Semua Bab BAD FIANCE พันธะรักคู่หมั้นใจร้าย: Bab 11 - Bab 20

BAD FIANCE #11[Ryota’s part]ผมมองลันตาที่ยืนหลับตาสูดดมกลิ่นอายทะเลด้วยสีหน้าที่มีความสุข “เหมือนนานแล้วนะที่ไอไม่ได้เห็นยูยิ้มแบบนี้” ผมหันไปพูดกับหญิงสาวยิ้ม ๆ“ไอไม่ใช่คนบ้านะเรียว ถึงจะได้ยิ้มตลอดเวลา” ลันหันมาบอกผมด้วยสีหน้าล้อเลียน“ไอรู้ แต่เมื่อก่อนยูเคยยิ้มมากกว่านี้”“ขอบคุณมากนะที่พามา” ลันหันมายิ้มให้ผมอย่างสดใส“เปลี่ยนจากคำขอบคุณมาเป็นรับรักจากไอได้มั้ย”“เรียว...”“ไอรู้ ก็แค่ลองพูดดู เผื่อฟลุก” ผมพูดขึ้นพลางยิ้มให้คนตรงหน้า ก่อนจะเหลือบไปเห็นผู้ชายสองคนที่เหมือนจะตามผมกับลันมาสักพัก ซึ่งดูแล้วไม่น่าจะใช่คนร้าย ไม่งั้นมันคงลงมือไปแล้ว เพราะหาดที่ผมพาลันมาค่อนข้างจะเงียบมาก ยิ่งตอนเช้า ๆ ด้วยคนยิ่งไม่มีเลย“หิวมั้ย ไปหาอะไรกินกัน”“อื้ม ไปสิ” ลันตาพูดก่อนจะเดินนำไปที่รถ“ลัน...”“หื้ม” ลันหันมามองที่ผมอย่างสงสัย “ว่าไง?”“ใบไม้ติดผม” ผมยิ้มให้กับคนตัวเล็กอย่างเอ็นดู ก่อนจะเดินไปหยิบใบไม้ออกจากหัวของลัน ลันส่งยิ้มให้ผมเล็กน้อย ก่อนจะเดินขึ้นรถไป-บนรถ-“ยูไม่ต้องไปทำงานใช่มั้ยวันนี้” ผมหันไปถามลันที่กำลังเพลิดเพลินอยู่กับวิวด้านนอก“ไม่แล้ว ทำไมหรอ”“วันนี้ไอมีนัดกับเพื

BAD FIANCE #13[Lanta’s part]“กำลังลงไปแล้ว” ฉันเอียงคอเอาโทรศัพท์แนบหู ก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องเพื่อไปหาเรียวที่กำลังจะมารับด้านล่างคอนโด(อยากกินอะไร) เรียวถามขึ้นด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี“กินอาหารญี่ปุ่นกันมั้ย ไออยากกิน”(ได้ ไอถึงหน้าคอนโดละ)“โอเค เจอกันข้างล่าง”ติ๊ด!มันเป็นอย่างนี้มาตลอดทั้งอาทิตย์ เรียวจะคอยรับฉันไปทำกิจกรรมนู่นนี่ตลอดเวลา พาไปกินข้าวบ้าง พาไปดูหนังบ้าง ไม่ก็พาไปเที่ยวต่างจังหวัดที่สามารถไปเช้าเย็นกลับได้ แล้วถ้าวันไหนเรียวไม่ว่าง เอวากับอันดาก็จะมาอยู่เป็นเพื่อนฉันแทน ฉันเลยแทบจะไม่ได้มีเวลาว่างไปคิดเรื่องอื่น ๆ เลย ซึ่งมันก็ดีเหมือนกัน“รอนานมั้ย” ฉันหันไปถามเรียวที่นั่งยิ้มอยู่ตรงที่นั่งคนขับ“รอนานกว่านี้ไอก็รอได้” เรียวหันมาสบตาฉันอย่างสื่อความหมาย“แต่ไอไม่อยากให้ยูรอ”“ไม่พูดแล้ว ไปกินข้าวกันดีกว่า” เรียวเปลี่ยนเรื่องก่อนจะขับรถออกไป“ยู มีคนติดต่อไอให้ไปถ่ายแบบที่ภูเก็ตอะ ยูว่าไง” ฉันหันไปถามเรียวอย่างขอความคิดเห็น“เค้าติดต่อยูได้ไง” เรียวถามพร้อมกับทำหน้าสงสัย“เค้าเป็นบริษัทในเครือที่เอวาทำงานอยู่ เหมือนว่ากำลังหานางแบบหน้าใหม่ แล้วคงเห็นร

