All Chapters of ร้าย ย้อน รัก (ภาคต่อของเรื่อง ป้าน่ะเมียผมนะ รุ่นลูก): Chapter 71 - Chapter 77

ร่างใหญ่ยอมจำนนทุกสิ่งที่เขาได้ทำผิดลงไปและเขาทำใจยอมเข้มที่ดูท่าจะหวงลูกสาวเป็นที่สุด เขาลากเก้าอี้ตัวเล็กมานั่งเฝ้าเมียอยู่หน้าห้องท่ามกลางสายตาของคนที่เดินผ่านไปมา แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะคนที่เขาแคร์ที่สุดมีเพียงมินตราคนเดียวเท่านั้น"นายครับกลับไปพักที่โรงแรมเถอะครับ ทางนี้ผมเฝ้าเอง"เชนมองผู้เป็นนายเขาก็อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ นายของเขานั่งอยู่ตรงนี้มาตั้งแต่เที่ยงวันจนตอนนี้จะเที่ยงคืนก็ยังไม่ยอมลุกไปไหน"กูเฝ้าเมียอยู่ไม่เห็นหรือไง"ถึงเขาจะไม่ได้เข้าไปเฝ้าในห้องก็นั่งเฝ้ามันตรงหน้าประตูห้องนี้แหละยังไงใจเขากับมินตราก็เชื่อมต่อถึงกันอยู่แล้ว"แต่นายนั่งมานานแล้วนะครับกลับไปพักสักนิดนะครับ""เรื่องแค่นี้กูทนได้ มึงช่วยหุบปากได้ไหมกูกำลังใช้ความคิด"ในหัวเขามีแต่เรื่องที่คิดว่าจะเอาชนะใจเข้มได้ยังไง จนไม่มีกะจิตกะใจจะคุยเรื่องอื่นเลย"ครับนาย"เชนไปหาเก้าอี้มาอีกตัวเพื่อจะได้นั่งเป็นเพื่อนนาย เขาคงได้แต่คอยช่วยเหลือตามแต่นายจะสั่งและเอาใจช่วยให้นายผ่านเรื่องราวครั้งนี้ไปให้ได้"เชนมึงเฝ้าหน้าห้องไว้ให้ดี มีอะไรรีบรายงานกู"ร่างใหญ่ผุดลุกขึ้นกะทันหัน เขามีเรื่องด่วนต้องรีบไปทำเด

"ครับ"คำตอบที่ไร้คำถามตามมาเหมือนเดิมของสมาร์ทที่ยินดีทำทุกอย่างโดยไม่มีข้อแม้ขอเพียงได้ใจพ่อตามาครองเขายอมได้หมดแม้แต่เป็นคนเปิดประตูรั้วเขาก็ยอมทำ"เดินตามเข้าไปให้ถึงที่พักแล้วแกจะได้พักจนถึงเย็น"เข้มรีบขับรถกระบะเข้ามาตอนที่สมาร์ทกำลังเปิดประตู เขาอยากจะดูหน้ามันตอนที่มันต้องเดินตามรถกระบะว่าจะเป็นยังไงและมันก็สมใจที่ได้แกล้งสมาร์ท"ครับ"สมาร์ทออกเดินตามรถกระบะที่เคลื่อนตัวนำหน้าเขาออกไปด้วยสองขาที่อ่อนแรงเต็มทนผ่านมาหลายสิบชั่วโมงแล้วเขายังไม่ได้หยุดพักเลยแต่ต่อให้ไม่ได้นอนอีกหลายสิบชั่วโมงเขาก็จะสู้เพื่อให้เข้มได้เห็นว่าเขาเข้มแข็งพอที่จะดูแลมินตราได้"ชักช้าเหมือนพ่อแกไม่มีผิด"เข้มยืนรอคนงานคนใหม่ที่เขาต้อนรับด้วยการให้เดินมาด้วยใบหน้าหงุดหงิดเพราะเกือบสิบนาทีกว่ามันจะเดินมาถึงไม่รู้จะลีลาอะไรนักหนาจนเขานึกโมโหไปถึงน้องเขยนอกไส้ที่ไม่สั่งสอนลูกให้ดี"ขอโทษครับ"ร่างใหญ่เดินกึ่งวิ่งมาจนมาถึงที่หมายทั้งที่ระยะทางเกือบกิโลเพื่อให้ทันคนที่ขับรถมา แต่ก็ดูเหมือนเขาจะมาช้าไปจนต้องเอ่ยคำขอโทษออกมาเพื่อเอาใจว่าที่พ่อตาอย่างเต็มที่"นี้ที่พักของแก แล้วสี่โมงเย็นไปเจอฉันที่บ้านหลังใหญ

