All Chapters of กำราบรักนายวิศวะเจ้าเล่ห์: Chapter 11 - Chapter 20

Red Pubกึก!"โต๊ะ 5 จ๊ะเคท""ค่ะ"กึก!"วีไอพี โต๊ะ 2 จ๊ะ""ค่ะ"ตอนนี้เป็นทำงานของฉันแล้วและมันก็เป็นเหมือนเดิมคือเสิร์ฟให้กับโต๊ะต่างๆ แต่เพราะวันนี้ดูเหมือนว่าคนจะเยอะกว่าปกติทำให้ฉันแทบจะไม่ได้หยุดพักรวมถึงพวกพี่ๆ พนักงานคนอื่นๆ ด้วยเหมือนกันยัยนั่นอยู่ที่งั้นเหรอ....."เครื่องดื่มค่ะ"กึก!"ยัยเกรซแกแพ้แกต้องทำอะไรจำได้มั้ย?""อืม""เริ่มเลยสิ"เคทเหลือบมองผู้หญิงที่ชื่อเกรซด้วยสายตานิ่งๆ แต่คนที่ถูกมองกลับมองมาที่เธอ นั่นทำให้เธอเบนหน้าหนีออกไปทันที"ไม่เจอกันนานเลยนะยัยเคท""รู้จักยัยพนักงานนี่ด้วยเหรอ""หึ! ไม่ใช่แค่รู้จักหรอกนะ แต่รู้จักดีมากด้วยสิ""ขอตัวก่อนค่ะ"ถึงแม้ว่าจะไม่ชอบคนตรงหน้ามากแค่ไหน แต่เพราะตัวเองรู้หน้าที่ดีว่าอะไรควรและอะไรไม่ควร ทำให้เธอพูดอย่างสุภาพกับผู้หญิงกลุ่มนี้"เดี๋ยวก่อนสิ"".....?"พรึ่บ!ตุบ!ซ่าาาาา!ชุดทำงานของร่างบางเปียกชุ่มไปด้วยเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เพราะฝีมือของผู้หญิงตรงหน้าที่พวกเธอสองคนต่างรู้จักกันดี"เกรซ!""อุ้ย! ขอโทษทีนะพอดีฉันมึนๆ อ่ะ""คิคิคิ/คิคิคิ" ตามด้วยเสียงหัวเราะของคนในกลุ่มพร้อมกับสายตาที่มองมาทางเคทอย่างเหยียดๆ ด้วยความ

ตุบ!พรึ่บ!"เฮ้อ! มาจนได้"ร่างบางที่โยนชายหนุ่มลงบนโซฟาเสร็จก็ถึงกับต้องบ่นเขาทันทีพร้อมกับจ้องคนที่เมาไม่รู้เรื่องด้วยความหงุดหงิด ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องของเขา แต่ทว่า...ทันทีที่กำลังจะเดินออกจากห้องเขานั้น สายตาก็มองไปรอบๆ ทำให้เธอนึกถึงเรื่องนั้นขึ้นมาอย่าบอกนะว่าคืนนั้น....ห้องนี้....พรึ่บๆๆเคทสะบัดหน้าเพื่อเรียกสติพรึ่บ!ตุบ!"อื้อออ! ช่วย...อื้อออ!""......?" ฉันหันกลับไปมองก็เห็นว่าหมอนั่นกำลังยืนขึ้นแล้วล้มลงไปที่โซฟาอีกครั้ง "นาย!"หมับ!พรึ่บ!"ช่วยฉันด้วย....""นี่ปล่อยฉันก่อนสิ!""เธอ!"ร่างบางมองสายตาของชายหนุ่มที่กำลังพยายามเพ่งมองเธออย่างสงสัยปนแปลกใจ แล้วใช้มือจับใบหน้าของเธออย่างรวดเร็วทำให้เคทตกใจขึ้นมาแล้วผลักเขาออกไปอีกครั้งจนชายหนุ่มกระเด็นล้มลงที่พื้นอย่างแรงตุบ!"อ๊ะ!""ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย! รออยู่นี่! ฉันจะเรียกคนของนายให้มาดูแล"พอพูดเคทก็จะเดินไปบอกคนดูแลของเขาที่พามาส่งที่คอนโด แต่กลับไม่เข้าห้องมาช่วยเธอเลยโดยบอกว่าจะไปรับโทรศัพท์ก่อน ทำให้เธอต้องเป็นคนแบกผู้ชายตัวหนักคนนี้เข้ามาในห้องด้วยความเหนื่อยกึก!"......?"กึกๆๆ"อะไรเนี่ย!" เคทพยายามเปิด

