All Chapters of BAD FIANCE พันธะรักคู่หมั้นใจร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

BAD FIANCE #2 แกร๊ก!ลันตาเปิดเข้าไปในห้องพลางกวาดตามองรอบ ๆ ด้วยความรู้สึกคุ้นเคย ก่อนจะเดินไปนั่งลงบนโซฟากลางห้องอย่างเหนื่อยล้า“ผ่านไปอีกวันแล้วนะ” หญิงสาวพูดขึ้นพลางยกข้อมือขึ้นดูเวลา ก่อนจะเดินนำกระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องนอนแล้วทิ้งตัวลงนอนด้วยความเพลีย-วันต่อมา-ครืดดด ครืดดด“อื้อออ” ลันตาลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะข้างหัวเตียงติ๊ด“ว่าไง”(ยังไม่ตื่นหรอ) เสียงปลายสายถามขึ้น“โทรมาแต่เช้ามีอะไรรึเปล่า”(ตื่นมาดูนาฬิกาซะยัยลัน นี่มันจะเที่ยงละย่ะ)“อ่าวหรอ” ลันตาพูดขึ้นก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเตียง(ออกไปกินข้าวกันมั้ย)“อื้ม ได้ ที่ไหนอะ”(ไปอาบน้ำแล้วเจอกันที่สแควร์มอลล์ละกัน)“อื้มม ได้ ๆ จะไปซื้อของเหมือนกัน”(ให้ไปรับรึเปล่า)“ไม่อะ เดี๋ยวขับรถไป” ลันตาพูดก่อนจะวางสายแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทันที@ Square-mall“รอนานมั้ยแก” ลันตานั่งลงก่อนหันไปถามเอวาที่นั่งเปิดเมนูอยู่ก่อนหน้านี้“ไม่อะ เพิ่งมาถึงสักพักเอง” เอวาพูดกับเพื่อนก่อนจะยื่นเมนูไปให้ “อยากกินอะไร”ลันตารับเมนูมาเปิดดู ก่อนจะหันไปสั่งอาหารกับเด็กเสิร์ฟ“ได้ดูงานไว้บ้างรึยัง” เอวาถามขึ้น“

BAD FIANCE #4 -โกดังท่าเรือ-“มันมากันยัง” แทนก้าวลงจากรถก่อนจะเอ่ยถามอัศวินที่ยืนสูบบุหรี่พิงเสาอยู่“ยัง” อัศวินตอบก่อนจะยกข้อมือมาดูนาฬิกา “อีกสิบห้านาที”“อือ” แทนพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหันไปเห็นลันตาที่ดูเกร็ง ๆ กับลูกน้องที่ยืนเต็มไปหมด “ลัน มานี่มา” แทนหันไปเรียกหญิงสาว“ค่ะ” ลันตาเดินไปยืนข้างแทนก่อนจะมองไปรอบ ๆ ด้วยความรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ต้องกลัว ลูกน้องพี่เอง” อัศวินเอ่ยบอกหญิงสาว “ค่ะ” ลันตายิ้มให้อัศวินเล็กน้อย ก่อนจะหันไปสบตากับเดรคที่มองมาที่เธอพอดี ก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายหลบสายตาของเขาแทน“มากันแล้วครับนาย” ธรรณ์เดินเข้ามาบอกอัศวินพลางเหลือบตามองลันตาเล็กน้อย“เออ” อัศวินทิ้งบุหรี่ลงกับพื้นก่อนจะเดินเข้าไปในโกดังทันที“สวัสดีครับคุณทินกร” แทนเอ่ยทักคนตรงหน้าหลังจากเดินเข้ามาในโกดังที่มีคู่ค้ากำลังยืนดูสินค้าอยู่“ครับ” ทินกรพยักหน้ารับเล็กน้อย ก่อนจะเหลือบไปมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหลังแทนด้วยแววตาสนใจ “ผมเพิ่งสังเกตว่ามีสาวสวยมาประชุมกับเราวันนี้ด้วย”“นี่ลันตา จะมาช่วยเป็นล่ามให้เรา” อัศวินเอ่ยขึ้น “ลัน นี่คุณทินกร หนึ่งในหุ้นส่วนของพี่”“สวัสดีค่ะคุณทินกร” ลันตายกมื

BAD FIANCE #6“ลัน!” เดรคเข้าไปประคองกอดร่างบางที่หมดสติไปขึ้นมาแนบอกอย่างตกใจ “ไปเตรียมรถ กูจะพาลันไปโรงพยาบาล!” ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องอย่างร้อนใจ“ส่งลันมา แล้วมึงไปใส่เสื้อซะ!” แทนหันไปตะคอกใส่เดรคก่อนทำท่าจะอุ้มหญิงสาว แต่ช้ากว่าเดรคที่อุ้มลันตาขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องทันที“ไอ้เวรนี่” แทนพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด ก่อนจะหันไปหาริต้าที่นั่งหน้าเสียอยู่บนเตียง “แต่งตัวแล้วไสหัวออกไปซะ!”“ค่ะ ๆ คุณแทน” ริต้าตอบอย่างลนลาน ก่อนจะจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วรีบวิ่งออกไปทันที-โรงพยาบาล-พลั่ก!“ใส่เสื้อซะ” แทนโยนเสื้อไปให้เดรคก่อนจะถามขึ้นอย่างโมโห “มึงทำอะไร ห้ะ มึงเป็นเชี้ยอะไร!”“...” เดรคเหลือบมองหน้าแทนเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปมองหน้าประตูห้องฉุกเฉินด้วยความร้อนใจ“ต่อไปมึงอย่ามายุ่งกับลันอีก เดี๋ยวคุยงานให้ลันไปกับกู”“....” เดรคตวัดสายตาไปมองหน้าแทนอย่างเอาเรื่อง“หยุดความคิดระยำของมึงเลยนะ กูรักลันเหมือนน้อง” แทนชี้หน้าเดรคอย่างหงุดหงิด “เมื่อวานก็โดนทิ้งไว้ข้างทาง วันนี้เข้าโรงพยาบาล ดูสิ่งที่มึงทำแต่ละอย่าง!”“...”“มึงเคยมีเหตุผลมากกว่านี้นะไอ้เดรค”“กูไม่ได้ตั้งใจ” เดรคพูดขึ้นด้

