Semua Bab น้ำผึ้งซาตาน: Bab 21 - Bab 29

ตอนที่ 22.รติวรรธน์อึ้งไปชั่วขณะกับความเข้าใจของภรรยา แต่เขาก็เลือกที่จะไม่อธิบายอะไรออกไป เปลี่ยนเป็นผลักร่างอรชรออกห่าง และกระโดดลงจากเตียงอย่างรวดเร็ว“ทำไมไม่ฆ่าลีล่ะคะ” ถามออกไปด้วยความประชดประชันชายหนุ่มแค่นยิ้ม “ไม่ล่ะ ทำไม่ลง...”ตอบออกมาเสียงกระด้าง ก่อนจะก้าวยาว ๆ เดินตรงไปที่ประตูห้อง สาวน้อยมองตามไปด้วยความตกใจ ที่หล่อนงอแงแบบนี้ก็เพราะต้องการให้เขาแสดงออกมาว่าแคร์กันบ้าง ไม่ใช่ให้เดินหนีแบบนี้“คุณวรรธน์จะไปไหนคะ”เขาหันกลับมา ก่อนจะแสยะยิ้มเย็นชา “ทะเลาะกันบ้านแทบแตกแบบนี้ เธอยังคิดอีกหรือว่า... ฉันจะทนนอนร่วมเตียงกับเธอได้... เชิญนอนหลับบนเตียงนี้ให้สบายเถอะ รับรองว่าฉันจะไม่เข้ามากวนเวลาอันมีค่าของเธออย่างแน่นอน...”“แต่ว่า... คุณวรรธน์ต้องการ... เอ่อ...” สาวน้อยแก้มแดงก่ำ ขณะกลั้นใจพูดต่อจนจบ“อยากนอน... กับลี...ไม่ใช่หรือ...คะ...”ชายหนุ่มไหวไหล่กว้างอย่างไม่แยแส ก่อนจะตามด้วยคำพูดเย็นชาจนวราลีเจ็บลึกเข้าไปถึงทรวงใน เจ็บจนเลือดทะลัก“เธอไม่ได้สำคัญอะไรกับฉันขนาดนั้นหรอก ยังมีผู้หญิงอีกหลายคนที่ทำหน้าที่ได้ดีกว่าเธอ...” หญิงสาวเจ็บจนน้ำตาร่วง มองร่างสูงใหญ่ที่ก้าวยา

ตอนที่ 24.วราลีระบายยิ้มทั้งน้ำตา ก่อนจะพยักหน้าช้า ๆ “ค่ะ... ลีจะเชื่อคุณแม่...”นางชนิสายิ้มตอบ ก่อนจะพูดแก้ให้ “หนูลีเชื่อหัวใจตัวเองต่างหากล่ะ...”“ค่ะ ลีจะเชื่อหัวใจของตัวเอง... จะทำให้คุณวรรธน์ใจอ่อนให้ได้ค่ะ” หญิงสาวรับคำ แต่ก็ยังมีสีหน้าเป็นกังวลอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว“แต่ว่าลี... ลีไม่รู้ว่าคุณวรรธน์อยู่ที่ไหน... คุณวรรธน์ไม่ได้บอกลี...”“ไม่ต้องห่วงหรอกเรื่องนั้น เพราะแม่รู้ดีว่าตาวรรธน์อยู่ที่ไหน...”วราลีมองแม่สามีที่นั่งระบายยิ้มด้วยความโล่งอก หัวใจที่กลัดหนองหายสนิทได้อย่างน่าอัศจรรย์ ตอนนี้ก็มีอยู่อย่างเดียวที่ต้องกังวล นั่นก็คือ... จะทำยังไงให้รติวรรธน์ยอมใจอ่อนกับหล่อนอีกสักครั้งหลังออกจากเรือนหอของลูกชาย นางชนิสาก็ให้คนขับรถพามาที่คอนโดหรูกลางใจเมืองของบุตรชายทันที หล่อนเคาะประตูอยู่ไม่นานประตูก็ถูกเปิดออก พร้อม ๆ กับร่างสูงใหญ่ที่ถึงแม้จะไม่ทรุดโทรมอะไร แต่ก็เหม็นเหล้าคละคลุ้งจนหล่อนแทบจะอาเจียน“อาบเหล้ามาหรือไงตาวรรธน์ถึงได้เหม็นขนาดนี้” พูดขณะเดินเข้ามาในห้อง ชายหนุ่มผู้เป็นลูกชายเดินตามเข้ามา“คุณแม่มีอะไรหรือครับ ถึงมาหาผมที่นี่”รติวรรธน์ไม่ใส่ใจจะตอบคำถามของ

