เมื่อขวัญยิหวาทำการประท้วงแต่ผลพวงที่ได้รับ กลับกลายเป็นเธอเองที่ดันมารู้สึกหิวในตอนดึก และได้ฝืนความรู้สิกหิวนั่นด้วยการนอนบิดตัวไปมาอยู่บนเตียงกว้างพลางครุ่นคิดไปว่า...'เมื่อเย็นไม่น่าแผลงฤทธิ์เลยเรา ไม่ได้ซื้ออะไรติดตัวเข้ามาเป็นเสบียงสำรองเอาไว้ด้วย ขืนนอนอยู่แบบนี้คงช่วยอะไรไม่ได้ สงสัยคงต้องไปหาอะไรกินในครัวแล้วล่ะ หิวแบบนี้ใครจะไปหลับได้ลง’เมื่อคิดดังนั้นขวัญยิหวาจึงชันตัวลุกขึ้นนั่ง ก่อนค่อยๆ เดินย่องลงมาที่ชั้นล่าง อีกอย่างเป็นเพราะเธอรู้ว่าในเวลาแบบนี้น่าจะไม่มีคนรับใช้ เนื่องจากเป็นเวลาพักผ่อนของเจ้านายและด้วยไม่ต้องการให้คนเป็นเจ้าของบ้านจับได้ ขวัญยิหวาจึงอาศัยแสงสว่างจากภายนอก ที่สาดส่องเข้ามาด้านในพอให้เห็นทาง เธอจึงไม่จำเป็นต้องเปิดไฟ 'หากพวกที่เดินตรวจตราเข้าใจว่าเราเป็นขโมย แล้วยิงเปรี้ยงปร้างเข้ามาใส่่ มีหวังว่าร่างของเราคงจะพรุนเป็นรังผึ้งไปเลยแน่ๆ' แค่คิดก็รู้สึกเสียวสันหลังอย่างบอกไม่ถูกร่างบางเหลียวซ้ายแลขวาแล้วเมื่อมั่นใจว่าไม่มีใคร เธอจึงก้าวเท้าเข้าไปในห้องครัว ซึ่งทำตัวราวกับเป็นพวกหัวขโมยยังไงยังงั้นเลยหญิงสาวเปิดไฟในโทรศัพท์พร้อม ๆ กับที่เปิดตู้เย็น แ
Terakhir Diperbarui : 2025-05-13 Baca selengkapnya