Kakarating lang ni Hiraya, at ayon sa prinsipyo niyang "mas kaunti ang trabaho, mas mabuti", tumulong siya sa pagbubuhat ng mga gamit kasama ng ibang empleyado gamit ang kanyang payat na mga braso.Ngunit hindi niya inasahan na aabutin ng buong araw ang paglipat.Pagsapit ng gabi, halos hindi na niya maitaas ang kanyang mga braso. Matapos mailipat ang huling bag, nakahinga rin siya nang maluwag at naupo sa isang upuan sa tabi ng kalsada upang magpahinga.Itim na ang mukha ni Xian sa pagod, at ang kulot niyang buhok na maayos noong umaga ay magulo na ngayon.Ang pinakanakakainis ay ang apat na bagong empleyado na nakahiga na sa tabi, lupaypay, habang nakikita si Sabrina na nakasapatos ng takong at papasakay sa isang itim na mamahaling sasakyan hindi kalayuan.Bago umalis, tumingin si Sabrina sa kanilang apat, ngumiti ng maliwanag, kumaway, at saka sumakay ng kotse."Pak!" Sa inis ni Xian, ibinato niya ang bote ng mineral water na katatapos lang niyang inumin sa basurahan."Kalma lang,
Terakhir Diperbarui : 2025-05-06 Baca selengkapnya