Все главы สวาทรักเกมส์เดิมพัน: Глава 21 - Глава 30

เสียงประตูปิดลงพร้อมกับร่างบางที่สะอึกสะอื่นโดยมีแฟนหนุ่มคอยปลอบประโลมและเช็ดน้ำตาให้จนเดินไปถึงหน้าลิฟท์ "ริน ริน เดียวก่อน" ริวที่วิ่งตามเธอมานั้นเอ่ยขึ้น "มีอะไรหรอพี่ริว" รินลดาที่กำลังรอลิฟท์อยู่นั้นหันไปเอ่ยถาม "พี่ขอโทษนะ พี่ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้" ริวเอ่ยด้วยสีหน้ารู้สึกผิดที่ทำให้เกิดเรื่องวันนี้ "พี่ไม่ต้องขอโทษรินหรอก พี่ไม่ได้ผิดพี่บอกรินแล้วให้รินออกมาแต่รินมัวชักช้าเอง" รินลดาเอ่ย "แต่.." ติ้ง~ "พี่ไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกมันไม่ใช่ความผิดของพี่ ลิฟท์มาแล้วรินไปก่อนนะ" ยังไม่ทันที่ริวจะเอ่ยอะไรต่อรินลดาเอ่ยขึ้นแทรกเมื่อลิฟท์ที่เธอกดมาถึงชั้นของเธอแล้ว "เดียวพี่ขอไลน์ของรินไว้ได้ไหมสำหรับพี่รินยังเป็นน้องสาวของพี่อยู่ตลอดนะ" ริวเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งยื่นโทรศัพท์ของเขาให้เธอ "ได้สิ" รินลดาเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งรับโทรศัพท์ของริวมากด ID ไลน์ให้ไปก่อนจะส่งคืน "ผมขอฝากน้องผมด้วยนะครับ" ริวเอ่ยกับรันเวย์ด้วยสีหน้าขอร้อง "ครับ" รันเวย์เอ่ย "ไปกันเถอะรันเวย์" รินลดาเอ่ยพร้อมกับดึงรันเวย์เข้าไปในลิฟด้วยกัน - บนรถ - เวลา 19.00 น. "เธอไม่เป็นไรนะ" รันเวย์เอ่ยถามรินลดาที่เดินเงียบไม

"ช่างเถอะ ว่าแต่จะกินอะไรกันดีกูหิวแล้ว" รินลดาเอ่ยขึ้นอย่างไม่อยากจะใส่ใจ"งั้นไปกินชาบูไหมไหนๆ คาบบ่ายก็ไม่มีเรียน" จีน่าเอ่ย"งั้นไปห้าง DD ก็ได้ใกล้มหาลัยดีไหมเมื่อวานกูเห็นมีร้านชาบูที่รวมซาชิมิเปิดใหม่ด้วย" เปียเอ่ยขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อวานเธอเดินผ่านแล้วเห็นมีร้านชาบูเปิดใหม่ที่นั้น"ไปไหมอีริน" น้ำหวานเอ่ย"ไปดิ" รินลดาเอ่ยตอบพร้อมทั้งหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา"ดีลนะ งั้นไปเจอกันที่ห้างเลย" เปียเอ่ย"ดีลจ้า ไปอีรินมัวทำไร" น้ำหวานเอ่ยพร้อมทั้งหันไปถามรินลดาที่เห็นเธอกำลังกดโทรศัพท์พิมพ์อะไรอยู่"บอกรันเวย์ก่อนว่าจะไปกินข้าวกับพวกมึง""แหวะ เหม็นกลิ่นคนมีแฟนจ้า" จีน่าเอ่ยพร้อมทำท่าเอามือปิดจมูกอย่างหยอกล้อ"ใช่ ดูอย่างพวกกูสิสบายไม่เห็นต้องรายงานใครเลย" เปียเอ่ย"เออใช่ แต่เดียวนะมันดีใช่ไหมมึง" จีน่าเอ่ยเออออกับเพื่อนรักของเธอก่อนจะหันไปถามอีกครั้งเมื่อคิดได้ว่ามันแปลกๆ"ไม่ดีหรอกกูก็อยากมีผัวบ้าง" เปียเอ่ยพร้อมกับยิ้มแห้งให้จีน่า"ไปๆ ไปกันได้แล้วกูหิว" น้ำหวานเอ่ยพร้อมทั้งดันหลังเปียเเละจีน่าให้เดินไปที่จอดรถเพื่อที่พวกเขาจะได้ไปกันสักทีLineRin : ไปกินชาบูกับเพื่อนนะR

