? " อีวานที่ได้ยินที่มาเฟียหนุ่มเอ่ยก็เลิกคิ้วเอ่ยถามขึ้นทันทีพร้อมกับใช้สายตาดุดันมองไปที่มาเฟียหนุ่มซึ่งมาเฟียหนุ่มเองก็ไม่หลบสายตาเขาเช่นกัน"พวกผมหมายถึงว่าเรื่องการส่งอาวุธลอตใหญ่วันนี้มันคงไม่เหมาะที่จะให้พวกเธอที่ยังไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรเข้ามาวุ่นวาย" เอลิคที่เห็นบรรยากาศที่ตึงเครียดเกินไปเลยรีบเอ่ยขึ้นแทรกเพื่อพยายามจะให้บรรยากาศที่เป็นอยู่มันดีขึ้น"ผมก็เห็นด้วยกับดราก้อนนะครับแล้วอีกอย่างงานวันนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพวกเธอ" เอเทรนเอ่ยขึ้นทันทีด้วยใบหน้าดุดันไม่แพ้กับดราก้อนเช่นกัน"ฮ่าๆ ดูเหมือนนอกจากจะโตขึ้นก็ยังจะอวดดีขึ้นด้วยนะ" มาเฟียรุ่นใหญ่หัวเราะร่าออกมาทันทีเมื่อเห็นสีหน้าของดราก้อนและเอเทรนก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยท่าทีสบายๆ "....."ดราก้อนและเอเทรนไม่ได้เอ่ยตอบอะไรรวมถึงพวกเพื่อนๆ คนอื่นด้วยเช่นกันที่นั่งเงียบอย่างพยายามไม่อยากให้เกิดปัญหาขึ้นเพราะไม่เช่นนั้นโกดังแห่งนี้คงเกิดโศกนาฏกรรมการนองเลือดเป็นแน่"แต่ก็เอาเถอะฉันจะไม่ยุ่ง แต่ถ้ารักมากหวงมา

"เสร็จรึยังเดียวก็ตกเครื่องหรอก" ดราก้อนที่นั่งตรวจงานรอร่างบางมาพักหนึ่งก็เอ่ยขึ้นเมื่อมองดูนาฬิกาข้อมือเห็นว่าใกล้จะถึงเวลาที่ต้องไปสนามบินแล้ว"เสร็จแล้ว" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับลากกระเป๋าใบใหญ่อีก 2 ใบออกมาจากห้องแต่งตัว"เอาอะไรไปเยอะแยะ" "เสื้อผ้าและก็แคร์แบร์ที่นายซื้อให้""ไปซื้อใหม่ที่นั้นเอาก็ได้ไม่ต้องเอาไปหรอกหนักเครื่องเปล่าๆ " ดราก้อนเอ่ยขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นเต็มความสูงและเดินไปหาร่างบาง"ก็ฉันอยากเอาไปหนิ" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมทำหน้ามุ้ยเหมือนเด็กโดนขัดใจ"ตามใจ ไปกันเถอะ" ดราก้อนที่เห็นท่าทางของร่างบางก็ยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยขึ้น"นี่ดราก้อน""....""ให้มะลิไปด้วยได้ไหมฉันกลัวเหงา" "อืม เดียวฉันให้มะลิตามไปพรุ่งนี้แต่ตอนนี้ออกจากห้องได้แล้ว""เย้ ขอบคุณนะ" โมเน่เอ่ยขึ้นอย่างดีใจก่อนจะรีบออกจากห้องไปโดยมีดราก้อนเดินตามออกมาพร้อมกับมาตินที่เข้าไปเอากระเป๋าที่ร่างบางเตรียมเพิ่มก่อนจะตามนายของเขาลงไปเช่นกัน"รถพร้อมแล้วครับนาย" ทันทีที่ดราก้อนเดินลงมาถึงห้องโถงลูกน้องคนหนึ่งก็เดินมาเอ่ยบอกทันที"อืม" ดราก้อนเอ่ยรับเพียงสั้นๆ พร้อมกับเดินไปยังหน้าบ้านพร้อมกับร่างบางและมาติ

"ฉันถามเธอก่อน" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับกอดอกมองหญิงสาวผมสีบอนตรงหน้าที่แต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดที่ดูแล้วน่าจะอายุมากกว่าเธอและอายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกันกับดราก้อนตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างพิจารณา"คนที่นี่ไม่มีใครบอกรึไงว่าฉันเป็นใคร? " หญิงสาวผมสีบอนที่แต่งตัวด้วยชุดสายเดี่ยวสั้นรัดรูปสีแดงสดที่เว้าลึกจนแทบจะเห็นสะดือพร้อมกับใส่เเว่นตากันแดดสีดำแบรนด์หรูเอ่ยขึ้นก่อนจะมองดูร่างบางที่แต่งตัวด้วยแบรนด์เนมราคาแพงตั้งแต่หัวจรดเท้าเช่นกัน"บอกอะไร? " โมเน่เอ่ยขึ้นก่อนจะหันมามองมารีที่ยืนหน้าซีดอยู่ข้างๆ เธอ"แต่เดียวนะ ฉันว่าหน้าแกคุ้นๆ " หญิงสาวผมสีบอนเอ่ยพร้อมกับถอดเเว่นตากันแดดออกพร้อมกับมองหน้าหญิงสาวอย่างพิจารณาและพยายามนึกอะไรบางอย่าง"....." โมเน่ได้แต่ยืนเงียบมองดูหญิงสาวที่มองเธออยู่อย่างสู้สายตา"อ่อ อีนังผู้หญิงที่เป็นข่าวกับดราก้อนของฉันใช่ไหมแกกล้าดียังไงถึงได้มาที่นี่! " หญิงสาวผมสีบอนเอ่ยขึ้นทันทีพร้อมกับชี้หน้าหญิงสาวด้วยดวงตาเบิกกว้างเมื่อนึกได้ว่าเธอเคยเห็นข่าวของดราก้อนและโมเน่ตอนดราก้อนไปทำงานที่ประเทศไทยมาก่อน"ดราก้อนของเธอ? นี้เขาใจอะไรผิดรึป่าวยะ" โมเน่ที่ได้ยินหญิงสาวเอ่ยเรี