Semua Bab กำราบรักนายวิศวะเจ้าเล่ห์: Bab 31 - Bab 40

พรึ่บ!"เคท...""ได้ยินหมดแล้วสินะ""ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะแอบฟังนะ แต่ฉันเป็นห่วงพวกเธอแล้วก็ไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่อง...""ถ้าพร้อมจะเล่าให้ฟัง""เคท...""กลับไปก่อนได้มั้ย""อืม แต่ถ้ามีเรื่องอะไรระบายให้ฉันฟังได้ทุกเรื่องเลยนะ"".......""เห็นฉันแบบนี้ แต่ฉันน่ะเป็นผู้ฟังที่ดีเลยนะ""หึ :-)" เคทยิ้มออกมาเมื่อได้ยินคำพูดของหลิน"งั้นฉันกลับก่อนนะ เจอกันคืนนี้""อื้ม"หลังจากนั้นหลินก็กลับไปทันที ร่างบางที่กำลังนอนคิดอะไรบางอย่างภายในใจ ก่อนที่จะมองข้อความในโทรศัพท์มือถือของตัวเองแล้วอ่านมันซ้ำไปซ้ำมา และเธอก็เผลอกดโทรออกไปไม่รู้ตัวก่อนที่จะรีบกดวางสายทันที"เฮ้อออ....."..............................Genius UniversityClean Partบรื้นนนนน...ระหว่างที่ขับรถอยู่นั้น ชายหนุ่มก็เอาแต่คิดถึงร่างบางที่เมื่อเช้าเขาเพิ่งออกมาจากคอนโดของเธอและบังเอิญเจอกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูคล้ายกับเพื่อนของเธอมากและดูเหมือนว่าเธอคนนั้นก็รู้จักเขาด้วย หึ!ครืดดด...ครืดดด...ครืดดดเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเอี๊ยดดดด!รถหรูขับเข้ามาจอดในมหาวิทยาลัย ส่วนสายตาก็เหลือบมองรถอีกคันที่ขับตามเขามาเช่นเดียวกันปัง!พรึ่บ!"มึ

ตึก...ตึก...ตึก"จะทำยังไงดี..."ร่างบางพึมพำออกมาเบาๆ หลังจากที่ไปขอดูกล้องวงจรปิดแล้วมันช่างเป็นอะไรที่บังเอิญมากๆ คือกล้องวรจรปิดดันเสียวันนี้พอดีพรึ่บ!ร่างบางได้แต่ก้มหน้าเก็บของต่างๆ ที่เกลื่อนอยู่บนพื้นด้วยความรู้สึกบางอย่างที่บอกไม่ถูก ในตอนที่เปิดประตูเข้ามาในห้องเธอถึงกับตกใจมากที่ห้องเต็มไปด้วยเศษแก้ว ข้าวของต่างๆ กระจกเกลื่อนเต็มพื้น เธอยืนนิ่งแข็งทื่อทำตัวไม่ถูกถ้าไม่ได้คลีนเรียกสติกึก!"อ๊ะ! ซี๊ดดดด!" ด้วยความที่เหม่อทำให้เธอโดนเศษแก้วบาดจนร้องเสียงหลงออกมา ชายหนุ่มที่เพิ่งจะเดินเข้ามาในห้องเมื่อได้ยินเสียงจึงรีบเดินเข้าไปกระชากแขนเธอให้ลุกขึ้นมาทันทีหมับ!"ไม่ต้องเก็บ!" คลีนจับมือของเคทที่โดนเศษแก้วบาดแล้วพาไปนั่งที่โซฟาแทน ส่วนตัวเองก็ไปหยิบเอากล่องปฐมพยาบาลออกมาแล้วจัดการทำแผลให้เธอ"เคททำเองดีกว่านะ" ฉันบอกพี่คลีน เพราะเห็นท่าทางเงอะงะของเขา"อยู่นิ่งๆ""......""เรื่องที่นี่พี่ให้ลูกน้องจัดการเอง""......?""ป่ะ กลับกันได้แล้ว""จะกลับไปไหนล่ะ นี่มันห้องเคท" เคทถามเขาอย่างมึนงง"ไปนอนที่ห้องพี่ก่อน""พะ...พี่จะบ้าหรือไง""ที่นี่มันอันตราย!" อยู่ๆ คลีนก็พูดด้วยน้ำ

ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นจากอดีตที่ผ่านมานั้นมันเป็นความเข้าใจผิดทั้งนั้นพรึ่บ!"ฉันกับพี่มาร์ค เราสองคนไม่เคยมีอะไรกันและฉันก็ไม่เคยคิดกับเขามากกว่าพี่ชาย!""เฮ้อ! เรื่องนั้นฉันไม่อยากจะคิดถึงมันแล้วล่ะนะเคท"".....""เธอจำได้มั้ยก่อนที่เธอจะผลักฉันให้รถชน...""ฉันไม่ได้เป็นคนผลัก! เธอต่างหากที่ทำตัวเอง!"พรึ่บ!"โยนความผิดให้คนอื่น แกนี่มันหน้าไม่อายจริงๆ นะเคท!" พิมพ์ที่รู้เรื่องก็ด่าเคทเสียงดังและจะเข้าไปทำร้าย แต่ถูกพี่สาวของเธอห้ามไว้ก่อน"พิมพ์ออกไปรอพี่ด้านนอกก่อน""แต่ว่าพี่พลอยใส""พิมพ์!""ก็ได้ค่ะ..."หลังจากที่พิมพ์ออกไปจึงเหลือเพียงแค่สองคนเท่านั้นที่อยู่ด้านในของบ้าน เพราะพวกลูกน้องของพลอยใสที่อยู่ด้านนอกถูกห้ามไม่ให้เข้ามา"เธอไม่เคยพูดความจริงกับน้องสาวเธอเลยสินะพลอยใส""แล้วไง ในเมื่อน้องสาวของฉันอยากแก้แค้นให้พี่สาว มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิดไม่ใช่เหรอ?""......""ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะฟื้นขึ้นมาหรอกนะ หึ! ไม่เคยคิดเลยจริงๆ""......""หลังจากที่ฉันหลับไปนาน เกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้างเหรอเคท หืม :-)""......" เคทนิ่งเงียบไป เธอพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่