BAD FIANCE #15-ลานจอดรถ-“เดี๋ยวกูขับเอง” เดรคหันไปบอกลูกน้อง ก่อนที่จะเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ “ขึ้นรถ”ลันตามองหน้าชายหนุ่มเล็กน้อย ก่อนจะเปิดประตูขึ้นรถไป “ทำไมไม่ทานที่นี่คะ”“คนเยอะ” เดรคพูดก่อนจะเอี้ยวตัวไปรัดเข็มขัดให้หญิงสาว “มีอะไร” ก่อนจะหันไปถามลันตาที่จ้องหน้าตนเองอยู่สักพัก“เปล่าค่ะ” ลันตาตอบเสียงนิ่งก่อนเบือนหน้าหนีไปอีกทาง“ทำไมต้องหลบตา” เดรคพูดก่อนจับหน้าหญิงสาวให้หันมาสบตากับตนอย่างแผ่วเบา “หื้มม”“ปะ...เปล่า ไม่ได้หลบ”“หึ” เดรคหัวเราะก่อนจะก้มลงไปจูบบนริมฝีปากหญิงสาวอย่างแผ่วเบา “อยากกินอะไร”“แล้วแต่พี่เลยค่ะ”“อื้ม” เดรคพยักหน้าก่อนจะผละออกมาจากหญิงสาวแล้วขับรถออกไปอย่างอารมณ์ดี-ร้านอาหาร-“กี่ท่านคะ”“สอง” เดรคตอบก่อนจะหันไปจูงมือหญิงสาวให้เดินตามพนักงานเข้าไป“อยากกินอะไร” เดรคเงยหน้าถามหญิงสาวก่อนจะยื่นเมนูไปตรงหน้า “ฝากสั่งด้วย” ก่อนจะลุกเดินออกไปสูบบุหรี่ด้านนอกลันตามองตามชายหนุ่มไปอย่างงง ๆ ก่อนจะสั่งอาหารเช้าของตัวเองและของชายหนุ่มอย่างคุ้นเคย-ผ่านไปสักพัก-เดรคเดินกลับมาที่โต๊ะก่อนจะมองอาหารเช้าตรงที่นั่งของตัวเองยิ้ม ๆ“ทานได้มั้ยคะ” ลันตาถามขึ้นอย่างเกร

BAD FIANCE #17ปัง! ปัง! ปัง!“เปิดประตู!”“ลันอยู่ไหน” เดรคเอ่ยถามหญิงสาวที่เปิดประตูด้วยอารมณ์เดือดพล่าน “ไปตามลันมา”“ลันหลับแล้วค่ะ” เอวาตอบเสียงนิ่งเดรคมองหน้าเอวาเล็กน้อย ก่อนจะแทรกตัวเข้าไปในห้องพร้อมกับตรงไปยังห้องนอนทันทีแกร๊ก! เดรคมองหญิงสาวที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงด้วยสายตาที่อ่อนลงพลางเดินไปนั่งลงข้าง ๆ ก่อนจะเอามือของหญิงสาวสอดเข้าไปในผ้าห่ม“ขอคุยด้วยหน่อย” เอวาพูดขึ้นพลางยืนกอดอกนิ่งอยู่หน้าประตู“อื้ม” เดรคพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปยังห้องโถงตรงกลาง“มีอะไร”“พี่จะเอายังไงกับลันกันแน่” เอวาเอ่ยเสียงนิ่ง “พี่จะมาจับปลาสองมือแบบนี้ไม่ได้”“...”“พี่เดรค เอจะเตือนพี่ครั้งนี้แค่ครั้งเดียวนะ ถ้าพี่ติดใจเรื่องนั้น พี่ก็ไปหาคำตอบซะ พี่ทำมันได้สบาย ๆ อยู่แล้ว”“...”“พอเถอะนะพี่ เลิกทำร้ายลันได้แล้ว ก่อนที่พี่จะเสียลันไปจริง ๆ” เอวาพูดก่อนจะลุกขึ้นไปคว้ากระเป๋า “พี่จะนอนนี่ก็ได้ เอจะไปนอนกับเพื่อนอีกคน” ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปเดรคนั่งนิ่งอย่างใช้ความคิด ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนพร้อมกับดึงหญิงสาวเข้ามาในอ้อมกอด พร้อมกับจูบลงบนขมับหญิงสาวอย่างอ่อนโยน ก่อนที่จะเผลอหลับไปในที่ส

BAD FIANCE #19Drake’s part“สองปีที่ผ่านมาไปทำอะไรมาบ้าง” ผมหันไปถามลันที่นั่งหน้าแดงก่ำจากฤทธิ์แอลกอฮอล์อยู่ข้าง ๆ สรุปแล้วเหล้าที่ผมหยิบมาเป็นลันที่กินมันไปเกือบหมด“เรียนแล้วก็เที่ยวไปเรื่อย ๆ” ลันหันมาตอบผมยิ้ม ๆ “สองปีผ่านไปไวเหมือนกันนะคะ”“อื้ม...แต่ก็ไม่ได้ไวขนาดนั้น”“แต่ก็มากพอที่พี่จะเริ่มใหม่ได้” ลันหันมายิ้มให้ผมด้วยแววตาเศร้า “พี่เดรค...ลันอยากได้ความชัดเจนกับเรื่องของเราสักที”“พี่ชัดเจน”“ไม่ พี่ไม่เคยชัดเจนเลย”“...”“พี่คบกับฟ้า แต่สิ่งที่พี่ทำกับลันมันกำลังทำให้ลันมีความหวัง”“...”“ลันรู้ว่าสิ่งที่ลันกำลังคิดมันเห็นแก่ตัว แต่ลันอยากให้พี่ชัดเจนสักที ว่าพี่จะเอายังไงกับความสัมพันธ์ของเราทั้งสามคนกันแน่”“อื้ม”“ลันไม่ติดใจอะไร ถ้าพี่จะเริ่มต้นใหม่กับฟ้า”“...”“ลันพลาดเอง...ลันพลาดที่วันนั้นลันไม่ระวังตัว จนทำให้เรื่องของเราทั้งสองคนต้องจบแบบนี้”“...”“แต่ลันสาบาน...มันไม่มีอะไรเกินเลย ลันรู้ตัวเองดี”“...”“ลันพยายามจะแก้ไขแล้ว พยายามแล้วจริง ๆ แต่ลันทำได้แค่นี้”“...”“ลันไม่ได้นอกใจพี่ แล้วลันก็ไม่เคยคิดจะแย่งแฟนของฟ้า”“ช่างมันเถอะ”“ที่พี่ไม่ให้โอกาสลัน เพราะ