Semua Bab ดวงใจพญามาร : Bab 21 - Bab 30

ตอนที่ 21.“อย่าดื้อมากสิ นายฉัตรเขาจะได้ปรานี ทำตัวแบบต้นตาลนี่ เห็นไหมพี่ทั้งรักทั้งหลง”คิมหันต์ก้มหอมแก้มภรรยาฟอดใหญ่จนต้นตาลอายม้วน แม้จะสงสารหยาดพิรุณแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ เพราะอยากให้ทั้งคู่ปรับความเข้าใจกันเอง“เอิงจ๋า เอิงต้องใช้สตินะจ๊ะ อย่าใช้อารมณ์ คุณฉัตรเป็นคนดี... ตาลเชื่ออย่างนั้น”หยาดพิรุณเบ้หน้า มองหน้าทุกคนอย่างผิดหวัง “ถ้าเอิงตายเพราะคนใจร้ายนี่ ก็อย่ามาสนใจนะ”ณฉัตรหัวเราะร่วน “ไม่ถึงตายหรอกน่า แค่ลุกไม่ขึ้นเท่านั้นแหละ ไปเร็วเข้า มืดแล้ว... คุณอา ผมกลับก่อนนะครับ คิม คุณต้นตาล ผมกลับก่อนครับ”“โชคดีแล้วเจอกันเพื่อน แต่เบามือกับน้องสาวฉันหน่อยนะ เดี๋ยวช้ำ...”สองหนุ่มหัวเราะให้กัน ก่อนที่ณฉัตรจะลากร่างอรชรที่พยายามฝืนตัวไว้ยัดเข้าไปในรถ และขับออกไปอย่างรวดเร็วระหว่างทางชายหนุ่มผิวปากอย่างอารมณ์ดี ผิดกับหยาดพิรุณที่นั่งหน้างอง้ำไปตลอดทาง จนณฉัตรต้องหักหวงมาลัยเข้าข้างทางและจัดการปราบพยศสาวด้วยบทรักร้อนจนเจ้าหล่อนร้องครางลั่นรถเลยทีเดียว“อ้าวคุณเอิงหายหน้าไปนานเลยนะคะ ลิ้นจี่คิดถึงจัง...” ลิ้นจี่ยิ้มร่ารีบวิ่งมาทักเมื่อเห็นหยาดพิรุณเดินระทวยลงมาจากรถพร้อมกับเจ้านาย

ตอนที่ 23.สาวน้อยมองตามจนลับสายตา ก่อนจะปิดประตูห้องทำงานของเขา เดินมาทรุดกายลงนั่งบนโซฟานุ่มที่อยู่ริมหน้าต่างด้วยรอยยิ้มเกลื่อนหน้าไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้... วันที่หล่อนกับณฉัตรอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข แม้เขาจะไม่เคยเอ่ยคำว่ารักให้หล่อนได้ชุ่มชื่นหัวใจ แต่แค่เขาดีกับหล่อน แค่นี้ก็เพียงพอแล้วไม่ใช่หรือ...“เอิงรักพี่ฉัตรจังเลยค่ะ รักมาก...”ขณะที่หยาดพิรุณกำลังยิ้มหวานอย่างมีความสุขอยู่ในห้องทำงานของณฉัตรนั้น ที่ด้านล่างร่างของจันจิราก็ปรากฏตัวขึ้น“ฉันมาพบณฉัตร...”ประชาสัมพันธ์สาวกวาดตามองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าของสตรีที่มาพบท่านประธานของหล่อนตรงหน้าด้วยสายตาประหลาดใจ“นัดไว้หรือเปล่าคะ”จันจิราส่ายหน้า ก่อนจะขึ้นเสียง “ไม่ได้นัด และไม่จำเป็นต้องนัดด้วย แค่บอกมาว่าเขาอยู่หรือเปล่า”“แต่ถ้าไม่ได้นัดก็เข้าพบไม่ได้ค่ะ ท่านประธานงานยุ่งมาก แล้วตอนนี้ก็กำลังจะเข้าประชุม...” ประชาสัมพันธ์สาวคนเดิมพูดขึ้นด้วยเสียงที่เก็บความไม่พอใจไว้ไม่มิด“ฉันไม่สน ฉันต้องพบเขาให้ได้ ไปบอกเขาว่าฉันมาหา เร็วสิ...”“แต่ท่านประธานกำลังจะประชุมนะคะ แล้วอีกอย่างคุณก็ไม่มีสิทธิ์มาทำกร่างในที่นี้ด้วย”คำพูดของ

