All Chapters of มะนาวลายส้ม My Lemon My Orange: Chapter 31 - Chapter 40

“ขอเวลาอีกสักปีสองปีไม่ได้หรือคะ ส้มยังไม่พร้อมจริง ๆ ค่ะพี่โซ่”“ส้มแกล้งล้อพี่เล่นหรือเปล่าครับนั่น ให้พี่รอเป็นปีพี่ขาดใจตายแน่ ๆ อีกอย่าง...ยิ่งแต่งงานช้าก็ยิ่งมีลูกช้านะคะ พี่ไม่อยากให้ส้มต้องเหนื่อยอุ้มท้องตอนอายุมากกว่านี้นะ พี่เป็นห่วงส้มนะคะ”สริดานิ่งอึ้งเมื่อเขาเอ่ยถึงเรื่องลูก...เรื่องนี้มันยิ่งห่างไกลจนเธอไม่เคยคิดถึงมันและสร้างความหวาดหวั่นเสียยิ่งกว่าเรื่องแต่งงานเสียอีก พนักงานเสิร์ฟเดินกลับมารินน้ำให้ทั้งคู่ ศรัณจึงนึกได้ว่าเขาจะสั่งของหวานที่หญิงสาวชอบ การสนทนาจึงหันเหไปเรื่องอื่นแทนและสริดาก็นึกโล่งใจที่ยังไม่ต้องพูดเรื่องแต่งงานอีกหญิงสาวเข้าใจดีว่าศรัณพร้อมแล้วที่จะสร้างครอบครัวกับเธอ แต่ตัวของเธอเองนี่สิ... แม้กระทั่งตอนนี้ที่ลองเปิดใจให้ตัวเองได้คบหากับวิศวกรหนุ่มหน้าตาดีที่กำลังนั่งอยู่ตรงหน้า แต่สริดากลับพบว่าเธอไม่เคยและไม่สามารถจินตนาการเห็นภาพตัวเองเป็นภรรยาของศรัณได้เลยทั้งที่เขาก็แสนดีและให้เกียรติเธอมาตลอด...หญิงสาวคิดว่าอาจเป็นเพราะเธอยังคบหากับเขาสั้นเกินไป นั่นอาจคือเหตุผลว่าทำไมทุกครั้งที่ศรัณเอ่ยถึงเรื่องแต่งงาน เธอจึงรู้สึกอึดอัดลำบากใจทุกครั้งไป

ธิดาเดินมากับองุ่น สองสาวสูงวัยอยู่ในชุดเสื้อฮาวายสีสดฉูดฉาดบาดตา หมวกสานปีกกว้างเหมือนกันสาด และแว่นกันแดดอันใหญ่เท่ากระด้ง“โอ้โห สาวที่ไหนเนี่ย จีบได้ไหมครับคุณผู้หญิงทั้งสอง”ธีทัตหยอกแม่กับเพื่อนแม่“ไม่ได้จ้ะ มีผัวแล้ว”“ส่วนนี่ยังไม่มีผัวแต่ก็ให้จีบไม่ได้เหมือนกันเพราะถือเพศพรหมจรรย์” ธิดากับองุ่นตอบทันควัน ธีทัตหัวเราะก๊าก“เอาจริงหรือครับแม่ น้าหงุ่น จะรีบออกไปเที่ยวเลยหรือครับ ไม่พักให้หายเหนื่อยสักหน่อยหรือ”“ใครเหนื่อย ถ้าลูกกับวินเหนื่อยนักก็พักกันไปสองคนก็แล้วกัน แต่แม่กับน้าหงุ่นจะออกไปหลั่นล้า มาต่างจังหวัดทั้งทีจะให้อุดอู้อยู่แต่ในห้องได้ยังไง”“ถ้าอย่างนั้นเราให้สองหนุ่มเขานั่งดื่มกันไปเถอะธิดา ยังไงรถตู้ที่เราจ้างมาเขาก็สแตนบายพาเราไปทุกที่อยู่แล้ว เราไปกันเองแค่สองคนก็ได้”“ให้ผมไปเป็นเพื่อนดีกว่าครับน้าหงุ่น เรื่องอะไรจะปล่อยให้แม่กับน้าไปเที่ยวกันสองคน ถ้ามีใครมาจีบเข้าจะทำไงล่ะ”“ ไม่ต้องห่วงหรอกธี ผัวของแม่เค้าก็จะไปด้วย”ธีทัตกับวิศวินหันไปตามเสียงแล้วก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน เพราะคงเดชที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องก็แต่งตัวสีแปร๋นสะท้อนเข้าตา แบบเดียวกับธิดาและองุ่นเ