"ขนกันมาทำไมมากมาย"เข้มนอนอยู่ที่โรงพยาบาลสองวันเต็มๆ จนมีเวลาให้สมาร์ทโทรบอกคนนู้นคนนี้จนมารวมตัวกันอยู่เต็มห้องเล็กๆ นี้ จนตอนนี้คนไข้ที่ต้องการพักผ่อนอย่างเขาเริ่มรู้สึกอึดอัดโดนเฉพาะต้องมานอนมองหน้าไอ้น้องเขยนอกไส้ที่ดันมายิ้มอยู่ข้างเตียงเขาไม่รู้มันจะดีใจอะไรของมันนักหนา"พักเยอะๆ นะครับ"แมกซ์แวลล์ที่อยู่เมืองไทยมานานนับเดือนเพื่อดูความสำเร็จของลูกชาย กำลังนั่งยิ้มอย่างภูมิใจที่ลูกของเขาเข้มแข็งและอดทนเพื่อคนรักได้ไม่ต่างจากเขาที่เคยผ่านด่านพิสูจน์รักของเข้มมาแล้ว มันช่างน่าภูมิใจสะจริงที่ลูกจะเก่งได้พ่อขนาดนี้"หนูมิน ถ้าพ่อหลับห้ามออกไปไหนนะ หนูยังไม่แข็งแรง""พ่อพักก่อนนะคะ ไม่ต้องห่วงหนูมิน หนูมินหายดีแล้วค่ะ"ร่างเล็กที่นั่งอยู่ข้างเตียงคนไข้คอยมองผู้เป็นพ่อไม่คลาดสายตาเธอเลย สองมือเล็กกำมือใหญ่ไว้แน่นเธอเป็นห่วงผู้ชายคนนี้มากที่สุดในหัวใจ พ่อเข้มของเธอไม่เคยเจ็บป่วยจนต้องนอนโรงพยาบาลมาก่อน"ผมจะดูแลหนูมินให้ครับ"สาร์ทยืนอยู่ด้านหลังมินตราเขาคอยดูแลเข้มอยู่อีกคนรีบเสนอตัวเองออกมาเพื่อให้คนไข้ได้พักจะได้ไม่ต้องกังวนใจอะไร"กูยิ่งต้องห่วง"เขาไม่เคยไว้ใจทั้งแมกซ์แวลล์และสม

เสียงคลื่นกระทบฝั่งดังสม่ำเสมอคล้ายเสียงดนตรีสาดที่กำลังบรรเลงบนหาดทรายสีขาวสะอาดบนเกาะส่วนตัวของครอบครัวราเซ ที่วันนี้ได้มีโอกาสต้อนรับคู่สามีภรรยาป้ายแดงที่เพิ่งจะแต่งงานกันได้เพียงอาทิตย์เดียวสองหนุ่มสาวที่เพิ่งลงจากเรือพากันเดินทอดน่องบนหาดทรายขาวที่ยาวสุดลูกหูลูกตา ร่างบางของหญิงสาวอยู่ในความดูแลของชายหนุ่มตลอดทางที่เดินมาอย่างอบอุ่นและดีที่สุดสมาร์ทชี้นู้นชี้นี้ให้มินตราได้ดูมาตลอดทาง เขาเอาใจใส่เธอแบบนี้ทุกลมหายใจเพราะคำสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อตาว่าจะดูแลเธอให้ยิ่งกว่าชีวิตของเขาเอง"ที่นี้สวยจังเลยค่ะ"มินตราที่เดินควงคู่มากับสมาร์ทผู้เป็นสามี เธอไม่เคยมาที่นี้และไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าครอบครัวราเซมีเกาะส่วนตัวแต่ที่ทำให้เธอยิ้มกว้างให้เขาได้ก็คือความสวยงามของที่นี่และความเอาใจใส่ของสมาร์ทผู้เป็นสามี"เมียพี่สวยกว่าเกาะนี้อีกนะ"เขารวบร่างเล็กขึ้นมาอุ้มให้ร่างกายนุ่มนิ่มน่าสัมผัสของเธอแนบไปกับอกของเขา ตั้งแต่เดินทางมาจากไทยจนถึงตอนนี้เขาตกหลุมรักเธอไปแล้วไม่รู้กี่รอบเพราะความน่ารักของเธอที่มีเขาเพียงคนเดียวที่ได้สัมผัสอย่างใกล้ชิดมาโดยตลอด"หนูมินเดินเองได้ค่ะ พี่สุดหล่อปล่อยหนูมิ