All Chapters of หวนคืนสยบรักสามีผู้ใจร้าย: Chapter 31 - Chapter 40

เช้าวันใหม่ อากาศอุ่นนุ่มเหมือนผ้าห่มผืนเดิมแสงอาทิตย์ลอดผ่านหน้าต่าง บนเตียงอบอุ่นมีสามคนพ่อแม่ลูกเสียงจุ๊บเบา ๆ ดังขึ้น มะลินหันขวับ อาชินลืมตาโพลง“พ่อจูบแม่!” เด็กชายยกมือปิดตา...แต่ยังแอบดูผ่านนิ้ว“ไม่เอานะครับ! เขินแทน!”อิคชานจูบหน้าผากลูก มะลินหัวเราะเบา ๆ"นอนต่ออีกหน่อยเถอะ"“ไปทำงาน เดี๋ยวเย็นนี้รีบกลับมาหา”น้ำเสียงนุ่มนวลบอกภรรยาคนงามเธอพยักหน้ารับ...ก่อนไปทำงานอิคชานขับรถไปส่งอาชินที่โรงเรียน“วันนี้พ่อดูอารมณ์ดีจังครับ”เสียงเล็ก ๆ ดังขึ้นจากเบาะหลัง อาชินยื่นใบหน้าอ้วน ๆ อย่างสงสัย พร้อมมือ มากอดคออิคชาน“ปกติพ่อไม่ค่อยยิ้มเลยนี่นา...”อิคชานหัวเราะเบา ๆ“พ่อยิ้มบ้างไม่ได้เหรอ?”“ได้ครับ...แต่ยิ้มเหมือนตอนเจอแม่เมื่อเช้านี้เลย” อาชินทำหน้าครุ่นคิด แล้วพูดต่อ“เมื่อคืนผมตื่นมาเห็นพ่อจูบแม่ด้วย”“ไม่คิดว่าผู้ใหญ่ก็ชอบหอมแก้มกันนะครับ”“ก็เพราะแม่ของลูกน่ารัก พ่อเลยห้ามใจไม่ไหวไงครับ”"วันหลังอาชินต้องหลับ เพราะการหอมแก้มกันจะมีน้องไว้เป็นเพื่อนเล่นอาชิน!""อยากได้น้องไหม!""อาชินอยากครับ" ก่อนลงรถเขาย้ำกับลูก ฝากความคิดถึงภรรยา“วันนี้ถ้าแม่มารับ อย่าลืมบอกแม่ว่า...พ่

ค่ำคืนที่ฟ้าคลุมด้วยม่านความมืด ส่วนลอยฟ้าของโรงแรมหรูใจกลางเมืองถูกเนรมิตให้กลายเป็นงานเลี้ยงการกุศลประจำปี แขกคนสำคัญมากมายตบเท้าเข้าร่วมงาน บรรยากาศอบอวลด้วยกลิ่นน้ำหอมราคาแพงและเสียงไวโอลินบรรเลงแผ่วเบาอิคชานในชุดทักซิโด้สีดำเข้ม ถือแก้วแชมเปญไว้ในมือ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาวันนี้สงบอย่างคนที่มั่นใจว่าคืนนี้เขาไม่มาคนเดียวแขนของเขา...โอบรอบเอวหญิงสาวที่อยู่ข้างกาย มะลินในเดรสผ้าซาตินเปิดไหล่สีมุก เย็นตาแต่สะกดทุกสายตา ผมถูกรวบต่ำต่างหูไข่มุกคู่เดียว และริมฝีปากสีชมพูกลีบบัว“วันนี้คุณสวยมาก” เสียงกระซิบของอิคชานแนบใบหูเธอเบา ๆ“เพราะคุณคือสามีของฉัน...ฉันจึงควรทำให้คุณภูมิใจ” เธอตอบกลับโดยไม่หันหน้าไปหาเขาแล้ว...เธอก็ปรากฏตัว กิตาเงาในอีต ในเดรสสั้นสีแดงเบอร์กันดี ผมตรงยาวปล่อยสยาย รอยยิ้มของเธอเฉียบคมและเจือพิษอย่างจงใจ“...อิคชาน” กิตาเดินเข้ามา พร้อมเสียงหวานเย็น “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ”อิคชานจับมือมะลินแน่นขึ้น มะลินเพียงยิ้ม และพยักหน้านิด ๆ แทนคำทักทาย“นี่หรือคะ...ภรรยา” กิตาหันมามองมะลินเต็มตา “ฉันเห็นข่าวร้านขนมของคุณแล้ว...ดูธรรมดาดีนะคะ แต่คงขายได้เพราะชื่อเสียงสามีช

เช้าวันอาทิตย์ที่แสงแดดอบอุ่นอาบทาบระเบียงมะลินกำลังรินชาร้อนให้ตัวเอง ขณะอิคชานกำลังอ่านข่าวออนไลน์เงียบ ๆ ข้างกัน อาชินวิ่งเล่นอยู่ใกล้ ๆ พร้อมเสียงหัวเราะเบา ๆ ของเด็กชายที่ไร้เดียงสาทุกอย่างกำลังสงบ...จนกระทั่ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น อิคชานหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ชื่อที่โชว์อยู่บนหน้าจอ...คือ “ชาติก เจ้าหน้าที่ รปภ.เก่าในหมู่บ้านเก่า”เขากดรับ เสียงที่ปลายสายเร่งร้อนจนเขาขมวดคิ้วแทบจะทันที“คุณอิคชานครับ! คือ...คุณกิตา เธอโดนสามีเก่าทำร้ายครับ ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล ผมเป็นคนพาเธอมา เธอบอกว่า...ขอโทรหาคุณคนเดียว”อิคชานนิ่งเงียบไปสามวินาที ใบหน้าเรียบเฉย เรียบนิ่ง...แต่แววตากำลังวุ่นวายอยู่ภายใน เขาเหลือบมองมะลินที่นั่งเงียบ ราวกับสัมผัสได้ถึงคลื่นบางอย่าง “โรงพยาบาลไหน” เขาถามเสียงเรียบหลังจากวางสาย เขายังไม่พูดอะไรแต่เธอวางแก้วชาในมือลงช้า ๆ แล้วมองเขาตรง ๆ“เกิดอะไรขึ้นคะ?”อิคชานเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยเบา ๆ “กิตา...เธอโดนทำร้าย รปภ.เก่าที่รู้จักผมบังเอิญเจอ และพาเธอไปส่งโรงพยาบาล”มะลินพยักหน้าเบา ๆ เขาสบตาเธอ ไม่มีคำแก้ตัว ไม่มีคำอธิบายยืดยาว มีเพียงคำถามตรง ๆ จากเธอ “คุณจะ