สามวันที่เหลือในระยองผ่านไปอย่างรวดเร็วและคุ้มค่า ธิดากับองุ่นขนซื้ออาหารทะเลตากแห้งและผลไม้อีกเข่งใหญ่ ๆ“แน่ใจนะครับแม่ว่าจะเหมาหมดนี่ เดี๋ยวเบาหวานถามหา ธีจะบาปเปล่า ๆ”ธีทัตที่เป็นตัวตั้งตัวตีพาแม่มาเที่ยวเอ่ยเย้าแต่ก็แฝงความห่วงใยอยู่จริง ๆ“ตายลูก ใครจะกินเองได้หมดล่ะ แม่จะซื้อไปฝากแม่บ้านคนงานต่างหาก ขอบคุณลูกชายสุดที่รักของแม่นะจ๊ะที่พาแม่เที่ยว”คนเป็นแม่ดึงตัวลูกชายมาหอมแก้มแรง ๆ เมื่อรถตู้แบบวีไอพีที่จ้างมาทั้งสามคันพาทุกคนกลับถึงกรุงเทพฯ โดยสวัสดิภาพ ธิดาบอกให้ลูกชายพาลูกสะใภ้ไปพักผ่อนเพราะนั่งรถมาหลายชั่วโมง“อย่าลืมเปิดน้ำอุ่นให้น้องลงไปแช่ด้วยนะลูกแล้วธีก็นวดเท้านวดหลังให้น้องด้วย ไม่ลืมใช่ไหม”“ผมก็อยากจะแกล้งลืมครับแม่ แต่ตอนอยู่ระยอง มะนาวบังคับให้ผมนวดให้ทุกคืนเลย ลูกสะใภ้แม่ใช้งานธีหนักมาก ๆ เลยล่ะครับ”ธีทัตแกล้งโอดทั้งที่เขาเองนี่ล่ะที่เต็มใจทำและอยากทำ ชายหนุ่มถึงกับจ่ายเงินหลักหมื่นเข้าคอร์ส ‘คุณพ่อมือใหม่’ ที่สอนให้ว่าที่คุณพ่อและคุณแม่เตรียมตัวทั้งในช่วงตั้งครรภ์ ช่วงคลอด การดูแลทารก และการปรับตัวเป็นครอบครัวใหม่ เขาอยากเข้าใจบทบาทของการเป็นพ่อคนให้ดีขึ้นและอ

เป็นไปตามคาด มนิษาโวยวายเสียงดังจนคนฟังหูแทบแตกเมื่อสริดาโทรศัพท์ไปบอกว่าอีกหนึ่งเดือนจะมีงานหมั้นของเธอกับศรัณ“มะนาว ใจเย็น ๆ ก่อนสิ”คนเป็นพี่พยายามเอ่ย“ถามจริงเถอะ นี่คิดดีแล้วใช่ไหม หมั้นกับไอ้...กับเขาน่ะ”“ไม่รู้ ไม่ได้คิด”“อ้าว! ทำไมพูดแบบนี้ล่ะพี่ส้ม เรื่องแบบนี้ไม่คิดได้ยังไง”สริดานิ่งไป... เงียบนานจนคนเป็นน้องเอะใจ“พี่ส้ม ฟังอยู่หรือเปล่า”“อือ...อยู่”“เป็นอะไร ตกลงมันยังไงกันแน่”“...”ไม่มีคำตอบ แต่มนิษาเหมือนได้ยินเสียงคนถอนหายใจหนัก ๆ ความโกรธหายไปทันที หญิงสาวที่กำลังท้องโตกดโทรศัพท์แนบหูแรงขึ้นราวกับยังได้ยินไม่ชัดพอ“พี่ส้มอยู่ที่ไหน เดี๋ยวนาวไปหา”“ไม่เอา ไม่ต้องมา พี่เป็นห่วง”“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า เดี๋ยวให้พี่ธีไปส่งก็ได้ พี่ธีอยู่บ้าน...ให้นาวไปหานะ”“เจอกันที่ร้านกาแฟดีกว่า พี่ไม่อยากให้คนอื่นได้ยินน่ะ”นี่ก็แปลกที่สุด...ตลอดชีวิตของมนิษาไม่เคยเห็นพี่สาวทำตัวลับลมคมในแบบนี้ สริดาบอกชื่อร้านกาแฟแถวบ้าน หญิงสาวรับปากก่อนจะรีบวางสาย แต่งตัว และขอให้ธีทัตพาไปส่งที่ร้านอย่างรวดเร็ว**เพราะคิดว่าภรรยาของเขาควรได้พูดคุยกับพี่สาวอย่างเป็นส่วนตัว ธีทัตจึงขอตัวไปเดินเ

แสงแดดอ่อนยามเช้าทาบทอทั่วลานสนามหญ้าที่ตัดแต่งอย่างประณีต เก้าอี้ไม้สีขาวรูปทรงวินเทจจัดเรียงเป็นระเบียบรองรับแขกเหรื่อได้หลายสิบคน ดอกกุหลาบขาว ลิลลี่ และไฮเดรนเยีย ถูกจัดแต่งสวยงามประดับประดาไว้ทุกมุมของบริเวณจัดงานเล็ก ๆ ที่แสนจะอบอุ่นและอ่อนหวานแห่งนั้นด้านหน้าเวทียังมีกุหลาบขาว คาเนชั่น และดอกยิปโซ คุมโทนให้เข้ากันกับโซฟาหรูสีงาช้างสำหรับคู่หมั้นและผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่าย ฉากหลังประดับด้วยอักษรภาษาอังกฤษตัวเอสสองตัวซ้อนกันแทนชื่อย่อของสริดากับศรัณศรัณอาสาดูแลเรื่องงานหมั้นในวันนี้ทั้งหมด เขาเลือกซื้อแพ็คเกจจัดงานที่ดูแลเบ็ดเสร็จทั้งสถานที่ อาหาร เครื่องแต่งกาย แต่งหน้าทำผม และยังดูแลไปถึงรูปแบบพิธีกรรมในการหมั้นหมายแบบไทย ๆ ชายหนุ่มนึกดีใจที่สริดากับป้าองุ่นเสนอให้จัดงานเล็ก ๆ ที่มีเฉพาะญาติและคนสนิทกันเท่านั้น ถึงกระนั้นฝ่ายของเขาก็มีเพียงนายอนุสรณ์ผู้เป็นพ่อเท่านั้นที่มาร่วมงานหมั้นของลูกชายได้อนุสรณ์บอกว่านารีติดโควิดจึงมาด้วยกันในวันนี้ไม่ได้ โชคดีที่ดูเหมือนว่าญาติของฝ่ายหญิงไม่ได้ติดใจสงสัยอะไร แต่เขากระซิบบอกลูกชายแล้วตั้งแต่เมื่อวันก่อนที่มาถึงเชียงใหม่‘…แม่แกน่ะ หัวเด