Semua Bab ร้าย ย้อน รัก (ภาคต่อของเรื่อง ป้าน่ะเมียผมนะ รุ่นลูก): Bab 61 - Bab 70

"อย่าดิ้นสิครับคนเก่ง"ร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดของตฤณดิ้นไม่ยอมหยุดทั้งที่ยังไม่ถึงเตียงนอนที่เป็นจุดหมายปลายทางด้วยซ้ำ นี้มันแค่กลางทางเขาปล่อยเธอลงไม่ได้ถึงเธออาจเปลี่ยนใจก็ตาม เขาก็จะไม่ยอมปล่อย"แพทจะลง แพทจะถอดเสื้อผ้า"เธอทั้งดิ้นทั้งผลักให้เขาปล่อยเธอ เธออยากมีผัวเหมือนเพื่อนจนใจจะขาดอยู่แล้ว เธอรออะไรไม่ได้อีกแล้วต้องตอนนี้เท่านั้น"เดี๋ยวพี่ถอดให้ ใจเย็นอีกนิดนะ"อีกไม่กี่ก้าวเขาจะพาเธอเข้าห้องนอนไปมีความสุขกันสองต่อสอง เขาอยากให้เธอรอเพราะตรงนี้มันประเจิดประเจ้อเกินไปเดี๋ยวใครมาเห็นเรือนร่างของเธอที่มันกำลังจะเป็นของเขาเช้าจะทำยัง"ปล่อย"แพทดิ้นจนเขายอมปล่อยเธอลง ร่างเล็กดึงทึ้งเสื้อผ้าที่มินตราให้มายืมใส่อย่างไม่ใยดี มือถอดเสื้อผ้าเท้าก็ก้าวเข้าห้องโดยมีตฤณที่ยืนประจัญษ์หน้ากับเธิเดินถอยหลังมองเหตุการณ์ทั้งหมดด้วยใจระทึกเหมือนมันจะหลุดออกมาตากอกของเขา"สวย"คำอุทานออกจากปากของคุณหมอที่เคยบอกว่าเกลียดหญิงสาว ร่างกายของแพทค่อยๆเปิดเผยจนเห็นทุกสัดส่วนชัดเจนโชคดีที่ไม่มีใครในบ้านเขานอกจากสมาร์ทกับมินตราที่ป่านนี้คงจะไปถึงไหนกันแล้ว เขาไม่คิดเลยว่าเธอจะร้อนแรงจนเป่าให้เขาร้อนรุ

​"ฟรอยมารอลูกตั้งนานแล้ว"แพรพลอยนึกขึ้นได้ว่าเพื่อนของลูกชายมารอนายหลายชั่วโมงก่อนที่ลูกชายของเธอจะมา"แปลก"ถึงเขากับฟรอยจะเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่ฟรอยจะไม่มาที่บ้านเขาไม่ว่าจะด้วยเรื่องอะไรทั้งนั้นเพราะแฟนของเพื่อนเขาคนนี้หึงมากแบบไร้เหตุผลโดนเฉพาะกับเขา"คงมีเรื่องสำคัญถึงได้มา สองคนนั้นนั่งรอลูกอยู่ในสวน""สองคน"ร่างใหญ่เสียงดังขึ้นด้วยความประหลาดใจ คิ้วหน้าของเขาขมวดเข้าหากันจนมันจะผูกเป็นโบว์ ฟรอยมาคนเดียวไม่พอยังจะพาใครมาด้วย งานนี้ดูแปลกพิกล"รีบไปเถอะ ให้เพื่อนรอนานมันไม่ดีนะ""ผมเพิ่งมาถึง ยังไม่หายคิดถึงแม่เลย ไล่ผมอีกแล้ว"สมาร์ทเช้าไปอ้อนแม่เหมือนเชาเป็นเด็ก ทั้งกอดทั้งหอมแก้มไม่ยอมปล่อย"สมาร์ท รีบไป"แพรพลอยต้องทำหน้าดุใส่ลูกชายไปเบาๆ ก่อนจะดันร่างใหญ่ให้เดินไปทางสวนหน้าบ้าน เธอก็อยากจะพูดคุยให้หายคิดถึงลูกชายต่อแต่ด้วยหน้าที่ของลูกก็ต้องปล่อยให้ทุกอย่างเดินไปอย่างถูกต้องอย่าต้องให้มาเสียงานเพราะเธอ"สมาร์ท"ฟรอยนั่งก้มหน้ากดมือถือดูตารางงานต่างๆที่ต้องทำจนเพลิน พอมีเหงาของใครมาบังแสงแดดที่ส่องตัวเขา เขาถึงได้รู้ว่าคนที่เขารอมาแล้ว"เออ ไอ้ฟรอย มีอะไรวะ"ไม่มีอะไรที่ต้อ

