All Chapters of คุณวารีไม่ชอบแมวหยิ่ง: Chapter 21 - Chapter 30

งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา คำกล่าวนี้ไม่เกินจริง เมื่อนาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืน ทุกคนต่างก็ต้องแยกย้าย พนักงานในฟาร์มช่วยกันเก็บของและเคลียร์สถานที่จนเสร็จเรียบร้อย ทุกคนแยกกันไปเข้านอน ลูกจันทร์เองก็กลับบ้านไปกับชาวบ้านที่ทำงานในฟาร์มซึ่งบ้านอยู่ใกล้กัน เหลือแค่มุกดาที่ยังอยู่ที่ฟาร์ม นั่นก็เพราะมีใครบางคนรั้งตัวเธอเอาไว้ “ถ้าไม่ติดว่าพรุ่งนี้มีงานเช้า มุกจะไม่ค้างกับพี่แน่ ๆ” มุกดาที่อาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนเป็นชุดของวารีเดินมานั่งลงบนเตียงในห้องวารี อดไม่ได้ที่จะบ่นเล็กน้อยเพราะปกติแล้วเธอไม่ชอบค้างต่างที่เท่าไหร่นัก เป็นคนหลับยากระดับนึงเลย “ค้างกับพี่บ้างจะเป็นอะไรไปคะ อีกอย่างต่อให้มีงานหรือไม่มี เราเป็นแฟนกันแล้ว นอนด้วยกันมันไม่ได้เสียหายอะไรเลย” วารีที่นั่งอยู่บนเตียงข้างกันขยับเข้ามาใกล้ สองมือโอบล้อมรอบเอวคนรักแล้ววางคางลงบนไหล่ของคนน้อง “มันไม่เสียหายแต่มุกห่วงบ้าน ห่วงแม่ ห่วงน้อง” มุกดาเอียงหน้ามองคนที่กอดเธอจากด้านหลัง และเมื่อสบตาเข้ากับสายตาออดอ้อน หัวใจของเธอก็สั่นไหวขึ้นมาทันที ไม่ว่าจะกี่ครั้ง มุกดาก็ไม่เคยชินกับสายตาหวาน ๆ ของวารีที่ดูเหม

ในส่วนของงานวันนี้ ไม่ใช่แค่วารีที่มีประชุมกับชาวบ้าน แต่มุกดาเองก็รับหน้าที่เป็นวิทยากรจำเป็นเพื่อให้ความรู้แก่กลุ่มนักศึกษาที่มาศึกษาดูงานที่วารีฟาร์ม นั่นหมายความว่าต่างฝ่ายต่างมีงานที่ต้องทำคนละหน้าที่ เมื่อนาฬิกาบอกเวลาเก้าโมงตรง วารีในชุดเสื้อเชิ้ตสวมทับด้วยเสื้อคลุมทำงานสีเข้ม เดินแยกไปยังศาลาริมทะเลบริเวณด้านหลังโรงเรือน ส่วนมุกดาเดินไปยังลานนิทรรศการกลางแจ้งหน้าศูนย์การเรียนรู้เพื่อบรรยายให้ความรู้แก่นักศึกษา แล้วก็เป็นวารีที่เสร็จสิ้นงานของตัวเองก่อน เธอจึงแอบมาดูการทำงานของมุกดาแบบเงียบ ๆ ได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วที่กำลังพูดคุยกับกลุ่มนักศึกษาราวยี่สิบคน วารีก็ยิ่งมีความสุข ราวกับว่าสิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่เธอตามหามาตลอด การได้ทำสิ่งที่ชอบไปพร้อมกับคนที่ตัวเองรักมันดีแบบนี้เองสินะ ภาพความสดใสของมุกดาที่วารีได้เห็นในตอนนี้ยิ่งเป็นสิ่งที่ช่วยบอกเธอว่า การตัดสินใจมาทำวารีฟาร์มนั้นคือการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดแล้วในชีวิต หลังจากการบรรยายในช่วงเช้าผ่านไปด้วยดี ก็เป็นเวลาพักทานข้าวเที่ยง วันนี้ครัวแม่แววเตรียมอาหารไว้ต้อนรับนักศึกษาทุกคนเป็นอย่างดี

“มันจะเกิดขึ้นแน่นอนค่ะ ทุกอย่างที่เป็นเรื่องของน้อง เป็นความสบายใจของน้อง เป็นความสุข และเป็นสิ่งที่จะทำให้น้องยิ้มได้ พี่จะทำให้มันเกิดขึ้นให้ได้เลยนะ หลังจากนี้ไป ให้พี่ดูแลนะ ให้พี่ได้มีโอกาสแก้ไขเรื่องที่ผ่านมา ความเข้าใจผิดในทุกอย่าง เราสองคนมาปลูกต้นรักกันใหม่ มาสร้างครอบครัวของเราด้วยกันนะ” ทุกคำพูดของวารีเต็มไปด้วยความรักและความห่วงใย เธอมองหน้ามุกดาตลอดเวลาที่พูด สายตาที่มองคนอายุน้อยกว่าเต็มไปด้วยความรักใคร่ “ขอบคุณนะคะพี่วา สำหรับทุกอย่างที่คิดจะทำ จริง ๆ น้องเองก็เป็นฝ่ายผิดเหมือนกันที่ไม่เคยรับฟังพี่เลย เอาแต่ความรู้สึกของตัวเองจนลืมไปว่าพี่ก็มีความรู้สึก พี่ก็คงเจ็บปวดไม่น้อย งั้นหลังจากนี้เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะคะ น้องสัญญาว่าจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเหมือนกัน” “ได้สิคะ เราสองคนเริ่มต้นกันใหม่ได้อยู่แล้ว แต่ตอนนี้พี่ง่วงแล้วอะ ไม่รู้แหละคืนนี้น้องต้องให้พี่นอนด้วย” “อะไรกัน จู่ ๆ วนมาเรื่องนี้ได้ยังไง อีกอย่าง ระยะทางแค่สามกิโลมันคงไม่ทำให้พี่ขับรถกลับโดยใช้เวลานานเกินไปหรอกนะคะ กลับไปนอนที่บ้านเลยค่ะ อีกอย่างกลุ่มนักศึกษาก็ยังอยู่ เจ้า

