Semua Bab กำราบรักนายวิศวะเจ้าเล่ห์: Bab 21 - Bab 30

แพร่บ! แพร่บ! แพร่บ!"อ๊าาา อ๊าาา""หึ!""อ๊าาา ซี๊ดดด!"แพร่บ! แพร่บ!"อ๊าาาาส์!"แพร่บ!ลิ้นร้อนตวัดน้ำหวานจนหยดสุดท้ายก่อนที่ชายหนุ่มจะเงยหน้าขึ้นมามองร่างบางที่ตอนนี้กำลังนอนหลับตาพริ้ม"เธอเป็นคนแรกที่ฉันทำแบบนี้ ยัยนิ่งหน้าตาย!""อืมมม ช่วยฉันด้วย"พรึ่บ!"ขอเอาสดแล้วกัน :-)"หมับ!ร่างสูงขึ้นไปคร่อมบนตัวของร่างบาง ก่อนที่เขาจะเอาแก่นกายจ่อไปที่ร่องสาวของเธอที่มันเยิ้มเพื่อรอเขาใส่มันเข้าไป"คลีนนน อืมมม"จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!"อืมมม"ร่างบางที่ยังพูดไม่ทันจบก็ถูกร่างสูงฉกฉวยริมฝีปากบางของเธอและเธอเองก็ไม่ได้ต่อต้านเขาเหมือนกันจ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!จูบที่เงอะงะของร่างบางทำเอาคลีนถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว แต่เขาก็ชอบที่เธอเป็นแบบนี้ เพราะทำให้รู้ว่าเคทยังคงอ่อนประสบการณ์และเขาจะเป็นคนสอนเธอเอง"อืมมม อืมมม"จุ๊บ!"ต้องขอบคุณไอ้คิมสินะ หึ :-)"สวบ!"อ๊ะ!" เคทตกใจจนผวาเข้ากอดร่างสูงทันที ก่อนที่จะสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดตรงนั้นของตัวเอง "อ๊ะ! เจ็บ!""ซี๊ดดดด! damn!" คลีนสบถออกมาเมื่อถูกร่องสาวของเธอรัดแน่นจนเขาถึงกับต้องกัดฟันตัวเองทันทีสวบ!"อ๊ะ!" เคทหน้าเหยเกขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อถูกร่างส

ตึก...ตึก...ตึกตอนนี้ทั้งสี่คนก็เดินออกมาจากร้านอาหารเรียบร้อยแล้ว"ขอบคุณสำหรับมื้อเที่ยงวันนี้นะคะพี่คลีน""ครับ""เคท เธอจะกลับพร้อมฉันกับพลอยใสเลยมั้ย?""นั่นสิเคท กลับพร้อมกันเลยมั้ย?""เคทกับพี่มีธุระต่อ ยังไงขอตัวนะครับ""ค่ะ งั้นไว้เจอกันคืนนี้นะเคท" หลินพูดพร้อมกับหันไปยิ้มให้เคท"อืม""สองคนจะไปไหนต่อเหรอคะ? พอดีพลอยมีเรื่องจะคุยกับเคทอยู่พอดีเลยค่ะ""ไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน" เคทพูดขึ้นพร้อมกับมองพลอยใสนิ่งๆ"แต่ว่าฉัน....""พลอยใส! ฉันว่าเรากลับกันเถอะ พอดีว่าฉันก็มีธุระต่อเหมือนกัน ป่ะ เดี๋ยวฉันไปส่งพลอยใสก่อนนะคะ ไปนะเคท" หลินคิดว่าพลอยใสคงมีเรื่องอยากจะคุยกับเคทจริงๆ แต่เพราะเคทเองก็ต้องคุยกับพี่คลีน ทำให้เธอต้องแยกพลอยใสออกมา เพราะยังไงสองคนนี้ก็มีเวลาคุยกันอีกมาก"อ่อ...งั้นพวกเรากลับก่อนนะเคท ไว้ถ้าเธอกลับห้องแล้วฉันขอคุยด้วยหน่อยนะ""อืม"หลังจากที่แยกย้ายกันกลับ เคทก็มานั่งในรถของคลีนแล้วทั้งสองก็มุ่งหน้าไปอีกสถานที่แห่งหนึ่งที่จะคุยกันเรื่องที่ยังคุยกันไม่จบ"นี่จะไปคุยกันที่ไหน คาเฟ่แถวๆ นี้มั้ย?" ฉันถามพี่คลีน"......""พี่คลีน!""หิว""......?""เมื่อกี้กินไปนิดเ