ขบวนบอดี้การ์ดมาถึงพอดี ชายฉกรรจ์นับสิบกว่าคนลงมาหามินตราที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เก่าๆของคิวรถเพื่อปกป้องหญิงสาวตามที่นายของพวกเขาสั่งการเอาไว้และมีชายร่างอรชรอีกคนที่ลงมาจากรถอีกคันพร้อมกับผู้หญิงที่ดูจะทำตัวร้อนสู้แดดเมืองไทยยามเย็นทั้งสองเดินลงมาหามินตราเช่นกัน"นังตัวปัญหา"ฟรอยที่ขอเดินทางมาเที่ยวเมืองไทยด้วย เดินนวยนาดเข้ามาหามินตราตัวปัญหาที่ทำให้เขาต้องนั่งรถที่ติดบนท้องถนนมาเกือบชั่วโมง"น่าเบื่อ อีกหน่อยผู้ชายเขาก็ทิ้ง"ริต้าที่ถูกไล่ออกจากงานแต่เธอกลับขอเดินทางมาเที่ยวที่ไทยด้วยในฐานะญาติของฟรอย เธอยังคงแต่งตัวให้ใกล้เคียงกับมินตรามากที่สุดเหมือนอย่างเคย"พวกคุณเป็นใคร"มินตราเห็นตั้งแต่พวกเขาลงมาจากรถของขบวนบอดี้การ์ดใจของเธอตั้งใจว่าจะทำความเคารพพวกเขาเพราะคงเป็นแขกของสมาร์ท แต่พอพวกเขาเดินเข้ามาว่าเธอก็ไม่ต้องมีความเคารพให้กัน"นี้คุณฟรอยเลขาที่สนิทที่สุดของพี่สุดหล่อ และฉันริต้าแฟนพี่สุดหล่อที่เขาพากลับมาจากอังกฤษด้วย"ริต้าแนะนำตัวเองสายตาก็มองพวกเหล่าบอดี้การ์ดไป หวังว่าพวกนี้คงจะไม่โหดเหมือนเจ้านายหรอกนะ"โกหก คุณมินตราอย่าไปเชื่อ"เชนบอดี้การ์ดคนสนิทของสมาร์ทที่เห็นมิน

