All Chapters of ชุยเหมยฮวานางร้ายกลับใจ (ยุค80) : Chapter 71 - Chapter 80

ในที่สุดวันเดินทางก็มาถึง ชุยเหมยฮวาเหมาเกวียนให้ไปส่งที่สถานีรถไฟ โดยฝากบ้านไว้กับพ่อและพี่ใหญ่ของเธอ ส่วนวันนี้คนที่มาช่วยคือยายของฟางเซียน และท่านไม่ยอมรับเงินค่าจ้าง ท่านบอกว่านั่ง ๆ นอน ๆ อยู่ในบ้านก็น่าเบื่อ ไม่สู้ออกมาช่วยดีกว่า เพราะที่ผ่านมาหลานสาวได้อาหารจากที่นี่กลับไปให้กินทุกวันอีกทั้งตอนนี้ร่างกายก็แข็งแรงดีขึ้นแล้ว แต่ชุยซีหานกลัวว่ายายของฟางเซียนจะเหนื่อยเกินไปจึงจ้างน้ากู้จิงมาช่วยด้วยอีกคน ทำให้บ้านใหญ่เซียวและชุยเหมยฮวาหมดห่วงเรื่องคนช่วยงานทั้งสามร้านพอมาถึงสถานีรถไฟหญิงสาวจึงให้สามีไปซื้อตั๋วรถไฟ เธอต้องการให้สามีซื้อตู้นอนเพื่อความสะดวกสบายของพ่อกับแม่ เพราะสมัยนี้รถไฟยังคงธรรมดาและท่าจะเมื่อยหากได้นั่งนาน ๆ อีกทั้งตู้นอนก็ไม่ต้องกังวลว่าใครจะเข้ามาวุ่นวายจนเกินไปนอกจากคนที่มีตั๋วนอนในชั้นนี้บรรยากาศโดยรอบต่างก็มีชาวบ้านมาส่งลูกหลานและคนในครอบครัวไปต่างเมือง เมื่อได้ยินสัญญาณดังขึ้นบ่งบอกว่ารถไฟใกล้จะเคลื่อนขบวนออกแล้ว แต่ละคนจึงโบกไม้โบกมือเพื่ออำลาและหวังว่าอีกไม่นานจะได้พบกันอีกครั้ง“อีกสองวันเราก็จะถึงเมืองไคโจวแล้วนะคะ พ่อกับแม่ดีใจไหมที่จะได้เจอกับอาอิง

เด็กหนุ่มให้เกวียนชะลอก่อนจะกระโดดลง และชี้ไปที่บ้านเฟิงด้วยสีหน้าหวาดกลัว เซียวหย่งเสียนส่งเงินให้เด็กหนุ่มหนึ่งหยวนเพื่อเป็นน้ำใจที่พาเขาและทุกคนมาที่นี่ ก่อนจะให้เกวียนขับไปจอดที่หน้าบ้านเฟิง แต่พอมาถึงกลับได้ยินคำพูดจาที่ไม่ค่อยรื่นหูดังออกมา“เลี้ยงพวกแกสองแม่ลูกนี่เสียข้าวสุกจริง ๆ แทนที่จะคลอดหลานชายออกมาดันได้หลานสาวที่ไร้ประโยชน์แทน เจ้าใหญ่ก็ไม่รู้คิดอะไร บอกให้หย่าเมียแล้วแต่งกับจินอี๋ บ้านเฟิ่งของเราจะได้มีหลานชายเสียที”“พอเถอะค่ะแม่สามี เรื่องนี้ถ้าหากพี่กวงฉีไม่เอ่ยปากขอหย่าด้วยตัวเอง ฉันก็ไม่มีทางหย่า ทำไมแม่ไม่พูดต่อหน้าสามีฉันล่ะ แล้วเสี่ยวซีของฉันแค่สองขวบกว่า แม่จะให้เด็กอายุแค่นี้ทำงานได้ยังไง สามีขอแยกบ้านพ่อกับแม่ก็ไม่ยอมเงินที่พี่กวงฉีหามาได้ แม่ก็ส่งไปให้น้องเล็กจนหมด เรียนมหาวิทยาลัยต่างเมืองมาตั้งแต่หลายปียังไม่จบอีกเหรอ ยังมีบ้านรองอีก ต่างก็อยู่ดีกินดี แล้วดูเสี่ยวซีสิ ตัวร้อนขนาดนี้ขอเงินไปหาหมอแม่ก็ไม่ยอมให้”ด้วยความอัดอั้นที่กัดกินใจมานาน ทำให้เซียวหร่านอิงพูดอย่างไม่เกรงกลัว ตอนนี้สามีเธอเข้าป่าล่าสัตว์เพื่อหาเงินพาลูกสาวตัวน้อยไปหาหมอยังไม่กลับมาเลย