นับตั้งแต่คุยเรื่องแต่งงาน และได้ข้อสรุปว่า ฤกษ์แต่งงานจะมีขึ้นในอีกสามเดือนข้างหน้า ทางด้านมุกดาก็หันมาดูแลตัวเองมากกว่าเดิม เพราะอยากให้ภาพวันนั้นออกมาสวยงามที่สุด จริง ๆ มันเป็นเรื่องที่ควรทำ เพื่อให้ออร่าเจ้าสาวเปล่งประกาย แต่ดูเหมือนว่าจะมีใครบางคนไม่ชอบเอาซะเลยที่แฟนตัวเองหันมาดูแลตัวเองจนสวยวันสวยคืนมากขึ้น พักหลังมานี้วารีจึงตามติดมุกดามากกว่าเดิม ถ้าเมื่อก่อนแทบจะสิง ตอนนี้คงต้องเรียกว่า แทบจะกลืนกิน ถึงขนาดที่ว่า คนงานในฟาร์มยังไม่กล้ามองมุกดาตรง ๆ เพราะมักจะเจอกับสายตาดุ ๆ ของวารีอยู่เสมอ ส่วนมุกดานั้นไม่ได้ถือสาอะไรกับท่าทีของแฟนตัวเอง เธอมองว่าวารีเหมือนโกลเด้นตัวโตที่อยากให้เจ้าของสนใจก็เท่านั้นวันนี้แดดในช่วงบ่ายคล้อยกำลังอ่อนแรง เสียงคลื่นกระทบชายฝั่งดังแผ่วเบาเหมือนเพลงกล่อม วารีเดินออกจากห้องประชุมในศูนย์การเรียนรู้ของฟาร์ม ด้วยสีหน้าตึงเครียดหลังการพูดคุยกับเจ้าหน้าที่จากกรมทรัพยากรฯ เสร็จ เธอถอดเสื้อคลุมพาดไหล่ออก เหลือเพียงเสื้อยืดสีขาวตัวเรียบที่เปียกชื้นจากเหงื่อเล็กน้อย ความเหนื่อยล้าจากการทำงานเริ่มแผ่ซึมผ่านท่าทางทุกอณูแต่ทันทีที่

งานแต่งงานของวารีกับมุกดาในวันนี้ จะเรียกงานแต่งก็อาจจะไม่ถูกซะทีเดียว เพราะบรรยากาศมันเหมือนการรวมพลเลี้ยงคนในหมู่บ้านมากกว่า วารีไม่คิดเลยว่าแม่ของเธอจะเชิญคนทั้งหมู่บ้านขนาดนี้ บรรยากาศในวันนี้จึงเต็มไปด้วยเสียงเฮฮาและรอยยิ้ม ทำเอาเจ้าสาวทั้งสองคนมีรอยยิ้มสดใส หน้าตาเปล่งปลั่ง มีออร่าตลอดเวลาที่คอยต้อนรับแขกในงาน และความตั้งใจของทั้งวารีและมุกดา ที่อยากให้งานเป็นไปด้วยความเรียบง่าย พิธีวันนี้จึงไม่ได้เคร่งครัดมากนัก มีเพียงการผูกข้อไม้ข้อมือ สวมแหวน และงานเลี้ยงขอบคุณแขกที่มาร่วมงานก็เท่านั้น และสิ่งที่เซอร์ไพรซ์ในงานแต่งวันนี้คือการที่ลูกจันทร์พาใครบางคนมาร่วมงานแต่งของพี่สาวเธอด้วย นั่นก็คือคุณพาขวัญ บุคคลที่ย่างกรายเข้ามาในงานแล้วโดนจับจ้องด้วยสายตาทุกคู่ พาขวัญ อัครเมธากุล เจ้าของมูลนิธิพาขวัญ ผู้ทำประโยชน์ให้กับสังคมมากมาย อีกทั้งยังก่อตั้งมูลนิธิเพื่อให้เงินทุนการศึกษาแก่เด็กยากไร้และเด็กที่ต้องการความช่วยเหลือ ลูกสาวนักการเมืองตำแหน่งใหญ่ นาทีนี้คงไม่มีใครไม่รู้จักเธอ ว่ากันว่า เธอไม่ชอบงานสังคม เธอหาตัวจับยาก ไม่ค่อยมีใครได้เห็นเธอไปไหนมา