พรึ่บๆๆ"อย่านะ! ไม่นะ! ม่ายยยย!"พรึ่บ!"เฮือกกก!!"ร่างบางสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา เธอมองไปรอบๆ ภายในห้องสีขาวกว้างใหญ่ที่รู้สึกคุ้นเคยและคิดว่าไม่ใช่ห้องที่เธอเคยถูกจับไว้หมับ!"อื้ออออ!"เมื่อเห็นมือหนาวางพาดไว้บนตัวเธอ ทำให้เคทรีบหันไปมองและเธอก็ต้องปิดปากตัวเองเมื่อเห็นว่าคนที่นอนข้างๆ เธอนั้นก็คือผู้ชายที่ชื่อ คลีนพี่ไปช่วยฉันจริงๆ สินะ...ร่างบางเปิดผ้าห่มดูก็เห็นว่าตอนนี้ร่างกายเธอเปลือยเปล่าจนทำให้เธอถึงกับหน้าแดงขึ้นมาทันที เพราะดูเหมือนคลีนเองก็คงไม่ต่างจากเธอ ทำให้เธอหัวใจเต้นแรงทันที เพราะตอนนั้นในใจเธอภาวนาว่าขอให้เขามาช่วยเธอถึงแม้ว่ามันอาจจะเป็นแค่ความหวังเล็กๆ"ขอบคุณนะคะพี่คลีนที่ช่วยเคท" เคทนอนมองหน้าชายหนุ่มเนิ่นนานเมื่อเห็นว่าเขาหลับสนิทเธอจึงทำสิ่งที่ไม่เคยคิดจะทำมาก่อนกับเขาจุ๊บ!พรึ่บ!">.เธอจูบปากเขาเบาๆ แล้วหันหลังให้เขาทันทีด้วยความเขิน หวังว่าเขาจะยังคงไม่รู้สึกตัวหรอกนะหมับ!"อื้อออ!""เฮือกกก!!""....."ฟู่~~ร่างบางพ่นลมหายใจออกมาทันทีเมื่อเขาเงียบลง เธอค่อยๆ เอามือของเขาออกจากเอวเบาๆ เพราะไม่อยากทำให้เขาตื่น ถึงแม้ว่า

1 สัปดาห์ต่อมา...พรึ่บ!"ขอดูหนังไปด้วยได้มั้ยอ่ะเคท""ได้สิ แต่งานจะไม่เสร็จง่ายๆ นะ ใช่มั้ยภาค?""อืม""นิดหน่อยน่า มีเธอสองคนฉันไม่กังวลหรอกนะ"ตอนนี้หลินและภาค เพื่อนกลุ่มเดียวกันมาทำงานที่ห้องของเคท ทั้งสามช่วยกันทำงานตั้งแต่เช้าจนตอนนี้เป็นเวลาบ่ายกว่าๆ"นายหาเสร็จแล้วใช่มั้ย?""อืม ฉันจะส่งให้เดี๋ยวนี้""ทำงานเร็วดีเหมือนกันนะนายอ่ะ ถ้าเจอกันตั้งแต่อาทิตย์ก่อนงานก็คงจะเสร็จไปแล้วแหละ" หลินเอ่ยขึ้นด้วยความไม่ชอบใจ"ไม่คิดว่าพวกเธอสองคนจะตามหาฉันเจอนะ ขนาดอาจารย์ยังไม่ตามตัวฉันเลย""นั่นเป็นเพราะแฟนเคทต่างหากล่ะที่ช่วยตามน่ะ!""คะ...ใครแฟนฉัน""ก็พี่คลีนไงล่ะ จะเป็นใครอีกไปได้""ไม่ใช่สักหน่อย ฉันก็แค่ขอให้เขาช่วยเอง เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน""เราด้วย? เอาเถอะไม่ได้เป็นวันนี้เดี๋ยวพรุ่งนี้อาจนะได้เป็นแฟนกันก็ได้ ^_^" หลินพูดพร้อมกับอมยิ้มให้กับเคท เพราะเธอเชียร์ทั้งสองคนมาตั้งนานแล้วถ้าได้คบกันเธอจะยินดีมากๆ"เฮ้อออ...""ไม่คิดว่าแฟนเธอจะมีอิทธิพลขนาดนี้นะ"ภาคพูดพร้อมกับแสยะยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงตอนที่เจอกับลูกน้องของแฟนเคทภาคภูมิ เป็นเพื่อนร่วมคณะของเธอที่ตามหาตัวยาก เพราะหมอนี