All Chapters of มะนาวลายส้ม My Lemon My Orange: Chapter 21 - Chapter 30

เช้าวันนี้องุ่นรู้สึกอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เมื่อคืนหล่อนฝันถึงพ่อกับแม่ที่จากไปนานหลายสิบปี และในฝันก็ยังมีน้องชายกับน้องสะใภ้อยู่ด้วย ทั้งสี่คนอยู่ในชุดผ้าไหมเหมือนจะไปร่วมงานเกษียณอายุราชการหรืองานปิดทองฝังลูกนิมิต สีหน้าทุกคนในฝันยิ้มแย้มเหมือนได้พบที่ซึ่งสงบและสว่างอย่างที่โลกมนุษย์มอบให้ไม่ได้เมื่อตื่นเช้ามาตักบาตรอุทิศบุญให้ตามปกติ มื้อเที่ยงองุ่นก็ยังมีอารมณ์ดีพอจะทำอาหารหม้อใหญ่ให้หลานสาวคนเล็ก แม้ดูเหมือนไม่ค่อยเข้ากันได้ แต่มนิษาชอบกินอะไร คนเป็นป้าจดจำได้หมด...มะนาวมันก็ชอบกินเหมือนพ่อมันนั่นแหละ มะขามมันชอบกินอะไร ลูกสาวมันก็ชอบกินแบบนั้น ถอดกันมาเปี๊ยบ...นางพูดเช่นนั้นอยู่บ่อย ๆ วันนี้ก็นึกอยากทำเมนูที่น้องชายเคยชอบกินนักหนาในตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ คือแกงคั่วสับปะรดใส่หอยแมลงภู่ เมื่อน้องจากไป องุ่นไม่คิดจะทำเมนูนี้ให้ตัวเองหรือใครกินอีก กระทั่งได้รู้ว่ามะนาวชอบกินแกงคั่วสับปะรดมากและซื้อหามากินบ่อย ๆ ตั้งแต่นั้นองุ่นจึงปัดฝุ่นหม้อไหกระทะตะหลิว และลุกขึ้นมาทำอาหารอีกครั้งเพราะรู้แล้วว่าจะทำเมนูเหล่านั้นให้ใครกินองุ่นหอบหิ้ววัตถุดิบมาใช้ครัวที่บ้านหลานสาว ทำเสร็จแล้วจะได้ตัก

มื้อเย็นวันนั้นผ่านไปอย่างอบอุ่นและชื่นบาน ไม่ว่าอย่างไรมะนาวก็ยังคงเป็นมะนาวที่จริงใจ เปิดเผย และเป็นตัวของตัวเองได้เสมอก่อนพาหญิงสาวกลับไปส่งบ้าน ธีทัตชวนคนรักออกมาเดินเล่นที่ลานน้ำพุหน้าบ้านของพ่อกับแม่ บ้านหลังนี้ใหญ่โตกว้างขวางกว่าบ้านที่เขาเพิ่งซื้อ วิศวกรหนุ่มตั้งใจจะใช้บ้านหลังที่เพิ่งซื้อเป็นเรือนหอ และถ้าเขากับเธอมีลูกด้วยกัน อาจจะค่อยย้ายกลับมาอยู่บ้านหลังใหญ่ของปู่กับย่าเพื่อที่ลูก ๆ จะได้มีที่วิ่งเล่น“ยิ้มอะไรคะพี่ธี”มนิษาเงยหน้าถาม มือของเธอวางอยู่ในมืออุ่นของเขา“พี่น่ะเหรอ พี่ยิ้มเพราะกำลังคิดถึงเด็ก ๆ น่ะ”“เด็กที่ไหนหรือคะ”“ก็เด็ก ๆ ในอนาคต เอ่อ อย่างเช่นลูก ๆ อะไรทำนองนั้น”จู่ ๆ ธีทัตก็เกิดไม่มั่นใจขึ้นมาที่จะเอ่ยถึงภาพในจินตนาการของตัวเอง เขาไม่เคยคุยเรื่องนี้กับมนิษา หญิงสาวยังอายุเพียงยี่สิบกว่า ๆ ชายหนุ่มกลัวว่าภาพฝันของเขาที่มีเธอเป็นแม่ของลูก อาจทำให้สาวน้อยลังเลใจที่จะคบหาเขาต่อไป“หมายถึงลูกของพี่ธีน่ะหรือคะ พี่ธีอยากมีลูกอย่างนั้นหรือ”ธีทัตก้มสบตาคนตรงหน้า เผลอเพิ่มน้ำหนักมือที่เกาะกุมอยู่โดยไม่รู้ตัว“ถ้าพี่บอกว่าใช่ครับ พี่ธีอยากมีลูก มะนาวจะว่ายังไ