BAD FIANCE #8ลันตาตื่นขึ้นมาตอนเช้าด้วยความรู้สึกอ่อนเพลียจากกิจกรรมบนเตียงเมื่อคืน รวมทั้งพิษไข้ที่เล่นงานเธออย่างรุนแรง“ปวดหัว” หญิงสาวพึมพำเบา ๆ ก่อนจะพยายามยกตัวขึ้นเพื่อไปหยิบยาในกระเป๋า“อ๊ะ...โอ้ยย” ลันตานิ่วหน้าขึ้นด้วยความเจ็บปวดตรงกลางกาย“ไปไหน”ลันตาหันไปมองด้านหลังเล็กน้อยอย่างไม่สนใจ ก่อนจะพยายามลุกขึ้นอีกครั้งหมับ!“ฉันถามว่าไปไหน” เดรคพูดเสียงดุก่อนสีหน้าจะอ่อนลง หลังจากรับรู้ถึงไอร้อนจากตัวของหญิงสาว “เป็นไข้?”“อย่ามายุ่ง” ลันตาสะบัดแขนจากชายหนุ่มก่อนจะนั่งนิ่งอย่างไม่มีแรง“นั่งอยู่นี่แหละ เดี๋ยวฉันไปหยิบยาเอง” เดรคพูดก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบยาพร้อมกับน้ำเปล่ามาให้ลันตาชายหนุ่มยื่นยากับน้ำไปตรงหน้าหญิงสาว ก่อนที่จะนั่งลงข้าง ๆ “โดนเอาแค่นี้ถึงกับเป็นไข้เลยหรอ”ลันตาหันไปมองชายหนุ่มตาขวาง ก่อนจะนอนลงแล้วหันหลังให้ชายหนุ่มด้วยความอ่อนเพลีย“อย่าคิดว่าป่วยแล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไรนะ”“พี่จะอะไรกับลันนักหนา” ลันตาพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด ก่อนจะลุกขึ้นมาจ้องหน้าชายหนุ่ม “พี่ก็ได้สิ่งที่ต้องการแล้ว เลิกยุ่งกับลันสักที!”“หึ จะรีบกลับไปหาไอ้เวรนั่นล่ะสิ” เดรคพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเย้ย

BAD FIANCE #10ครืดด ครืดดติ๊ด!(ยัยลัน! หายไปไหนมา ฉันกับอันดาเป็นห่วงจนจะบ้าอยู่แล้วนะ)“ขอโทษ”(เป็นอะไร ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น)“..”(ให้ฉันกับอันดาไปหามั้ย)“เจอกันที่ร้านกาแฟได้มั้ย”(ได้สิ อีกหนึ่งชั่วโมงเจอกัน)“อื้อ”ลันตาวางสายก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัวทันที-Coffee shop-ลันตาเดินเข้าไปในร้านก่อนจะเดินตรงไปหาเพื่อนทั้งสองคนที่นั่งคอยอยู่แล้ว“แกไปทำอะไรมาลัน” อันดาถามพลางมองเพื่อนสาวที่ใบหน้าซีดและตาบวมช้ำอย่างชัดเจน “ร้องไห้?”“เค้าอีกแล้วใช่มั้ย” เอวาถามเสียงนิ่ง“เค้า...บอกให้ฉันเริ่มใหม่” ลันตาตอบเสียงนิ่ง “เพราะเค้าเริ่มใหม่ไปแล้ว”“แกทำดีที่สุดแล้วลัน” อันดาพูดขึ้นพลางเลื่อนมือไปกุมมือหญิงสาว เช่นเดียวกับเอวาที่หันไปโอบไหล่ลันตาอย่างให้กำลังใจ “ยังเริ่มใหม่ไม่ได้ไม่เป็นไร แค่อย่าพาตัวเองกลับไปเจ็บอีกก็พอ”“อื้อ” ลันตาพยักหน้าพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา “มันจะดีขึ้นใช่มั้ย ฮึก ตอนนี้ฉันเจ็บมาก ฮื้ออ มันเหมือนจะตายเลย”เอวาดึงหญิงสาวเข้ามากอดพลางลูบหลังอย่างปลอบโยน “มันจะดีขึ้นลัน มันจะดีขึ้น”“ฮึก...ฮื้อออ”“พวกฉันอยู่ตรงนี้ ไม่เป็นไรนะ ร้องออกมาเลย” อันดาพูดขึ้น