"เด็กดื้อ ออกมาถูกลงโทษแน่"สมาร์ทยืนทุบประตูเสียงดังปึงปังเหมือนเด็กถูกขัดใจ ใบหน้าบึ้งตึงร่างใหญ่เดินวนเวียนอยู่ภายในห้องเพื่อคิดหาหนทางที่จะเข้าไปด้านในให้ได้ ยิ่งเธอเปิดน้ำอาบเสียงดังออกมาเขายิ่งอยากจะเข้าไปให้ได้"เล่นแบบนี้เจอดีแน่"สมาร์ทเดินออกจากห้องนอนใหญ่ที่มีห้องน้ำอยู่ด้านใน เขาออกมาอาบน้ำที่ห้องเล็กด้านนอกอีกห้องหนึ่งเพื่อไม่ให้เสียเวลารอ"พี่สุดหล่อ"มินตราใส่ชุดคลุมสีขาวออกมาจากในห้องน้ำ ผมที่เปียกน้ำถูกห่อไว้ด้วยผ้าขนหนูผืนเล็ก หญิงสาวเพ่งสายตามองไปทั่วแต่ก็เห็นอะไรไม่ชัดเพราะเธอถอดแว่นออกและหวังเรียกเขามาช่วยหานำทางให้"เงียบจัง ไม่อยู่แน่เลย"มิตราเดินคลำทางออกมาเรื่อยๆด้วยความคุ้นเคยเพื่อไปที่เก้าอี้ตัวใหญ่ตรงปลายเตียงนอนที่เธอวางแว่นตาเอาไว้ก่อนที่จะเข้าห้องน้ำไป ปากก็เรียกหาเขาไปด้วย แต่ก็ไม่มีเสียยงขานรับกลับมา"โกรธจริงหรอเนี้ย"เธอเรียกหาเขาหลายคำแต่ไม่มีเสียงตอบกลับมาเลย เขาไม่ใช่คนแบบนี้โดยเฉพาะตอนอยู่กับเธอเขาจะตัวติดกับเธอตลอด"มานี้เลยเด็กดื้อ ถูกลงโทษซะดีๆ"สมาร์ทเดินออกมาจากข้างตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ที่เขาเข้าไปยืนแอบตรงมุมตู้ เขาทนที่จะแกล้งเธอต่อไปไม่ไห

"ถ้าไล่สุดหล่อไปแล้วหนูมินฟื้นขึ้นมาเราจะทำยังไงคะ ญาดาทนเห็นลูกเสียใจไม่ได้นะ""แต่ฉันก็ทนเห็นหน้ามันไม่ได้เหมือนกัน"เข้มเดินเข้าไปผลักอกสมาร์ทให้ออกไปให้ไกลจากลูกของเขา มันไม่มีสิทธิ์เข้าใกล้ลูกสาวอีกต่อไป"ผมไม่ไปครับ มินตราเป็นเมียผม ผมจะอยู่ดูแลเธอ"สมาร์ทฝืนร่างกายใหญ่โตให้ยืนอยู่กับที่ เขาไม่ยอมไปห่างจากมินตราเป็นอันขาด เขาจะรอจนกว่าเธอจะฟื้น"ไม่ออกไปใช่ไหม หน้าด้านเหมือนไอ้แมกซ์แวลล์ไม่มีผิด"เข้มเดินกลับมาหยิบปืนที่พกติดตัวมาด้วยออกมาจากกระเป๋าเดินทางใบเล็ก เขาจ่อปลายกระบอกปืนไปที่อกของสมาร์ท"อย่ายิงนายผมนะครับคุณเข้ม"เชนที่ยืนดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่เขาเห็นท่าไม่ดีรีบวิ่งเขามาขวางทางปืนเอาไว้ก่อน"ถอยออกไปไอ้บอดี้การ์ด หรือจะตายพร้อมกัน""หนูมินฟื้นแล้วค่ะ"ญาดาที่เฝ้ามองลูกไม่ห่างตาเธอเห็นลูกสาวเริ่มขยับนิ้วอย่างช้าๆ แม้ต้องห้ามทัพระหว่างสมาร์ทกับเข้มไปด้วยก็ตาม"หนูมินเป็นไงบ้างลูก"เข้มเก็บปืนเหน็บใส่เอวกางเกงด้านหลัง เขาเลิกที่จะคิดไล่สมาร์ทออกไปจากห้องก่อนชั่วคราว เขาหันมาสนใจลูกสาวที่กำลังลืมตาขึ้นมามองทุกคน"หนูมินเจ็บตรงไหนไหม พี่ตามหมอให้นะ"สมาร์ทเองก็รีบเข้ามาดู