“น้องมะนาว ป้าหงุ่นสั่งไม่ให้มะนาวออกมาขายต้นไม้ บอกให้บ่มตัวเตรียมเป็นเจ้าสาว”พี่ดอกรักเดินมาบอกหลังจากมนิษาเพิ่งยกถุงกล้าไม้ใส่รถให้ลูกค้าไปรายที่สองของวันนี้“ออกมาตากแดดตัวดำเมี่ยมแบบนี้ได้ยังไง... นี่พี่ก็ไม่ได้พูดเองเหมือนกัน ป้าองุ่นฝากบอก”“ดำอะไรกัน นี่ทากันแดดทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดส้นเท้า ทั้งพอกทั้งอาบจนตัวเขียวไปหมดแล้ว”มนิษาเถียง“นี่นาวก็โบกครีมพอกครีมทุกคืนเลยนะพี่ดอกรัก กลัวจะไม่สวย แต่ถึงกับจะให้เก็บตัวอยู่แต่ในบ้านอย่างที่ป้าองุ่นบอก มะนาวคงเฉาตายก่อนจะได้แต่ง”“ถ้าไม่เถียงสักครั้งนี่อกจะแตกตายใช่ไหมยัยมะนาว”เสียงองุ่นดังขึ้นมา ก่อนเจ้าตัวจะเดินออกมาจากตัวบ้าน ช่วงนี้ป้าองุ่นกำลังสุมหัวกับสริดา คิดเมนูอาหารและของหวานสำหรับเลี้ยงแขก เปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีกไม่เว้นแต่ละวัน มนิษาให้จ้างคนอื่นทำก็ไม่ยอม บอกว่างานหมั้นหลานสาวทั้งทีอยากแสดงฝีมือด้วยตัวเอง“ไม่เถียงก็ได้ แต่ป้าหงุ่นก็อย่าห้ามมะนาวสิ ให้อยู่เฉย ๆ อกจะแตกตายมากกว่า”“อย่างนั้นก็ตามใจ แล้วนี่ธียังไม่กลับจากกรุงเทพอีกหรือ ป้าไม่เห็นหน้าเลย”“กลับวันนี้ล่ะค่ะ ขึ้นเครื่องตอนค่ำ ๆ”มนิษาตอบ สีหน้าชื่นขึ้นโดยไม่รู้ตั