Wales Universityซุบซิบ! ซุบซิบ!ระหว่างทางที่ทั้งสามคนเดินกันอยู่นั้น เสียงคนรอบข้างก็ดังขึ้น แต่สายตาที่พวกนั้นมองไม่ได้มาทางทั้งสามคน แต่กลับเป็นใครอีกคนที่เดินตามหลังมาพวกเธอมา"พวกนั้นซุบซิบนินทาใครกัน""ไม่รู้สิ""นี่อย่าบอกนะว่าพวกเราตกข่าวอะไรกัน"พรึ่บ!ซุบซิบ! ซุบซิบ!ตึก...ตึก...ตึก"ผู้หญิงคนนี้...."เมื่อเห็นว่าเพื่อนหยุดเดิน เคทจึงหยุดตามด้วยและมองไปยังสายตานับสิบคู่ที่มองไปยังเธอคนที่เดินผ่านไป"ย้ายมากลางคัน ฉันได้ยินว่าเธอรู้จักกับผู้บริหารที่นี่ด้วยนะ""อ่อ นึกออกแล้วเมื่อวานฉันเห็นยัยแว่นนั่นลงมาจากรถหรูด้วยล่ะ""แบบนี้นี่เอง" หลินพูด"ไร้สาระ"หมับ!"เดี๋ยวสิเคท"".....?""แหะๆๆ""เฮ้อออ..." เคทถอนหายใจออกมาให้กับหลินและหันไปมองพลอยใสที่มองเธออยู่ก่อนแล้ว"......""มีอะไรหรือเปล่า?" ฉันถามพลอยใส"เปล่าๆ""นี่ๆ แต่ฉันว่าผู้หญิงคนนั้นน่ารักดีนะ ถึงแม้จะใส่แว่นก็เถอะ ว่ามั้ย?""ไปกันเถอะ" ฉันพูดพร้อมกับเดินนำทั้งสองคนทันที เพราะไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น มันไร้สาระมากสำหรับฉัน..................................กึก!พรึ่บ!"ผ่านมาหลายอาทิตย์แล้ว แต่ฉันก็ยังรู้สึกว่าชีว

แกร๊ก!พรึ่บ!"นี่!"หมับ!"พี่คลีนคะเข้ามาข้างในเถอะค่ะ ^_^""ห้ามเข้าไป!" เคทพูดออกมาเบาๆ เพื่อให้คลีนได้ยินแค่คนเดียว"เข้าไปสิครับ หึ :-)"หมับ!ร่างบางรีบจับแขนร่างสูงทันที แต่เขากลับส่งยิ้มยั่วอารมณ์มาให้เธอ"มีอะไรหรือเปล่าคะพี่เคท""พี่คิดว่าพี่คลีนมีธุระต่อ ใช่มั้ย?""มีธุระต่อเหรอคะ?""ไม่นี่ครับ :-)"พรึ่บ!หมอนี่! จริงๆ เลย!ร่างบางทำได้แค่ยืนมองทั้งสองเดินเข้าไปข้างในด้วยสาวตาที่ยากจะอธิบาย เธอเอาแต่จ้องมองร่างสูงจากด้านหลังด้วยความหงุดหงิด แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมา เพราะมีเด็กอยู่ด้วยปัง!ประตูปิดลงเสียงดังทันที เพราะเธอพยายามไล่ร่างสูงไปแต่ก็ไม่สำเร็จ.....ครืดดด...ครืดดด...ครืดดดพี่นุชเหรอ...อยู่ๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ร่างบางจึงเดินเลี่ยงออกไปเพื่อรับสาย แต่สายตาก็เหลือบไปมองทั้งสองคนเป็นระยะ"ฮัลโหล"(เคท ลลิลเป็นยังไงบ้าง)"ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงค่ะพี่นุช ตอนนี้เคทพาลลิลมาที่ห้องของเคทแล้วค่ะ"(เฮ้อ พี่ค่อยสบายใจหน่อย เอ่อ...คือว่า...)"มีอะไรหรือเปล่าคะ?" ฉันถามพี่นุชที่อ้ำอึ้งอยู่(พี่มีธุระต่ออีกที่หนึ่งน่ะและคิดว่าคืนนี้คงไม่ได้กลับไปแน่นอน)"......"(พี่ฝากลลิลไว้ก

Wales University"วันนี้ส่งงานกันครบแล้วใช่มั้ยคะ....""......"พรึ่บ!"อย่าลืมนะคะว่าอีกสองวันอาจารย์จะพาเราไปดูการแสดงของรุ่นพี่ที่มี.จีเนียส...."ซุบซิบ! ซุบซิบ!พออาจารย์พูดเรื่องที่จะไปที่มหาวิทยาลัยจีเนียส นักศึกษาทุกคนต่างหันมาซุบซิบกันด้วยความตื่นเต้นรวมถึงเพื่อนของหญิงสาวที่ยังคงเพ้อฝันถึงผู้ชายคนนั้น"อร๊ายยย อยากเจอรุ่นพี่อีกจังเลย >.พี่คลีนเหรอ?""อื้ม ฉันอยากเจอทั้งแก๊งเลยอ่ะ เห็นว่าหน้าตาดีกันทุกคนเลยนะ" หลินพูดพร้อมกับหน้าตาที่เพ้อฝันที่ทำให้เพื่อนข้างๆ ถึงกับหัวเราะ"เงียบๆ หน่อยค่ะ!""......""เอาล่ะวันนี้ก็พอแค่นี้ก่อน เจอกันอีกสองวันนะคะ อ่อ ไปเจอกันที่มหาวิทยาลัยจีเนียสเลยนะเด็กๆ""ครับ/ค่ะ""ค่ะ วันนี้พอแค่นี้ค่ะ"พรึ่บ!พออาจารย์พูดจบแล้วก็เดินออกไปทันที ตอนนี้ในห้องจึงเหลือเพียงนักศึกษาที่กำลังพูดคุยกันเรื่องที่จะไปดูพวกรุ่นพี่ที่จะมีการแสดงแลกเปลี่ยนที่มหาวิทยาลัยจีเนียสกึก!"เลิกเรียนเสร็จ เราจะไปไหนกันดีอ่ะ?" หลินถามขึ้น ในขณะที่เคทและพลอยใสกำลังเก็บเอกสารกันอยู่"ไปกินเค้กกันมั้ย? พวกเราไม่ได้ไปร้านนั้นนานแล้วเหมือนกัน""งั้นก็ไปกันเถอะ มีเวลาอีก 2 ชั่ว