All Chapters of หวนคืนสยบรักสามีผู้ใจร้าย: Chapter 11 - Chapter 20

ผ้าม่านสีดำหนาทึบถูกปลดออกอย่างแน่วแน่ แสงอาทิตย์สาดเข้ามาทันที มะลินใช้เวลาเกือบทั้งวันปรับห้องที่เย็นชาอึมครึมให้กลายเป็นโทนอบอุ่นแบบมินิมอลผ้าปูเตียงสีขาวสะอาดถูกวางเรียบ เสื้อผ้าถูกจัดใหม่อย่างมีระบบ ผนังเดิมที่หม่นถูกคลุมด้วยผ้าโทนเบจ และแจกันไม้จริงที่เธอซื้อมาวางไว้ตรงหัวเตียง กำลังแผ่ความเรียบง่ายในแบบที่เธอเป็นถ้านี่คือบ้าน ฉันจะอยู่ให้เป็นของฉัน...เสียงประตูเปิดดังปัง! อิคชานเดินเข้ามาพร้อมสีหน้าเข้มจัด เขาหยุดอยู่กลางห้องอย่างไม่เชื่อสายตาม่านขาว ผ้าปูใหม่ "เธอกล้าดียังไง...มาแตะของของผม!" เสียงเขาดุดัน เขาก้าวพรวดเข้าไปคว้าแขนเธอแน่นจนนิ้วจิกเข้าเนื้อมะลินเงยหน้าขึ้น ดวงตาสงบแต่ไม่อ่อนแอ "ฉันทำให้ห้องนี้น่าอยู่ขึ้น""ผมให้เธอทำหน้าที่ภรรยา ไม่ใช่ให้ทำตัวเป็นเมียผมจริง ๆ!""แล้วคุณเคยปฏิบัติกับฉันแบบภรรยาจริง ๆ ไหมล่ะคะ?...ไม่เลย...งั้นคุณก็อย่าว่าฉันทำตัวเป็นภรรยาจริง ๆ ของคุณ..คุณอิคชาน มันดาลิน"เขากัดกรามแน่น หายใจแรง "อย่าขัดคำสั่งฉันอีก ต่อไปนี้ห้ามแตะของของฉันเด็ดขาด!"มะลินยืดตัวตรง ไม่หลบสายตา "ขอโทษด้วยค่ะ แต่เมื่อเราต้องอยู่ร่วมกัน ฉันทนอยู่ในห้องที่เหมือ

ร่างอรชรปีนไปนั่งบนตักแขนเรียวกอดคอหนาส่วนมืออีกข้างของเธอไม่อยู่สุข วนเวียนอยู่ตรงหน้าอกลูบไล้เบา ๆอิคชานใช้มือของเขาหยุดการกระทำ "มะลินเธอรู้ไหมกำลังทำอะไรอยู่""รู้ค่ะ..." เธอตอบเสียงเบา มือบางประคองใบหน้าคมให้หันมาสบสายตา เธอก้มลงประชิดใช้ปลายจมูกมนถูจมูกสันคมไปมา ก่อนก้มลงไปจุ๊บที่ปากหนาอย่างทะเล้น "พระอิฐพระปูนเสียจริง!...ฉันไม่สวยเหรอ"เขายังคงนิ่งต่อความเย้ายวนของมะลิน "สวย" อิคชานตอบกลับเสียงทุ้มตำนุ่มนวล"แล้วทำไมถึงยัง...""กลัวพรุ่งนี้เธอเสียใจ"ใบหน้ามนในเดรสที่รัดติ้วกับหัวใจปิดตายเกิดรอยร้าวเพราะเธอได้ปลุกไฟในตัวเขาให้ลุกโชน แต่เขาก็เป็นสุภาพบุรุษพอ....หากเธอไม่ยินยอม"ไม่เสียใจ"ริมฝีปากอิ่มกระซิบ ข้างหูแผ่วเบาแต่ชัดเจนริมฝีปากหนาเริ่มจูบเธอจากนุ่มนวลค่อยเพิ่มความหนักหน่วงแทรกลิ้นเข้าไปดูดความหวานล้ำจากปากอิ่ม หลายครั้งหลายครา มือหนาลูบไล้สัมผัสไปทั่ว เธอรู้สึกวาบหวามอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เดรสสีดำสั้นรัดติ้วที่ทำให้เขาใจสั่นถูกถอดออก ร่างอรชรเปลือยเปล่ามีเพียงชุดชั้นในตัวจิ๋วลูกไม้สีดำปกปิดอยู่ จมูกคมซุกไซร้คอระหง มือที่ไม่อยู่สุขกอบกุมยอดดวงใจอวบอ้วนล้นมือที่เวลาปกต