ศรัณเทียวชวนสริดาอยู่หลายครั้ง กว่าที่หญิงสาวจะยอมออกมากินข้าวนอกบ้านกับเขาตามลำพังเป็นครั้งแรก ชายหนุ่มเลือก ร้านอาหารหรูหราแบบไพรเวทไดนิ่งที่อยู่ชั้นสองของโรงแรมระดับห้าดาวใจกลางเมืองเชียงใหม่“วิวสวยจังเลยนะคะ”สริดาเอ่ย ชายหนุ่มตั้งใจจองโต๊ะติดกระจกวิวสวนที่สามารถมองเห็นสวนสไตล์ล้านนา มองเห็นน้ำพุและโคมไฟสนามส่องแสงสีส้มอบอุ่นศรัณยิ้มดีใจที่เธอชอบสิ่งที่เขาเลือก“อาหารก็ยอดเยี่ยมด้วยนะครับ พี่จองที่นี่เกือบสองเดือนกว่าจะได้โต๊ะ”“พี่โซ่ไม่น่าทำอะไรลำบากเลย”“ไม่ลำบากหรอกครับ เป็นธรรมดาของร้านอาหารแบบนี้ที่ต้องจองไว้ก่อน เชฟระดับมิช ลินสตาร์ วันนึง ๆ รับแขกไม่กี่โต๊ะ แค่สองเดือนยังถือว่าไม่นานเกินไป”“พาส้มไปกินอะไรธรรมดา ๆ ก็ได้นะคะ ส้มกินอะไรก็ได้ค่ะ”“พี่แค่อยากทำอะไรให้พิเศษเพื่อส้มน่ะครับ อย่างน้อยนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ส้มยอมออกมากินข้าวนอกบ้านกับพี่ใช่ไหมล่ะ”สริดายิ้มเจื่อน ที่ยอมมาเพราะเกรงใจที่เขาชวนอยู่หลายครั้งหลายหน... แต่ไม่คิดว่าจะได้มาในที่ที่ดูหรูหราจนน่าอึดอัดแบบนี้ ตรงข้ามกับศรัณ เขาดูคุ้นเคยกับร้านนี้ แม้แต่เมนูอาหารศรัณก็เลือกคอร์สไว้แล้วล่วงหน้า จานแรกเรียกน้ำย่

วันถัดมา มนิษากับธีทัตหิ้วถุงของฝากจากออสเตรเลียมาที่บ้านสริดา มีทั้งครีมบาล์มกระปุกแดงยอดฮิต ครีมรกแกะ ช็อกโกแลตและตุ๊กตาพวงกุญแจรูปหมีโคอาล่า เพียงพอจะได้รับกันทุกคนถ้วนหน้า“แล้วพี่วินไม่ได้มาด้วยกันหรอกหรือ”สริดาถามถึงเจ้าของถุงของฝาก เธอรู้ว่าญาติผู้น้องของธีทัตกลับมาเมืองไทยแต่ยังไม่มีโอกาสได้เจอเขาเลย ครั้งแรกและครั้งเดียวที่เธอได้พูดคุยกับเขาคือตอนที่วิศวินกลับมาร่วมงานแต่งของน้องสาวเธอ แม้เป็นช่วงสั้น ๆ แต่สริดาก็สัมผัสได้ว่าชายหนุ่มเป็นคนน่าคบหา อาจจะไม่ขี้เล่นเท่าญาติอย่างธีทัตแต่ก็เป็นคนอัธยาศัยดีคนหนึ่ง“วินมันต้องไปภูเก็ตจ้ะ ก็เลยฝากของมาให้แทน”“ญาติพี่ธีนี่น่ารักจังเลยนะคะ มีของฝากมาให้ทุกคนเลย”นิดหน่อยพูดอย่างตื่นเต้นเมื่อตัวเองได้กระเป๋าสะพายข้างเล็ก ๆ ใบหนึ่งด้วย“วินเป็นคนใจดี แถมยังรวยด้วย ไม่เหมือนพี่หรอก หล่ออย่างเดียวแต่ไม่ค่อยจะรวย...เพราะเมียยึดเงินไปหมดแล้ว”ธีทัตตีหน้าเศร้า มะนาวมองค้อนตาเขียว“พี่ธีหล่อแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์แล้วล่ะค่ะเพราะแต่งงานแล้ว แต่คุณวินนี่สิ หล่อรวยใจดี มีเมียหรือยัง”นิดหน่อยถามอีก สริดาตกใจ“ทำไมถามเรื่องส่วนตัวอย่างนั้นล่ะนิดหน่