เฟิงจ่างติงเดินแหวกชาวบ้านเข้ามา วันนี้เขาไปนั่งกินน้ำชาและสูบยาสูบกับเหล่าเพื่อนและโขกหมากรุกด้วยกัน ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องที่บ้าน จึงเดินกลับมาด้วยความโมโห แต่พอเห็นถุงข้าวของกองอยู่มากมายและยังมีคนแปลกหน้าอีกสองคน ทำให้เขาต้องขมวดคิ้วอย่างสงสัย“แล้วนี่ใครมาบ้านเราละนี่ ข้าวของตั้งมากมายทำไมไม่เชิญเข้าบ้าน”“ไม่ต้องหรอกครับ ผมและภรรยาเพียงมาเยี่ยมน้องกับหลาน แต่ตอนนี้รอเพียงน้องเขยกลับมาและให้เขาเขียนใบหย่าให้อาอิงซะ”เซียวหย่งเสียนตอบกลับด้วยท่าทางเฉยชา น้องสาวเขาจะหย่าหรือไม่นั้นมันอีกเรื่อง ก่อนหน้านี้เขาได้ยินว่าพ่อสามีไม่ยินยอมให้แยกบ้าน อย่างน้อยถ้าน้องเขยรักเมียและลูกคงต้องหาวิธีตัดขาดกับบ้านเฟิง“หมายความว่าไง ทำไมถึงรอใบหย่าจากเจ้าใหญ่”“ผมต้องการพาน้องและหลานสาวกลับบ้าน ผู้เฒ่าเช่นคุณอย่าพูดว่าไม่มีส่วนรู้เห็นการกระทำของภรรยาตัวเอง แม้ว่าผมจะไม่ได้อยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้ ผมก็ไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด น้องสาวผมอยู่ที่นี่ไม่ต่างจากทาสในเรือนวันนี้ถ้าภรรยาผมไม่ช่วยหรือช่วยไม่ทัน หญิงสาวคนนั้นคงจะทำร้ายอาอิงไปแล้ว หัวอกคนเป็นพี่ ผมจะไม่ยอมให้ใครมารังแกอาอิงอีก น้องกับหลานผมยินดีเลี้

“ไม่มีใครใส่ร้ายแม่ทั้งนั้น เรื่องนี้ผมเองก็เป็นพยานได้ ตลอดสองปีที่ผ่านมาแม่พูดกรอกหูผมทุกวัน พอผมไม่ทำตามแม่ก็ไปหาเรื่องอาอิง เพื่อให้เธอทนไม่ได้ เธอจะได้หย่ากับผม แต่ดีที่อาอิงกับผมมีความรักให้กันมากพอ เราทั้งสองจึงไม่แยกจาก”เฟิงกวงฉียืนยันหนักแน่น ตอนนี้เขามองหาลูกเมียไม่เจอ ไม่ว่าเขาจะต้องทำอะไรเขายอมทั้งนั้นเพื่อให้ได้ลูกเมียกลับมา“ไม่นะ เรื่องนี้ถึงแม้ว่าฉันจะชอบพี่กวงฉีมากแค่ไหน แต่ฉันไม่คิดจะแย่งสามีใคร ป้า…ใช่แล้ว ป้าเป็นคนติดต่อไปที่บ้านแล้วให้ฉันทำทีมาดูแลท่าน เพื่อจะได้แต่งงานกับพี่กวงฉี ส่วนเรื่องภรรยาและลูก ฉันไม่คิดที่จะทำอะไรเลย”เจียอี๋เมิ่งละล่ำละลักพูดอย่างเร็ว เธอไม่อยากโดนจับ แค่เรื่องที่เธอมาอยู่บ้านเฟิงชื่อเสียงเธอก็ไม่ดีแล้ว หากไม่ได้แต่งกับพี่กวงฉีหลังจากนี้เธอจะแต่งงานกับใครได้อีก จะมีใครมากล้าสู่ขอเธออีกหรือไหม ยังไงเธอต้องปัดเรื่องให้พ้นตัวก่อน“หน็อย นังหลานชั่ว! ไม่ใช่เพราะแกเหรอที่บอกอยากจะแต่งงานกับเจ้าใหญ่ ฉันต้องเขียนจดหมายไปบอกพ่อแม่แกให้ส่งแกมาที่นี่ นังเด็กไม่รักดี” สองป้าหลานต่างโยนความผิดให้กัน สร้างความอับอายให้กับบ้านเฟิงมาก จนเฟิงจ่างติงต้อ

เซียวหย่งเสียนเอ่ยร่ำลากับทุกคน สองสามีภรรยาจึงเดินทางกลับหมู่บ้าน ส่วนสองผู้เฒ่าบ้านเซียวจะอยู่ช่วยเซียวหร่านอิงเปิดร้าน จนกว่าจะอยู่ตัว และรอจนกว่าจะหาพนักงานได้การเดินทางขากลับยังคงใช้เวลาสองวันเหมือนเดิม ชีวิตบนรถไฟไม่มีอะไรมาก แต่ใครจะคิดว่าต้องเจอกับอดีตคนรักของเซียวหย่งเสียนที่กำลังจะกลับไปที่หมู่บ้าน เพราะหญิงสาวได้ข่าวว่าบ้านใหญ่เซียวมีแผงขายของสองสามแผง และดูเหมือนจะรวยกว่าเดิมด้วย แต่จะว่าคนรักคงไม่ใช่เพราะเป็นเพียงคนที่แม่สามีจะสู่ขอมาแต่งเป็นภรรยาให้กับสามีเท่านั้นเจียวมิ่งยิ้มกว้างคิดว่าวันนี้เธอคงจะมีโชคไม่คิดว่าจะเจอเซียวหย่งเสียนบนรถไฟ“พี่หย่งเสียน!”เจียวมิ่งร้องเรียกอย่างดีใจ ไม่คิดว่าจะเจอชายหนุ่มที่นี่ และที่สำคัญรูปร่างและหน้าตาของชายหนุ่มหล่อเหลาและดูดีขึ้นมาก ดูคล้ายเศรษฐีในเมือง ทำให้เธอยิ่งอยากได้เขาคืนมาเซียวหย่งเสียนไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าใครกำลังเรียกหา เขามัวแต่นั่งอ้อนภรรยารักว่าคืนนี้ให้แอบเข้ามิติกัน เพราะกลางคืนในตู้นอนของแต่ละคนจะมีผ้าม่านกันไว้ คงไม่มีใครสนใจพวกเขาหรอก“สามีขา มีใครเรียกสามีหรือเปล่าคะ” ชุยเหมยฮวาเขยิบขึ้นมานั่งบนตัก เธอไม่ได้สนใจว