เขาเพียงไม่พูดปากเปล่า เอวของเธอถูกคว้าให้นั่งบนตัก"นี้คุณ! กำลังจะทำอะไร" เธอรู้ดีว่าได้กระตุกหนวดเสือเสียแล้วและเสือร้ายตัวนี้พร้อมจะขย้ำเธออย่างไม่ปรานีเสียงทุ้มต่ำส่งผ่านไรฟันกระซิบข้างหู " พิสูจน์ความเป็นสามี! คืนนั้นเธอเมา...มันเลยอาจจะไม่ชัด!""แต่คืนนี้เธอต้องลืมไม่ลง..." คำพูดเพียงไม่กี่คำของเขาทำเอาขนลุกซู่มะลินนึกในใจเธอจะได้นอนตอนไหน! "คุณเป็นสามีของฉันจริง ๆ ไม่ต้องพิสูจน์หรอก!...งานก็แต่งแล้ว...ทะเบียนสมรสก็จด...และชื่อของฉัน...คุณนายมะลิน อิคชาน มันดาลิน!"ความอ่อนล้าจากการทำงานมาทั้งวันเธอต้องการพักผ่อน จึงพยายามคุยแบบประนีประนอม มะลินใช้ไม้ตายผู้หญิงงาม พูดโทนเสียงอ้อนเพื่อหาทางลอดพ้นเงื้อมมือในคืนนี้! ในวัฒนธรรมของหลายประเทศ รวมถึงอินเดียและบางประเทศทางตะวันตก การที่ผู้หญิงนำชื่อหรือนามสกุลของสามีมาต่อท้ายหลังแต่งงาน เป็นเรื่องที่ถือเป็นธรรมเนียมปฏิบัติเพื่อแสดงถึงการเปลี่ยนแปลงสถานภาพจาก "ลูกสาวของ...พ่อ" มาเป็น "ภรรยาของ...สามี"ดังนั้นหลังแต่งงาน เธอจึงถูกเรียกว่า "คุณนาย มะลิน อิคชาน มันดาลิน" ซึ่งแสดงว่าเธอเป็น “ภรรยาของอิคชาน มันดาลิน” นั่นเองเสียงอ้อนไร้

ภายในห้องทำงานสุดหรู ลูกน้องวางเอกสารกองโตรอการอนุมัติ สายตาคมมองว่างเปล่าออกไปนอกหน้าต่าง คุ้นคิดอะไรกันที่ทำให้เขาต้องยุ่งเหยิงอิคชานว้าวุ่น...เขาเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเอง “แพ้”ให้กับเธอ ภรรยาในนามตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขาอยากจะเป็นมากกว่านั้น... ไม่ว่าจะพยายามครอบครองเธอแค่ไหน เหมือนกลับยิ่งไกลห่างออกไปทุกที...มะลินกลับยังยิ้ม ยังคงเฉยชา และไม่เผยความรู้สึกหวั่นไหวสักครั้ง...นับจากคืนนั้น ทุกอย่างควรจะเปลี่ยน แต่เปล่าเลย... มะลินยังคงใช้ชีวิตเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเธอไลฟ์สด ขายของ สำหรับสายมู ส่งออกของขลังไปยังผู้คนที่ศรัทธาทำงานหาเงิน เขียนนิยาย วางแผนเปิดร้านขนมหวาน และไม่เคยมองเขาด้วยสายตาคนที่ 'หลง' หรือ 'ยึดติด'เธอกำลัง “มีชีวิตของตัวเอง” โดยไม่มีเขาเลยแม้แต่น้อย...มีเพียงเขาที่เอาแต่คิดถึงเธอ......เธอทำหน้าที่ภรรยาต่อเขาและ ลูกได้เป็นอย่างดี ดีเสียจน เขาคิดว่ามันคือครอบครัวจริงไปแล้ว... หรือเป็นเมียแท้ จริง...“แต่ถ้าเธอไม่อยากเป็นเมียฉัน… งั้นฉันจะหาเมียคนใหม่ที่อยากเป็น”เย็นวันนั้น เขาพา “แอนวี” เข้าบ้าน และครั้งนี้...เขา “เปิดตัว” เธอต่อหน้าทุกคนอย่างเป็นทางการ “เธอค

แสงไฟของเวทีสะท้อนกับชุดเดรสเปิดไหล่สีน้ำเงินเข้มของมะลิน เธอยืนเด่นอย่างมั่นใจท่ามกลางฝูงชนในงานรับรางวัลนิยายแห่งปีคืนนี้…เธอไม่ใช่เพียง "ภรรยาในนามของใคร" แต่คือ "นักเขียน" ที่โลกอีกฝั่งกำลังจับตามองก่อนเข้างาน ไฟมือถือสว่างขึ้น สายเรียกเข้า: อิคชาน (วีดีโอคอล)มะลินเดินหลบมายังมุมสงบของอาคาร ก่อนกดรับสาย ทันทีที่ภาพเธอปรากฏบนหน้าจอ อิคชานตะลึง แสงไฟอุ่นสะท้อนผิวไหล่ขาว ชุดหรูที่เขาไม่เคยเห็นเธอสวม รอยยิ้มเล็ก ๆ บนใบหน้าที่เขาเคยเหยียบย่ำ… สวย…จนเขาหายใจไม่ทันอาชินั่งอยู่บนตักอิคชาน รีบยื่นมือคว้าโทรศัพท์มาเอง"แม่ครับ!" เสียงเล็ก ๆ ปลุกมะลินให้ยิ้มออกทันที"ครับลูก แม่ก็คิดถึงลูกนะคะ ไม่ต้องร้องนะครับคนเก่งของแม่"เด็กชายเบะปาก น้ำตาไหลพรากด้วยความคิดถึงแม่ เสียงสะอื้นทำให้หัวใจแม่สะเทือน…แต่เธอก็ยังนิ่งชายชุดสูทเดินเข้ามาเรียก "คุณมะลินครับ เชิญลงทะเบียนรับรางวัลแล้วครับ"เธอก้มมองมือถืออีกครั้ง "แม่ต้องวางแล้วนะครับ เดี๋ยวแม่โทรกลับนะ ไม่ต้องร้อง กินข้าวเยอะ ๆ นะ"สัญญาณตัดไป แต่ใจของอิคชานยังไม่กลับมา เขานิ่ง...เหมือนถูกทิ้งไว้ตรงนั้นคนเดียว"เธอกำลังจะขึ้นเวทีอะไร?" เขาห