เช้าวันอาทิตย์ แสงแดดนวลทาบผ่านผ้าม่านบาง มะลินกำลังอาบน้ำให้อาชินอยู่ในห้องน้ำเล็ก ๆ ข้างห้องนอนเธอสังเกตเห็นรอยแดงคล้ายเล็บข่วนบนแขนลูกชายมือที่ถือฟองน้ำนิ่งไป“อาชินเจ็บไหมครับ?” เสียงเธอนุ่มมากจนเด็กน้อยส่ายหน้าช้า ๆ ก่อนหลับตาซบไหล่แม่หลังจากอาชินหลับ มะลินเดินออกมาถามพี่เลี้ยง“นานา รอยบนแขนลูก...เธอรู้ไหมเกิดจากอะไร?”พี่เลี้ยงสะดุ้ง รีบโบกมือปฏิเสธ “ไม่ค่ะคุณมะลิน หนูไม่ได้ทำจริง ๆ นะคะ หนูมีลูก หนูเลี้ยงอาชินมาตั้งแต่เกิด หนูไม่มีวันทำแบบนั้นค่ะ”“เมื่อวานอยู่กับใครบ้าง?”“เล่นอยู่กับลูกของหนูค่ะ แล้วหนูก็เห็นเขาวิ่งออกไปคุยกับใครสักคนตรงสวน ขอโทษเสียงดังเลยค่ะ แต่ไม่รู้ว่าใคร”เธอชะงักไปครู่หนึ่ง ความสงสัยค่อย ๆ ก่อตัวในใจ แต่ยังไม่พูดอะไร“เด็กซนก็เจ็บตัวได้ง่าย…” เธอพึมพำเบา ๆ กับตัวเองเย็นวันนั้น...กิตาเดินเข้ามาในบ้านพร้อมถุงของขวัญเล็ก ๆ อ้างว่าจะมาขอบคุณเรื่องที่ช่วยพาไปโรงพยาบาล อาชินที่กำลังเล่นรถของเล่นอยู่หน้าห้อง ครู่หนึ่งเงยหน้าขึ้นเห็นหญิงสาว เขานิ่ง ก่อนคว้าแก้วกาแฟร้อนจากโต๊ะเทใส่เธอ“อย่าแย่งพ่อจากแม่กับอาชินนะ!”เพล้ง!แก้วถูกปัดออกกลางอากาศ อิคชานเห็นท

เช้าวันหนึ่งในปลายเดือน…แสงแดดอ่อนที่ลอดผ่านหน้าต่างไม่ได้ทำให้ห้องดูอบอุ่นขึ้นเลย มะลินยืนอยู่หน้าประตูห้องนอน ถืออาหารเช้าที่เพิ่งลงมือทำเองกับมือเสียงฝีเท้าของเขาดังแผ่วลงบันได เขา“ฉันทำข้าวต้มหมูไว้ค่ะ ใส่เห็ดหอมแบบที่คุณชอบ…” เสียงของเธอเรียบ…เบา…แต่เต็มไปด้วยความตั้งใจอิคชานยื่นกล่องเพชรในมือให้สิงนาท "เอาไปให้กิตา เมื่อคืนฉันซื้อให้เธอแต่เธอลืม"เขาไม่อมงเธอแม้แต่น้อย ไม่มีคำตอบเดินผ่านไปเหมือนเธอคืออากาศมะลินยืนนิ่ง มองแผ่นหลังเขาเดินจากไป เธอไม่ชอบอะไรที่ไม่ชัดเจน จึงไปขวางทางเขา"หลบไป"เสียงเข้มห้าว"มาคุยกันหน่อย"มะลินพูดด้วยเสียงนุ้มเรียบ"ไม่คุย ไม่มีอะไรต้องคุย หลบไป "ใบหน้าเคร่งขรึม น้ำเสียงตวาท"ไม่ค่ะ" แขนทั้งสองมะลินถูกกำแน่น สายตาไร้แววของความรัก มีแต่ความเกียจชัง"ฟังนะมะลินฉันไม่อยากพูดหรือสัมผัสผู้หญิงที่คิดแต่จะไปจากฉันและเธอเป็นต้นเหตุแม่ฉันต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะเธอ อย่ามายุ่งวุ่นวายกับฉัน!!!"เธอแตกสลายเจ็บเกินจะลุกไหว แต่มีสิ่งหนึ่งดึงเธอให้เข้มแข็ง ลูก เธอต้องมีความสุขพวกเขาจะได้เกิดมาพร้อมเสียงหัวเราะ ข้าวต้มร้อน ๆ ที่ตั้งใจทำด้วยมือเดียว…ถูกเทลงถังขยะโ