"เจ็บชะมัด ไม่สมกับราคาเลย" รินลดาเอ่ยขึ้นหลังจากถอดรองเท้าคู่สวยและมองดูรอยแผลที่ถูกรองเท้ากัดที่หลังข้อเท้าที่ตอนนี้มีเลือดซิบออกมาก่อนจะหยิบโทรศัพท์และกดโทรไปหาเพื่อนรักของเธอ"ฮัลโหลอีหวาน"(ว่าไงจ๊ะเพื่อนรัก หวานฉ่ำกันเลยไหม คริคริ)"หวานฉ่ำกับผีอะไรล่ะ เดียวมึงทำตามที่กูบอกนะ" รินลดาเอ่ยพร้อมกับกรอกตาไปมาเมื่อนึกถึงเรื่องที่เธอพึ่งเจอมาก่อนจะเล่าให้เพื่อนรักของเธอฟัง- ทางด้านรันเวย์ -แกร็ก~"ไปนานจังวะไอคริส" เวกัสเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักของตนพึ่งเดินเข้ามาแต่คริสก็ไม่ได้เอ่ยอะไรเเละเดินไปนั่งข้างรันเวย์"นั้นกล่องขนมไง? " รันเวย์เอ่ยเมื่อเห็นว่าคริสถือกล่องขนมคัพเค้กเข้ามานั่งข้างเขา"อืม มีคนเอามาให้" คริสเอ่ยพร้อมกับวางกล่องขนมไว้บนโต๊ะ"ว้าว สาวที่ไหนวะ" ซีนอลเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเเละสีหน้าอยากรู้อยากเห็น"แถวนี้แหละ แดกไหมไอเวย์" คริสเอ่ยถามรันเวย์ด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย"ไม่ล่ะ กูไม่ชอบของหวาน"คลืด คลืด~"ฮัลโหล"(พี่รันเวย์คะ)"นั้นใคร" รันเวย์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสงสัย(น้ำหวานเองค่ะ)"น้องหวานมีอะไรรึป่าวครับ"(เออคือว่าหวานติดต่อรินไม่ได้รินอยู่กับพี่ไหมคะพอดีมีรายงา

"หึ งั้นฉันจะถือว่าฉันทำทานให้หมาแล้วกันถอย! " ร่างบางที่ได้ยิ้นถ้อยคำร้ายกาจของคนตัวสูงก็กำหมัดแน่นอย่างพยายามข่มอารมณ์คนตัวเล็กเค้นหัวเราะออกมาจากลำคออย่างสมเพชตัวเองที่ไปเชื่อคำว่ารักจากผู้ชายสารเลวอย่างเขาก่อนจะเอ่ยต่อและพลักอกแกร่งให้ถอยออกไปให้ห่างเธอเพื่อที่เธอจะได้ไปจากที่นี่พลัก!หมับ!"จะไปไหน? " ยังไม่ทันที่ร่างบางจะได้เดินผ่านพ้นก็ถูกมือหนาของร่างสูงคว้าไว้แล้วกระชากกลับมาอยู่ที่เดิมสะก่อน"ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน! " รินลดาเอ่ยพร้อมกับมองร่างสูงด้วยเเววตาเกลียดชัง"เธอไม่มีสิทธิ์ไปไหนจากฉันทั้งนั้นรินลดา" รันเวย์เอ่ยพร้อมกับออกแรงบีบแขนของร่างบางแน่นขึ้น"นายคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงจะมาสั่งคนอื่นได้ ปล่อย! " รินลดาเอ่ยพร้อมกับสะบัดแขนออกจากมือหนาก่อนจะยืนกอดอกมองรันเวย์ตั้งแต่หัว"เป็นผัวเธอไง! " รันเวย์เอ่ยพร้อมกับเหยียดยิ้มร้ายมาให้ร่างบาง"หึ ผัวงั้นหรอแค่อดีตแต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว" รินลดาเอ่ยพร้อมกับเค้นหัวเราะออกมาก่อนจ้องหน้ารันเวย์ก่อนจะเอ่ยต่อ"อ่อ แล้วถ้าอยากจะปล่อยรูปก็เชิญตามสบาย""...." ร่างสูงที่ได้ยินที่เธอเอ่ยก็ได้แต่ยืนเงียบอย่างไม่ได้เอ่ยตอบอะไรและปล่อยให

"นี้ขอโทษนะยะ ที่บ้านไม่เคยสอนมารยาทรึไงถึงนินทาคนอื่นระยะผาขนแบบนี้" จีน่าที่ทนไม่ไหวกับเสียงนินทาระยะเผาขนขนาดนี้ก็เท้าเอวและหันไปด่าทางกลุ่มที่กำลังนินทารินลดาอยู่ทันที"แล้วที่นินทาเพื่อนกูเนี้ยส่องกระจกดูหนังหน้าตัวเองรึยังแต่ละคนหน้าอย่างกับเห็บหมา" เปียที่ทนไม่ไหวเช่นกันก็เอ่ยเสริมขึ้นทันทีอย่างเหลืออด"อีนี้!! " หนึ่งในกลุ่มคนที่นินทารินลดาก็เอ่ยขึ้นพร้อมกับทำท่ายกมือจะตบกับทั้งคู่"จะทำไมจะตบหรอเอาไหม! " เปียเอ่ยขึ้นอย่างไม่เกรงกลัว"พอแล้วจีน่าเปีย" รินลดาเอ่ยขึ้นอย่างไม่อยากให้ทั้งคู่มีเรื่องเพราะเธอ"แล้วถึงเพื่อนกูจะเลิกกับไอพี่รันเวย์อะไรนั้นแต่อย่างน้อยเพื่อนกูก็เคยได้กินค๊าา พวกที่นินทาอยู่เนี้ยเคยได้แดกพี่เขากันรึยัง" เปียเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงและหน้าตาเยาะเย้ยเพราะเธอรู้ดีว่าพวกที่จับกลุ่มนินทาอยู่นี้ก็คือพวกที่หมายปองรันเวย์อยู่แต่รันเวย์ไม่สนใจ"ไปเถอะมึง" หนึ่งในที่จับกลุ่มนินทาสะกิดเพื่อนที่จะมีเรื่องกับจีน่าพร้อมเอ่ยขึ้นก่อนที่เพื่อนของเธอจะยอมลดมือลงและเดินกระฟัดกระเฟียดออกไปจากตรงนั้น"พอแล้วกูอายเขา ไปเถอะ" รินลดาเอ่ยและพยายามดึงจีน่ากับเปียให้ขึ้นตึกไป"ก็กูหง