ซ่าาา...ซ่าาาซ่าาา...ซ่าาาฝนยังคงตกอย่างต่อเนื่องไม่มีท่าทีที่จะหยุดลงเลย ทำให้ร่างบางที่ตอนนี้ยังคงนั่งหน้าบึ้งจ้องร่างสูงไม่ได้ทำอะไรเลย"จะจ้องอีกนานมั้ย?""เมื่อไหร่ฝนจะหยุดตกนะ..." เคทไม่ได้ฟังเสียงคลีน แต่เธอกลับมองไปยังหน้าต่างที่เห็นเม็ดฝนตกลงมาหลังจากที่กลับจากร้านหมูกระทะที่เหลือเยอะมาก ร่างบางก็กลับมาที่คอนโดของเธอ โดยที่มีคลีนเป็นคนขับรถมาส่งและเขายังอาศัยจังหวะที่ฝนตกหนักเข้ามาในห้องเธออีกด้วย นิสัยเสียจริงๆ ผู้ชายคนนี้"แอบด่าพี่ในใจ""เปล่าสักหน่อย" ที่จริงก็ใช่หลังจากนั้นทั้งสองคนก็พากันเงียบ เคทสังเกตร่างสูงที่นั่งตรงข้ามกับเธอแล้วตัวสั่นทำให้เธออดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปในห้องเพื่อหยิบของบางอย่างให้เขาตึก...ตึก...ตึก"จะใส่ได้มั้ยเนี่ย" ฉันมองชุดของตัวเองที่พยายามหาตัวที่ใหญ่ที่สุดให้เขาใส่ เพราะดูท่าแล้วฝนคงไม่หยุดตกง่ายๆพรึ่บ!"หืม?""ไปเปลี่ยนชุด เดี๋ยวก็ไม่สบาย""เป็นห่วง :-)""เปล่า กลัวจะตายที่นี่""หึหึหึ"ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น ทำให้เคทแปลกใจมาก ก่อนจะเหลือบมองร่างสูงที่กำลังจะลุกไปที่หน้าห้องของเธอ"พี่จะกลับเหรอ?"แกร๊ก!"ชุดครับคุ

พรึ่บ!"วันนี้อยู่ถึงเลิกงานเลยเหรอเรา" พนักงานในร้านถามร่างบาง"ค่ะ""แล้วพรุ่งนี้มีเรียนมั้ยล่ะ กลับดึกขนาดนี้คงเหนื่อยมากเลยนะเคท""ดีหน่อยค่ะที่พรุ่งนี้ไม่มีเรียน" ฉันบอกกับพี่พนักงานที่ตอนนี้เราช่วยกันเก็บของจนเสร็จหลังจากที่ผับปิดเรียบร้อยแล้วเป็นเวลาเกือบตี 2 เมื่อเธอดูเวลา เป็นการทำงานที่ยาวนานที่สุดตั้งแต่เธอมาทำที่ผับแห่งนี้"เอาล่ะครับ วันนี้เหนื่อยกันมากแล้ว กลับไปพักผ่อนกันนะครับ พรุ่งนี้เจอกัน"หลังจากนั้นพวกพนักงานทั้งหมดก็ไปเปลี่ยนชุดกันเพื่อที่จะกลับไปพักผ่อนรวมถึงเธอด้วยที่กำลังจะเดินออกไปจากผับตึก...ตึก...ตึก"กลับยังไงล่ะเรา""เดินกลับค่ะ""หาาาา เดินกลับ?""ค่ะ ที่พักเคทใกล้กับผับน่ะค่ะ ไปก่อนนะคะ""อ๋อ จ๊ะ" พนักงานที่เดินมากับเคทถึงอึ้งทันทีเมื่อรู้ว่าเด็กคนนี้เดินกลับคนเดียวในช่วงเวลาแบบนี้แถมยังไม่กลัวอะไร....ทางเดินที่เต็มไปด้วยแสงไฟอ่อนๆ บรรยากาศเย็นสดชื่นในช่วงกลางคืนแบบนี้ทำให้ร่างบางที่เดินอยู่นั้นถึงกับหาวขึ้นมาด้วยความง่วง ทำให้เธอยกโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นระหว่างทาง สายตาก็เหลือบไปเห็นข้อความแชทที่เด้งขึ้นมาและมันเป็นแชทที่ทักเข้ามาตอน 4 ทุ่มติ๊ง! ติ๊ง!ท

พรึ่บ!"เอ่อ....""......."ตอนนี้บรรยากาศรอบๆ ของทั้งสองคนเริ่มมาคุขึ้นเมื่อชายหนุ่มที่เดินออกจากห้องน้ำมาเจอเข้ากับร่างบางที่นั่งมองเขาด้วยสีหน้าบึ้งตึง จนทำให้เขาทำตัวไม่ถูก"ที่จริงพี่..."ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!อยู่ๆ เสียงกริ่งหน้าห้องก็ดังขึ้น ไม่รู้ว่าจะช่วยชีวิตร่างสูงไว้ไหม แต่ร่างบางก็ยังคงนั่งต้องหน้าเขาอยู่เหมือนเดิม"มีคนมา""......""ไม่เปิด?""......" เคทยังคงนั่งจ้องหน้าคลีนนิ่ง ภายในใจของเธอรู้สึกหงุดหงิดปนเขินอาย เพราะก่อนหน้านี้ที่เธอตื่นขึ้นมาก็ตกใจกับผู้ชายเจ้าเล่ห์ที่อยู่ๆ ก็ขึ้นมาคร่อมบนตัวเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้"เฮ้อออ...ขอโทษ""เมื่อไหร่จะกลับ?"ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!"ไปเปิดประตูก่อนมั้ย?"เสียงกริ่งหน้าห้องยังคงดังอย่างต่อเนื่อง ร่างบางก็รู้สึกรำคาญเหมือนกัน ทำให้ต้องลุกขึ้นไปเปิดประตูอย่างจำใจแต่ก็เหลือบไปมองคลีนด้วยสายตาอาฆาตแกร๊ก!"เคท!""หลิน?"คนที่มากดกริ่งหน้าห้องของเธอก็คือหลิน เพื่อนของเธอเอง"หวัดดีจ๊ะ ฉันเอาขนมมากินกับเธอด้วยน่ะ ^_^""......?""มีอะไรเหรอ?" หลินถามเคทอย่างงงๆ"เธอมาที่นี่ทำไม?""อ้าว! นี่เธอจำไม่ได้เหรอว่าเรานั