ตอนที่ 26.ชายหนุ่มแข็งทื่อไปชั่วขณะ หัวใจอ่อนยวบเมื่อเห็นน้ำตา และสายตาอ้อนวอนของหญิงที่ตนหลงรักหมดใจ แต่นั่นก็ไม่อาจเยียวยาหัวใจเจ็บช้ำของเขาได้“ฉันไม่เคยรักเธอ วราลี... ไม่เคยรักเธอ กลับไปซะ”และเขาก็หมุนตัวเดินหายเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง ปล่อยให้ร่างอรชรทรุดลงกองกับพื้นห้องด้วยความเสียใจ น้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย เสียงสะอื้นไห้ไม่ได้ทำให้หัวใจกระด้างเย็นชาของรติวรรธน์อ่อนลงได้เลย เขายังคงยืนนิ่งอยู่หลังบานประตูห้องนอนด้วยความรู้สึกไม่ต่างจากวราลีแม้แต่น้อยรติวรรธน์หนีเข้ามานอนแช่อยู่ในอ่างน้ำ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกวราลีตามเข้ามากวนอีก ชายหนุ่มมองร่างอรชรตรงหน้าด้วยความรำคาญใจ พร้อมกับขว้างคำพูดร้าย ๆ ออกมาใส่หน้าภรรยา“อยากนักหรือไงถึงได้ตื๊อไม่เลิก...”ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะพาร่างกายเปลือยเปล่าที่ใหญ่โตไปซะทุกสัดส่วนก้าวออกมาจากอ่างน้ำ วราลีลำคอแห้งผาก จ้องมองผู้ชายที่เป็นเจ้าของร่างกายสมบูรณ์แบบตรงหน้าด้วยความตื่นตะลึงใช่ว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกที่หล่อนได้เห็นกล้ามเนื้อมัดสวยและร่างกายแสนงดงามของรติวรรธน์ หล่อนเห็นมาแล้วหลายครั้ง และทุกครั้งมันก็มีผลทำให้เลือดสาว

ตอนที่ 28.รติวรรธน์ไม่ยอมหยุดลิ้นของตัวเองแม้แต่วินาทีเดียว วราลีช่างหอมหวานไม่ผิดจากที่เขาเคยวาดฝันเอาไว้แม้แต่น้อย รสชาติของหล่อนหอมกรุ่นติดปลายลิ้น เสียงร้องครวญครางของเจ้าหล่อนส่งผลโดยตรงกับร่างกายกำยำของเขาทุกส่วน มันตื่นเร้า รอคอย และกระหายอยากและให้ตายเถอะ... เขาทนต่อไปไม่ได้อีกแล้ว...ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น จ้องมองใบหน้าแดงก่ำของภรรยาด้วยสายตาหิวกระหาย ก่อนจะบดจูบลงไปกับกลีบปากสาวอีกครั้ง เร่าร้อน หนักหน่วง เรียกร้องให้ตอบสนองด้วยอารมณ์ทัดเทียมกัน“จำเอาไว้นะ เธอเป็นของฉัน ของฉันคนเดียว...”เหมือนกำลังฝันไป สาวน้อยเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสหวามอย่างลืมตัวลืมใจ สมองหยุดทำงานลงอย่างสิ้นเชิง ไม่รับรู้แม้กระทั่งว่าตัวเองถูกอุ้มออกมาจากห้องน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่ และมานอนแผ่หลารอคอยรติวรรธน์อยู่บนเตียงใหญ่ได้ยังไง“ลีรักพี่วรรธน์... รักพี่วรรธน์คนเดียว...”สาวน้อยรู้สึกได้ถึงร่างของบุรุษที่กำลังทาบทับอยู่ชะงักงัน นัยน์ตาคมจับจ้องที่ใบหน้าของหล่อนนิ่ง เขาเหมือนไม่เชื่อ วราลีรู้สึกอย่างนั้น แต่หล่อนจะไม่มีทางปล่อยให้เขาลังเลอยู่แบบนี้ต่อไป“ลีรักพี่วรรธน์จริง ๆ รักมากค่ะ ขอให้เชื่อลี...”มือบาง