ตอนที่ 25.“เอิงเป็นอะไรหรือเปล่าครับ โกรธพี่หรือที่มาช้า แต่พี่ประชุมจริง ๆ”ณฉัตรเดินเข้ามาหาใหม่ และกำลังจะทำแบบเดิมคือดึงสาวน้อยเข้าไปกอด แต่ก็เหมือนเดิมเพราะหยาดพิรุณหลบอีกครั้ง และมองเขาด้วยสายตาหมางเมิน“มีอะไรก็ว่ามาเอิง... พี่ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย... มันอึดอัด”หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอ ซ่อนความอ่อนแอเอาไว้ใต้สีหน้าเย็นชา ความปวดร้าวที่สร้างแผลลึกในอกทำให้หล่อนกล้าขึ้น กล้าพอที่จะต่อกรกับผู้ชายใจร้ายแบบเขา“เอิงจะหย่า...!”“อะไรนะ! หย่าหรือ...”หากไม่เห็นกลับตาว่าเสียงนั้นมันออกมาจากริมฝีปากของณฉัตร หยาดพิรุณคงไม่เชื่อว่ามันเป็นเสียงของเขาอย่างแน่นอน เพราะมันเต็มไปด้วยความตกใจหญิงสาวพยักหน้า “ใช่ค่ะ เอิงจะหย่า...”ทุกอย่างรอบตัวเงียบกริบ เงียบจนแทบจะได้ยินเสียงเต้นระรัวของหัวใจตนเอง หญิงสาวพยายามบังคับตัวเองไม่ให้หลบตาคมที่จ้องเขม็งมองมาด้วยความผิดหวังนั้นอย่างที่สุด และหล่อนก็ทำได้หญิงสาวเห็นสีหน้าของเขากระด้างดุดัน ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะเดินไปหยุดที่หน้าต่าง เขาหันแผ่นหลังให้ และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบเช่นเคยคงใช่นะสิ... การหย่ากับหล่อนมันไม่มีผลอะไรร้าย ๆ กับหัวใจขอ

ตอนที่ 27.“แล้วมันจะเป็นอะไรไปได้ล่ะคะ ในเมื่อ...” สมองเริ่มมึนงง ความสับสนกำลังเกาะกินในหัวใจ ลางสังหรณ์บางอย่างกำลังเต้นเร่าอยู่ในกระแสเลือด“น้ากับณฉัตรเป็นแม่ลูกกัน... แต่เราผิดใจกันนิดหน่อย ก็เท่านั้นเอง...”“อะไรนะคะ!”เหมือนฟ้าถล่มใส่ศีรษะ ใบหน้าซีดขาว ดวงตากลมโตตื่นตกใจอย่างสุดขีด จนคู่สนทนาอย่างจันจิราจ้องมองด้วยความแปลกใจ“หนูเป็นอะไรหรือเปล่า...”หยาดพิรุณรีบส่ายหน้า ตาแดงก่ำเกือบจะร้องไห้ ความรู้สึกผิดท่วมท้นอยู่ภายในอก หล่อนผิดอย่างไม่น่าให้อภัย ความโง่ ความงี่เง่าของคนทั้งโลกมาถล่มใส่หล่อนคนเดียวในตอนนี้หล่อนไม่อยากให้สิ่งที่ผู้หญิงตรงหน้าบอกเป็นความจริงเลย ไม่อยากให้มันเป็นความจริง เพราะจากที่หล่อนเคยเป็นฝ่ายถูกกระทำ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าหล่อนเป็นฝ่ายทำร้าย ทำลายทุกอย่างของชีวิตคู่ลงด้วยน้ำมือของตนเองไม่น่าให้อภัย...! ใช่แล้วล่ะ ณฉัตรไม่มีวันให้อภัยในความงี่เง่าของหล่อนอย่างแน่นอน และหล่อนมันโง่เองที่จะเชื่อแค่สายตา โดยไม่คิดจะถามไถ่ทุกอย่างให้ดีเสียก่อน“หนู... หนูไม่เป็น... อะไร หนูขอตัว... ขอตัวค่ะ...”หญิงสาวลุกขึ้นทันที ก่อนจะลนลานออกไปจากร้านกาแฟอย่างรวดเร็ว

ตอนที่ 29.ชายหนุ่มก้าวยาว ๆ ไปกระชากประตูเปิดออกกว้าง ก่อนจะหันมามองร่างอรชรที่เดินตามมา “ถ้าเปลี่ยนใจก็กลับไปได้ทุกเมื่อนะ ฉันไม่ห้าม...” และเขาก็ดึงประตูปิดเข้าหากันทันที เมื่อหยาดพิรุณก้าวพ้นธรณีประตูออกไป“ไม่ถึงห้านาทีก็คงจะแจ้นกลับบ้าน...”ณฉัตรแสยะยิ้มออกมา ก่อนจะเดินไปที่เตียง และล้มตัวลงนอนด้วยความอ่อนระโหยโรยแรงทั้งร่างกายและจิตใจใจหนึ่งก็อยากจะดึงหยาดพิรุณเข้ามากอดให้หายคิดถึง ใจหนึ่งก็ยังค้านเพราะยังเจ็บแค้นกับสิ่งที่เจ้าหล่อนทำไว้กับเขาในวันนั้น ความรู้สึกตีกันวุ่นวาย ทั้งรักทั้งเกลียดปนเปกันไปหมดจนแยกไม่ออก คงต้องปล่อยให้เจ้าหล่อนพิสูจน์ตัวเองไปสักระยะ“อ้าว... คุณเอิงลงมานั่งตรงนี้ทำไมคะฝนกำลังจะตก แล้วนั่นกระเป๋านี่...”ลิ้นจี่ที่เดินกำลังจะเดินเข้าไปดูในห้องโถงเพราะลืมปิดหน้าต่างร้องขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อเดินผ่านมาที่ลานหน้าบ้านแล้วเห็นร่างอรชรของหยาดพิรุณนั่งกอดเข่าอยู่กับพื้นด้วยท่าทางอ่อนเพลีย“คือเอิง...”หญิงสาวพูดได้แค่นั้นก็ก้มหน้าก้มตา ลิ้นจี่จึงเดาได้ทันทีว่าอะไรเป็นอะไร จึงรีบเดินเข้าไปหาจะพยุงเข้าบ้าน แต่หยาดพิรุณก็ขืนตัวเอาไว้“เอิงต้องอยู่ถึงเช้าจ้ะ ไม่